Pierwszy Koryntian 10

Ostrzeżenie przed utratą wiary i bałwochwalstwem

1 # Wj 13,21‐22; Wj 14,15‐22 Bracia i siostry, nie chciałbym, abyście zapomnieli, że chociaż wszyscy nasi poprzednicy z rodu Izraela znajdowali się pod słupem obłoku i wszyscy przeszli przez morze#Tu i dalej Paweł przypomina wydarzenia z przejścia Izraelitów z Egiptu do ziemi obiecanej, zob. Wj 13,17–14,31; Wj 16,1‐17,7; Wj 32,1‐33,5; Lb 9,15‐23; Lb 11,16‐35; Lb 14,1‐35; Lb 17,6‐15; Lb 20,2‐11; Lb 21,4‐6; Lb 25,1‐9. – 2gdyż idąc za Mojżeszem, zostali „zanurzeni” w obłoku i w wodzie#W wypowiedzi Apostoła dostrzegamy rabinacki sposób wyjaśniania Pisma. W rzeczywistości nikt z Izraelitów nie wchodził „w obłok” ani nie „zanurzył się” w Morzu Czerwonym. Jest napisane, że Izrael przeszedł przez morze suchą stopą (Wj 14,16.21; Wj 15,19; Ne 9,11). Oczywiste jest więc, że Paweł używa tu symbolicznej metafory. – 3#Wj 16,4‐35; Pwt 8,3J 6,31‐58i chociaż wszyscy posilali się tym samym pokarmem, który miał skierować ich uwagę na duchową rzeczywistość, 4#Wj 17,5‐6; Lb 20,7‐11; J 6,31‐58; J 7,37i chociaż wszyscy pili ten sam napój, który miał zwrócić ich myśli ku duchowej rzeczywistości – pili bowiem ze Skały#„Skała” (Opoka – gr. Petra, hebr. Cur). To określenie w ST było zarezerwowane wyłącznie dla Boga Najwyższego. W NT odniesione zostało do Chrystusa. ST nie podaje nam, w jaki sposób dwumilionowy naród na pustyni potrafił przez 40 lat zaspokajać pragnienie. Ten fakt jest wyjaśniony dopiero tutaj. Bóg dostarczał im wodę w ponadnaturalny sposób. Przekazy rabinackie mówią, że owa Opoka, z której – po uderzeniu laską przez Mojżesza – popłynęła woda, w jakiś cudowny sposób towarzyszyła Izraelitom w ich wędrówce po pustyni. Jeden raz w NT słowo „opoka” (gr. petra) jest odniesione do wyznania, które Szymon złożył o Chrystusie. Z tego powodu Jezus nazwał go Piotrem – Skałoszem (Twardzielem) – gr. Petros (zob. Mt 16,18)., która w duchowy sposób ciągle im towarzyszyła#Paweł przechodzi do odpowiedzi na pytania związane z Wieczerzą PAŃSKĄ. Swój wywód rozpoczyna w bardzo znamienny sposób – od korzeni, a więc od ukazania, czym dla ludu Izraela w czasie wędrówki do ziemi obiecanej był „chleb z nieba” i „napój z Opoki”. Były to Boże dary, których celem było zwrócenie uwagi ludu na Chrystusa towarzyszącego im w wędrówce w duchowy sposób., a którą to Opoką był sam Chrystus – 5#Lb 14,16.23.30to jednak w większości z nich Bóg nie znalazł upodobania#Jedynym powodem tego, że przeważająca część Izraela nie spodobała się Bogu, był brak zaufania do Najwyższego i Jego Słowa. To wiara (zaufanie), które człowiek okazuje Bogu (na podstawie Jego charakteru i Słowa), sprawia, iż znajduje on upodobanie w oczach Najwyższego.! Dlatego pustynia została zasłana ich trupami#Wg historycznych szacunków z Egiptu wyszło ok. 2 mln Hebrajczyków. Z tej grupy tylko dwóch dorosłych (tzn. mających 12 lat lub więcej) weszło do ziemi obiecanej. Rodziny hebrajskie w tamtym czasie były wielodzietne. Dlatego uzasadnione jest przyjęcie, że dzieci poniżej 12 roku życia mogło być ok. 25%. Z tego wynika, że z liczby ok. 1,5 mln dorosłych (tzn. osób mających więcej niż 12 lat) do Kanaanu weszły tylko dwie osoby (Jozue i Kaleb). Reszta, z powodu braku zaufania do Boga, wyginęła na pustyni. Aby lepiej zrozumieć ten obraz i wnioski, jakie wypływają z ostrzeżenia, które Paweł kieruje do zadufanych w sobie chrześcijan w Koryncie, spróbujmy przyrównać ten obraz do współczesnej populacji Polaków. Wg GUS obecnie 15% Polaków jest w wieku poniżej 15 roku życia (tylko taka kategoria statystyczna jest dostępna). To znaczy, że tych, którzy mają 15 lat i więcej, jest ok. 32 mln. Stosując wyliczenia w proporcjonalny sposób, dochodzimy do wniosku, że gdyby Polacy (tak samo jak Hebrajczycy na pustyni) nie okazali Jedynemu, Żywemu i Prawdziwemu Bogu w Chrystusie swojego zaufania (por. Dz 4,12), to do Królestwa Niebios (którego symbolem była wówczas ziemia obiecana) z obecnej populacji Polaków weszłyby tylko 43 osoby(!) dorosłe, które w tak radykalny i totalny sposób (jak Jozue i Kaleb) okazują Chrystusowi swoje zaufanie.. 6#Lb 11,4.34; Ps 106,14Zostało to zapisane dla nas jako ostrzeżenie, abyśmy przypadkiem nie poszli za ich przykładem w pożądaniu zła, 7#Wj 32,6a także, byśmy nie stali się, jak wielu tamtych, bałwochwalcami. Pismo bowiem tak to wspomina: złożyli cielcowi całopalenia i ofiary biesiadne. A lud rozsiadł się, by jeść, pić i hulać#Por. Wj 32,6. Cytat ze ST został nieco poszerzony w celu ukazania kontekstu. Połączenie obrazu jedzenia, picia i hulaszczej zabawy z bałwochwalstwem pokazuje źródło hedonistycznej i nienasyconej postawy życiowej. Bóg w swoim Słowie (np. w Kol 3,5) wskazuje, że bałwochwalstwem jest ciągłe „pożądanie czegoś więcej”, czyli materialna i cielesna chciwość. Może ona dotyczyć pieniędzy, ale równie dobrze może być związana z cielesną rozpustą, zabawą, dogadzaniem sobie, uzyskiwaniem wpływów i władzy oraz wielu innych rzeczy i spraw.. 8#Lb 25,1‐9A już w żadnym wypadku nie nurzajmy się w pornografii ani w nieczystej swobodzie seksualnej#Gr. porneia. Wydarzenie to zostało opisane w Lb 25,1‐9 i pokazuje, że rozpustą, za którą naród żydowski został wówczas potępiony, były rozpustne związki (hebr. zanah, w LXX gr. porneia) przywódców Izraela z madianickimi kobietami, które w końcu doprowadziły do tego, że lud zaczął składać ofiary bożkom, w tym Baal‐Peorowi, a takie praktyki Słowo Boże nazywa duchowym nierządem (por. także Ps 106,28‐31).! Tamci bowiem – mimo ostrzeżenia – stali się wyuzdani seksualnie i z tego właśnie powodu jednego dnia padło ich dwadzieścia trzy tysiące#W Lb 25,9 jest mowa o dwudziestu czterech tysiącach poległych. Najwyraźniej jeden tysiąc poległ z innego powodu niż wyuzdanie seksualne (porneia). Być może było to obżarstwo, o którym także wspomina poprzedni werset.. 9#Wj 17,2; Lb 21,5‐6W żadnym więc wypadku nie wystawiajmy Chrystusa na próbę, jak to niektórzy z tamtych czynili#1 Kor 10,4 wyraźnie wskazuje, że osobą towarzyszącą Izraelowi w wędrówce przez pustynię był sam Chrystus (jako PAN, jeszcze przed wcieleniem). O tym samym fakcie mówi oryginalny tekst Hbr 4,8 (używając słowa Iesus, a nie Jozue, jak to podaje wiele tłumaczeń). Również przesłanie przemowy Szczepana w Dz 7 wskazuje na tę duchową rzeczywistość., gdyż wskutek takiego postępowania poginęli od jadu węży#Por. Wj 21,4‐9. Do tego obrazu odnosi się również Jezus w rozmowie z Nikodemem w J 3,14‐15. W Biblii wąż jest symbolem szatana, a jego jad – symbolem grzechu.! 10#Wj 12,23; Lb 14,2.36; Lb 17,6‐15; Hbr 3,11.17A dlaczego ich to spotkało? Ponieważ nie byli wytrwali, lecz poddali się zniechęceniu i pogrążyli w narzekaniu! Wy jednak nie czyńcie tego, co oni, byście i wy przypadkiem nie dostali się w ręce anioła zagłady#O aniele zagłady wspomina również Wj 12,23.. 11#Rz 15,41 Kor 10,6; 1 P 4,7Wszystko bowiem, co tamtych spotkało, zostało odnotowane w Piśmie ku naszej przestrodze, jako przykład dla nas, którzy żyjemy w ostatniej fazie obecnego czasu#Gr. aion – eon czasu, epoka. Paweł przedstawia tu duchowy punkt widzenia obecnego czasu, który zmierza już do swego końca – powrotu Chrystusa na Ziemię.. 12#Ga 6,1Jeśli więc ktoś sam siebie uważa za silnego w wierze, niech tym pilniej się strzeże, aby nie upadł! 13#Mt 6,13; 1 Kor 1,9; Jk 1,13‐14; 2 P 2,9Doświadczacie przecież tych samych pokus, co i tamci ludzie. Pamiętajcie jednak, że Bóg, któremu zaufaliście, nigdy nie pozwoli, by spotykające was pokuszenie#Gr. peiradzo – słowo to można tłumaczyć jako „pokusa”, ale również jako „próba” czy „test”, w zależności od tego, kto jest inicjatorem działania. Najlepszym obrazem takiej sytuacji jest tzw. kuszenie Jezusa na pustkowiu opisane w Mt 4,1‐11; Mk 1,12‐13; Łk 4,1‐13. Dowiadujemy się tam, że Jezus został wyprowadzony na pustkowie przez Bożego Ducha (aby został poddany próbie), ale kuszony był przez szatana. Gdy Bóg poddaje czyjąś wiarę próbie, często zjawia się szatan, aby w tym samym czasie kusić daną osobę. Przypomina to nieco sytuację, z jaką można spotkać się na egzaminie maturalnym (tzw. egzaminie dojrzałości). Młodzi ludzie przychodzą na ten „test” („egzamin”, „próbę”), aby udokumentować dojrzałość swojej wiedzy, lecz często w trakcie egzaminu są kuszeni, by ściągać, co w istocie jest przeciwne idei tego egzaminu. Ważne jest więc, by w sytuacjach peiradzo zawsze postępować jak Jezus, który zwalczał pokusy siłą Bożego Słowa – jego prawdą i potęgą (Mt 4,4; Mt 4,7; Mt 4,10). przerastało wasze siły! Co więcej, za każdym razem, gdy je dozwoli, równocześnie wskaże wam sposób przejścia przez nie, tak byście mogli wytrwać w Chrystusie.

14 # 1 J 5,21 Wszystko to, moi umiłowani, piszę, abyście wystrzegali się bałwochwalstwa#Tu Paweł powraca do sedna rozpoczętego w rozdziale 8 tematu, czyli do kwestii udziału w ucztach pogańskich (por. także 1 J 5,21).! 15Zwracam się do was jak do ludzi rozsądnych, którzy chyba są w stanie rozumieć to, co słyszą. 16#Mt 26,26‐28; Dz 2,42; 1 Kor 11,23‐26; Hbr 9,14‐28Czyż kielicha uwielbienia#Każda uczta pogańska zaczynała się od jej dedykowania bóstwu, z którego ołtarza pochodziło serwowane na stole jedzenie. W tym celu na początku wieczerzy wznoszono tzw. kielich (toast) błogosławieństwa, czyli prośbę o „błogosławieństwo” lub podziękowanie za nie. Wierzący w Chrystusa, aby podkreślić swoje nawrócenie i szczególną pozycję Jedynego Boga w ich życiu, dedykowali swoje posiłki Bogu Najwyższemu i na początku swoich agap wznosili „toast” (tzw. kielich błogosławieństwa) ku chwale Boga. Ta tradycja miała dla nich również drugie, głębsze znaczenie. Była bowiem nawiązaniem do ostatniej wieczerzy, którą Chrystus przed męką spożył ze swoimi uczniami. Wierzący w Chrystusa po dzień dzisiejszy w taki sposób traktują wspólnotowe dzielenie się chlebem i winem. Warto zwrócić uwagę na to, że ostatnia wieczerza Chrystusa z Jego uczniami była żydowską wieczerzą paschalną. I to właśnie żydowska Pascha była w zamiarze Boga corocznym zwracaniem wzroku Żydów na zapowiedzianą im wcześniej wieczną ofiarę Mesjasza. Była więc proroczym zwiastowaniem dzieła Chrystusa. Więcej → Wieczerza PAŃSKA., który razem wznosimy, nie pijemy na znak, iż razem należymy do społeczności obmytej krwią Chrystusa?#Dosł. „że razem mamy udział we Krwi Chrystusa”. A chleb, który dzielimy, czyż nie jest znakiem tego, iż razem tworzymy żywe Ciało Chrystusa#Dosł. „że razem mamy udział w Ciele Chrystusa”. Jedność i funkcje Ciała Chrystusa Paweł omawia szerzej w 12. rozdziale tego listu. Tam też w 1 Kor 12,27 podaje dokładnie, co rozumie przez określenie „Ciało Chrystusa”.? 17#Rz 12,5; 1 Kor 12,12.27; Ef 4,16; Kol 3,15Przecież przez fakt dzielenia się jednym chlebem deklarujemy, że – choć jest nas wielu – razem stanowimy jedno Ciało Chrystusa. Wszyscy bowiem spożywamy z jednego chleba#Symbolika dzielenia się jednym chlebem przez wierzących ma niezwykłe znaczenie dla zrozumienia przez nich tego, iż razem, jako społeczność, stanowią żywe Ciało Chrystusa.. 18#Kpł 3,1; Kpł 7,6.14‐15Podobnie rzecz się miała z narodem Izraela! Czyż jedzący z ofiar składanych na jednym ołtarzu nie potwierdzali w ten sposób, że razem stanowią jedną społeczność? 19#1 Kor 8,4Co chcę przez to powiedzieć? Czy to, że ofiary składane przed obrazami lub figurami mają jakiekolwiek znaczenie albo że te obrazy czy figury mają jakąś „boską” moc lub same są „bóstwami”? 20#Kpł 17,7; Pwt 32,17; Ps 106,37; 2 Kor 6,14‐16; Ap 9,20Absolutnie nie! Chcę wam uzmysłowić tylko jedno, iż ludzie, którzy składają ofiary obrazom lub figurom – choć tego nie rozumieją – składają je demonom#Zob. Pwt 32,17; Ps 106,37., a nie „bogom”. Ja zaś nie chcę, byście mieli cokolwiek wspólnego z siłami ciemności#Dosł. „z demonami”. Słowo „demon” pochodzi od gr. daimon lub daimonion, które jest wielokrotnie używane w NT na opisanie osobowych przedstawicieli duchowego świata ciemności. Daimon literalnie oznacza „ducha prowadzącego”. Ciekawe jest to, że Grecy w swej pogańskiej religii używali słowa daimon do nazywania swoich bóstw, które były odpowiedzialne za rozdzielanie życiowych losów (gr. daio). W NT słowo to jest jednoznacznie negatywne i oznacza moralnie zepsutą osobowość, która stoi w opozycji do świętego Boga.. 21#Ml 1,7.12; 2 Kor 6,15‐16Nie godzi się, byście pili zarówno z kielicha PANA, jak i z kielicha demonów; nie godzi się, abyście gromadzili się przy stole PANA i przy stole demonów#Dwa ostatnie wersety pokazują, że Pawłowi chodzi nie tyle o pokarmy, co o fakt, że ludzie, spożywając z kimś posiłek, wchodzą z tą osobą w bliską zażyłość. W kulturze zachodniej wspólne posiłki nie mają takiego znaczenia, lecz w kulturze bliskowschodniej ich rola jest ogromna. Paweł podkreśla, że uczniowie Jezusa powinni pielęgnować swoją społeczność z PANEM i braćmi w wierze. Mają oni nie izolować się od świata, lecz zgodnie z poleceniem Jezusa z Mt 28,19‐20 winni iść do świata z powierzoną im misją. Jednak bliską społeczność powinni mieć z PANEM i Jego ludem, a nie ze światem.. 22#Pwt 4,24; Pwt 32,16.21Czy chcecie pobudzić PANA do zazdrosnego gniewu z powodu bałwochwalstwa#Nawiązanie np. do Pwt 32,21. W wielu miejscach ST pokazuje, że bałwochwalstwo jest prowokowaniem Boga do zazdrosnego gniewu.?! Czyżby zdawało się wam, iż macie w sobie tyle mocy, że przetrzymacie Jego gniew#Dosł. „że jesteście od Niego silniejsi?”. Paweł nawiązuje do omawianej wcześniej pychy wynikającej z fałszywych przekonań, które rozpanoszyły się pośród niektórych członków społeczności w Koryncie. Podobną kwestią Apostoł Paweł zajął się w Rz 14. Kluczową myślą w tamtym fragmencie jest Rz 14,17‐18.?

23 # Rz 14,19; Rz 15,21 Kor 6,12 Wróćmy jednak do tego, co napisaliście w swoim liście. Chodzi mi o zdanie, że „wszystko nam wolno”#Por. 1 Kor 6,12, a także Rz 14.. Pozornie tak jest, ale pamiętajcie, że nie wszystko jest pożyteczne. A jeśli nawet wszystko nam wolno, to przecież nie wszystko buduje. 24#Rz 15,1‐2; 1 Kor 10,33; Flp 2,4Niechaj więc nikt nie wykorzystuje tego poglądu w egoistycznych celach, zabiegając o własne sprawy lub o podkreślanie własnej „wolności” czy swoich „praw” do czegoś, lecz raczej zadba o to, co umacnia i buduje drugich. 25#Dz 10,15; Rz 14,2‐10.22; 1 Kor 8,7Biorąc więc pod uwagę własne sumienie, to – nie pytając o nic – możecie jeść wszystko, co tylko jest u was sprzedawane, 26#Ps 24,1gdyż do PANA należy Ziemia i to, co ją napełnia#Ps 24,1; Ps 50,12; Ps 89,12.. 27#Łk 10,8A zatem, jeśli ktoś z niewierzących zaprosi was na posiłek, a wy zdecydujecie się przyjąć to zaproszenie, wówczas – jeśli wasze sumienie nie wyrzuca wam tego – jedzcie wszystko, cokolwiek podadzą, niczego nie dociekając. 28#Rz 14,16; 1 Kor 8,7.10‐12Lecz gdyby gospodarz wspomniał, iż podane pokarmy pochodzą z pogańskiej ofiary, wówczas nie jedzcie ich z uwagi na człowieka, który to oświadczył, i z powodu sumienia. 29#1 Kor 9,1.19Mam oczywiście na myśli sumienie owego człowieka, a nie wasze. Bo jeśli, kierując się postawą ofiarnej Bożej miłości, zrezygnujecie z takiego posiłku, wcale nie zadeklarujecie zmiany waszego wewnętrznego pojmowania tych spraw czy poddania się cudzemu sumieniu w kwestiach dotyczących waszego rozumienia wolności w Chrystusie. 30#1 Tm 4,4Taki wybór oznaczać będzie jedynie, że – trwając w łasce okazanej wam przez Boga – wolicie nie doprowadzać do sytuacji, w której ktoś zacząłby przeklinać to, za co wy składacie Bogu dziękczynienie. 31#Kol 3,17; 1 P 4,11Tak więc czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, postępujcie tak, by we wszystkim mieć na uwadze Bożą chwałę#Por. Kol 3,17. 32#Mt 5,29; Dz 24,16; Rz 14,13; 1 Kor 8,13; 1 Kor 9,19‐23i nie dawać nikomu powodu do upadku – ani ludziom religijnym#Dosł. „ani Żydom”., ani tym niereligijnym#Dosł. „ani Hellenom”., a już na pewno nikomu z Bożego ludu#Gr. ekklesia – lokalna wspólnota wierzących, kościół.. 33#Rz 15,2; 1 Kor 9,20‐22; 1 Kor 10,24W taki to właśnie sposób ja sam staram się pozyskiwać dla Chrystusa każdego, kogo spotykam. A wchodząc w relacje z ludźmi, nigdy nie czynię tego dla własnych korzyści, lecz mając na uwadze ich ostateczne dobro. Zawsze postępuję tak, by innym ułatwić wstąpienie na drogę zbawienia.

Currently Selected:

Pierwszy Koryntian 10: NT NPD

Highlight

Copy