Evangeliið eftir Matteus 21

Jesus ríður inn í Jerúsalem

1Og tá ið teir nærkaðust Jerúsalem og komu til Betfage við Oljufjallið, tá sendi Jesus tveir lærusveinar undan og segði við teir: 2«Farið í bygdina her beint framman fyri tykkum, og brátt munnu tit finna eitt ásin standa bundið og eitt fyl hjá tí; loysið tey og leiðið mær tey higar. 3Og um onkur sigur nakað við tykkum, so skulu tit siga, at Harranum tørvar tey; tá man hann alt fyri eitt lata tey avstað.» 4Men hetta hendi, til tess at tað skuldi ganga út, sum talað er av profetinum, tá ið hann sigur: 5«Sions dóttur berið tit boð: Sí, kongur tín til tín kemur, lítillátur, á asna hann ríður, á ungum klyvjadjórs fyli.» 6Men lærusveinarnir fóru avstað og gjørdu, sum Jesus hevði boðið teimum; 7og teir komu við ásininum og fylinum og løgdu klæði síni á tey, og hann setti seg oman á tey. 8Men flest øll av mannamúgvuni breiddu klæði síni á vegin, og summi brutu greinar av trøunum og løgdu á vegin. 9Men mannamúgvurnar, sum gingu undan honum og sum gingu aftaná, rópaðu og søgdu: «Hosianna, Dávids sonur! Vælsignaður veri tann, ið kemur í Harrans navni! Hosianna í hægsta himli!» 10Og tá ið hann kom inn í Jerúsalem, kom røringur í allan staðin, og tey søgdu: «Hvør er hetta?» 11Men mannamúgvurnar søgdu: «Hetta er Jesus, profeturin úr Nasaret í Galileu.»

Jesus ruddar halgidómin

12Og Jesus fór inn í halgidóm Guðs, og hann rak út allar teir, ið seldu og keyptu í halgidóminum; og borðini hjá teimum, ið vekslaðu pening, og sessirnar hjá dúvuseljarunum koyrdi hann um koll. 13Og hann sigur við teir: «Skrivað stendur: Hús mítt skal nevnast eitt bønhús; men tit gera tað til eitt ránsmannabøli.» 14Og har komu blind og lamin til hansara í halgidóminum, og hann grøddi tey. 15Men tá ið høvuðsprestarnir og hinir skriftlærdu sóu hesar undurgerðirnar, sum hann gjørdi, og børnini, sum rópaðu í halgidóminum og søgdu: «Hosianna, Dávids sonur!» tá harmaðust teir og søgdu við hann: 16«Hoyrir tú, hvat hesi siga?» Men Jesus sigur við teir: «Ja, hava tit onga tíð lisið hetta: «Av smábarna og bróstabarna munni hevur tú lovsong tær lagað!» » 17Og hann fór frá teimum og gekk út um staðin, til Betániu, og gisti har um náttina.

Bølbiður fikutræið

18Men tá ið hann um morgunin fór inn aftur í staðin, kendi hann sær svongd. 19Og av tí at hann sá eitt fikutræ við vegin, gekk hann at tí, men fann einki á tí uttan ber bløð. Og hann sigur við tað: «Onga tíð á ævini komi frukt av tær meira!» Og í stundini følnaði fikutræið. 20Og tá ið lærusveinarnir sóu tað, undraðust teir og søgdu: «Hvussu bar tað til, at fikutræið følnaði so skjótt?» 21Men Jesus svaraði og segði við teir: «Sanniliga sigi eg tykkum, um tit hava trúgv og ikki ivast, tá skulu tit ikki bert kunna gera hetta við fikutræið; men um tit so siga við hetta fjallið: «Lyft teg upp og kasta teg í havið!» tá skal tað verða so. 22Og alt tað, sum tit biðja um í bønini við trúgv, tað skulu tit fáa.»

Ráðið spyr um vald Jesusar, Jesus svarar

23Og tá ið hann var komin inn í halgidómin, tá komu til hansara, meðan hann lærdi, høvuðsprestarnir og hinir elstu fólksins og søgdu: «Hvat vald hevur tú til at gera hetta? Og hvør hevur givið tær hetta valdið?» 24Men Jesus svaraði teimum og segði: «Eg vil eisini seta tykkum ein spurning; um tit svara mær upp á hann, so vil eg eisini siga tykkum, við hvørjum valdi eg geri hetta. 25Dópur Jóhannesar, hvaðani var hann? Frá himni ella frá monnum?» Men teir samráddust sín ámillum og søgdu: «Siga vit: «Frá himni,» so man hann siga við okkum: «Hví trúðu tit honum tá ikki?» 26Men siga vit: «Frá monnum,» so mega vit óttast fyri mannfjøldini, tí at tey halda øll Jóhannes fyri ein profet.» 27Og teir svaraðu Jesusi og søgdu: «Vit vita ikki.» Tá segði eisini hann við teir: «So sigi eg heldur ikki tykkum, við hvørjum valdi eg geri hetta.

Líknilsið um tveir synir

28Men hvat tykist tykkum? Ein maður átti tveir synir; og hann fór til hin fyrra og segði: «Sonur mín, far í dag og arbeið í víngarðinum.» 29Men hann svaraði og segði: «Nei, eg vil ikki.» Men seinni iðraði hann seg eftir tí og fór avstað. 30So fór hann til annan og segði líka so. Men hann svaraði og segði: «Jú, tað skal eg, harri;» men hann fór tó ikki. 31Hvør av hesum báðum gjørdi vilja faðirsins?» Teir siga: «Hin fyrri.» Jesus sigur við teir: «Sanniliga sigi eg tykkum: Tollarar og skøkjur ganga undan tykkum inn í Guðs ríki. 32Tí at Jóhannes kom til tykkara á rættvísis vegi, og ikki tit trúðu honum; men tollarar og skøkjur trúðu honum; men tó at tit sóu tað, iðraðu tit tykkum kortini ikki eftir tí seinni, so at tit trúðu honum.

Líknilsið um teir óndu víngarðsmenninar

33Lýðið á eitt annað líknilsi: Tað var ein húsbóndi, ið plantaði ein víngarð, og hann laðaði garð uttan um hann og gróv eina vínpersu í honum og bygdi eitt torn; og hann læt víngarðsmenn fáa hann til leigu og fór út av landinum. 34Men tá ið tað leið móti heystadegi, sendi hann húskallar sínar til víngarðsmenninar eftir fruktunum av víngarðinum. 35Og víngarðsmenninir tóku húskallar hansara, ein slógu teir, ein drópu teir, og ein steinaðu teir. 36Uppaftur sendi hann aðrar húskallar út, fleiri enn hinar fyrru, og teir gjørdu tað sama við teir. 37Men seinast sendi hann son sín út til teirra og segði: «Teir munnu fara at hava fyrilit fyri syni mínum!» 38Men tá ið víngarðsmenninir bóru eyga við sonin, søgdu teir sín ámillum: «Hatta er arvingin; kom, latum okkum drepa hann, so fáa vit arv hansara!» 39Og teir tóku hann og kastaðu hann út um víngarðin og drópu hann. 40Tá ið nú víngarðsharrin kemur, hvat man hann tá gera við hesar víngarðsmenninar?» 41Teir siga við hann: «Herviliga man hann taka hesi illmenni av døgum og lata aðrar víngarðsmenn fáa víngarðin til leigu, sum munnu lata hann fáa fruktirnar í rættum tíma.» 42Jesus sigur við teir: «Hava tit onga tíð lisið í skriftunum: «Steinurin, sum smiðirnir vrakaðu, hann er vorðin aðalhyrnissteinur. Av atvoldum Harrans er hetta hent, og undurfult er tað í eygum várum?» 43Tí sigi eg tykkum, at Guðs ríki skal verða tikið frá tykkum, og verða givið einum fólki, sum ber tess fruktir. 44Og tann, ið fellur um henda steinin, skal sora seg sundur; men tann, ið steinurin fellur á, skal hann smildra.» 45Og tá ið høvuðsprestarnir og Fariseararnir hoyrdu líknilsi hansara, skildu teir, at hann talaði um teir. 46Og teir ætlaðu at taka hann á hondum; men teir óttaðust fyri mannamúgvuni, tí at fólk hildu hann fyri ein profet.

Currently Selected:

Evangeliið eftir Matteus 21: FB

Highlight

Copy