Drugi Koryntian 2
2
1 # 1 Kor 4,21; 2 Kor 12,21 Z tego to właśnie powodu postanowiłem, iż tym razem nie zjawię się u was z sercem wypełnionym żalem i smutkiem#Paweł odnosi się do swojej drugiej (licząc chronologicznie) wizyty w Koryncie – tzn. tej nieodnotowanej w Dziejach wysłanników Chrystusa.. 2#2 Kor 7,8‐9Gdyby bowiem mój smutek udzielił się wam, to jak mielibyście napełnić mnie radością, jeśli sami bylibyście zasmuceni? 3Piszę o tym z wyprzedzeniem, abym – gdy już do was przybędę – nie został pogrążony w smutku przez tych, którzy winni być moją radością. A przeświadczony jestem również o tym, iż moja radość będzie radością was wszystkich. 4#Dz 20,31; 2 Kor 2,9; 2 Kor 7,8.12I chociaż teraz, w wielkiej udręce serca, piszę do was ten list przez łzy, nie czynię tego, by was zasmucić, lecz jedynie po to, abyście poznali wielkość Chrystusowej miłości, którą was otaczam.
5 # 1 Kor 5,1‐2; 2 Kor 7,11 Jeśli więc ktoś z waszego grona sprawił mi kiedyś smutek, to przecież – wcale nie przesadzając – sprawił go nie tylko mnie, lecz w jakiejś mierze i wam. 6Z pewnością wielkim ciężarem była dla niego kara, którą wasza społeczność na niego nałożyła. 7#Ga 6,1; Ef 4,32; Kol 3,13Jednak teraz zakończcie już ją i wybaczcie mu! Podnieście go na duchu, by przypadkiem nie pogrążył się w bezdennej rozpaczy. 8#Ga 5,22‐23; 1 J 3,18Zachęcam was usilnie, abyście otoczyli tego człowieka miłością wzorowaną na troskliwej Bożej miłości! 9#2 Kor 7,15; 2 Kor 10,6To prawda, iż wcześniej poleciłem wam go skarcić#Por. 1 Kor 5,3‐5., jednak moim zasadniczym celem było zbadanie, czy i jak bardzo jesteście mi posłuszni. 10#Łk 10,16Teraz zaś pragnę, abyście mu przebaczyli, gdyż i ja – z uwagi na was w Chrystusie – wybaczyłem mu wszystko. 11#Łk 22,31; 2 Kor 4,3‐4; Ef 4,27; 1 P 5,8‐9W taki właśnie sposób powinniśmy postępować, abyśmy nie padli łupem szatana, którego zamysły są przecież wszystkim nam dobrze znane#Jedną z podstawowych strategii szatana wobec wierzących jest zainfekowanie ich serc gniewem oraz brakiem przebaczenia (por. Mt 6,12‐15; Mt 18,35; Mk 11,25; Łk 11,4; Łk 17,3‐4; Ef 4,26; Ef 4,32)..
12 # Dz 14,27; 1 Kor 16,9; 2 Kor 4,3; Kol 4,3; Ap 3,8 Bracia i siostry, gdy – w związku ze wspomnianą wcześniej zmianą planów – przybyłem z Efezu do Troady#Troada – port morski w północnej części Azji Mniejszej, od strony Morza Egejskiego. Ta część podróży Pawła nie została odnotowana w Dziejach wysłanników Chrystusa. Wiemy o niej tylko ze wzmianki w tym liście. w celu głoszenia Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, to chociaż drzwi do realizacji tego zadania okazały się szeroko otwarte, 13#Dz 20,1; 2 Kor 7,5‐6ja jednak, nie mając pokoju w sercu – ponieważ nie zastałem tam Tytusa#Tytus – jeden ze współpracowników Pawła, który nie był Żydem. To do niego jest adresowany List do Tytusa., mego brata w wierze – pożegnałem się z tamtejszą społecznością i odpłynąłem do Macedonii. 14#Kol 2,15Bogu zaś niech będą dzięki za to, iż niezależnie od tego, gdzie aktualnie się znajdujemy, zawsze jesteśmy częścią triumfalnego pochodu#W wersetach 14‐16 Apostoł porównuje działalność głoszenia Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie do militarnego pochodu triumfalnego. W czasach antycznych prawo do odbycia takiego pochodu przyznawane było tylko zwycięskim wodzom. W tego typu defiladzie zwycięski wódz jechał rydwanem na czele swej armii. Na końcu prowadzono jeńców i niesiono zdobycze. Pod koniec defilady dowódca pokonanego wojska był publicznie ścinany, a jego żołnierze musieli, ku uciesze publiczności, staczać na arenie walki, niczym gladiatorzy. Pochód triumfalny uświetniali kapłani palący aromatyczne kadzidła, które dla zwycięzców były aromatem chwały, a dla pokonanych wonią zwiastującą zbliżającą się egzekucję. Według tej metafory triumfującym wodzem jest Chrystus, który odniósł pełne zwycięstwo nad grzechem i Śmiercią. Armią są Jego uczniowie. Obraz ten w swojej symbolice przypomina też triumfalny pochód Izraela do ziemi obiecanej. Tam wodzem był również PAN, którego Obecność (hebr. Szechina) manifestowała się w obłoku (w ciągu dnia) i w słupie ognia (nocą). Chrystusa, wszędzie roznosząc cudowną woń Jego poznania. 15#1 Kor 1,18; 2 Kor 4,3‐4Z woli Boga jesteśmy Chrystusową wonnością nie tylko dla tych, którzy wstępują na drogę zbawienia#Występujący tu czasownik sodzo („zostać wybawionym”, „być zbawionym”, „być uwolnionym”) został przez Apostoła użyty w postaci imiesłowowej w czasie teraźniejszym niedokonanym, co wyraźnie pokazuje aspekt procesowości zbawienia człowieka., ale także dla tych, którzy decydują się pozostać na drodze zatracenia. 16#Łk 2,34; 2 Kor 3,5‐6Dla tych ostatnich jesteśmy przerażającym odorem Śmierci, który zwiastuje im nadchodzącą zgubę! Jednak dla pierwszych jawimy się niczym cudowny i ożywczy aromat odwiecznego i nieskończonego Bożego Życia#Por. Flp 1,28.. Czyż mogłoby nas spotkać większe wyróżnienie? 17#2 Kor 1,12; 2 Kor 12,19; 1 P 4,11Dlatego my – inaczej niż czynią to rozliczni fałszywi nauczyciele, którzy kierują się jedynie osobistymi korzyściami – nie manipulujemy przekazem Bożego Słowa, lecz obwieszczamy je w sposób czysty i nieskażony, zgodny z zamiarem Boga Najwyższego! A skoro zostaliśmy posłani przez Niego, to w Jego Obecności#W oryginale Paweł używa określenia „naprzeciw Boga” – w sensie „twarzą w twarz z Bogiem”. Przypomina to obraz spotkania Boga z Mojżeszem, gdy Boża Obecność (hebr. Szechina) w pełni Boskiej Chwały przedefilowała przed Mojżeszem (por. Wj 33,18‐34,9). głosimy wyłącznie Chrystusa!
Currently Selected:
Drugi Koryntian 2: NT NPD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
