Evangeliið eftir Jóhannes 12

Maria salvar Jesus í Betániu

1Seks dagar fyri páskir kom Jesus til Betániu, har sum Lázarus var, sum Jesus hevði vakt upp frá deyðum. 2Tey gjørdu nú har eina kvøldmáltíð fyri honum, og Marta gekk fyri borðum, og Lázarus var ein teirra, sum sótu til borðs við honum. 3Tá tók Maria eitt pund av óblandaðum, sera dýrum nardussmyrsli og salvaði føturnar á Jesusi og turkaði føtur hansara við hári sínum. Og húsið varð fult av anganum av smyrslinum. 4Sigur tá Judas Iskarjot, ein av lærusveinum hansara, sum seinni skuldi svíkja hann: 5«Hví var hetta smyrslið ikki selt fyri trý hundrað denarar og givið fátækum?» 6Men hetta segði hann ikki, tí at hann hevði umsorgan fyri teimum fátæku, men tí at hann var tjóvur; og við tað at hann hevði pungin, tók hann tað, sum varð lagt í hann. 7Tá segði Jesus: «Lat hana fáa frið! Hon hevur goymt hetta til jarðarferðardag mín; 8tí at fátæk hava tit altíð hjá tykkum; men meg hava tit ikki altíð.» 9Nú fekk ein stórur skari av Jødunum at vita, at hann var har, og tey komu, ikki bert fyri Jesu skuld, men eisini fyri at síggja Lázarus, sum hann hevði vakt upp frá deyðum. 10Men høvuðsprestarnir løgdu upp ráð um at drepa Lázarus við, 11tí at fyri hansara skuld mangir av Jødunum fóru og trúðu á Jesus.

Jesus ríður inn í Jerúsalem

12Dagin eftir, tá ið hin stóri skarin, sum komin var til hátíðina, hoyrdi, at Jesus kom til Jerúsalem, 13tóku tey pálmagreinar og fóru út at møta honum, og tey rópaðu: «Hosianna, vælsignaður veri tann, sum kemur í navni Harrans, Ísraels kongur.» 14Men Jesus fann ein ungan asna og setti seg á hann, soleiðis sum skrivað er: 15«Óttast ikki, Sions dóttir, sí, kongur tín kemur, á asnafyli hann situr!» 16Hetta skildu lærusveinar hansara ikki í fyrstuni; men tá ið Jesus var vorðin dýrmettur, tá mintust teir til, at hetta var skrivað um hann og at teir høvdu gjørt hetta fyri honum. 17Skarin, sum var við honum, vitnaði nú, at hann hevði kallað Lázarus út úr grøvini og vakt hann upp frá deyðum. 18Tess vegna fór eisini skarin út ímóti honum, tí at tey høvdu hoyrt, at hann hevði gjørt hetta tekin. 19Tá søgdu Fariseararnir sín ámillum: «Har síggja tit, at tað kemur einki burturúr hjá tykkum. Sí, allur heimurin eltir hann!»

Jesu orð til Grikka um deyða sín

20Men millum teirra, sum fóru niðan at halda bøn um hátíðina, vóru nakrir Grikkar. 21Teir komu nú til Filippusar, hann sum var úr Betsajdu í Galileu, og bóðu hann og søgdu: «Harri, vit vilja fegin fáa at síggja Jesus.» 22Filippus kemur og sigur tað við Andrias. Andrias og Filippus koma og siga tað við Jesus. 23Men Jesus svarar teimum og sigur: «Tímin er komin, tá ið menniskjusonurin skal verða dýrmettur. 24Sanniliga, sanniliga sigi eg tykkum: Fellur ikki hveitikornið í jørðina og doyr, tá er og verður tað einsamalt; men doyr tað, tá ber tað miklan ávøkst. 25Tann, sum elskar lív sítt, missir tað; og tann, sum hatar lív sítt í hesum heimi, skal varðveita tað til ævigt lív. 26Tænir nakar mær, fylgi hann mær eftir, og har sum eg eri, har skal eisini tænari mín vera. Tænir nakar mær, skal faðirin æra hann. 27Nú er sál mín full av angist, og hvat skal eg siga? Faðir, bjarga mær frá hesum tíma! Nei, til tess eri eg komin at hesum tíma. 28Faðir, ger dýrmett navn títt!» Tá kom rødd av himni: «Bæði havi eg gjørt tað dýrmett og skal aftur gera tað dýrmett!» 29Men skarin, sum stóð har og hoyrdi hetta, segði, at toran hevði gingið. Aðrir søgdu: «Ein eingil talaði til hansara.» 30Jesus svaraði og segði: «Ikki mín vegna, men heldur tykkara vegna kom henda røddin. 31Nú gongur dómur yvir henda heimin, nú skal høvdingin í hesum heimi verða kastaður út. 32Og tá ið eg verði lyftur upp frá jørðini, skal eg draga allar til mín.» 33Men hetta segði hann fyri at merkja, hvønn deyða hann skuldi doyggja. 34Mannaskarin svaraði honum tá: «Vit hava hoyrt av lógini, at Kristus skal verða verandi allar ævir, og hvussu kanst tú tá siga, at menniskjusonurin eigur at verða upphevjaður? Hvør er hesin menniskjusonurin?» 35Tá segði Jesus við teir: «Enn eina stutta stund er ljósið tykkara millum. Gangið, meðan tit hava ljósið, at ikki myrkrið skal koma á tykkum; og tann, sum gongur í myrkrinum, veit ikki, hvar hann fer. 36Meðan tit hava ljósið, tá trúgvið á ljósið, til tess at tit mega verða børn ljósins!» Hetta talaði Jesus og hann fór avstað og fjaldi seg fyri teimum.

Forherðingin í fólkinum samsvarar við spádóm Jesaja profets

37Men tó at hann hevði gjørt so mong tekin fyri eygum teirra, trúðu tey tó ikki á hann, 38til tess at orðið hjá Jesaja profeti skuldi ganga út, sum hann hevur sagt: «Harri, hvør trúði tí, sum hann hoyrdi av okkum? Og hvørjum varð armur Harrans opinberur?» 39Tess vegna kundu tey ikki trúgva, tí at Jesaja hevur á øðrum staði sagt: 40«Hann hevur blindað eygu teirra og hert hjørtu teirra, til tess at teir ikki síggja við eygunum og ikki skilja við hjartanum og venda við, so eg kann grøða teir.» 41Hetta segði Jesaja, tá ið hann sá dýrd hansara og talaði um hann. 42Kortini trúðu tó mangir av ráðharrunum á hann, men fyri Farisearanna skuld vildu teir ikki kennast við tað, fyri at teir ikki skuldu verða útkoyrdir úr samkomuhúsinum; 43tí at teir elskaðu manna æru meira enn Guðs æru. 44Men Jesus rópaði og segði: «Tann, sum trýr á meg, hann trýr ikki á meg, men á hann, sum sendi meg; 45og tann, sum sær meg, hann sær tann, sum sendi meg. 46Eg eri ljós, komið í heimin, fyri at hvør tann, sum trýr á meg, ikki skal verða verandi í myrkrinum. 47Og um onkur hoyrir orð míni og ikki gevur teimum gætur, tá dømi eg hann ikki; tí at eg eri ikki komin at døma heimin, men at frelsa heimin. 48Tann, sum vanvirðir meg og ikki tekur við orðum mínum, hevur tann, sum dømir hann: orðið, sum eg havi talað, tað skal døma hann á evsta degi. 49Tí at eg havi ikki talað av mær sjálvum; men faðirin, sum sendi meg, hevur skipað mær fyri, hvat eg skal siga og hvat eg skal tala. 50Og eg veit, at fyriskipan hansara er ævigt lív. Tað, sum eg tí tali, tað tali eg soleiðis, sum faðirin hevur sagt mær.»

Currently Selected:

Evangeliið eftir Jóhannes 12: FB

Highlight

Copy