Drugi Koryntian 3

Nowe Przymierze w Chrystusie jest większe od Starego Przymierza

1 # Dz 18,26‐27; Rz 16,12; Kor 5,12; 2 Kor 10,12; 2 Kor 11,17‐18 Drodzy bracia i siostry, wiemy o tym, że są ludzie, którzy zarzucają nam, iż w listach do was rekomendujemy sami siebie#Paweł rozpoczyna tu dyskusję z pseudomisjonarzami z Judei, którzy zaczęli wprowadzać zamęt w Koryncie swoim judaizującym nauczaniem.. Jednak powinniście odpowiedzieć sobie na pytanie: czy w ogóle potrzebujemy jakichkolwiek listów polecających, o które inni tak bardzo zabiegają, albo czy staramy się tego rodzaju listy od was pozyskać? 2#1 Kor 9,2Przecież wy sami – jako społeczność – jesteście naszym listem rekomendacyjnym#Apostoł odwołuje się do samej natury społeczności wierzących (lokalnego kościoła), a nie do stanu moralnego Koryntian. Sposób życia wielu członków tamtej wspólnoty nasuwał Pawłowi nawet myśli, iż nie są to ludzie, którzy kiedykolwiek zaufali Chrystusowi., który został spisany na sercach naszych! Jest on zrozumiały i czytelny dla każdego człowieka! 3#Wj 31,18; Prz 3,3; Jr 31,33; Ez 36,26; Rz 15,16Dla wszystkich bowiem jest jasne, iż to wy sami jesteście listem poświadczającym nasze posługiwanie Chrystusowi. A list ten został spisany nie atramentem, lecz Duchem Boga Żywego, i nie na kamiennych tablicach#Porównanie odnosi się do kamiennych tablic, które Mojżesz otrzymał od Boga (zob. Wj 24,12), i równocześnie do słów proroka Ezechiela o wymianie serc kamiennych na żywe serca (Ez 36,26)., lecz na żywych tablicach ludzkich serc, 4co Najwyższy potwierdza nam w Chrystusie! 5#J 3,27; 1 Kor 15,10; 2 Kor 2,16Jednak dzieła tego nie przypisujemy sobie, gdyż – mając pełną świadomość braków – wiemy, iż czegoś takiego nie potrafilibyśmy dokonać sami z siebie. Wszelka moc i zdolność, którą dysponujemy, ma swoje źródło w Bogu. 6#Jr 31,31‐33; Jr 32,40; J 6,63; Rz 7,5‐6; Kol 1,23‐25On zaś uczynił nas sługami Nowego Przymierza#Paweł w żadnym innym miejscu (poza korespondencją z Koryntianami) nie posługuje się określeniem „Nowe Przymierze”. Zamiast tego zwykle używa określenia „Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie”. Tu jednak, zupełnie wyjątkowo, użył takiego sformułowania, wchodząc w dyskurs z poglądami judaizujących „misjonarzy”, którzy zjawili się w Koryncie. Zrobił to z rozmysłem, gdyż „Nowe Przymierze” jest określeniem bazującym na pojęciu „Starego Przymierza” (Przymierza Mojżeszowego), a więc bliskim tym osobom, których myślenie jest zakorzenione w judaizmie i tradycji żydowskiej. Paweł – jak sam to pisał w Flp 3,4‐9 – całkowicie zerwał z tą, kiedyś jego ojczystą tradycją religijną, i swoje myślenie całkowicie zakotwiczył w Chrystusie, odkładając na bok jakiekolwiek formy starej religijności, w której niegdyś tkwił. Dlatego tak często używa w swych listach określenia „Dobra Wiadomość (Dobra Nowina, Dobra Informacja, Dobry Komunikat) o ratunku w Chrystusie”, które zasadniczo nie ma żadnego religijnego odcienia, a bardziej pasuje do współczesnego świata mediów. Cechą tej wspaniałej Wiadomości (nowiny, komunikatu), jak każdej innej wiadomości, jest to, że nie można sobie na nią zapracować czy zasłużyć. Wiadomość bowiem jest czymś, co dociera do człowieka z zewnątrz, jest informacją o tym, czego dokonał ktoś inny, i jej treść w żadnym wypadku nie zależy od stanu lub nastawienia odbiorcy, który może jedynie zaufać (uwierzyć) tej wiadomości lub nie. Prawdziwe zaufanie wiadomości otrzymanej z zewnątrz oczywiście ma wpływ na życie jej odbiorcy. Niezaufanie pozostawia życie człowieka niezmienione., które zawarte zostało nie według litery Prawa, lecz w mocy Jego Ducha. Litera bowiem prowadzi do Śmierci, a Duch – do Życia#Paweł nazywa Przymierze Mojżeszowe (Stare Przymierze) przymierzem litery, natomiast Przymierze Chrystusowe (Nowe Przymierze) – Przymierzem Ducha. Prawo Mojżeszowe prowadziło do Śmierci, bo jedynym jego celem było uświadomienie ludowi ŚWIĘTOŚCI Boga. Prawo samo w sobie nie miało Życia ani nawet mocy do wprowadzenia kogoś w Bożą rzeczywistość zwaną Życiem. Boże Życie stało się dostępne dla ludzi dopiero w Chrystusie – przez Jego Ducha (por. Rz 3,20).. 7#Wj 32,16; Wj 34,29‐35; Wj 39,29‐35A jeśli posługiwanie Śmierci – utrwalone zapisem wyrytym w kamieniu#Jest to odniesienie do kamiennych tablic z przykazaniami, które otrzymał od Boga Mojżesz – zob. Wj 32,16; Wj 34,29‐30. – dokonało się w blasku takiej chwały, iż synowie Izraela nie byli w stanie patrzeć w twarz Mojżesza z powodu bijącej od niego jasności – która zresztą po pewnym czasie wygasła – 8#Ga 3,2.5to czyż służenie Bożemu Duchowi nie realizuje się w znacznie większej chwale? 9#Pwt 27,26; Rz 1,16‐17; Rz 3,21A jeśli posługiwanie, którego celem było ogłoszenie wyroku potępienia#Gr. katakrisis oznacza literalnie „potępienie”. W innych listach (np. Rz 7,5; Ga 3,21) Apostoł Paweł wyjaśnił, że jedynym celem Prawa Mojżeszowego było uświadomienie Izraelitom ŚWIĘTOŚCI Boga oraz tego, iż oni w żaden sposób nie są w stanie osiągnąć porównywalnej świętości żadnymi czynami czy rytuałami. To miało doprowadzić ich serca do stanu pokory i poddania się Bogu w oczekiwaniu na Jego miłosierdzie i łaskę. W tym sensie Prawo Mojżeszowe (w tym również Dekalog) było zwiastunem potępienia., zainicjowane zostało w blasku chwały, to o ile większą chwałą spowita#Por. Rz 11,13‐14. jest służba ogłaszania Bożej sprawiedliwości w Chrystusie. 10#Wj 34,29‐30; J 17,10.22W porównaniu z przeogromną chwałą tej służby tamta, stara, wydaje się bez blasku – wręcz pozbawiona chwały. 11#Rz 8,18.30; Kol 1,27; 2 Tm 2,10; Hbr 3,14; 1 P 4,13Jak bowiem gasnący blask tego, co jest przemijające, mógłby w ogóle równać się z nieogarnioną chwałą tego, co jest nieprzemijające?

Odsłonięta zasłona w Nowym Przybytku Bożej Chwały

12Z uwagi na to, głosząc tak wspaniałą nadzieję#Paweł odnosi się tu do Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie., stajemy wobec wszystkich z pełną otwartością#Gr. parresia – słowo to mówi o swobodnym (i bez ogródek) wypowiadaniu się w otwarty sposób, a także o takim zachowaniu, które rzuca się w oczy i budzi ciekawość., 13#Wj 34,33‐35a nie jak Mojżesz, który skrywał twarz za zasłoną, by synowie Izraela nie zorientowali się, iż z dnia na dzień blednie chwała tego, co od samego początku było ustanowione jako przejściowe, niemające wiekuistego znaczenia#Por. Wj 34,29‐35. Początkowo Mojżesz, na życzenie Izraelitów, zasłaniał swoją twarz, gdyż Żydzi nie mogli znieść blasku Bożej chwały, którą jaśniało jego oblicze. Tu dowiadujemy się, iż z czasem zaczął się on kierować innym powodem. Nie chciał pokazać ludowi, że blask Bożej chwały zaczął znikać z jego twarzy. Tej informacji nie ma w ST, najwyraźniej więc Paweł zaczerpnął ją z innych pism żydowskich lub otrzymał od samego Jezusa w jednym z danych mu objawień. To wygasanie blasku z oblicza Mojżesza było symboliczną zapowiedzią przejściowego znaczenia Prawa Mojżeszowego (Starego Przymierza). Natomiast chwała, jaka objawia się w Chrystusie, jest wieczna i nigdy niegasnąca. Obecnie wszyscy, którzy ufają Jezusowi, mogą w Jego Słowie nieustannie i bez przeszkód wpatrywać się w Jego chwałę. W przyszłości będą to czynić bezpośrednio – twarzą w twarz.. 14#Dz 13,15; Rz 10,4; Rz 11,7‐8.25; 2 Kor 4,3‐4Wskutek niezrozumienia tej zasadniczej prawdy umysły Żydów skamieniały i takie pozostają aż po dzień dzisiejszy. A kiedy czytają Stare Przymierze, zasłona – podobna jak u Mojżesza – przesłania oczy ich serc#Podobnej przenośni o „oczach serca” użył Apostoł Paweł w Ef 1,18.. Ona bowiem usuwa się jedynie w Chrystusie. 15#Wj 34,34; Rz 11,7‐10Kiedy więc czytają Mojżesza, zasłona ta nadal spoczywa na ich sercach. 16#Wj 34,34; Iz 25,7; Rz 11,23.26Ilekroć jednak zwracają się do Jezusa jako PANA#Paweł używa tu słowa Kyrios (PAN). Tytuł ten w ST odnoszono do samego Boga JHWH. Paweł używa tutaj tego tytułu w sposób świadomy, pragnąc podkreślić Boskość Chrystusa, dlatego zwraca uwagę na Jego Boską naturę. W innych miejscach NT podkreślane jest również pełne człowieczeństwo Jezusa., zostaje ona usunięta#Nawiązanie do Wj 34,34.. 17#J 7,39; J 8,32.36; Rz 8,2; Ga 4,6‐7; Ga 5,11.13Albowiem PAN jest Duchem#Biorąc pod uwagę, że tytuł PAN w ST jest stosowany wobec Boga JHWH, a w NT – głównie wobec Jezusa Chrystusa, trudno zrozumieć ten fragment inaczej niż przez pryzmat objawienia się Jedynego Boga jako Przedwiecznego Trójpostaciowego Bytu Osobowego. Więcej w przypisie do Flp 2,11., a gdzie Duch PANA, tam wolność. 18#Wj 24,17; Rz 8,29; 2 Kor 4,3‐4.6; 1 J 3,2Dlatego we wszystkich nas, którzy z odsłoniętymi twarzami nieustannie wpatrujemy się w chwałę PANA, niczym w zwierciadle odbija się Jego splendor. A dzieje się to, ponieważ Duch PANA – krok po kroku – przekształca nas na Jego obraz w taki sposób, by Jego chwała coraz mocniej jaśniała również w nas#Por. Ga 4,19; Rz 8,29, a także Ga 5,22‐25 oraz Hbr 12,14..

Currently Selected:

Drugi Koryntian 3: NT NPD

Highlight

Copy