ទំនុកតម្កើង 104
104
អស់មួយជីវិត ខ្ញុំច្រៀងតម្កើងព្រះអម្ចាស់!
1ខ្ញុំសូមសរសើរតម្កើងព្រះអម្ចាស់!
ឱព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃទូលបង្គំអើយ
ព្រះអង្គជាព្រះដ៏ឧត្តុង្គឧត្ដមបំផុត!
នៅជុំវិញព្រះអង្គមានពេញទៅដោយពន្លឺរស្មី
ដ៏រុងរឿងចិញ្ចែងចិញ្ចាច!
2ព្រះអង្គយកពន្លឺមកគ្របដណ្ដប់ជុំវិញព្រះអង្គ
ព្រះអង្គលាតផ្ទៃមេឃធ្វើជាព្រះពន្លា។
3ព្រះអង្គបានសង់ព្រះដំណាក់ខ្ពស់
លើសផ្ទៃមេឃទៅទៀត
ព្រះអង្គយកពពកធ្វើជាព្រះរាជរថ
ព្រះអង្គប្រើវាយោធ្វើជាជំនិះ។
4 ព្រះអង្គយកខ្យល់ធ្វើជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះអង្គ
ហើយយកផ្លេកបន្ទោរ
ធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គ ។
5ព្រះអង្គបានដាក់ផែនដីនៅលើគ្រឹះរបស់វា
ហើយផែនដីក៏រឹងមាំ ឥតរង្គើសោះឡើយ។
6នៅគ្រាដើម ព្រះអង្គយកមហាសាគរ
មកគ្របពីលើផែនដីទាំងមូល
ហើយសូម្បីតែកំពូលភ្នំ ក៏មានទឹកគ្របពីលើដែរ
7ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលឮព្រះអង្គគំរាម
ទឹកទាំងនោះក៏រត់ចេញ
នៅពេលផ្គររបស់ព្រះអង្គលាន់ឮឡើង
វានាំគ្នាភិតភ័យរត់បាត់អស់ទៅ។
8ទឹកខ្លះឡើងទៅលើកំពូលភ្នំ
ខ្លះទៀតហូរចុះទៅជ្រលងភ្នំ
តាមកន្លែងដែលព្រះអង្គបានកំណត់ទុក។
9ព្រះអង្គបានកម្រិតព្រំប្រទល់ទឹកទាំងនោះ
ដើម្បីកុំឲ្យវាលិចផែនដីបានទៀត។
10ព្រះអង្គបានដឹកនាំប្រភពទឹក
ឲ្យហូរទៅក្នុងជ្រោះ
គឺហូរតាមជ្រលងភ្នំនានា
11សត្វទាំងប៉ុន្មាននាំគ្នាមកផឹកទឹកនេះ
ហើយសត្វលាព្រៃក៏នាំគ្នាមកផឹក
ដើម្បីបំបាត់សំរេកដែរ។
12បក្សាបក្សីធ្វើទ្រនំនៅក្បែរទឹកជ្រោះទាំងនោះ
ហើយនាំគ្នាច្រៀងយ៉ាងពីរោះនៅតាមមែកព្រឹក្សា។
13ពីស្ថានដ៏ខ្ពស់ ព្រះអង្គបានស្រោចស្រព
ភ្នំទាំងឡាយ
ហើយព្រះអង្គប្រទានឲ្យផែនដី
មានទឹកយ៉ាងបរិបូណ៌។
14ព្រះអង្គធ្វើឲ្យស្មៅដុះឡើងសម្រាប់ជាចំណីសត្វ
ព្រះអង្គក៏ធ្វើឲ្យដំណាំដុះឡើង
សម្រាប់មនុស្សលោក
ដើម្បីឲ្យគេមានអាហារបរិភោគ
15មានស្រាទំពាំងបាយជូរផឹកឲ្យសប្បាយចិត្ត
មានប្រេងសម្រាប់លាបមុខឲ្យបានស្រស់ស្អាត
ព្រមទាំងម្ហូបអាហារបរិភោគឲ្យមានកម្លាំង។
16សូម្បីតែដើមឈើដែលព្រះអម្ចាស់បានដាំ
គឺដូចជាដើមតាត្រៅនៅស្រុកលីបង់
ក៏មានទឹកគ្រប់គ្រាន់ដែរ។
17បក្សាបក្សីនាំគ្នាធ្វើសំបុក
នៅលើដើមឈើទាំងនោះ
ហើយសត្វកុកនាំគ្នាធ្វើទ្រនំ
នៅលើដើមឈើទាល។
18រីឯភ្នំខ្ពស់ៗជាជម្រករបស់ពពែភ្នំ
ហើយថ្មដានានាជាទីស្នាក់អាស្រ័យរបស់ទន្សាយ។
19ព្រះអង្គបានបង្កើតព្រះច័ន្ទ
ដើម្បីកំណត់ពេលវេលា
ហើយព្រះអាទិត្យក៏ស្គាល់ពេល
ដែលត្រូវលិចទៅវិញដែរ។
20ព្រះអង្គនាំភាពងងឹតចូលមក រាត្រីកាលក៏មកដល់
ពេលនោះ សត្វព្រៃចាប់ផ្ដើមសកម្មភាពរបស់វា
21សត្វសិង្ហស្ទាវគ្រហឹមរករំពា
វាទាមទារចំណីពីព្រះជាម្ចាស់។
22ពេលព្រះអាទិត្យរះឡើង វានាំគ្នាដកខ្លួនថយ
ទៅដេកក្នុងរូងរបស់វាវិញ។
23ពេលនោះ មនុស្សម្នាចាកចេញពីផ្ទះ
ដើម្បីបំពេញការងាររៀងៗខ្លួន
គេធ្វើការរហូតដល់ល្ងាច។
24ឱព្រះអម្ចាស់អើយ
ស្នាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គមានច្រើនឥតគណនា
ព្រះអង្គធ្វើការទាំងអស់នោះ
ប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ
ផែនដីមានពោរពេញទៅដោយអ្វីៗ
សព្វសារពើដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមក។
25មើល៍ហ្ន៎! សមុទ្រធំធេងដាច់កន្ទុយភ្នែក
នៅក្នុងនោះមានមច្ឆាជាតិគ្រប់យ៉ាង ទាំងធំ
ទាំងតូច គ្មាននរណាអាចរាប់អស់ឡើយ។
26 នាវាទាំងឡាយធ្វើដំណើរនៅលើសមុទ្រ
ហើយនាគដែលព្រះអង្គបង្កើត
ក៏លេងនៅក្នុងសមុទ្រនោះដែរ។
27សត្វទាំងប៉ុន្មាននាំគ្នាផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ
ដើម្បីទទួលចំណីអាហារតាមពេលកំណត់។
28ពេលព្រះអង្គប្រទានចំណីអាហារ
វាក៏នាំគ្នាទទួលយក
ពេលព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ
វាបានឆ្អែតស្កប់ស្កល់។
29ប៉ុន្តែ បើព្រះអង្គមិនរវីរវល់ទេនោះ
វាមុខជាភ័យញាប់ញ័រ
ហើយបើព្រះអង្គដកខ្យល់ដង្ហើមចេញពីវា
វានឹងផុតដង្ហើម វិលត្រឡប់ទៅជាធូលីដី។
30ពេលណាព្រះអង្គប្រទានខ្យល់ដង្ហើម
សត្វទាំងនោះនឹងកកើតឡើង
ហើយអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដី
មានជីវិតឡើងវិញ។
31សូមសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់
នៅស្ថិតស្ថេររហូតតទៅ!
សូមព្រះអម្ចាស់រីករាយ
នឹងស្នាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គ!
32ពេលព្រះអង្គទតមកផែនដី
នោះផែនដីក៏ញាប់ញ័រ
ពេលព្រះអង្គពាល់ភ្នំ
នោះក៏មានផ្សែងហុយឡើង។
33អស់មួយជីវិត ខ្ញុំច្រៀងតម្កើងព្រះអម្ចាស់!
ខ្ញុំនឹងស្មូត្រទំនុកតម្កើង ថ្វាយព្រះរបស់ខ្ញុំ
ក្នុងពេលដែលខ្ញុំនៅមានជីវិត!
34សូមឲ្យទំនុករបស់ខ្ញុំ
បានគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអង្គ
សូមឲ្យខ្ញុំបានសប្បាយដោយសារព្រះអម្ចាស់។
35សូមឲ្យមនុស្សបាបវិនាសសូន្យពីផែនដី
សូមកុំឲ្យមានមនុស្សអាក្រក់ទៀតឡើយ
ខ្ញុំសូមសរសើរតម្កើងព្រះអម្ចាស់!។
ហាលេលូយ៉ា!
Currently Selected:
ទំនុកតម្កើង 104: គខប
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Khmer Standard Version © 2005 United Bible Societies.