Lúcás 9

1Agus ghlaoigh sé le chéile an dáréag gur thug cumhacht agus údarás dóibh leis na deamhain a chur faoi smacht agus na breoiteachtaí a leigheas, 2agus gur chuir amach iad chun go bhfógróidís ríocht Dé agus go slánóidís aicídí. 3Agus ar seisean leo, “Ná tugaigí ní ar bith libh le haghaidh bhur n‑aistir, ach imígí gan bhata, gan mhála, gan arán, gan airgead; agus ná bíodh an dá léine agaibh. 4Agus fanaigí sa chéad teach ina dtéann sibh go n‑imí sibh. 5Agus an áit nach gcuireann fáilte romhaibh, ag fágáil an bhaile úd daoibh, croithigí an deannach de bhur gcosa mar fhianaise ina n‑éadan.” 6Agus dʼimigh siad leo gur shiúil na bailte beaga as éadan, agus gur chraobhscaoil siad an soiscéal agus gur shlánaigh siad san uile áit.

7Chuala Iorua an teitrearch faoina ndearnadh, agus bhí buaireamh air, ó bhí cuid á rá gur tógadh Eoin ar aiséirí ó na mairbh, 8agus cuid eile á rá gur nocht Elía, agus tuilleadh ag dearbhú gur fáidh de na seanfháithe a bhí ann a bhí dʼéis éirithe. 9Dúirt Iorua, “Bhain mé an ceann dʼEoin; ach cé hé seo a gcluinim an t‑iomrá seo faoi?” Agus bhí sé i bhfáth le hamharc a fháil air.

10Ar bhfilleadh dóibh, dʼinis na haspail dó a raibh déanta acu. Agus thug sé leis iad go ndeachaigh i leataobh go cathair ar tugadh Bétsáida uirthi. 11Nuair a chuala na sluaite faoi, lean siad é; agus dʼfháiltigh sé rompu agus labhair sé leo faoi ríocht Dé, agus leigheas sé an méid a bhí easlán. 12Faoin am sin bhí an tráthnóna beag ann; agus tháinig an dáréag chuige go ndúirt leis, “Cuir uait an slua, go rachaidís thart faoi na bailte beaga agus an tír thart timpeall, go bhfaighidh siad lóistín agus bia; mar táimid anseo in áit gan áitreabh.” 13Ach ba é a dúirt sé leo, “Tugaigíse bia dóibh le n‑ithe.” Ar siadsan leis, “Níl againn ach cúig bhuilín aráin agus dhá iasc—sin mura n‑imímid a cheannach bia do na daoine seo uile.” 14Mar bhí timpeall cúig mhíle fear acu ann. Agus dúirt sé leis na deisceabail, “Tugaigí orthu suí fúthu ina mbuíonta, agus caoga san uile bhuíon.” 15Agus rinne siad amhlaidh, gur thug ar an iomlán suí. 16Agus ghlac sé na cúig bhuilín aráin agus an dá iasc, agus dʼamharc sé in airde i dtreo neimhe, agus bheannaigh sé agus roinn sé iad, gur thug do na deisceabail iad lena leagan roimh an slua. 17Agus dʼith siad uile a sá. Agus tógadh an fuílleach a fágadh, dhá chiseán déag de bhloghanna briste.

18Agus tharla na deisceabail air agus é ag urnaí ina aonar agus dʼfhiafraigh sé díobh, “Cé a deir na daoine is mise?” 19Agus dʼfhreagair siad, “Eoin Baiste; ach go ndeir dream eile gur tú Elía; agus dream eile, go bhfuil duine de na seanfháithe i ndiaidh éirithe.” 20Agus dúirt sé leo, “Ach cé a deir sibhse is mise?” Agus dʼfhreagair Peadar, “Críost Dé.” 21Ach bhagair sé orthu agus dʼordaigh sé dóibh gan sin a insint dʼaon duine, 22agus dúirt sé “Is iomaí rud a chaithfeas Mac an duine a fhulaingt agus diúltóidh na seanóirí agus na hardsagairt agus na scríobhaithe dó, agus beifear á chur chun báis, agus á thógáil ar aiséirí an tríú lá.”

23Agus dúirt sé le cách, “Más toil le haon duine teacht i mo dhiaidh, diúltaíodh sé dó féin agus tógadh sé a chrois air féin go laethúil agus leanadh sé mise. 24Mar an té ar mhian leis a bheo a tharrtháil caillfidh sé é; agus an té a chaillfeas a bheo ar mo shonsa, tarrthóidh sé é. 25Mar cad é an tairbhe do dhuine an domhan uile a ghnóthú má thagann caill air nó má chailleann sé é féin? 26Mar an té sin a mbíonn náire air fúmsa agus faoi mo bhriathar, is faoi-sean a bheidh náire ar Mhac an duine nuair a thiocfas sé ina ghlóir féin agus i nglóir an Athar agus i nglóir na naomhaingeal. 27Ach is fíor a deirim libh, go bhfuil cuid dá bhfuil ina seasamh thart anseo nach mblaisfidh an bás go bhfeice siad ríocht Dé.”

28Tuairim is ocht lá i ndiaidh an chaint sin a rá ghlac sé leis Peadar agus Eoin agus Séamas, agus chuaigh a urnaí ar ard an tsléibhe.

29San urnaí dó, dʼathraigh fíor a dhreacha, agus dʼéirigh a éadaí gléigeal go dtí gur dhall siad an tsúil. 30Agus bʼshiúd beirt fhear ag caint leis, agus bʼiad Maois agus Elía iad, 31a taispeánadh sa ghlóir, agus a bhí ag caint leis faoin éag a bhí i ndán dó in Iarúsailéim. 32Anois bhí iarraidh trom codlata ar Pheadar agus an méid a bhí leis, ach gur fhan siad ina ndúiseacht, agus chonaic siad a ghlóir, agus chonaic an bheirt fhear a sheas leis. 33Nuair a bhí na fir ag scaradh leis, arsa Peadar le hÍosa, “A Oide, is méanar dúinn bheith anseo; déanaimis trí bhoth, both daoibhse agus both do Mhaois agus both dʼElía,” agus gan fhios aige cad é a raibh sé á rá. 34Nuair a bhí sé á rá sin, tháinig néal anuas a raibh siad faoina scáth; agus bhí eagla orthu agus iad faoin néal. 35Agus labhair an glór amach as an néal, á rá, “Is é seo mo Mhacsa, mo Neach tofa; éistigí leis!” 36Agus nuair a bhí sin ráite ag an nglór, ní raibh le fáil ach Íosa amháin. Agus dʼfhan siadsan ina dtost gan a insint faoina raibh feicthe acu do dhuine ar bith sna laethanta úd.

37Chuaigh slua mór ina airicis, lá arna mhárach, nuair a tháinig siad anuas an sliabh. 38Agus bʼshiúd fear den slua a ghlaoigh air, “A Oide, iarraim dʼimpí ort féachaint ar mo mhac, mar is é mʼaon duine clainne é; 39agus féach, beireann sprid air, agus ligeann sé béic as i dtobainne; agus réabann sí é go dtagann cúr lena bhéal, agus coscraíonn sí é, agus is ar éigean a fhágfaidh sí é. 40Agus dʼiarr mé mar achainí ar do dheisceabail a díbirt, ach ní raibh sin ar a gcumas.”

41Is é a dʼfhreagair Íosa, “A ghlúin dhíchreidmheach, chlaon, cá fhad atá orm bheith libh nó teacht libh? Tabhair chugam anseo do mhac.” 42Nuair a bhí sé ag teacht chuige, réab an deamhan agus chuir i dtrithí é. Ach bhagair Íosa ar an sprid neamhghlan, agus leigheas sé an gasúr, gur thug ar ais dá athair é. 43Agus bʼiontach leo uile é mórgacht Dé.

Ach nuair a bhí siad ag déanamh iontais de gach aon ní dá ndearna sé, dúirt sé lena dheisceabail, 44“Téadh na briathra seo isteach go domhain in bhur gcluasa; mar tabharfar Mac an duine i lámha fear.” 45Ach níor thuig siad an rá sin, agus bhí sé ceilte orthu, ionas nach dtabharfaidís faoi deara é; agus níor lig an eagla dóibh fiafraí de i dtaobh an rá sin.

46Agus dʼéirigh conspóid eatarthu faoi cé ba mhó céim orthu. 47Ach nuair ba léir dʼÍosa an smaoineamh a bhí ina gcroíthe, fuair sé leanbh gur chuir ina sheasamh taobh leis, 48agus dúirt sé leo, “Cibé a ghlacas leis an leanbh seo i mʼainmse is liom a ghlacas sé, agus cibé a ghlacas liomsa glacann sé leis an Té a chuir uaidh mé; mar is ionann an té is lú agus an té is mó céim eadraibh.”

49Ba é an freagra a thug Eoin air, “A Mháistir, chonaiceamar an fear agus é ag díbirt deamhan i dʼainm, agus chrosamar air é, de bhrí nach leanann sé an bealach céanna linne.” 50Ach dúirt Íosa leis, “Ná crosaigí air é; mar an té nach mbíonn in bhur n‑aghaidh bíonn sé ar bhur dtaobh.”

51Nuair a dhruid na laethanta leo a rabhthas lena ardú go neamh, thug sé a aghaidh go daingean ar Iarúsailéim. 52Agus chuir sé teachtairí ar a bhéala, a chuaigh roimhe isteach i mbaile de chuid na Samaratánach, le hullmhú roimhe; 53ach ní ghlacfadh na daoine leis, as siocair a aghaidh a bheith ar Iarúsailéim. 54Agus nuair a chonaic a dheisceabail, Séamas agus Eoin, é, dúirt siad, “A Thiarna, an toil leat sinne a ordú don tine teacht anuas ó neamh agus a slogadh?” 55Ach is é rud, thiontaigh sé orthu agus chuir sé milleán orthu. 56Agus chuaigh siad go baile eile.

57Nuair a bhí siad ag siúl an bhealaigh, dúirt an fear leis, “Leanfaidh mé thú cibé áit a rachaidh tú.” 58Agus dúirt Íosa leis, “Bíonn uachaisí ag sionnaigh, agus neadacha ag éanlaith an aeir, ach níl áit leagtha a chinn ag Mac an duine.” 59Agus dúirt sé le fear eile, “Lean mise.” Ach dúirt seisean, “A Thiarna, lig dom mʼathair a iompar chun na huaighe an chéad uair.” 60Ach dúirt sé leis, “Lig do na marbháin a marbháin féin a chur san uaigh; imigh tusa agus fógair ríocht Dé.” 61Dúirt fear eile, “Leanfaidh mé thú, a Thiarna; ach tabhair cead dom dul a fhágáil sláin ag a bhfuil sa bhaile.” 62Dúirt Íosa leis, “Ní fiú ríocht Dé aon duine a leagas a lámh ar an tseisreach agus a amharcas ina dhiaidh.”

Currently Selected:

Lúcás 9: OC1970

Highlight

Copy