لوقا 18

مَثَلا بِوَژِنا گو دلسار نَبو

1عیسی بُ شاگِردا مَثَلَگ اینا گو نیشان دَت دِبی هَمِشَ دعایا بِگَن و چه جارا دلسار نَبِن. 2گُت: «شَهرَگه دا قاضیَگ هَبو گو نه خدا دِتِرسیا، نه چه اَرزِش بُ خلقه خُدان دِگِر. 3هَمَن وه شَهری دا بِوَژِنَگ هَبو گو سَریگ دِهاتَ لاره قاضی و دِگُته: ”حَقه مِن دُژمِنه مِن بِستینَ.“‌ 4قاضی مدَتَگه گوهه خو نَدا وی. بله دوماییگه گُتَ خو: ”دوزَ گو اَز نه خدا دِتِرسِم و نه اَرزِشه بُ خلقه خُدان دِگَم، 5بله دیسا ژی چون گو اَو بِوَژِنَ هَ مُزاحِمه مِن دِبیت، اَزه حَقه وی بِستینِم، نَگو هَمِشَ بِت و بِهنا مِن چِگ گَت!“‌» 6ایجا عیسیْ خاده گُت: «وَ بیهیست اَو قاضیه به انصاف چه گُت؟ 7نَهَ، ما خدا حَقه اَونه گو بوخو بِژارتیَ و شَو و رُژ بُ درگاهه وی هَوارا خو دِبَن، نادَتَ وان؟ ما وه شُله هَ دیه پاش بِخِنیت؟ 8اَز بُ وَ دِبِژِم گو گَلَک زو دیه حَقه وان بِدَته. بله دیسا ژی، وقته گو گوره انسان بِت، ایمانه دیه سَر عَردی پَیدا گَت؟»

مَثَلا فَریسی و باجگِری

9هِنگه بُ هِندَگا گو باواری صالِح بونا خو هَبون و بِ رِفتارا خو مِرُوه دیتِر به اَرزِش دِگِرِن، اَو مَثَلَ اینا: 10«دو مِرُو بُ عِبادَت گِرِنه چُنَ ناو معبدا خاده، یگَ وان عالِمَگه فَریسی و یه دیتِر باجگِر بو. 11اَوه فَریسی راوَستا و گَل خو وِسا دعا گِر: ”خدایا، شُکرا تَ دِگَم گو بینا مِرُوه دی دِز و ظالِم و زِناگَر نینِم و نه حتا بینا وی باجگِریمَ. 12هَفتیه دو جارا رُژیا دِگِرِم و ژه هَچی دِشدا گو تینِمَ دَست، دَهادا یگه دِدَم.“ 13بله اَوه باجگِر دوروَ راوَستا و نَخاست حتا چاوه خو ژی بُ آلیه اَسمانه بِلند گَت، بَلگو سَر سینگه خو دِکُتا و دِگُت: ”خدایا، رَحمه مِنَ گُنَهکار بِگَ.“ 14اَز بُ وَ دِبِژِم گو اَو مِرُوه باجگِر رِزا صالِحان دا هاتَ هَژمارتِن و چو مالا خو، نه اَوه فَریسی. چون گو هَچی کَسه خو مَزِن گَت، دیه گوشگَ بیت، و هَچی کَسه خو گوشگَ گَت، دیه مَزِن بیت.»

بِهلِن زارو بِنَ لاره مِن

15خلقه حتا بِچوگه ساوا تینانَ لاره عیسی گو دَسته خو دانِتَ سَر وان. شاگِردا وقته اَوَ دیتِن، خلقه گِرِنَ هَوار. 16بله عیسی اَو گاز گِرِنَ لاره خو و گُت: «بِهلِن زارو بِنَ لاره مِن؛ پِشیا وان نَگِرِن، چون گو پادشاهیا خدا یا مِرُوه بینا وانَیَ. 17بَراستی، اَز بُ وَ دِبِژِم، هَچی کَسه پادشاهیا خدا وَگو زارویَگه قَبول نَگَت، ناچیتَ ناودا.»

سَرُکه دَولمَند

18سَرُکَگه قَومه یهوده ژه وی پیسیار گِر: «ماموستایه قَنج، چه بِگَم گو بِبِمَ خُدانه ژیانا اَبَدی؟» 19عیسی گُتَ وی: «بُچی تِ دِژی مِن قَنج؟ چه کَس قَنج نینَ خِنجی خدا. 20تِ اَمرِت شِریعَته دِزانی: زِنایه نَگَ، قتله نَگَ، دِزیه نَگَ، شَهادَتا دِرَوین نَدَ، احتراما داییگ و بابه خو خُدان گَ.» 21سَرُکی گُت: «تواوی اَو شُلَنَ مِن گوشگَتیوَ حَتا نَهَ اینانَ جی.» 22عیسی وقته اَو قِسَیَ بیهیست، گُتَ وی: «هِشتا تَ دِشدَگ گِم هَیَ؛ هَچی دِشدا تَ هَیَ بِفرُشَ و دِراوه وه ناو فقیر و ژارادا لِگ وَگَ، گو اَسمانی دا تَیه خِزینَ هَبیت. هِنگه وَرَ و بِکَوَ دوو مِدا.» 23اَوه مِرُوی وقته اَو قِسَیَ بیهیست، گَلَک نَرِحَت بو، چون گو گَلَک دَولمَند بو. 24عیسی وقته دیت گو اَو مِرُو نَرِحَت بو، گُت: «چَند زحمتَ بُ دَولمَندا چُیینا ناو پادشاهیا خدا! 25چون گو دَرباز بونا دَوه ژه کُنا دَرزیه هِسانتِرَ ژه چُیینا مِرُوه دَولمَند ناو پادشاهیا خدا.»

26مِرُوه گو اَو قِسَیَ بیهیستِن، پیسیار گِرِن: «بَجا که دِگاریت نجاته پَیدا گَت؟» 27عیسی گُت: «اَو شُلا گو انسان چه جورا نَشِت بِگَت، گِرِنا وی بُ خدا هِسانَ.»

28پِطرُس گُت: «بَرخوده، مَ مال و ژیانا خو بَردایَ و اَم دوو تَدا هاتنَ!» 29عیسی گُتَ وان: «بَراستی، اَز بُ وَ دِبِژِم، چه کَس چِنینَ گو مال آن ژِنِگ آن بِرا آن داییگ و باب آن زارویا بَر خاطره پادشاهیا خدا بَردَت 30و هَ وی دُنیایه دا چَند جارا زِدَتِر نَینیتَ دَست و دُنیایا دی ژی ژه ژیانا اَبَدی به پار بِمینیت.»

31هِنگه اَو دانزدَه شاگِرد بِرِنَ سویَگه و گُتَ وان: «نَهَ اَمه بِچِنَ اورشلیمه. له وِدَره هَچی دِشدا پِیغَمبَرا راستا گوره انسان نِویسینَ، دیه بِقَومیت. 32چون گو اَوی دیه تسلیمی قَومه گو یهودی نینِن، بِگَن. اَو دیه پِکَنیه خو له بِگَن و دیه به حُرمَتیا وی بِگَن و دیه تُف گَنَ وی، شَلاقا دیه لِدَن و دیه بُگُژِن. 33بله اَو له رُژا سِیه دیه ساخ بیت.» 34شاگِردا چه دِشد ژه قِسه وی فام نَگِرِن. معنیا قِسا وی ژه وان وَشارتی بو و نَزانین راستا چه قِسَ دِگَت.

شفا گِرتِنا خازُگه گُورَ

35وقته عیسی نِیزوکی شَهره اَریحایه بو، مِرُوَگه گُورَ بَر ره رونِشته بو و خازُگَتی دِگِر. 36وقته دَنگا جَماعَتا گو وِدَره دا دَرباز دِبو بیهیست، پیسیار گِر: «چه خَبَرَ؟» 37گُتن: «عیسایه خلقه ناصِره وِیَ دَرباز دِبیت.» 38اَوی گِرَ هَوار: «اَی عیسی، گوره داوود پاشا، رَحمه مِن بِگَ!» 39مِرُوِت گو پِشیا جَماعَـته ره دِچُن، له گِرِنَ هَوار و گُتنَ وی گو هِش بیت. بله اَوی زِدَتِر گِرَ هَوار گو: «اَی گوره داوود پاشا، رَحمه مِن بِگَ!» 40هِنگه عیسی راوَستا و اَمِر گِر گو اَوی مِرُوی بیننَ لاره وی. وقته گُورَ هاتَ نِیزوک، عیسی وی پیسیار گِر: 41«تِ چه دِخازی بُ تَ بِگَم؟» گُت: «آغایه مِن، دِخازِم چاوه مِن وَبِن.» 42عیسی گُتَ وی: «بِلا چاوه تَ وَبِن! ایمانا تَ، شفا دایَ تَ.» 43اَو مِرُوه گُورَ هَ وه دَمه چاوه وی وَبون و وه حالیدا گو مدحا خدا دِگُت، کَتَ دوو عیسی دا. خلقه وقته اَو دِشدَ دیتِن، همویا سِتایِشا خدا گِرِن.

Currently Selected:

لوقا 18: SKB

Highlight

Copy