Mga Salmo 91:1-16

Ang modangop sa Labing Halangdon, ang magpabiling ubos sa pagbantay sa Labing Gamhanan, makaingon sa GINOO, “Ikaw ang akong manlalaban ug tigpanalipod, ikaw ang akong Dios, ug kanimo nagsalig ako.” Gikan sa tanang katalagman nga wala mo hisayri, ilikay ka gayod niya ingon man sa tanang sakit nga makamatay. Tabonan ka niya sa iyang mga pako ug dili ka gayod maunsa ubos sa iyang pag-atiman. Ang iyang pagkamaunongon manalipod ug magbantay kanimo. Dili ka unya mahadlok sa mga katalagman sa kagabhion o sa mga udyong nga naghadyong panahon sa adlaw o sa mga sakit nga mohampak diha sa kangitngit o sa kadaotan nga molaglag panahon sa adlaw. Mahimong mangapukan ang usa ka libo diha sa imong kiliran, napulo ka libo libot kanimo apan dili ka gayod maunsa. Makita mo unya unsaon pagsilot ang mga daotan. Kay gihimo mo mang dalangpanan ang GINOO, ang Labing Halangdon nga imong tigpanalipod, walay katalagman nga modangat kanimo ug walay kadaot nga moabot duol sa imong puloy-anan. Pabantayan ka sa Dios sa iyang mga anghel aron pagpanalipod kanimo bisag asa ka paingon. Sapwangon ka nila sa ilang mga kamot aron dili maunsa sa mga bato ang imong mga tiil. Tumban mo ang mga liyon ug mga bitin, mga mapintas nga liyon ug mga bitin nga malala. Ang Dios nag-ingon, “Luwason ko kadtong nahigugma kanako, ug panalipdan ko kadtong miila sa akong ngalan. Sa dihang sangpiton ako nila, tubagon ko sila. Mag-uban ako kanila sa dihang sila anaa sa kalisdanan. Luwason ko sila ug pasidunggan. Gantihan ko silag taas nga kinabuhi ug luwason ko gayod sila.”