မာကု 6
6
နာဇရက်မြို့၌ ယေသျှုငြင်းပယ်ခံရခြင်း
(မဿဲ ၁၃.၅၃–၅၈; လုကာ ၄.၁၆–၃၀)
1ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့နှင့်အတူ ထိုအရပ်မှကြွ၍ မိမိနီသောမြို့သို့ ရောက်တော်မူ၏။ 2ဥပုသ်နိ့ ရောက်သောအခါ ကိုယ်တော်သည် တရားဇရပ်၌ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်၏ သွန်သင်တော်မူချက်ကို ကြားရလျှင် အံ့သြကြသည်ဖြစ်၍ “ဤသူကား ဤပညာကို ဇာကရသနည်း။ ဤသူရဟိသော ပညာကား ဇာမျိုး ပညာနည်း။ ဇာပိုင် ဤနိမိတ်လက္ခဏာတိကို ပြနိုင်သနည်း။ 3ဤသူကား လက်သမား မဟုတ်လော။ မာရိ၏သားမဟုတ်လော။ ယာကုပ်၊ ယောသေ၊ ယုဒနှင့် သျှိမုန်ရို့၏ အစ်ကိုမဟုတ်လော။ သူ့နှမလည်း ဤအရပ်၌ နီသည် မဟုတ်လော” ဟု ပြောဆိုကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ သူရို့သည် ကိုယ်တော်ကို လက်မခံကြပေ။
4 #
ယော ၄.၄၄
ယေသျှုကလည်း “ပရောဖက်မည်သည်ကား မိမိနီရင်းမြို့၊ ဆွေမျိုး၊ မိသားစုမှတစ်ပါး ဇာအရပ်မှာမဆို ဂုဏ်အသရီဟိ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
5ကိုယ်တော်သည် ထိုမြို့တွင် ဖျားနာသူ တစ်ချို့ကိုသာ လက်တော်တင်၍ ကျန်းမာစီတော်မူသည် မှတစ်ပါး မည်သည့် နိမိတ်လက္ခဏာကိုမျှ ပြုတော်မမူ။ 6ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကင်းမဲ့သည်ကို အံ့သြတော်မူ၏။
တပည့်တော်တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကို ယေသျှုစီရွှတ်တော်မူခြင်း
(မဿဲ ၁၀.၅–၁၅; လုကာ ၉.၁–၆)
ထို့နောက်၊ ယေသျှုသည် အနီးအနား၌ဟိသော ကျေးရွာများသို့ လား၍ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ 7ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရို့အား အထံတော်သို့ ခေါ်ပြီးလျှင် နှစ်ယောက်စီတွဲ၍ စီလွှတ်ကာ သူရို့အား ဝိညာဉ်ဆိုးများကို နိုင်ရသောအခွင့်ကိုလည်း ပီးတော်မူ၏။ 8#လု ၁၀.၄–၁၁ကိုယ်တော်က “သင်ရို့၊ လမ်းခရီးအတွက် တောင်မွိ့မှအပ ဇာတစ်ခုကိုမျှ ယူမလားကေ့ — ရိက္ခာ၊ လွယ်အိတ်နှင့် သင်၏ခါး၌ ဖေသာဒင်္ဂါးတိကို ကျိတ်ယူမလားကေ့။ 9ခြီနင်းကို စီးကြလော့။ အင်္ကျီအပိုလည်း မယူကေ့။ 10ဇာမြို့၌မဆို သင်ရို့ကိုလက်ခံသော အိမ်တွင် ယင်းအရပ်မှ မထွက်ခွာသည်ထိတိုင်အောင် တည်းနိန်ကြလော့။ 11#တ ၁၃.၅၁မြို့တစ်မြို့သို့ ဝင်သောအခါ ယင်းအရပ်မှ လူတိက သင်ရို့ကို လက်မခံ၊ ဟောပြောသမျှကို နားမထောင်လျှင်၊ ယင်းနီရာက ထွက်လာကြလော့။ ယင်းသို့ ထွက်လာသောခါ သူရို့တစ်ဖက်၌ သက်သီဖြစ်စီခြင်းငှာ သင်ရို့ခြီဖဝါးက မြီမှုန့်ကို ခါချပစ်ခလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
12တပည့်တော်ရို့သည် ထွက်လား၍ လူရို့အား၊ နောင်တနှင့်ဆိုင်သော သတင်းစကားကို ဟောပြောကြ၏။ 13#ယာ ၅.၁၄သူရို့သည် များစွာသောနတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်ပြီးလျှင်၊ ဖျားနာသောသူတိကို ဆီနှင့်လူး၍ ကျန်းမာစီကြ၏။
ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန် အနိစ္စရောက်ခြင်း
(မဿဲ ၁၄.၁–၁၂; လုကာ ၉.၇–၉)
14 #
မ ၁၆.၁၄; မာ ၈.၂၈; လု ၉.၁၉ ယေသျှု၏ သတင်းတော်သည် ကျော်ကြားလာသဖြင့် ဟေရုဒ်မင်းကြီး၏#၆.၁၄ ဟေရုဒ်မင်းကြီး၊ ဟေရုဒ်အန္တိပ၊ ဂါလိလဲပြည်ကို အုပ်ချုပ်သောသူ။ နားတော်သို့ ရောက်လားလေ၏။ လူတစ်ချို့က “ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် သီရာကနိန် ပြန်ရှင်လာယာ။ ယင်းကြောင့် နိမိတ်လက္ခဏာများကို ပြနိုင်ခြင်းဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။
15လူတစ်ချို့က “ထိုသူသည် ဧလိယဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။
တစ်ချို့ကလည်း “အယင်က ပရောဖက်ကဲ့သို့ ပရောဖက် တစ်ပါးဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။
16ထိုအကြောင်းအရာများကို ဟေရုဒ်မင်းကြီးကြားလျှင် “ဤသူကား၊ ငါ ဂေါင်းဖြတ်သတ်ခသော ယောဟန်သည် အဂု အသက်ပြန်ရှင်လာယာ” ဟု ဆို၏။ 17#လု ၃.၁၉,၂၀အထက်က ဟေရုဒ်မင်းသည် ညီဖြစ်သူ ဖိလိပ္ပု၏မယား၊ ဟေရောဒိကို သိမ်းယူသောအမှုနှင့် ပတ်သက်၍ ယောဟန်ကို ဖမ်းဆီးပြီးလျှင် ထောင်၌ ချုပ်ထားစီ၏။ 18အကြောင်းမူကား ယောဟန်သည် ဟေရုဒ်အား “သင့်ညီ၏မယားကို မသိမ်းယူအပ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ပြောသောကြောင့်ဖြစ်၏။
19ထို့ကြောင့် ဟေရောဒိသည် ယောဟန်ကို ရန်ငြိုးဖွဲ့၍ သတ်လိုသော်လည်း ဟေရုဒ်ကြောင့် အခွင့်မရနိုင်။ 20အကြောင်းမူကား ယောဟန်သည် ကောင်းမြတ်ပြီး၊ သန့်ယှင်းသူဖြစ်ကြောင်းကို ဟေရုဒ် သိသဖြင့် ကြောက်၍ စောင့်ရှောက်လျက် ထား၏။ ယောဟန်၏ ဟောပြော သွန်သင်ချက်များကို ကြားနာရသောအခါ၌ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်သော်လည်း ဝမ်းမြောက်စွာနှင့်ပင် ကြားနာလေ့ ဟိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
21ထို့နောက် ဟေရုဒ်၏ မွီးနိ့ပွဲ၌ ဟေရောဒိအတွက် အခါအခွင့် ရောက်လာ၏။ ဟေရုဒ်သည် မိမိ၏ မွီးနိ့ပွဲ၌ ဂါလိလဲပြည်မှ ခေါင်းဆောင်ကြီးတိ၊ စစ်သူကြီးတိ၊ မှူးမတ်တိကို ဖိတ်ကြား၍ ကျွေးမွေးတော်မူစဉ်၊ 22ဟေရောဒိ၏ သမီး#၆.၂၂ ဟေရောဒိ၏ သမီး၊ အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများ၌ သူ့၏ သမီး ဟေရောဒိဟု ရီးမှတ်ထားသည်။သည် ဝင်၍ ကပြဖျော်ဖြေသဖြင့် ဟေရုဒ်နှင့် ဧည့်သည်တော်အပေါင်းရို့၏ စိတ်ကို ရွှင်လန်းစီ၏။ ဟေရုဒ်မင်းက သူမအား “သင် ဇာကို လိုချင်သနည်း။ သင် နှစ်သက်သည်ကို တောင်းလော့၊ သင့်အား ငါပီးမည်။ 23ငါ၏နိုင်ငံ တစ်ဝက်တိုင်အောင် သင်တောင်းသမျှကို ငါပီးမည်” ဟု ကျိန်ဆို၍ ပြောလေ၏။
24သူမသည် မင်းကြီးထံပါးမှ ထွက်၍ မိခင်အား “အကျွန်၊ ဇာကို တောင်းရပါမည်နည်း” ဟု မိန်း၏။
မိခင်က “ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကိုသာ တောင်းလော့” ဟု ဆို၏။
25သူမသည် ချက်ချင်း မင်းကြီးထံပါးသို့ တစ်ဖန်ဝင်ပြီးလျှင် “ဗတ္တိဇံဆရာ ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ဗျ့ထက်မှာ တင်ပြီးလျှင် ယခု ပီးတော်မူပါ” ဟု လျှောက်၏။
26ထိုအခါ မင်းကြီးသည် လွန်စွာဝမ်းနည်းသော်လည်း အာဂန္တုရို့ အရှိ့၌ မိမိကျိန်ဆိုပီးခသော ကတိကို ထောက်၍ သူမ တောင်းလျှောက်သည်ကို မငြင်းပယ်လိုပေ။ 27ထို့ကြောင့် ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ယူလာစီခြင်းငှာ အစောင့်တစ်ယောက်အား ချက်ချင်း အမိန့်ပီးလေ၏။ ထိုသူသည် အကျဉ်းထောင်သို့ လား၍ ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ဖြတ်ပြီးလျှင်၊ 28ဗျ့၌ ထည့်၍ ယူဆောင်လာကာ ထိုမိန်းမငယ်အား ပီးလေသော်၊ သူမသည် ယူ၍ မိခင်အား ပီးလေ၏။ 29ယောဟန်၏ တပည့်ရို့သည် ထိုသတင်းတော်ကို ကြားသောအခါ လာ၍ ယောဟန်၏အလောင်းကို သယ်ဆောင်လားပြီးလျှင် ဂူသွင်းသင်္ဂြိုလ်ကြ၏။
လူငါးထောင်ကို ကျွေးမွေးတော်မူခြင်း
(မဿဲ ၁၄.၁၃–၂၁; လုကာ ၉.၁၀–၁၇; ယောဟန် ၆.၁–၁၄)
30တမန်တော်ရို့သည် ယေသျှုထံတော်သို့ ပြန်လာပြီးလျှင်၊ မိမိရို့ လုပ်ဆောင်ခသမျှသောအရာနှင့် သွန်သင်ခသမျှသောအရာများကို လျှောက်တင်ကြ၏။ 31များစွာသောလူရို့သည် ဝင်ထွက်လားလာလျက် ဟိကြသည်ဖြစ်၍၊ ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အစားအစာ သုံးဆောင်ခြင်းငှာ အချိန်ပင် မရကြပေ။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်က “ငါရို့၊ ဆိတ်ငြိမ်ရာ နီရာသို့ လားပြီးလျှင် တအောင့်ချေလောက် အနားယူကြကုန်အံ့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 32ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ တပည့်တော်ရို့သည် လောင်းစီး၍ ဆိတ်ငြိမ်ရာ အရပ်သို့ လားကြ၏။
33ထိုသို့ ထွက်လားသည်ကို လူရို့သည်မြင်၍ ကိုယ်တော်ဖြစ်သည်ကို သိကြလျှင် အမြို့မြို့၊ အရွာရွာမှ လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်လားရာ အရပ်သို့ ကုန်းကြောင်းဖြင့် အယင် လားကြသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တော်နှင့်တပည့်တော်ရို့ မရောက်ခင် ရောက်နှင့်နိန်ကြ၏။ 34#မ ၉.၃၆ကိုယ်တော်သည် လောင်းမှ တက်လာတော်မူသောအခါ လူထုကြီးကို မြင်လျှင်၊ ထိုသူရို့သည် ထိန်းသူမဟိသော သိုးများကဲ့သို့ ဖြစ်သောကြောင့် သူရို့ကို သနားတော်မူသဖြင့် များစွာသောတရားစကားကို ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ 35ယင်းနိ့ နီဝင်စပြုသောအခါ တပည့်တော်ရို့သည် အထံတော်ပါးသို့ ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင် “ဤအရပ်ကား၊ လူသူမဟိသော အရပ်ဖြစ်ပါ၏။ မိုးလည်း ချုပ်ယာ။ 36ဤလူတိကို ပတ်ဝန်းကျင်ဟိ တောရွာများနှင့် ယာတောများသို့ စားစရာဝယ်စီခြင်းငှာ စီလွှတ်တော်မူပါ” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
37ကိုယ်တော်က “သူရို့အား စားစရာတစ်စုံတစ်ခုကို သင်ရို့ပီးကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
တပည့်တော်တိက “အကျွန်ရို့သည် ငွေဒင်္ဂါးပြား#၆.၃၇ ငွေဒင်္ဂါးပြား၊ ဒေသခံအလုပ်သမား တစ်ယောက်၏ တနိလုပ်အားခမှာ ငွေဒင်္ဂါး တစ်ပြားသာဖြစ်၏ (ရှု မ ၂၀.၂)။ နှစ်ရာဖို့ အစားအစာဝယ်ပြီးလျှင် ဤသူရို့ကို ကျွေးရမည်လော” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
38ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သင်ရို့၌ မုန့်ဇာလောက်ဟိသည်ကို လား၍ကြည့်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
တပည့်တော်ရို့သည် ရှာ၍တွိ့သောအခါ “မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင် ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
39ထိုအခါကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို စိမ်းလန်းသောမြက်ခင်းထက်၌ အုပ်စုလိုက်ထိုင်စီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား စီခိုင်းတော်မူ၏။ 40လူရို့သည် တစ်ရာစု၊ ငါးဆယ်စုဖြင့် စီတန်း၍ထိုင်ကြ၏။ 41ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မုန့်ငါးလုံးနှင့်ငါးနှစ်ကောင်ကို ယူ၍ ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကို ဖဲ့တော်မူပြီးလျှင် လူတိကို ဝီငှစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား ပီးတော်မူ၏။ ထိုနည်းတူ ငါးနှစ်ကောင်ကိုလည်း ခွဲဝီပီးတော်မူ၏။ 42လူအပေါင်းရို့သည် ဝစွာစားကြပြီးမှ၊ 43မုန့်နှင့်ငါး အကြွင်းအကျန်ကို ကောက်သိမ်းကြရာတွင် တစ်ဆယ့်နှစ်တောင်း အပြည့်ရကြ၏။ 44မုန့်ကိုစားသော ယောက်ျားအရီအတွက်ကား လူငါးထောင်မျှလောက် ဟိ၏။
ယေသျှု ရီထက်၌ လမ်းလျှောက်တော်မူခြင်း
(မဿဲ ၁၄.၂၂–၃၃; ယောဟန် ၆.၁၅–၂၁)
45ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို ပြန်စီတော်မူစဉ်၊ တပည့်တော်ရို့အား လောင်းထက်သို့ ချက်ချင်း တက်စီပြီး အိုင်တစ်ဖက်ကမ်း၌ဟိသော ဗက်ဇဲဒရွာသို့ ဦးစွာ ကူးနှင့်စီတော်မူ၏။ 46ကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို နှုတ်ဆက်မူပြီးမှ ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုခြင်းငှာ တောင်ထက်တစ်နီရာသို့ တက်ကြွတော်မူ၏။ 47ညအချိန်ရောက်သောအခါ လောင်းသည် အိုင်အလယ်၌ ဟိနိန်၏။ ကိုယ်တော်မူကား ကုန်းထက်၌ တစ်ယောက်တည်းဟိနိန်တော်မူ၏။ 48တပည့်တော်ရို့သည် လီမသင့်သောကြောင့် တက်ဖြင့်လှော်ခတ်၍ ညောင်းရိ့ကြသည်ကို ကိုယ်တော်သည်မြင်လျှင် ရီထက်မှ စက်တော်ဖြန့်၍ တပည့်တော်ရို့ပါးသို့ ကြွလာတော်မူ၏။ ထိုအချိန်ကား မိုးသောက်ယံဖြစ်၏။ ကိုယ်တော်သည် သူရို့အနားမှ ကျော်ဖြတ်ခြင်းငှာ ပြု၏။#၆.၄၈ သူရို့အနားမှ ကျော်ဖြတ်ခြင်းငှာ ပြု၏၊ သို့မဟုတ်၊ သူရို့နှင့်ပေါင်းလေ၏။ 49ထိုသို့ ရီထက်မှာ စက်တော်ဖြန့်၍ ကြွတော်မူသည်ကို သူရို့သည် မြင်လျှင် “စစ္ဆီ” ဟု ထင်မှတ်ပြီး အော်ကျွီးကြ၏။ 50ထိုသူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်အား မြင်သောအခါ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ကြ၏။
ကိုယ်တော်သည် ချက်ချင်းနှုတ်ဆက်၍ “မစိုးရိမ်ကတ်ကေ့။ မကြောက်ကတ်ကေ့။ ငါရာဖြစ်၏” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။ 51ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့ဟိရာ၊ လောင်းထက်သို့ တက်တော်မူလျှင် လီသည် ငြိမ်းလေ၏။ ထိုသူရို့လည်း လွန်စွာအံ့သြကြ၏။ 52အကြောင်းမှာ သူရို့၏စိတ်နှလုံးသည် မာကြောလျက် ဟိသောကြောင့် မုန့်ကို ကျွေးစဉ် ပြသောတန်းခိုးတော်၏ အဓိပ္ပာယ်ကို နားမလည်ကြ။
ဂင်္နေသရက်မြို့၌ လူနာရို့အား ကျန်းမာစီတော်မူခြင်း
(မဿဲ ၁၄.၃၄–၃၆)
53ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အိုင်တစ်ဖက်သို့ ကူးပြီး ဂင်္နေသရက်မြို့သို့ ရောက်ကြလျှင် လောင်းကို ကပ်ကြ၏။ 54လောင်းထက်မှ ဆင်းလျှင်ဆင်းချင်း လူရို့သည် ကိုယ်တော်ကို မှတ်မိကြသည်ဖြစ်၍၊ 55ကိုယ်တော်သည် မည်သည့်အရပ်၌ ဟိတော်မူကြောင်းကို ကြားကြသောအခါ ပတ်ဝန်းကျင်အရပ်ရပ်သို့ ဗြီးပြီးလျှင် လူနာတိကို သူရို့၏ အိပ်ရာများဖြင့် ထမ်းလာခကြ၏။ 56ကိုယ်တော်ကြွတော်မူရာ မြို့၊ ရွာနှင့် ယာတောများမှ လူနာတိကို ဈီးများ၌ ချထားကြ၏။ ကိုယ်တော်၏ အဝတ်တော်ပန်းဖွားကိုမျှ လူနာရို့အား တို့၊ ထိခွင့် ရစီခြင်းငှာ တောင်းပန်ကြ၏။ ထိုသို့ တို့၊ ထိခွင့်ရသမျှသော လူရို့သည် ကျန်းမာလာကြ၏။
Currently Selected:
မာကု 6: RBT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Word for the World International and the Rakhine Bible Translation Reviewer Committee.
