لوقا 5

شاگِردِت عیسی یه اَوِلی

1رُژَگه گو عیسی بَ لِوا گُلا جِنیسارِته راوَستا بو و جَماعَـت همو آلیادا دُرا وی خِر بِبون و فِشار تینانه گو کلاما خدا بِبیهیسِن، 2اَوی بَ لِوا گُله دو قَییق دیتِن گو هِندَ ماسیگِر ژه وان هاته بونَ دَروَ و تُرِت خو دِشُستِن. 3عیسی یگَ وان قَییقا گو یا شَمعونی بو سیوار بو و ژه وی خاست قَییقه گوشگه ژه هِشکاتیه دور گَت. پاشه رونِشت و ژه ناو قَییقه دا دَرس دا خلقه. 4وقته گو قِسِت وی تواو بون، گُتَ شَمعونی: «قَییقه بِبَ جیَگه کور و تُرِت خو بُ گِرتِنا ماسیا پاوژِنَ ناو آوه دا.» 5شَمعونی گُت: «ماموستا، مَ تواوی شَوه گَلَک ایزا کِشا و مَ چه دِشد نَگِرت. بله نَهَ گو تِ دِبِژی، اَمه تُرا پاوژِنَ ناو آوه دا.» 6وقته اَو شُلَ گِرِن، هِند زِدَ ماسی گِرتِن گو گِم مابو تُرِت وان بِدِرِن! 7بَهنده، ایشارَ گِرِنَ هَوالِت خو ناو قَییقا دیتِردا گو بِن و آری وان بِگَن. اَو هاتِن و هر دو قَییق هِند ژه ماسیا تِژی گِرِن گو گِم مابو بِچِنَ بِن آوه دا. 8وقته شَمعونه پِطرُس اَوَ دیت، کَتَ بَر چُکه عیسی و گُت: «اَی آغایه مِن، ژه مِن دور بِکَوَ، چون گو اَز مِرُوَگَ گُنَهکارِم!» 9چون گو هم بوخو و هم اَونه گَل ویدا ژه وه گِرتِنا ماسیا صِفَت گِرتی بِبون. 10یعقوب و یوحنا، گورِت زِبِدی ژی گو شِریگِت شَمعونی بون، اَو حالَ هَبون. عیسی گُتَ شَمعونی: «نَتِرسَ، ژه نَهَ وِدا بَدَلا ماسیا تِیه مِرُوا بِگِری.» 11ایجا اَوان قَییقه خو اینانَ هِشکاتیه و همو دِشد هِلانَ جی و دوو ویدا چُن.

عیسی شفایه دِدَتَ مِرُوَگه جذامی

12رُژَگه دیتِر گو عیسی ناو یگَ وان شَهرادا بو، مِرُوَگ هات گو جذامه تواوی بَدَنا وی گِرته بو. وقته اَوی عیسی دیت، حَتا سَر عَردی خو خار گِر و بِ لاواهیا گُت: «آغایه مِن، هَگو تِ هَز گَی تِ دِگاری شفایه بِدَی مِن.» 13عیسی دَسته خو دِرِژ گِر و دَسته خو دانا سَر وی و گُت: «اَز هَز دِگَم؛ شفایه بِگِرَ!» هَ وه دَمه، ژه جذامه شفا پَیدا گِر. 14پاشه عیسی بُ وی اَمِر گِر گو نَبِژیتَ چه کَسه و گُته دا: «هَرَ و خو نیشا کاهینی بِدَ و بُ شفا گِرتِنا خو قُربانیا گو موسی بُ پاک بونا جذامه اَمِر گِریَ، پِشکِش گَ گو بُ وان نیشانَگ بیت گو تَ ژه جذامه شفا پَیدا گِریَ.» 15بله دیسا ژی، خَبَره شُله وی زِدَتِر دَروَ پَخش دِبون، وِسا گو جَماعَـتِت عَظیم خِر دِبون گو قِسِت وی بِبیهیسِن و ژه نَساخیِت خو شفایه بِگِرِن. 16بله عیسی زِدَتِر دِچو بُ جیِت گو چه کَس وِدَره نَبیت و دعا دِگِر.

عیسی شفایه دِدَتَ مِرُوَگه فلج

17له یگَ وان رُژا وقته گو عیسی دَرس دِدا، عالِمِت فِرقا فَریسیا و ماموستایِت شِریعَته وِدَره رونِشته بون. اَو ژه تواوی شَهرِت حَریما جلیله و یهودیه و هَمژی ژه اورشلیمه هاته بون. قُدرَتا خاده بُ شفا دایینا نَساخا گَل عیسی دا بو. 18وه ناوه دا چَند مِر هاتِن گو مِرُوَگه فلج سَر تَختَگه تینان. اَوان دِخاست اَوی بِبَنَ ناو ماله دا و دانِنَ پِشیا عیسی. 19بله چون گو جَماعَت زِدَ بو و چه ره پَیدا نَگِرِن، چُنَ سَر بانه ماله و نابَینا کَرپوچادا اَو مِرُوه فلج گَل جیه وی رِگِرِنَ خاره و ناوَگا جَماعَته، دانانَ بَر عیسی. 20وقته عیسی ایمانا وان دیت، گُت: «اَی مِرُو، گُنَهه تَ هاتنَ بَخشین!» 21بله ماموستایِت تَوراته و فَریسیا گَل خو فِکِر گِرِن: «اَوَ کِیَ گو کُفریا دِگَت؟ که خِنجی خدا دِگاریت گُنَها بِبَخشیت؟» 22وقته گو عیسی زانی چه فِکِر دِگَن ژه وان پیسیار گِر: «بُچی اون ناو دله خودا وِسا فِکِر دِگَن؟ 23گُتِنا کیشگه هِسانتِرَ: ”گُنَهه تَ هاتنَ بَخشین“ آن گُتِنا ”رابَ و ره هَرَ“؟ 24بله گو اون بِزانِن گوره انسان سَر عَردی اقتدارا بَخشینا گُنَها هَیَ» - عیسی گُتَ مِرُوه فلج: «اَز دِبِژِمَ تَ، رابَ، جیه خو راگَ و هَرَ مال!» 25جیدا، اَو مِرُو پِشیا وان راوَستا و اَو دِشدا گو سَر رازا بو راگِر و وه حالیدا گو مدحا خدا دِگُت چو مال. 26همو ژه وه شُله صِفَت گِرتی بون، خدا سِتایِش گِرِن و وه حالیدا گو گَلَک تِرسیا بون، دِگُتن: «ایرو شُلِت عَجِب مَ دیتِن.»

لاوی کَتَ دوو عیسی دا

27پاشه عیسی وه ماله دا هاتَ دَروَ و باجگِرَگ دیت گو ناوه وی لاوی بو و ناو باجَخانه دا رونِشته بو. گُتَ وی: «دوو مِدا وَرَ.» 28لاوی رابو، همو دِشد هِلا جی و کَتَ دوو عیسی دا.

29لاوی ناو مالا خودا مِوانداریَگه مَزِن بَر خاطره عیسی دامَزِراند، و جَماعَـتَگه گَلَک ژه باجگِرا و مِرُوِت دیتِر، گَل وان سَر سِرفِگه رونِشتِن. 30فَریسیا و دَستَگَگ ژه ماموستایِت تَوراته گو ژه فِرقا اَوان بون، بِ گازِندا گُتنَ شاگِردِت عیسی: «بُچی اون گَل باجگِرا و گُنَهکارادا دِخُن و دِوَخُن؟» 31عیسی جیواب دا: «نَساخِن گو محتاجی حکیمینَ، نه مِرُوِت ساخ. 32اَز نَهاتِمَ گازی مِرُوه صالِح بِگَم، بَلگو هاتِمَ گازی گُنَهکارا بِگَم بُ تَوبَ گِرِنه.»

پیسیار راستا رُژی گِرتِنه

33اَوان گُتنَ عیسی: «شاگِردِت یحیا گَلَک وقتا رُژیا دِگِرِن و دعایا دِگَن؛ شاگِردِت فَریسیا ژی هَ وه شُله دِگَن، بله شاگِردِت تَ هَمِشَ دِخُن و دِوَخُن.» 34عیسی گُت: «ما دِبیت مِوانِت داوَته وه حالیدا گو زاوا هِشتا گَل وان دایَ، مَجبور گَن رُژیا بِگِرِن؟ 35بله اَو رُژ دیه بِن گو زاوا له وان دیه بِتَ اِستاندِن. هِنگه وان رُژادا دیه رُژیا بِگِرِن.» 36عیسی اَو مَثَلَ ژی بُ وان اینا: «چه کَس گَرَگه گِراسه تازَ نابِریت گو اَوی سَر گِراسَگه گَون پینَ گَت. چون هَگو وِسا بِگَت، هم گِراسه تازَ دیه بِدِرینیت و هم پارچه تازَ سَر گِراسه گَون دوز نایِت. 37هَمژی چه کَس شَرابا تازَ بَرنادَتَ ناو مَشکِت گَون دا. چون هَگو وِسا بِگَت، شَرابا تازَ مَشکا دیه بِدِرینیت و شَراب دیه بِرِژِت و مَشک ژی دیه بَین بِچِن. 38شَرابا تازَ دِبی بَردَنَ ناو مَشکِت تازَدا. 39و چه کَس پاشه وَخارِنا شَرابا گَون خازگینه شَرابا تازَ نینَ، چون گو دِژیت: ”شَرابا گَون باشتِرَ.“‌»

Currently Selected:

لوقا 5: SKB

Highlight

Copy