1. Mose 18

Gott vesprakjt Abraham un Sara eenen Sän

1De Har kjeem eenen Dach no Abraham, aus hee medden em Dach en siene Zeltdäa saut bie Mamre, bie de groote Ieekjenbeem. 2Hee kjikjt emol jrodsoo opp, un sach doa dree Mana een enjskje auf ver am stonen. Hee stunt fuaz opp un spood sikj dee to trafen. Abraham kjneed sikj bat oppe Ieed ver an, #Heb 13,2 3un säd: Mien Har, wan du mie eene Gonst wiesen west, dan go hia nich jrodsoo vebie. Ekj sie dien Deena. 4Lot daut doch, daut een beskje Wota jebrocht woat. Dan wausch jie junt de Feet un reiwen junt een beskje ut unja disen Boom. 5Em tweschen Tiet hol ekj een bät Broot, daut jie junt oppfreschen kjennen, fa dän Wajch dän jie noch ver junt haben, nu daut jie häajekomen sent. Un jane säden: Daut wudd sea goot sennen.

6Un Abraham jinkj schwind em Zelt nenn no Sara, un säd: Ria emol schwind dree Schoopen voll von dien bastet Mäl en, un bak waut Broot. 7Dan rand hee no sien Vee, un doa neem hee een schmocket jesundet Kaulf, un jeef däm Kjnajcht daut, daut dee daut schwind schlachten un reeden sull. 8Dan brocht hee Kjees un Malkj un daut Kaulfsfleesch, woont see jereet hauden, un sad an daut väa. Hee bedeend an aus see unja däm Boom sauten un eeten.

9Met de Tiet säden see to Abraham: Wua es Sara, diene Fru? Un hee säd: Dee es doa em Zelt. 10De Har säd: Om een Joa kom ekj hia wada han, un dan woat Sara, diene Fru eenen Sän haben. Sara hieed waut hee säd, wiels see em Zelt jrod hinja de Däa wia. #1Mo 17,19; Reema 9,9 11Abraham un Sara wieren sea oolt, un Sara wist daut see nich mea en dee Joaren wia, wua see kunn opp een Kjint räakjnen. 12Sara lacht to sikj selfst un säd: Nu daut ekj oolt sie, un mien Maun oolt es, saul ekj noch dise Freid haben? #1Mo 17,17; 1Pet 3,6 13De Har säd to Abraham: Wuarom lacht Sara un sajcht: Woa ekj werkjlich noch en mien ella een Kjint haben? 14Es irjent waut too schwoa fa däm Harn? Om een Joa en disen Tiet, woa ekj trigj komen un Sara woat eenen Sän haben. #Mat 19,26; Luk 1,37 15Un Sara vestreet daut un säd: Ekj hab goanich jelacht. See enjst sikj nu. Oba hee säd: Jo, du lachst.

Abraham dinjt met Gott äwa Sodom

16Dan muaken de Mana sikj oppem Wajch von doa, un Abraham jinkj een Enjskje met an met. Opp eene Städ kjikjten see no Sodom opptoo, 17un de Har docht: Sull ekj daut von Abraham hoolen, waut ekj doonen woa, #Amos 3,7 18wan hee doch woat een grootet un stoakjet Volkj woaren, un aule Velkja oppe Ieed derch am jesäajent woaren? #1Mo 12,3 19Nä. Ekj hab am doaropp jewält, daut hee siene Kjinja un Nokomen unjarechten saul däm Harn sien Wellen to doonen. See sellen nom Rajcht seenen un jerajcht sennen, soo daut de Har Abraham daut jäwen kaun, waut hee am vesproaken haft. #5Mo 6,7; 32,46 20Dan säd de Har to Abraham: Doa es een schwoaret kloagen no mie derch jedrungen äwa Sodom en Gomorra. Dee vesindjen sikj sea schlemm. #1Mo 19,13 21Nu well ekj doahan gonen un selfst noseenen auf daut werkjlich soo groff es aus jesajcht woat. Wan daut nich es, dan woa ekj weeten. 22De Mana jinjen dan loos, no Sodom opptoo. Oba Abraham stald sikj ver däm Harn han, 23un stald am de Froag: Woascht du doa werkjlich de oschuldje toop met dee, dee schuldich sent, ombrinjen? #4Mo 16,22 24Well wie sajen doa sent 50 oschuldje en de Staut. Woascht du dan de gaunze Staut venichten, un dee nich fa de 50 oschuldje veschoonen? 25Soont wudd doch nich bie die väakomen, daut du de oschuldje met dee, dee sikj veschulcht haben, toop ombrinjen wurscht? Dan wudd de oschuldje daut krakjt soo gonen aus de schuldje? Soont wudd bie die doch nich väakomen! De Rechta fa de gaunze Ieed woat doch rajcht haundlen? #Psa 82,1; 94,2 26Un de Har säd: Wan ekj 50 oschuldje en Sodom finj, woa ekj de gaunze Staut om dee 50 äat haulwen veschoonen. #Jes 65,8; Mat 24,22 27Abraham leet am oba noch nich doamet gonen un säd: Nu sie ekj soo driest jewast daut ekj toom Harn räd, wan ekj doch mau Stoff un Ausch sie. 28Ei wan aun dee 50 noch fief fälen? Wurscht du om de fief äat haulwen de gaunze Staut venichten? Un de Har säd: Nä. Wan ekj 45 oschuldje finj, woa ekj de Staut nich venichten. 29Un Abraham räd noch wada un säd: Ei wan doa 40 sent? Un hee kjrieech de Auntwuat: Nä, ekj woa daut nich doonen wan doa 40 sent. 30Dan säd Abraham: Bitscheen Har, woa mie nich schwierich. Ekj saj, ei wan du 30 finjst? Nä, kjeem de Auntwuat. Ekj woa daut nich doonen wan ekj doa 30 finj. 31Abraham säd: Ekj weet daut es sea driest, soo toom Harn to räden, oba ei wan doa 20 jefungen woaren? Un de Har säd: Om 20 äat haulwen wudd ekj dee nich venichten. 32Un Abraham säd: Mucht de Har doch nich met mie schwierich woaren, wan ekj bloos noch eemol räd. Ei wan doa tieen jefungen woaren? Un de Har säd: Om tieen äat haulwen woa ekj dee nich venichten. #Rech 6,39 33Un de Har veleet Abraham aus see nu utjerät hauden. Abraham jinkj trigj no sien Tus.

Currently Selected:

1. Mose 18: PB

Highlight

Copy