لوقا 12

دویرا گِرتِن اژ حمیرتُرش عالمَل دین

1هَرِ ایی وخدَ، هزارو نفر جیَم بین، اَخِنَ گه پائونَ مَنیا اَرسر یَکتِری. عیسی اول‌بار وَه‌گَرد شاگردَل ووژ قصَه کِردی ئو وِتی: «اژ حمیرتُرش فَریسیَل گه ریاکاریَ، دویرا بِگِرِن. 2هُیچ چی آشاریای نیَ گه آشگارا نو ئو هُیچ چی قام‌کَریای نیَ گه نَکُوءِ در. 3اِسَه اَ چیئَه گه اِنوم تیَریکی وِتِتونَ، اِنوم روشتائیَ مَشتوئِنی، ئو اَ چیئَه گه وَه پِشت دِرَل بُوئنیا فِچ‌فَچتو کِردیَ، اژ سر بُنَل اِلومَ ماو.

4«وَه هُمَه گه دوسَلمینو موشِم، اژ کسَلی گه ایی لارَ مَکُشِن ئو فِرَه‌تِر اژ یَه اژ دَسون اِرنِمای، زِلَتو نَچو. 5مِنتائای مِه نشونتونَ میَم گه اژ کی باس زِلَتو بِچو: اژ او زِلَتو بِچو گه دُما کُشتِن، قدِرت‌واختیار دیری هُمَه باوژی اِنوم جیَنِم. اَاَ، موشِم‌ئونتو، زِلَتون اژ او بِچو. 6مَر پنج مَلیچِک وَه دو قَرو نِمَفِروشِن؟ وَه ایی حالا، جُ‌جُ، یَکی اَژینو اَرتَک خدا اِویر نِمَچو. 7جُ‌جُ مویَل سر هُمَه کُل شِماریانَ. اِسَه زِلَتو نَچو، اَرِیَگه اَرزشد هُمَه فِرَه‌تِر اژ هزارو مَلیچِکَ.

8«موشِم‌ئونتو، هر کی اَرتَک مردِم اعتراف بِهِه گه ها گَرد مِه، کُر اِنسون‌یش اَرتَک فریشدَه‌ل خدا اعترافَ مِهِه گه او هایتیَ گَرد. 9مِنتائای هر کی مِن اَرتَک مردِم حاشا کِ، اَرتَک فریشدَه‌ل خدا حاشاءَ ماو. 10هر کی قصه‌ی اَرضد کُر اِنسو بوشی، بَشخیا ماو، مِنتائای هر کی کِفِر روح‌القدس بِهِه، بَشخیا نِماو. 11وخدی هُمَه بیَرِن اَرِه عَبادتگائَل یهود ئو اَرِه تک حکِمرونَل ئو صائای قدِرتَل، دلتونِ هول ناو گه چطور اژ ووژتو دَفاع بِهِینو یاگَه چَه بوشینو، 12اَرِیَگه هَراَ ساتَ روح‌القدس یاتونَ مِ گه چَه باس بوشینو.»

متل ثرودمن نایو

13پیای اِنوم جیَمیَت وِتیَ عیسی: «استاد، بوشَ بِرام گه میرات باوَه‌م وَه‌گَرد مِه بیَرا کِ.» 14عیسی جوواوا داتی: «اِاِ پیا، کی مِه کِردیَسیَ قاضی یا بیَراکَر میرات اِنوم هُمَه؟» 15اَسَه وِتیَ مردِم: «حُواستو بو ئو ووژتون اژ کُلِ جور هَلگ دائِن ئو طَما دویرا بِگِرِن، اَرِیَگه زِنِه‌ی آم وَه فِرَه بیئین مالِ‌منالی نیَ.» 16اَسَه ایی متلَ اَرِه وِتِنی: «پیا ثرودمنی اژ کشتِ‌کار ووژ ثمر فِرِه آوِردیَ دس. 17اَسَه وَه لا ووژا وِتی: ”چَه بِهَم، اَرِیَگه جای نِرِم ثمر زمینِم اَمار کَم؟“ 18اَسَه وِتی: ”فیَمیم چَه بِهَم! اَمارَل ووژِم خِراوَ مَهَم ئو اَمارَل کَلِنگتِری ماوژِم، ئو کُل گَنِم ئو باقی دِرکِ‌دُو ووژِم اِنوم اونَل اَمارَ مَهَم. 19ایلَهَه موشِمَ ووژِم: اِاِ گیو مِه، مال‌ِمنال فِرَه‌تی اَرِه چَن سال جیَم داءَ. اِسگَه سِتارِت بِگِری؛ بیر ئو خُرّ دَ ئو خَوشی بِهَه.“ 20مِنتائای خدا وِتون: ”اِاِ نایو! هَر ایمشو گیونتَ مَسینِم. اِسَه اَ چیئِلَ گه جیَمِت داءَ ماوَ هِن کی؟“ 21یَسَ عاقویَت کسی گه اَرِه ووژ مال‌ِمنال جیَمَ مِ، مِنتائای اَرِه خدا ثرودمن نیَ.»

دلتونِ هول نو

22اَسَه عیسی وِتیَ شاگردَل ووژ: «اِسَه موشِم‌ئونتو، دلِ‌هول زِنِه‌ی ووژتو نوئن گه چَه بیرینو، ئو نه دلِ‌هول لارتو گه چَه بِهِینونِ وَرتو. 23اَرِیَگه زِنِه‌ی اژ نُو ئو لار اژ جِنِک مِهمتِرَ. 24سِیل کَن اَر قِلائَل گه نه مَکارِن ئو نه دروءَ مَهَن، نه کیووُ دیرِن ئو نه اَمار؛ وَه ایی حالا، خدا روژیونَ مِ. ئو هُمَه چَنی اَرزشددارتِر اژ مَلَلَینو! 25کُماین اژ هُمِه‌ءَ گه بتونی وَه دلِ‌هولی، ساتی باوژی اَرسر عمِر ووژ؟ 26اِسَه، اَرّ هُمَه نِمَتونینو هُنَ کار گُجَریشی بِهِینو، اَرِه‌چَه دلِ‌هول باقی چیئَلینو؟ 27سِیل کَن اَر گُلَل بیاوو گه چطور رشدَ مَهَن؛ نه زیَمَتَ مَکیشِن ئو نه مَرَسِن وَه ایی حالا موشِم‌ئونتو گه جُ‌جُ سلیمان پاتِشایش وَه کُل جِلالیا چُی یَکی اژ اونَل هُنَ اِرنَرازیا. 28اِسَه اَرّ خدا سُزَه بیاوو گه ایمِرو هَس ئو صوءَ مَکُوء اِنوم گُئَر، هُنَ مَپوشِنی، چَنی ویشتِر، هُمَه مَپوشِنی، اِاِ سُس‌ایمونَل! 29اِسَه وَه دُم یَه‌آ نوئن گه چَه بیرینو یاگَه چَه خُرّ دِینو؛ دلتونِ هول نو. 30اَرِیَگه کُل ملتَل ایی دنیاءَ هانِ دُم هُنَ چیئَلیکا، مِنتائای باوَه آسمونی هُمَه مَذانی گه هَوَجَه‌تو ها کُل ایی چیئِلَ. 31اِجال یَه، هُمَه وَه مِنِی پاتِشائی او بوئن، گه کُل ایی چیئِل‌یشَ بَشخیا ماوئونتو.

32«اِاِ ریئَن گُجَر، زِلَتو نَچو، اَرِیَگه خَوشی باوَه هُمَه یَسَ گه پاتِشائی بوئَشخی‌ئونتو. 33هر چی گه دیرینو بفِروشِن ئو بیَنَ ژارَل؛ اَرِه ووژتو ژاژَلی آمادَه کَن گه نِمَپیتِرکِن ئو گنجی اِ آسمونَل جیَم دَن گه هُیچ کَما نِماو، جای گه نه دُزَ مای ئو نه پید ضِرَدَ مَرَسِنِتی‌ئون. 34اَرِیَگه هر جا گنج هُمَه هَس، دل هُمِه‌یش هار اورَه.

آمادَه بوئن

35«قِتو اَرِه خِلمت کِردِن آبوئنِن ئو بِیلِن چِراختو بِگیسی. 36اِجور کسَلی بوئن گه چیَمَ‌رئیِن اَرباوُ اژ جَشت داوات گِلابیری، تا هَریَگه برَسی ئو بی اَر در، هِرازِه در اَری واز کَنی. 37خَوزگالَ خِلمتکارَلی گه وخدی اَرباوُ گِلابیری، اونِلَ اِخَوَر ئو هوشیار بوئینی. حخیختاً، موشِم‌ئونتو، ووژ قِ آموئنی تاگَه خِلمَتون‌ اَژی کِ، مَنیشِنیون اَرسر سِفِرَه ئو ماءِ وَر ئو اَژینو مِموداریَ مِهِه. 38خَوزگالَ خِلمتکارَلی گه وخدی اَرباوُ برَسی، چه نِصمِ شو، چه وِرِصو، اونَل اِخَوَر ئو هوشیار بوئینی.

39«مِنتائای بِذانِن گه اَرّ صائای‌مال مَذِناسدی دُز چه ساتی مای، نِمِیشتی دُز با اِنوم ئو چیئی بُئزی. 40اِسَه هُمِه‌یش آمادَه بوئن، اَرِیَگه کُر اِنسو اِ ساتی مای گه چیَمَ‌رئی نیئینونی.»

41پطرس پِرسیتی: «اِاِ آقا، ایی مَتَلتَ اَرِه ایمَه وِت یاگَه اَرِه کُل مردِم؟» 42عیسی خداون وِتی: «اِسَه اَ پیشکار اَمونتدار ئو دونا کیَ گه اَرباوی بِنتی اَر سرپِرَسی خِلمتکارَل مال ووژ تاگَه بیَر خوراک اونَل اِ سر وخد بِ؟ 43خَوزگالَ اَ خُلُمَ گه وخدی اَرباوی گِلابیری بوئینتی گه هار سر کار ووژ. 44حخیختاً، موشِم‌ئونتو گه اوءَ مِهِئَه سرپِرَس کُل مال‌ِمنال ووژ. 45مِنتائای اَرّ اَ خُلُمَ وَه لا ووژا بوشی: ”اَرباو اِ وخد هاتِنی دیر کِردیَسی،“ ئو بِنیا بِنی اَر آزار خُلُمَل ئو کنیژَل ئو هُاردِن ئو خُرّ دائِن ئو مَس کِردِن، 46اَسَه اَرباوِهِه اِ روژی گه چیَمَ‌رئی نیَ ئو اِ ساتی گه او اَژی خَوَر نِرتی مای، ئو اِنومجا شیقا مِیتی، ئو ماوژِتیِ جاگَه خیونتکارَل.

47خُلُمی گه خواسِ اَرباویَ مَذانی وَه ایی حالا، ووژ اَرِه اَنجوم دائِن اَوَه آمادَه نِمِهِه، شلاخ فِرِه‌ی میری. 48مِنتائای اَوَه گه خواسِ اَرباوی نِمَذانی ئو کاری مِهِه گه شلاخ حَخَسی، شلاخ کمتِری میری. هر کی ویشتِر بیَنی‌ئون، اَژی ویشتِریشَ مِئو؛ ئو هر کی ویشتِر بسپارنی‌ئون، ویشتِریش جوواوَ مِئَه دُما.

صُئل نه، بلکِم جیایی

49«مِه هاتِمَ تاگَه آگِر باوژِم اَر زَمی، ئو کوشگُ تا اِسگَه گُر گِرتوئی! 50مِنتائای مِه خُسِل تیَمیدی دیرِم گه باس بِگِرِم، ئو چَنی هامِ سخدی‌اِر تاگَه وَه اَنجوم برَسی. 51یانی گُمونَ مِهِینو هاتِمَ تاگَه صُئل بارِم اَررُی زَمی؟ نه، موشِم‌ئونتو هاتِمَ تاگَه جیایی باوژِم. 52اَرِیَگه اَژیرِ دُما، جیاییَ مَکُوءِ اِنوم پنج نفر اژ اَل یِه مال؛ سه نفر موئنَ زیچ دو نفر ئو دو نفریشَ زیچ سه نفر. 53باوَه اَرضد کُری ئو کُر اَرضد باوِه، دا اَرضد دِتی ئو دِت اَرضد دای، هَسویرَه اَرضد بُئی ئو بُئی اَرضد هَسویرَه.»

میَنا کِردِن زمونَل

54عیسی یوئیشَ وِتیَ مردِم: «وخدی موئینینو اُری اژ مغرب آشگارا بیَ، هِرازِه موشینو: ”میا وارُ باواری“ ئو وارون‌‌یشَ ماواری. 55ئو وخدی وا اژ جنوبَ مای موشینو: ”هُوا گرمَ ماو،“ ئو هَر هُنِ‌یشَ ماو. 56اِاِ ریاکارَل! هُمَه خوءَ مَذانینو چطور نشونَه‌ل زمین ئو آسمو، میَنا کِینو، اِسَه چطور بَن یَه اِرنِماینو گه نشونَه‌ل ایی زمونَ میَنا کِینو؟

57«اَرِه‌چَه ووژتو اِبارَه اَ چیئَه گه دُریسَ قضاوت نِمِهِینو؟ 58اَرّ کسی اَرضد تو ادعای دیری ئو تونَ میَری اَرِه محکمَه، تقِلا بِهَه اِنوم رئی بِکُوئینون یَک، تاناخواد تو بیَری اَرِه تک قاضی ئو قاضی تو بیَ دس قِلااورا، ئو قِلااور تو باوژی اِنوم زندو. 59موشِم‌ئونِت گه تا قَرو آخِری نِینِ دُما، اژ زندو نِماینَ دِریر.»

Currently Selected:

لوقا 12: LBT

Highlight

Copy