Pierwszy Koryntian 9

Rezygnacja z własnych przywilejów dla dobra braci w wierze jest postawą godną naśladowcy Chrystusa (osobisty przykład Apostoła)

1 # Dz 9,3.17; Dz 18,9; Dz 22,17‐18; Dz 26,16; Rz 1,11 Kor 15,8; 1 Tm 2,7; 2 Tm 1,10‐11 Czy to znaczy, że nie jestem wolny w Chrystusie? Owszem, jestem, ale czy zawsze muszę robić to, do czego mam prawo? Spójrzcie na mnie. Czyż nie jestem Apostołem Chrystusa? Czyż osobiście nie spotkałem Jezusa, naszego PANA#Zob. 1 Kor 15,8 oraz Dz 9,3‐6.? Czy wy nie jesteście moim dziełem w PANU? 2#2 Kor 3,2‐3A nawet gdyby inni nie chcieli uznać znaczenia mojej misji, to przecież dla was jestem Apostołem, wy sami bowiem jesteście potwierdzeniem mego apostolstwa w PANU. 3Rozumiejąc zatem moją faktyczną pozycję pośród was – co szczególnie przedkładam uwadze tych, którzy nieustannie mnie krytykują – zobaczcie, z czego ja rezygnuję. 4#Łk 10,8; 1 Kor 9,13‐14Czyż nie mam prawa korzystać z jedzenia i picia, w które jestem zaopatrywany przez braci i siostry w wierze#Paweł, podróżując, chętnie korzystał z gościnności braci w wierze. Czasami był zaopatrywany przez wierzących, szczególnie przez wspólnotę z Filippi, lecz jego ambicją było, by nie być komukolwiek ciężarem. Dlatego zawsze chętnie podejmował pracę zarobkową, aby zaspokoić własne potrzeby.? 5#Mt 8,2‐3.14; Mt 12,46; Mk 6,2‐3Czyż nie mam prawa, jak pozostali Apostołowie, w tym Piotr oraz kuzyni PANA#Dosł. „Kefas i bracia (gr. adelfoi) PANA” – mowa o Piotrze oraz Jakubie i innych kuzynach Jezusa. Jakub (kuzyn Jezusa) nie był formalnie Apostołem, lecz odgrywał przywódczą rolę we wspólnocie wierzących w Jerozolimie. Słowo „brat” (gr. adelfos) było ogólnym określeniem związku rodzinnego i obejmowało nie tylko rodzeństwo w pierwszym stopniu pokrewieństwa, ale także dalszych krewnych. Nasze dzisiejsze słownictwo w tym zakresie jest bardziej rozwinięte. Słowo adelfos używane było również jako określenie członków narodu lub konkretnej społeczności. Chrześcijanie pierwszych wieków używali go powszechnie do określania wzajemnych relacji w Chrystusie (brat lub siostra w wierze)., podróżować z kobietą, siostrą w wierze, do pomocy w sprawach związanych z codziennym utrzymaniem#Chrystusowi i Jego Apostołom zawsze towarzyszyły kobiety służące im pomocą w sprawach dnia codziennego, choćby takich jak przygotowywanie posiłków (zob. Łk 8,1‐3). W Biblii nie znajdujemy jednak zapisów świadczących o tym, że Paweł korzystał z takiego przywileju.? 6#Dz 4,362 Tes 3,8‐9Czy tylko ja i Barnaba#Barnaba był bliskim współpracownikiem Pawła w dziele głoszenia Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie. musimy zarabiać na siebie i nie mamy prawa zrezygnowania z pracy zarobkowej? 7#Pwt 25,4; Prz 27,18; Łk 12,6.241 Kor 3,6.8; 2 Tm 2,4.6Powiedzcie mi, proszę, czy ludzie, którzy służą w wojsku, są na własnym żołdzie albo czy osoba budująca komuś winnicę lub w niej pracująca nie ma prawa do spożywania jej owoców? A jeśli ktoś wypasa stado, czyż nie ma prawa do posilania się mlekiem z tego stada? 8Czy są to tylko ludzkie prawa? Skądże! O tych sprawach również mówią rozporządzenia Boże. 9#Pwt 25,4; 1 Tm 5,18W Prawie Mojżesza jest bowiem napisane: Nie zawiążesz pyska wołu, który młóci#Pwt 25,4.. Czy Bogu rzeczywiście chodziło tylko o zwierzęta? 10#1 Kor 10,6; 2 Tm 2,6Czyż nie powiedział tego z uwagi na osoby, które Mu służą? Przecież to oczywiste, iż chodziło Mu o ludzi takich jak my. To ze względu na nas zostało napisane, że zarówno oracz, jak i ten, co młóci, mają prawo oczekiwać#Gr. elpis – słowo to jest również tłumaczone jako „nadzieja”. udziału w efektach swej pracy 11#Rz 15,27A zatem, czy nie jest również naszym prawem, abyśmy, zasiewając w was dobra duchowe, mieli udział w waszych dobrach doczesnych? 12#Dz 20,34‐35; 1 Kor 4,121 Kor 13,7; 2 Kor 6,3; 2 Kor 11,7‐12A jeśli inni korzystają z takich praw, to czy również i my nie możemy z nich korzystać? Jednak my nie korzystamy z naszej wolności, lecz – rezygnując z przysługujących nam praw – z cierpliwością znosimy wszelkie trudy oraz ograniczenia, aby Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie nie stawiać jakichkolwiek przeszkód!

13 # Kpł 6,16.26; Lb 18,8.31; Pwt 18,1‐3 I jeszcze jedno, czyżbyście nie wiedzieli, że – zgodnie z Prawem Mojżesza – ci, którzy pracują przy składaniu poświęconych ofiar, mogą pożywiać się z tych ofiar, a ci, którzy pracują przy ołtarzu, mają prawo do części tego, co składane jest na ołtarzu? 14#Mt 10,7.10; Łk 10,7; Ga 6,6; 1 Tm 5,18Tak samo PAN polecił, aby głoszący Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie żyli z jej ogłaszania#Zob. Mt 10,10; Łk 10,7.. 15#Dz 18,3; 2 Kor 11,9‐10Ja jednak nie korzystam z żadnego z tych praw i nie zamierzam zmieniać mojego sposobu postępowania. Wolałbym raczej umrzeć, niż pozwolić, by ktoś pozbawił mnie tej chluby. 16#Dz 4,20; Dz 9,15‐16; Dz 22,14‐16; Dz 26,16‐18; Rz 1,1.3.9.16Zresztą samo głoszenie Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie nie jest żadną podstawą do chwały. Jest to wręcz moja powinność! O, jakże straszliwa kara czekałaby mnie, gdybym okazał się nieposłuszny PANU i nie głosił Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie! 17#1 Kor 4,1Ga 2,7; Ef 3,1‐8; Flp 1,16‐17; Kol 1,25Gdybym to czynił jako głosiciel niezależny od PANA, miałbym całkiem zgrabny powód do pobierania opłat za moje „posługiwanie”#Tekst ten wyraźnie sugeruje, że religijni „głosiciele ewangelii”, którzy pobierają opłaty za swoje „posługiwanie”, działają w oderwaniu od Chrystusa. Niestety tego rodzaju religijnych „apostołów” i „ewangelistów”, a szczególnie różnej maści „uzdrowicieli”, jest w obecnym świecie coraz więcej., lecz ja nie czynię tego na własną rękę. Wypełniam bowiem jedynie powierzone mi obowiązki zarządcy#W tamtych czasach obowiązki zarządcy (ekonoma) majątku właściciela (pana) powierzano niewolnikom lub wolnym najemnym pracownikom. Jeśli taką funkcję otrzymywał niewolnik, to nie miał żadnych praw do zapłaty, z wyjątkiem skromnego wyżywienia, odzienia i dachu nad głową. Jeśli obowiązki te wykonywał wolny najemny pracownik, należało mu się wynagrodzenie. Paweł – choć według prawa rzymskiego był wolnym obywatelem – sam siebie uważał za niewolnika Chrystusa.! 18#1 Kor 8,9; 2 Kor 11,7Co zatem jest moją „zapłatą”, moją prawdziwą chwałą? To właśnie, że głosząc Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie, nie eksploatuję praw danej mi wolności ani nie korzystam z przysługujących mi przywilejów życiowych wynikających z głoszonej przeze mnie Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie#Paweł wzorował swoją postawę na Jezusie – por. Flp 2,6‐8..

19 # Mt 20,26‐27; Rz 6,15Ga 5,13 Tak więc, uwolniony od tego wszystkiego, co świat postrzega jako wolność, postanowiłem wobec wszystkich stać się niewolnikiem Chrystusa po to, by jak największą liczbę ludzi pozyskać dla Jezusa. 20#Dz 21,20‐26; Rz 11,14; Ga 4,5‐5Z tego powodu wśród osób religijnych#Dosł. „dla Judejczyków”. Inni tłumaczą: „dla Żydów”, jednak takie tłumaczenie nie oddaje różnicy istniejącej pomiędzy Judejczykami a Galilejczykami. Ci pierwsi stanowili w łonie narodu żydowskiego elitę religijno‐polityczną gardzącą drugimi. Więcej w Komentarzu NPD → Judejczycy. staram się być niczym człowiek religijny jedynie w tym celu, by zdobyć ich dla Chrystusa. I chociaż sam nie podlegam już Prawu religijnemu#Paweł był Hebrajczykiem, a w swym starym życiu faryzeuszem. W domyśle więc chodzi mu o Prawo Mojżeszowe., to wobec tych, którzy jego ustawom podlegają, postępuję tak, jakbym i ja im podlegał. 21#Rz 2,12.14; Ga 6,2Z kolei wobec tych, którzy nie są religijni#Dosł. „niepodlegających Prawu” (Mojżesza) – chodzi o wszystkich, którzy nie są Żydami., postępuję jak człowiek, który nie podlega jakimkolwiek prawom religijnym – chociaż nie jest tak, bym był poza każdym prawem#To określenie Paweł odnosi nie tylko do Prawa Mojżeszowego, ale i do ogólnych zasad moralnych, jakie Bóg włożył w serca ludzi, a które w Liście do Rzymian Apostoł nazwał Prawem Sumienia – por. Rz 3,19‐20., gdyż podlegam Prawu Chrystusa. Czynię tak z jednego powodu – aby pozyskać dla Chrystusa tych, którzy nie są religijni. 22#Rz 11,142 Kor 11,29Wobec słabych nie skrywam swych słabości, aby i słabych pozyskać#Zarówno ludzie religijni (Żydzi), jak i niereligijni (nie‐Żydzi) wykazują swym życiem, że są duchowo słabi. Paweł pragnie więc każdego człowieka, w jego słabości, pozyskać dla Chrystusa.. W relacjach ze wszystkimi ludźmi staram się czynić, co tylko jest możliwe, aby choć niektórych z nich udało mi się ocalić.

23Wszystko zaś, co robię dla rozpowszechnienia Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, czynię z wielką bojaźnią, dbając o to, abym i ja ostatecznie stał się#Gr. ginomai – „stawać się”, „być zrobionym”. Czasownik ten został tu użyty przez Pawła w trybie warunkowym („stałbym się”, „zachowałbym”, „abym się stał”). jej współuczestnikiem#Gr. synkoinonos – rzeczownik złożony z przyimka syn („razem”, „z”, „współ‐”) oraz rdzenia koinonos („uczestnik”, „towarzysz czegoś”).. 24#Ga 5,7Flp 3,14; 2 Tm 4,7Czyżbyście zapomnieli, że do wyścigu może stanąć każdy#Innymi słowy: każdy może wejść na drogę zbawienia, gdyż życie każdego człowieka zostało przez Chrystusa wykupione z mocy grzechu (z mocy szatana). Następne słowa Apostoła są jednak zimnym prysznicem dla piewców herezji „biletu do nieba” (tzn. wyznających pogląd „raz zbawiony, na zawsze zbawiony”). Jeśli ktoś nie ukończy ziemskiego biegu zwycięsko, jeśli ktoś z niego zrezygnuje lub zostanie zdyskwalifikowany przez Sędziego, nie otrzyma lauru zwycięstwa. Życiowe zwycięstwo nad grzechem nie wiąże się wcale z zapracowaniem sobie na zbawienie, gdyż Jezus zapłacił już w pełni należną cenę i w swej łaskawości udostępnił każdemu możliwość darmowego wkroczenia na drogę zbawienia. Zwycięstwo nad grzechem jest ściśle związane z wytrwaniem w Chrystusie pomimo wszystko – we wszelkich trudnościach, przeciwnościach, prześladowaniach, a nawet w męczeństwie. W Apokalipsie Jezus wyraźnie mówi, że tylko ci, którzy okażą się zwycięzcami w walce z grzechem, znajdą się w Bożym Królestwie (por. Ap 2,7.11.17.26; Ap 3,5.12.21; Ap 21,7)., lecz laurem chwały#Wieniec laurowy (wawrzynowy), którym w antycznej Grecji dekorowano zwycięzców zawodów sportowych (w tym także olimpiad), sam w sobie nie miał żadnej wartości materialnej. Był on jedynie symbolem chwały osiągniętego zwycięstwa (por. Flp 3,14). zwieńczony zostaje tylko zwycięzca? Dlatego i wy powinniście biec w sposób podobny do mojego – czyli tak, by otrzymać laur zwycięstwa#Gr. brabeion. Inni tłumaczą „nagroda”. Jednak trzeba zauważyć, że Apostołowi nie chodziło wcale o jakieś mierzalne benefity, jak współczesne wielkie premie i bonusy dla sportowców. W antycznych zawodach było tylko jedno trofeum: laur zwycięstwa (chwała zwycięstwa). W tym miejscu Pawłowi nie chodzi więc o jakieś konkretne korzyści, lecz zachęca on Koryntian do wysiłku w celu osiągnięcia zwycięstwa w życiowym biegu, w którym aktualnie uczestniczą. Nie obiecuje im niczego oprócz chwały Niebios. Koncentruje się wyłącznie na tym, by w starciu ze światem i grzechem w ogóle zostali uznani za zwycięzców. Apostołowi nie chodzi też o jakiekolwiek konkurowanie pomiędzy wierzącymi o to, kto jest „lepszy”, ale o wewnętrzne pokonanie standardów myślenia i wartości otaczającego ich świata, o wytrwanie każdego z nich na drodze zbawienia, co związane jest z osobistym przezwyciężaniem skłonności do grzechu, jaka cechuje ludzką naturę sarks. Taki sam pogląd prezentuje Jezus w Apokalipsie, w której kwestię zwycięstwa w walce z grzechem i z systemem wartości tego świata stawia On priorytetowo.! 25#Flp 3,14; 2 Tm 2,5; 2 Tm 4,7‐8; Jk 1,12; 1 P 5,4; Ap 2,10; Ap 3,11Każdy zawodnik biorący udział w zmaganiach#W oryg. imiesłów pochodzący od czasownika agonizamai, który opisuje tak zaciekłą walkę, iż wyczerpuje ona człowieka niemal do agonii. sportowych jest gotów znosić rozliczne trudy i samowyrzeczenia, oni – to znaczy sportowcy – by otrzymać zniszczalny wieniec doczesnej chwały, natomiast my – uczniowie PANA – by otrzymać ten niezniszczalny. 26#1 Tm 6,12Dlatego biegnę, ale nie bez sensu. Nie gnam na oślep za wartościami tego świata, lecz swój wzrok mam nieustannie utkwiony w celu, którym jest Chrystus! Gdy walczę, to nie tak, jakbym uderzał pięściami w powietrze, lecz toczę prawdziwy bój duchowy#Por. Flp 3,12‐16.! 27#Rz 8,13; Rz 13,14; 2 Kor 13,5W trakcie tych zmagań trzymam me ciało#Gr. soma. w ryzach, zmuszając je do posłuszeństwa#Dosł. „traktuję je jako niewolnika”., bym – głosząc Chrystusa innym – sam przypadkiem nie został zdyskwalifikowany.

Currently Selected:

Pierwszy Koryntian 9: NT NPD

Highlight

Copy