Lúcás 20

Ceist faoi Údarás Chríost

1Aon lá amháin, agus é ag teagasc an phobail sa Teampall agus ag fógairt an dea-scéil, tháinig uachtaráin na sagart agus na scríobhaithe i láthair mar aon leis na seanóirí, 2agus dúirt an méid seo leis: “Inis dúinn cén t-údarás atá agat leis na nithe seo a dhéanamh, nó cé hé seo a thug an t-údarás sin duit?” 3Dúirt sé leo dá bhfreagairt: “Tá ceist agam-sa le cur oraibhse freisin: insígí dom: 4An ó neamh nó ó dhaoine a tháinig baisteadh Eoin?” 5Ach bhí siad ag suaitheadh an scéil eatarthu, dá rá: “Má deirimid: ‘Ó Neamh,’ déarfaidh sé: ‘Cad chuige nár chreid sibh ann?’ 6Ach má deirimid: ‘Ó dhaoine,’ gabhfaidh an pobal uile de chlocha orainn, óir is deimhin leo go raibh Eoin ina fháidh.” 7Agus ba é freagra a thug siad, nach raibh a fhios acu cárbh as dó. 8Dúirt Íosa leo: “Nílimse chun a insint daoibhse ach a oiread cén t-údarás atá agam leis na nithe seo a dhéanamh.”

Máistir an Fhíonghoirt

agus na Curadóirí Mallaithe

9Thosaigh sé ansin ag rá an pharabail seo leis an bpobal: “Phlandaigh duine fíon-ghort, agus chuir ar cíos chun curadóirí é, agus chuaigh ar an gcoigríoch go cionn mórán aimsire. 10Nuair a tháinig an t-am, chuir sé seirbhíseach uaidh go dtí na curadóirí chun go dtabharfaidís dó a chion de thoradh an fhíonghoirt; ach chuir na curadóirí ar ais folamh é tar éis dóibh é a bhualadh. 11Chuir sé seirbhíseach eile freisin, ach tar éis dóibh é seo a bhualadh chomh maith, agus easonóir a thabhairt dó, chuir siad ar ais folamh é. 12Chuir sé uaidh fós an tríú duine: ach é seo arís, rinne siad é a ghoint agus é a thiomáint amach. 13Dúirt máistir an fhíonghoirt ansin: ‘Cad a dhéanfaidh mé? Cuirfidh mé uaim mo mhac muirneach féin; bʼfhéidir go dtabharfaidís ómós dó sin.’ 14Ach nuair a chonaic na curadóirí eisean, bhí siad ag plé an scéil le chéile: ‘Is é seo an t-oidhre,’ ar siad, ‘maraímis é, chun go mba linn féin an oidhreacht.’ 15Agus tar éis dóibh é a thiomáint amach as an bhfíon-ghort, mharaigh siad é. Dá bhrí sin, cad a dhéanfaidh máistir an fhíonghoirt leo? 16Tiocfaidh sé agus cuirfidh sé na curadóirí sin chun báis, agus tabharfaidh an fíon-ghort do dhaoine eile.” Ar a chloisteáil sin dóibh, dúirt siad: “Nárab ea!” 17Ach bhreathnaigh sé orthu agus dúirt: “Murab ea, cad is ciall leis an rud úd atá scríofa:

‘An chloch dár dhiúltaigh na saoir,

rinne di ceann an chúinne’?

18“Gach aon duine a thitfidh ar an gcloch sin, bascfar é, ach cibé a dtitfidh sí air, déanfaidh sí é a bhrú ina cháith.” 19Agus bʼfhonn leis na scríobhaithe agus le huachtaráin na sagart a lámha a leagan air an uair sin féin ach eagla an phobail a bheith orthu; óir bhí a fhios acu gur chucu féin a bhí sé nuair a labhair sé an parabal úd.

Cion Chaesair agus Cion Dé

20Ansin, ag faire na faille dóibh, chuir siad brathadóirí chuige a ligfeadh orthu a bheith ina bhfíréin, chun go mbéarfaidís air ina chaint, ionas go dtabharfaí suas é do smacht agus dʼúdarás an ghobharnóra. 21Chuir siad ceist air: “A Mháistir,” ar siad, “tá a fhios againn go labhraíonn tú agus go múineann tú an ceart, agus gur cuma leat duine seachas a chéile, ach tú ag múineadh shlí Dé de réir na fírinne. 22An dleathach dúinn cíos a íoc le Caesar nó an mídhleathach?” 23Ach thuig sé a gceilg agus dúirt leo: 24“Taispeánaigí dom déanar. Cé hé a bhfuil a íomhá air agus a inscríbhinn?” Dúirt siad: “Caesar.” 25Dúirt sé leo: “Íocaigí le Caesar, mar sin, na nithe ar le Caesar iad agus le Dia na nithe ar le Dia iad.” 26Agus níor fhéad siad breith air i bhfocal ar bith i bhfianaise an phobail, agus, ó bʼionadh leo a fhreagra, dʼfhan siad ina dtost.

Aiséirí na Colainne

27Tháinig chuige ansin cuid de na Sadúcaigh–iad seo a shéanann aiséirí a bheith ann– 28agus chuir siad ceist air: “A Mháistir,” ar siad, “seo mar a dʼordaigh Maois dúinn sa scríbhinn: ‘Má bhíonn ag duine deartháir pósta a gheobhadh bás gan chlann, é féin a ghabháil na baintrí chun gin sleachta a thógáil dá dheartháir.’ 29Is ea: bhí seachtar deartháireacha ann: phós an chéad duine agus fuair bás gan chlann. 30An dara duine ansin, 31agus an tríú duine, ghabh siad an bhaintreach, agus an seachtar ar fad mar an gcéanna; níor fhág siad sliocht agus fuair bás. 32Sa deireadh, fuair an bhean féin bás. 33San aiséirí, más ea, cé acu a mbeidh an bhean ina bean chéile aige? Óir bhí sí ina bean chéile ag an seachtar.” 34Dúirt Íosa leo: “Gabhann clann an tsaoil seo fear céile nó bean chéile, 35ach iad seo a mheasfar gur fiú iad an saol úd eile a shroicheadh agus an t-aiséirí ó mhairbh, ní ghabhann siad fear céile ná bean chéile; 36óir ní fhéadann siad bás a fháil níos mó, mar is geall le haingil iad; agus is cuid de chlann Dé iad ós cuid de chlann an aiséirí iad. 37Ach thug Maois féin le tuiscint na mairbh a éirí, sa dréacht úd faoin tor, mar a dtugann ar an Tiarna, Dia Abrahám agus Dia Íosác agus Dia Iacób. 38Ní hé Dia na marbh é, ach Dia na mbeo; óir is dó is beo cách.” 39Dúirt cuid de na scríobhaithe dá fhreagairt: “A Mháistir, is maith a dúirt tú é!” 40Óir níor leomh siad as sin amach ceist ar bith a chur air.

Conas is Mac do Dháiví an Críost?

41Dúirt sé leo ansin: “Conas is féidir a rá gur Mac do Dháiví an Críost? 42Óir is é Dáiví féin a deir i Leabhar na Salm:

‘Dúirt an Tiarna le mo Thiarna:

Suigh ar mo dheis,

43nó go gcuirfead do naimhde mar stól faoi do chosa.’

44“Dá bhrí sin, glaonn Dáiví Tiarna air, agus cad a bheir ina mhac dó é?”

Na Scríobhaithe dá gCáineadh

45Agus i gcomh-chlos don phobal uile dúirt sé lena dheisceabail: 46“Seachnaígí na scríobhaithe, an dream arb áil leo a bheith ag siúl timpeall sna róbaí fada, agus gur gnaoi leo go mbeifí ag beannú dóibh sna háiteanna poiblí, agus na príomhshuíocháin sna sionagóga agus na príomhthoilg ag na fleánna; 47an dream a ídíonn tithe na mbaintreach, ar scáth a bheith ag déanamh urnaithe fada. Is daoire an bhreith a gheobhaidh siad seo.”

Currently Selected:

Lúcás 20: ABN2012

Highlight

Copy