ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 16
16
1Γι’ αυτό λοιπόν, Κύριε, οι ειδωλολάτρες τιμωρήθηκαν δίκαια με τα ίδια τα δημιουργήματά τους και βασανίστηκαν από πολλά θηρία. 2Ενώ όμως τιμώρησες αυτούς, ευεργέτησες το λαό σου και του έστειλες μια παράξενη τροφή: ορτύκια για να χορτάσεις την πείνα του. 3Γι’ αυτό οι εχθροί σου, αν και πεινούσαν πολύ όταν στάλθηκαν τα ορτύκια, αισθάνθηκαν απέχθεια και δεν είχαν όρεξη να τα φάνε· ενώ οι Ισραηλίτες, αν και πεινούσαν λίγο, έφαγαν την παράξενη εκείνη τροφή. 4Αυτό συνέβη γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να έρθει και στους τυράννους η φτώχεια κι επίσης να δουν καθαρά οι Ισραηλίτες πώς βασανίζονταν οι εχθροί τους.
Τα κουνούπια και τα φίδια
5Όταν ξέσπασε εναντίον των Ισραηλιτών ο φοβερός θυμός των θηρίων κι εξολοθρεύονταν με τα δαγκώματα των κουλουριασμένων φιδιών, η οργή σου, Κύριε, δεν διήρκεσε μέχρι τον τελικό αφανισμό. 6Απλώς τους αναστάτωσε λίγο για να τους προειδοποιήσει· έτσι αποτέλεσε απόδειξη σωτηρίας, για να τους θυμίζει τις εντολές του νόμου σου. 7Εκείνος που έστρεφε και κοίταζε στο χάλκινο φίδι σωζόταν· όχι από το φίδι που έβλεπε, αλλά από σένα, το σωτήρα όλων των ανθρώπων.
8Μ’ αυτόν τον τρόπο, Κύριε, έπεισες τους εχθρούς μας ότι εσύ είσαι που σώζεις από κάθε κακό. 9Τους Αιγύπτιους τους θανάτωσαν τα δαγκώματα των ακρίδων και των μυγών και δε βρέθηκε θεραπεία για να σωθούν, γιατί τους άξιζε να τιμωρηθούν απ’ αυτά τα έντομα. 10Τα παιδιά σου, όμως, τους Ισραηλίτες, δεν μπόρεσαν να τους καταβάλουν τα δόντια των φαρμακερών φιδιών, γιατί η αγάπη σου τους βοήθησε και τους θεράπευσε.
11Για να θυμούνται τα λόγια σου, Κύριε, τους δάγκωναν τα φίδια αλλά αμέσως γιατρεύονταν, για να μην τα ξεχάσουν τελείως, αλλά να θυμούνται την καλοσύνη σου. 12Κανένα βότανο ούτε έμπλαστρο τους θεράπευσε, αλλά ο λόγος σου, Κύριε, που όλους τους θεραπεύει. 13Γιατί εσύ εξουσιάζεις τη ζωή και το θάνατο, κατεβάζεις στις πύλες του άδη κι ανεβάζεις από ’κει. 14Ο άνθρωπος φονεύει κάποιον με την κακία του, αλλά η ψυχή που βγαίνει απ’ αυτόν που φονεύτηκε δεν ξαναγυρίζει πίσω ούτε μπορεί ο φονιάς να την απελευθερώσει από τον άδη, ο οποίος και την παρέλαβε.
Το χαλάζι και το μάννα
15Κανένας, όμως, δεν μπορεί ν’ αποφύγει τη δύναμή σου, Κύριε. 16Γι’ αυτό, όταν οι ασεβείς αρνήθηκαν να σε αναγνωρίσουν, μαστιγώθηκαν από το δυνατό σου χέρι, καταδιώχτηκαν από πρωτοφανείς καταιγίδες, χαλάζι και βροχές, και καταστράφηκαν από τη φωτιά. 17Το πιο περίεργο είναι ότι το νερό που σβήνει τα πάντα, άναβε όλο και περισσότερο τη φωτιά, γιατί και η φύση ακόμη αγωνίζεται για χάρη των δικαίων. 18Άλλοτε χαμήλωνε η φλόγα για να μην κατακάψει τα θηρία που είχαν σταλθεί εναντίον των ασεβών, για να τα βλέπουν και να καταλαβαίνουν ότι καταδιώκονται από την κρίση του Θεού. 19Άλλοτε πάλι μέσα στο νερό η φωτιά δυνάμωνε περισσότερο για να καταστρέψει τα προϊόντα της άδικης γης.
20Αντίθετα, στο λαό σου, Κύριε, έδωσες να φάει την τροφή των αγγέλων και τους έστειλες, χωρίς αυτοί να κουραστούν, έτοιμο ψωμί από τον ουρανό, που όλους τους ευχαριστούσε και το έβρισκαν γευστικότατο. 21Η παρουσία σου φανέρωνε τη γλυκύτητά σου απέναντι στα παιδιά σου· το ψωμί αυτό ικανοποιούσε την επιθυμία όλων που το έτρωγαν και μαγειρευόταν σύμφωνα με όλα τα γούστα. 22Το χιόνι και ο πάγος άντεξαν στη φωτιά και δεν έλιωσαν,#Οι Ο΄ εις Αρ 11:7 συγκρίνουν το μάννα με τον πάγο και εις Εξ 16:14 με την πάχνη. Το μάννα δεν μεταβαλλόταν σε νερό αλλά μπορούσε να ψηθεί ή να μαγειρευτεί (Εξ 16:23· Αρ 11:8). για να μάθουν ότι τη συγκομιδή των εχθρών τους την κατέστρεψε η φωτιά που υπήρχε ανάμεσα στο χαλάζι κι άστραφτε ανάμεσα στις καταιγίδες. 23Αντίθετα, η ίδια αυτή φωτιά έχασε την καταστροφική της δύναμη κι αυτό πάλι έγινε για να μπορέσουν οι δίκαιοι να βρουν τροφή.
Τα θαύματα του Θεού προκαλούν τις ευχαριστίες των ανθρώπων
24Η κτίση υπηρετεί εσένα, Δημιουργέ! Άλλοτε δείχνει τη δύναμή της εναντίον των ασεβών κι άλλοτε αναστέλλει τη δύναμή της για να ευεργετήσει αυτούς που πιστεύουν σ’ εσένα. 25Γι’ αυτό κι αυτή η φύση έγινε τότε υπηρέτης της χάρης σου, που όλα τα συντηρεί, και έγινε τροφή που ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις των παιδιών σου. 26Τα παιδιά σου που τα αγάπησες, Κύριε, έπρεπε να μάθουν ότι τον άνθρωπο δεν τον τρέφουν μόνο τα προϊόντα της γης, αλλά ο λόγος σου είναι που συντηρεί εκείνους που πιστεύουν σ’ εσένα. 27Εκείνο που δεν καταστρεφόταν από τη φωτιά, μόλις θερμάνθηκε λίγο από τις ακτίνες του ήλιου έλιωσε, 28για να γίνει γνωστό ότι πρέπει κανείς να προφταίνει την ανατολή του ήλιου για να σου στέλνει τις ευχαριστίες του, και ότι οι άνθρωποι πρέπει να σε συναντούν με την αυγή. 29Η ελπίδα του αχάριστου θα λιώσει σαν χειμωνιάτικη πάχνη και θα κυλίσει πέρα σαν άχρηστο νερό.
Currently Selected:
ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 16: TGVD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.