Deuteronomium Deuteronomium 1
Deuteronomium 1
Moses praat met die Israeliete
1Dit is die woorde wat Moses tot die hele Israel gespreek het oorkant die Jordaan in die woestyn, in die vlakte teenoor die Skelfsee, tussen Paran en Tofel en Laban en Háserot en Disagab.
2(Daar is elf dae se reis van Horeb af met die pad van die berg Seïr tot by Kades-Barnea.)
3En dit het gebeur in die veertigste jaar, in die elfde maand, op die eerste dag van die maand, dat Moses met die kinders van Israel gespreek het volgens alles wat die HERE hom in bevel aan hulle gegee het;
4Nadat hy Sihon, die koning van die Amoriete, wat in Hesbon gewoon het, en Og, die koning van Basan, wat in Astarot in Edreï gewoon het, gedood het.
5Aan hierdie kant van die Jordaan, in die land van Moab, het Moses begin om hierdie wet uit te roep en gesê:
6Die HERE onse God het met ons by Horeb gespreek en gesê: Julle het lank genoeg op hierdie berg gebly.
7Draai om en trek weg en gaan na die berg van die Amoriete en na al die plekke daar naby, in die vlakte, in die heuwels en in die laagte en in die suide en langs die see, om die land van die Kanaäniete en tot by die Líbanon, tot by die groot rivier, die Eufraatrivier.
8Kyk, Ek stel die land aan julle voor; gaan in en neem die land in besit wat die HERE aan julle vaders Abraham, Isak en Jakob met 'n eed beloof het om aan hulle en aan hulle nageslag ná hulle te gee.
9En ek het in daardie tyd met julle gespreek en gesê: Ek is nie in staat om julle alleen te dra nie.
10Die HERE julle God het julle vermenigvuldig, en kyk, julle is vandag soos die sterre van die hemel in menigte.
11(Die HERE, die God van julle vaders, maak julle duisend maal soveel meer as julle, en seën julle soos Hy julle beloof het!)
12Hoe kan ek alleen jou lastigheid en jou las en jou twis dra?
13Neem vir julle wyse manne en verstandige en bekendes onder julle stamme, en Ek sal hulle heersers oor julle aanstel.
14En julle het my geantwoord en gesê: Dit is goed vir ons om te doen wat u gespreek het.
15Toe het ek die owerstes van julle stamme, wyse manne en bekendes, geneem en hulle as hoofde oor julle aangestel, owerstes oor duisend en owerstes oor honderd en owerstes oor vyftig en owerstes oor tien en owerstes onder julle stamme.
16En ek het julle regters in dié tyd bevel gegee en gesê: Hoor die regsake tussen julle broers en oordeel regverdig tussen elkeen en sy broer en die vreemdeling wat by hom is.
17Julle mag mense in die oordeel nie eerbiedig nie; maar julle sal die klein sowel as die groot hoor; julle moet nie bang wees vir die aangesig van die mens nie; want die oordeel is aan God; en die saak wat vir julle te swaar is, bring dit na my toe, en ek sal dit verhoor.
18En ek het julle in daardie tyd al die dinge beveel wat julle moet doen.
Die woestyn trek
19En toe ons van Horeb af weggetrek het, het ons deur die hele groot en vreeslike woestyn getrek wat julle gesien het op die pad van die berg van die Amoriete, soos die HERE onse God ons beveel het; en ons het in Kades-Barnea gekom.
20En ek het vir julle gesê: Julle het gekom by die berg van die Amoriete wat die HERE onse God aan ons sal gee.
21Kyk, die HERE jou God het die land voor jou gestel; trek op en neem dit in besit, soos die HERE, die God van jou vaders, aan jou gesê het; moenie bang wees nie, en wees nie moedeloos nie.
22En julle het elkeen van julle nader na my toe gekom en gesê: Ons sal manne voor ons uit stuur, en hulle sal vir ons die land deursoek en ons vertel op watter pad ons moet optrek en na watter stede ons sal kom.
23En die woord het my goed behaag: en ek het twaalf manne van julle geneem, een uit 'n stam.
24En hulle het omgedraai en op die berg geklim en by die dal Eskol gekom en dit deursoek.
25En hulle het van die vrug van die land in hul hande geneem en dit na ons toe gebring en ons laat weet en gesê: Dit is 'n goeie land wat die HERE onse God aan ons sal gee.
26Maar julle wou nie optrek nie, maar was opstandig teen die bevel van die HERE julle God.
27En julle het in julle tente gemurmureer en gesê: Omdat die HERE ons gehaat het, het Hy ons uit Egipteland uitgelei om ons in die hand van die Amoriete te gee om ons te vernietig.
28Waarheen sal ons optrek? ons broers het ons hart ontmoedig deur te sê: Die volk is groter en langer as ons; die stede is groot en ommuur tot aan die hemel; en bowendien het ons die seuns van die Enakiete daar gesien.
29Toe sê ek vir julle: Wees nie bevrees of bevrees vir hulle nie.
30Die HERE jou God wat voor jou uit trek, Hy sal vir jou veg volgens alles wat Hy voor jou oë in Egipte aan jou gedoen het;
31En in die woestyn, waar jy gesien het dat die HERE jou God jou gebaar het, soos 'n man sy seun baar, op al die pad wat julle getrek het, totdat julle in hierdie plek gekom het.
32Maar in hierdie saak het julle die HERE julle God nie geglo nie,
33wat voor julle uit op die pad gegaan het om vir julle 'n plek te soek om julle tente in op te slaan, snags in vuur, om julle aan te dui op watter pad julle moet gaan, en in 'n wolk bedags.
34En die HERE het die stem van julle woorde gehoor en toornig geword en gesweer en gesê:
35Daar sal sekerlik nie een van hierdie manne van hierdie bose geslag daardie goeie land sien wat Ek met 'n eed beloof het om aan julle vaders te gee nie,
36Verlos Kaleb, die seun van Jefunne; hy sal dit sien, en aan hom sal Ek die land gee waarop hy vertrap het, en aan sy kinders, omdat hy die HERE volkome gevolg het.
37Ook was die HERE toornig op my om julle ontwil en het gesê: Jy mag ook nie daar ingaan nie.
38Maar Josua, die seun van Nun, wat voor jou staan, hy moet daar ingaan; bemoedig hom, want hy sal Israel dit laat beërwe.
39En julle kindertjies wat julle gesê het dat dit 'n prooi moet word, en julle kinders wat in dié dag geen kennis gehad het van goed en kwaad nie, hulle sal daarheen ingaan, en Ek sal dit aan hulle gee, en hulle sal dit in besit neem.
40Maar wat jou betref, draai jou om en trek die woestyn in op die pad van die Rooi See.
41Toe het julle geantwoord en vir my gesê: Ons het teen die HERE gesondig, ons sal optrek en veg volgens alles wat die HERE onse God ons beveel het. En toe julle elkeen sy oorlogswapens omgord het, was julle gereed om die heuwel op te klim.
42En die HERE het vir my gesê: Sê vir hulle: Moenie optrek en veg nie; want Ek is nie onder julle nie; dat julle nie voor julle vyande verslaan word nie.
43Daarom het ek met julle gespreek; en julle het nie geluister nie, maar was wederstrewig teen die bevel van die HERE en het vermetel op die heuwel geklim.
44En die Amoriete wat op daardie berg gewoon het, het teen jou uitgetrek en jou agtervolg, soos bye doen, en jou in Seïr verdelg tot by Horma.
45En julle het teruggekeer en voor die aangesig van die HERE geween; maar die HERE het na jou stem nie geluister en na jou nie geluister nie.
46So het julle dan baie dae in Kades gebly, volgens die dae wat julle daar gebly het.
Currently Selected:
Deuteronomium Deuteronomium 1: CAB23
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.
