Bræv Paulusar ápostuls til Rómverja 14

Hin sterki í trúnni og hin veiki skulu virða hvør annan

1Takið at tykkum tann, sum er veikur í trúnni, uttan at tit halda dóm um hugsanir hansara. 2Ein hevur ta trúgv, at hann kann eta alt; men hin veiki etur bert urtaføði. 3Tann, sum etur, vanvirði ikki tann, sum ikki etur; og tann, sum ikki etur, dømi ikki tann, sum etur. Tí at Guð hevur tikið hann at sær. 4Hvør ert tú, sum dømir ein fremmandan tænara? Hann stendur ella fellur fyri sínum egna harra; men hann skal verða standandi, tí at Guð er mentur at lata hann standa. 5Ein ger mun á døgum, annar metir allar dagar líkar; ein og hvør veri til fulnar sannførdur í sínum egna huga. 6Tann, sum gevur sær far um dagin, ger tað fyri Harranum; og tann, sum etur, ger tað fyri Harranum, tí at hann takkar Guði; og tann, sum ikki etur, ger tað fyri Harranum og takkar Guði. 7Tí at eingin av okkum livir sær sjálvum, og eingin doyr sær sjálvum. 8Tí at um vit liva, so liva vit Harranum, og um vit doyggja, so doyggja vit Harranum; annaðhvørt vit tí liva ella doyggja, hoyra vit Harranum til. 9Tí at til tess doyði Kristus og varð livandi aftur, at hann skuldi verða harri bæði yvir deyðum og livandi. 10Men tú, hví dømir tú bróður tín? Ella tú, hví vanvirðir tú bróður tín? Tí at vit skulu allir fara fram fyri Guðs dómstól. 11Tí at skrivað stendur: «So satt sum eg livi, sigur Harrin, fyri mær skal hvørt knæ boyggja seg, og hvør tunga skal lova Guði.» 12So skal tá ein og hvør okkara gera Guði roknskap fyri sjálvan seg.

Hin sterki í trúnni má ikki leggja meinboga fyri bróður sín

13Latum okkum tí ikki longur døma hvør annan, men dømið heldur soleiðis, at tit ikki leggja ástoytingarstein ella meinboga fyri bróður tykkara. 14Eg veit tað og eri fullvísur í tí í Harranum Jesusi, at einki er óreint í sjálvum sær; uttan bert fyri tí, sum heldur okkurt óreint; fyri honum er tað óreint. 15Tí at fær bróðir tín harm fyri mats tíns skuld, tá gongur tú ikki longur á kærleikans vegi. Før ikki við mati tínum tann til undirgangs, sum Kristus doyði fyri. 16Latið tí ikki hitt góða, sum tit eiga, verða til spott. 17Tí at Guðs ríki er ikki eting og drekking, men rættvísi og friður og gleði í heilagum anda. 18Tí at tann, sum í hesum tænir Kristi, hann er Guði væl toknaður og fullroyndur millum manna. 19Latum okkum tí tráa eftir tí, sum fremur frið og felags uppbygging. 20Brót ikki niður Guðs verk fyri mats skuld! Alt er av sonnum reint; men tað er tó ilt fyri tí manni, sum etur sær til ástoytingar. 21Tað er beint hvørki at eta kjøt ella drekka vín ella gera nakað, sum bróðir tín stoytir seg á. 22Ta trúgv, sum tú hevur, hav hana hjá tær sjálvum fyri ásjón Guðs. Sælur er tann, sum ikki dømir seg sjálvan í tí, sum hann velur. 23Men tann, sum ivast, hann er dømdur, um hann etur, av tí at tað ikki er av trúgv; men alt, sum ikki er av trúgv, er synd.

Currently Selected:

Bræv Paulusar ápostuls til Rómverja 14: FB

Highlight

Copy