Marka 16
16
Zmartwychwstanie Jezusa
(Mt 28,1‐10; Łk 24,1‐12; J 20,1‐10)
1 # Łk 23,56; J 19,39‐40 Zaraz po zakończonym szabacie#Kontekst sytuacyjny, jaki mamy w wersetach 1‐2, nasuwa tylko jedną myśl – iż zgodnie z Łk 23,56 kobiety przed rozpoczęciem szabatu przygotowały wonności i olejki z tego, co miały, ale doszły do wniosku, że nie będzie tego wystarczająca ilość. Dlatego po zakończeniu szabatu, tzn. w sobotę wieczorem (wg naszej rachuby czasu), dokupiły to, czego im brakowało. Jednak nie udały się zaraz do grobu, ponieważ była już noc. Poszły tam przed świtaniem, czyli pierwszego poranka (dnia) po szabacie. Maria z Magdali, Maria, matka Jakuba, oraz Salome#Chodzi o matkę synów Zebedeusza. dokupiły wonności do namaszczenia ciała Jezusa. 2Kilka godzin później, gdy było jeszcze ciemno#Wg naszego nazewnictwa dni była to niedziela rano., wyszły z domu, tak iż dotarły do grobu wczesnym świtaniem. 3#Mk 15,46W drodze martwiły się jedynie tym, kto pomoże im odtoczyć kamień blokujący wejście do grobowca.
4Kiedy jednak doszły tam, zobaczyły, iż kamień – choć był ogromny – leżał odrzucony gdzieś z boku. 5#Mk 9,3; J 20,12; Dz 1,10; Dz 10,30; Ap 7,9.13Po wejściu do grobowca ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie. Był odziany w lśniącą białą szatę. Bardzo się przestraszyły, 6#Mt 2,23; Dz 2,23‐32; 1 Kor 15,4‐12lecz on rzekł do nich:
— Nie lękajcie się. Wiem, że szukacie Jezusa z Nazaretu, który został ukrzyżowany. Jednak nie ma Go tutaj, gdyż zmartwychwstał! Spójrzcie, oto jest miejsce, gdzie było złożone Jego ciało. 7#Mt 26,32; Mk 14,28; J 21,1A teraz idźcie szybko i przekażcie Jego uczniom, z Piotrem włącznie: „On zamierza udać się do Galilei. Tam Go ujrzycie zgodnie z tym, co wam zapowiedział!#Por. Łk 24,6.”.
8(8a) Wtedy kobiety w wielkim uniesieniu wybiegły z grobowca i z drżeniem uciekły. Nikomu jednak nic nie powiedziały, gdyż mocno się wystraszyły#W tym miejscu (Mk 16,8a) kończy się większość manuskryptów Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie w relacji Marka..
Wykonanie dzieła odkupienia przez Sługę i zlecenie misji ogłoszenia tego całemu światu
(Mt 28,16‐20; Łk 24,46‐53; J 20,21‐23; Dz 1,6‐8)
Pierwsza wersja zakończenia
(8b) W końcu jednak, gdy ochłonęły, zastosowały się do otrzymanego polecenia i w obecności Piotra opowiedziały o wszystkim zebranym uczniom. Nieco później Jezus osobiście wysłał swych uczniów, aby całemu światu – od wschodu aż po zachód – przekazali tę świętą i niezniszczalną Dobrą Wiadomość o ratunku, jaki jest w Nim na wieki. Amen.
Druga wersja zakończenia
9 # Mt 28,1‐10; Łk 8,2; J 20,11‐18 Kiedy Jezus zmartwychwstał, najpierw ukazał się Marii z Magdali, z której jakiś czas wcześniej wyrzucił siedem demonów. Uczynił to pierwszego dnia po szabacie, kiedy zaczynało świtać. 10#Łk 24,10‐11; J 20,18Ona zaś powiadomiła o tym uczniów, którzy przez lata Mu towarzyszyli, a po Jego śmierci byli zrozpaczeni#Dosł. „byli bolejący i płaczący”.. 11#Mt 8,10Lecz kiedy usłyszeli, że Jezus żyje, a ona Go widziała, wcale jej nie uwierzyli.
12 # Łk 24,13‐35 Następnie, w odmienionej postaci, ukazał się dwóm z nich, gdy szli przez pola#Z Łk 24,13‐35 wiemy, że tekst ten mówi o dwóch uczniach idących do Emaus.. 13Ci natychmiast wrócili i przekazali reszcie, że Go widzieli. Lecz pozostali nie uwierzyli również im.
14 # Mt 28,16‐20; Łk 24,36‐49; J 20,19‐23; Dz 1,6‐8; 1 Kor 15,5 W końcu Jezus ukazał się wszystkim Jedenastu#Jedenastu – określenie grona Apostołów (bez Judasza)., gdy spoczywali przy stole. Skarcił ich niewiarę i upór serc, ponieważ nie zaufali tym, którzy wcześniej widzieli Go zmartwychwstałego. 15#Mt 28,18‐20; Mk 13,10; Kol 1,23Wtedy też powiedział:
— Przemierzając#Gr. poreuomai – czasownik określa przemieszczanie się w sensie przeciskania (przebijania) się przez coś lub przenoszenia (przekazywania) czegoś (jak pałeczki w sztafecie). cały świat, głoście wszystkim ludziom#Gr. ktisis – słowo to dosł. znaczy „stworzenie” w sensie uczynienia czegoś z niczego. Jednak od czasów Homera identyfikowano je z zamieszkanymi miejscami, miastami i wioskami. Dobrą Wiadomość o ratunku, który ja przyniosłem. 16#Dz 2,38; Dz 16,31.33Kto zaufa tej Wiadomości i zanurzy się#Niektórzy tłumaczą „będzie ochrzczony”. Użyte w tekście słowo greckie baptidzo („zanurzenie”) nie zostało tu powiązane z żadnym słowem dookreślającym, które by (jak np. woda) wskazywało, iż Jezusowi chodziło o zanurzenie w wodę (czego zresztą sam nigdy nie praktykował – por. J 4,2). Takie dookreślenie o wodzie można znaleźć w wypowiedziach Jana zwanego Chrzcicielem (por. J 1,26 oraz J 1,33). To one pozwalają ustalić, o jakim zanurzeniu jest mowa, a dokładniej w czym ktoś miał być zanurzany. Historia potwierdza jednak, że wpływ Jana zwanego Chrzcicielem na praktyki chrześcijańskie od wczesnych lat był znaczący. Dlatego nawet współcześnie większość tłumaczy utożsamia słowo baptidzo wyłącznie z religijną praktyką zanurzania w wodę czy pokrapiania wodą. O ile jednak jeszcze w pierwszych latach chrześcijaństwa praktyka ta szła w parze z zanurzaniem katechumenów w Słowo Chrystusa, o tyle po wielu wiekach rugowania Biblii z życia zwykłych ludzi chrzest wodny stał się jedynie religijną ceremonią uwarunkowaną głównie kulturą albo podatkami (jak to miało miejsce w czasach reformacji). Nie można powiedzieć, by praktyka „udzielania chrztu” (zanurzania kogoś w wodę) była czymś szkodliwym, jednak nie ma ona żadnego sensu, jeśli nie poprzedza jej osobiste i świadome zanurzenie się człowieka w Boże Słowo. Co więcej, praktyka taka nie ma żadnego duchowego znaczenia ani żadnego wpływu na otrzymanie udziału w odwiecznym i wiecznym Bożym Życiu. w moim Słowie, zostanie zbawiony#Gr. sodzo. Greckie słowo soteria (zbawienie) przede wszystkim znaczy „uwolnienie”, „uzdrowienie”, „uratowanie”. Misja Jezusa polegała na tym, że przyszedł na Ziemię, by uwolnić ludzi (już tu, za ich życia) z mocy i spod wpływu grzechu, a w perspektywie wieczności uratować ich od straszliwych konsekwencji grzechu. Jemu zatem chodziło o ratowanie ludzi od niechybnego Bożego gniewu, który w Dniu Ostatecznym zostanie wylany na wszelkie zło i na wszelki grzech. W tym kontekście trudno uznać, iż użyte tutaj słowo baptidzo odnosi się jedynie do religijnego obrzędu zanurzania kogoś w wodę (tzn. chrztu). Bez wątpienia w perspektywie wieczności prawdziwą wartość i znaczenie ma zanurzenie się człowieka w Chrystusa, tzn. w Jego Słowo i w Jego Ducha, a więc ukształtowanie się w danej osobie charakteru Chrystusa (por. Ga 4,19).. Jeśli jednak ktoś nie zaufa mojemu Słowu, będzie potępiony#Por. J 12,48.! 17#Mt 10,1; Dz 2,4‐11A znakami uwiarygodniającymi#Por. komentarz do Mk 16,20. głosicieli mojej Dobrej Wiadomości będą: wyrzucanie demonów w analogiczny sposób, jak ja to czyniłem#Dosł. „mocą mego imienia”.; nauczanie w niewyuczonych wcześniej językach#Wyraźne odniesienie do głoszenia Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie pośród różnych narodów (por. Mt 28,19‐20).; 18#Łk 10,19; Dz 4,30; Dz 28,3‐6; 1 Tm 4,14; Jk 5,14.15 odporność na działanie trucizn#Przekaz mówi o odporności na fizyczne trucizny, trudno jednak – pamiętając słowa Jezusa z Mt 16,6.11‐12; Mt 24,24; Mk 8,15; Mk 13,22; Łk 12,1 oraz słowa Apostołów z Dz 20,30; Ef 4,14; 1 Tm 1,3‐4; 2 Tm 4,3‐4; 2 P 2,10.13‐22; 2 P 3,5; Jud 8‐16 – nie mieć skojarzenia z truciznami obcych filozofii i fałszywych nauk, które starają się zdeprecjonować dzieło i nauczanie Jezusa Chrystusa. Niestety, w obecnych czasach narastają one z wielką szybkością i zaciekłością, zdobywając coraz to większe wpływy nawet w kościołach, które jeszcze ciągle nazywają siebie chrześcijańskimi. Zatem głosiciele (heroldowie) prawdziwej Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie będą odporni na trucizny fałszywego nauczania i będą się trzymać tego kerygmatu wiary, który głosili Jezus i Apostołowie. – zarówno pochodzących od węży dotkniętych nieopatrznie#Por. Dz 28,3‐6.,
19 # Dz 1,3‐14; Rz 8,34; Kol 3,1; 1 Tm 3,16; Hbr 1,3 Po przekazaniu im tego Jezus, nasz PAN, wstąpił w Niebiosa, gdzie zasiadł na Tronie Boskiej władzy i chwały#Dosł. „po prawicy Boga” – to klasyczna metonimia hebrajska mówiąca o posiadaniu pełni władzy i autorytetu. Chociaż NT został zapisany po grecku, to z uwagi na przynależność narodową osób go spisujących mamy (w tle) do czynienia z całym kompleksem myślenia hebrajskiego.. 20#Dz 14,3; Hbr 2,4Uczniowie zaś wyruszyli i zaczęli wszędzie głosić Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie. PAN zaś współdziałał z nimi i potwierdzał swe Słowo obiecanymi znakami#Nawiązanie kontekstowe do Mk 16,17‐18. Jedynym celem znaków i cudów, które czynił Jezus, było potwierdzanie prawdziwości głoszonej Dobrej Wiadomości o Bożym Królestwie. Jeśli jednak ktoś głosi „cuda”, „uzdrowienia” czy „uwolnienia” w innym kontekście niż przekazywanie prawdy Bożego Słowa i oddawanie chwały Jedynemu, Prawdziwemu Bogu, to takie „spektakle” są bardzo często farsą odgrywaną przez siły ciemności, niezależnie od tego, czy podczas nich wzywa się imię Jezusa, czy nie – por. Mt 7,21‐23. Możemy być pewni, że tego typu duchowe mistyfikacje będą się nasilać, ponieważ ich celem jest zwiedzenie nawet tych, którzy już złożyli swoją ufność w Chrystusie (por. Mt 24,24; Ap 13,13; Ap 16,14; Ap 19,20). Siły ciemności są bowiem niezwykle zainteresowane tym, by ludzie nie wytrwali w Nim..
Currently Selected:
Marka 16: NT NPD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.