Wiwitan 31

Yakub budal tanpa pamitan Laban

31:1-21

1Yakub krungu tembungé anak-anaké Laban sing lanang: “Yakub kuwi wis njupuki duwèké bapaku lan awit sangka tumindaké kuwi mau kasugihané mundak okèh.” 2Kejaba sangka kuwi Yakub ya nitèni praupané Laban, saiki wis béda karo mau-mauné. 3GUSTI terus ngetokké tembung marang Yakub: “Kowé muliha menyang negarané leluhurmu lan kulawargamu, Aku bakal nunggal karo kowé.” 4Yakub terus kongkonan nyeluk Rahèl lan Léa menyang ara-ara, panggonané wedus-wedusé. 5Terus pada diomongi mengkéné: Aku nitèni yèn praupané bapakmu marang aku wis ora kaya mau-mauné, nanging Gusti Allahé bapakku tansah nunggal karo aku. 6Kowé pada weruh déwé, yèn enggonku kerja marang bapakmu karo temen. 7Nanging bapakmu wis mblénjani aku lan ngowahi upahku nganti kaping sepuluh, nanging Gusti Allah ora nglilani bapakmu nggawé ala marang aku. 8Yèn ngomong: “Sing tutul dadia upahmu, sak pranakan kabèh terus pada manak tutul; lan yèn ngomong sing bléntong dadi upahmu, sak pranakan kabèh terus pada manak bléntong.” 9Mengkono Gusti njupuk bandané bapakmu lan dikèkké marang aku. 10Ing waktuné wedus pada kawinan, aku weruh sak njeruhné impèn, wedus lanang sing pada dadi lanangé kumpulan kuwi pada lorèng, tutul uga bléntong. 11Lan terus mulékaté Gusti ngetokké tembung marang aku sak njeruhné impèn mau: “Yakub!” Aku nyauri: “Kula Gusti.” 12Tembungé: “Kowé nyawanga lan delengen, yèn sakkèhé wedus lanang sing ngawini kumpulan wedus kuwi pada lorèng, tutul uga bléntong, awit Aku ngerti apa sing ditandangi Laban marang kowé. 13#Wi 28:18-22Aku iki Gusti Allah ing Bétel kaé; ing panggonan waktu kowé nglengani tugu watu lan janji marang Aku; saiki kowé tata-tataa! Lungaa sangka negara iki lan muliha menyang negarané sanak sedulurmu!” 14Léa lan Rahèl terus pada nyauri, tembungé: “Kita apa ijik pada nduwé panduman utawa warisan ing omahé bapak kita? 15Kita wis pada dianggep wong liya, awit wis pada didol, lan duwit kita ya dientèkké dèwèké. 16Nanging kabèh kasugihan sing dijukuk karo Gusti Allah sangka bapak kita, kuwi bagéan kita lan duwèké anak-anak kita. Mila sampéyan lakonana apa sing dipréntahké karo Gusti Allah marang sampéyan!”

17Yakub terus tata-tataa, anak-anaké lan bojoné pada ditunggangké unta. 18Uga kabèh bandané lan sembarang duwèké olèh-olèhé ing Padan-Aram kono digawa kabèh, menyang omahé Isak bapaké ing negara Kanaan.

19Waktu semono Laban ijik lunga nyukur wedusé, Rahèl terus nyolong retyané bapaké. 20Yakub ngakali Laban wong Aram, enggoné lunga tanpa pamit. 21Mengkono enggoné lunga karo nggawa sembarang duwèké kabèh, nyabrang kali Efrat mlakuné nuju pegunungan Giléad.

Laban nututi Yakub

31:22-42

22Bareng telung dina Laban dikabari, yèn Yakub wis lunga. 23Terus ngajak sanak seduluré pada nututi Yakub. Sakwisé olèhé mlaku pitung dina, ketututan ing pegunungan Giléad. 24Nanging Gusti nekani Laban wong Aram sak njeruhné impèn, lan ngetokké tembung: “Kowé aja nyenèni apa-apa marang Yakub senajan mung sak tembung waé!” 25Waktu Laban wis bisa nututi Yakub, Yakub masang tarupé ing pegunungan; Laban karo sanak seduluré ya terus pada masang tarupé ing pegunungan Giléad. 26Laban terus ngomong marang Yakub: “Penggawé apa sing kok lakoni iki, kowé kok nglimpèkké aku lan ngejak anak-anakku kaya wong bandangan perang? 27Kenèng apa kowé lunga nglenes lan nglimpèkké aku, kenèng apa ora pamit marang aku, supaya aku bisa nguntapké kowé karo sukak-sukak nganggo menyanyi lan terbangan lan siter? 28Uga aku ora nganti bisa ngambungi putu-putuku lanang lan anak-anakku wadon. Tumindakmu mengkono kuwi ora apik. 29Aku iki bisa gawé memalamu, nanging Gusti Allahé bapakmu mau mbengi wis mréntahké aku: ‘Kowé aja nyenèni Yakub senajan mung sak ketyap waé.’ 30Wis saiki, yèn kowé pantyèn kudu lunga, awit sangka kangenmu marang omahé bapakmu, kenèng apa kowé nyolong retyaku?” 31Semauré Yakub marang Laban: “Awit kula wedi, awit pikir kula: aja-aja sampéyan bakal ngrebut anak-anakmu sangka tangan kula? 32Nanging sapa waé sing njukuk retya sampéyan, kuwi aja nganti urip menèh. Ing waktu sampéyan ngglédah kabèh barang kula, diseksènana sanak seduluré kita iki, duwèké sampéyan ing kula, kula lilani njupuk!” Awit Yakub ora weruh yèn sing nyolong retya kuwi Rahèl. 33Laban terus mlebu ing tarupé Yakub, tarupé Léa lan tarupé abdiné wadon loro-loroné, nanging retyané ora ana. Sangka tarupé Léa, terus mlebu ing tarupé Rahèl. 34Nanging Rahèl ngumpetké retya mau ing kantongé lapaké untané; lapak mau terus dilungguhi. Laban ngglédahi tarupé Rahèl kabèh, nanging ora nemokké retyané. 35Rahèl terus ngomong marang bapaké: “Bapak aja nganti nesu, yèn kula ora bisa ngadek ana ngarepé sampéyan, awit kula ijik éntuk kaya lumrahé wong wadon.” Senajan Laban ngglédahi karo njlimet, senajan mengkono retyané ora ketemu.

36Ing kono Yakub terus nesu lan ngelèh-ngelèhké marang Laban: “Kesalahan kula apa? Kula dosa apa, sampéyan ngoyak kula karo nesu mengkono? 37Sampéyan ngglédahi barang kita, apa sampéyan nemokké barang sangka omahé sampéyan? Saiki sampéyan lilani ing ngarepé sanak seduluré kula lan sanak seduluré sampéyan, supaya pada ngadili antarané kula karo sampéyan. 38Rong puluh taun enggèn kula mèlu sampéyan, wedus gèmbèl lan wedus sampéyan wédok ora ana sing nganti kluron, lan wedus gèmbèl sampéyan sing lanang ora naté kula pangan. 39Sing dipangan kéwan galak, ora kula omongké sampéyan, kula ijoli déwé; sing dityolong wong, senajana ing wantyi awan senajana ing wantyi wengi, sampéyan tempuhké marang kita. 40Ing wantyi awan kula kepanasan lan ing wantyi wengi kademen, lan kula kurang turu. 41Nganti rong puluh taun enggèn kula kerja, sing patbelas taun enggèn kula kerja kanggo anak sampéyan wadon loro, sing nem taun supaya olèh upahku njaga kewan, nanging upahku tansah sampéyan owah-owahi nganti kaping sepuluh. 42Yèn Gusti Allahé bapak kula, Gusti Allahé Abraham, lan sing diajèni bapak kula Isak ora nunggal kula, saiki sampéyan mesti ngongkon kula lunga karo nglentung; nanging Gusti Allah weruh kasangsarané lan ngrekasané kula, lan wis nibakké putusan mau mbengi.”

Yakub lan Laban nganakké perjanjian

31:43-55

43Laban terus nyauri Yakub: “Wong wadon-wadon kuwi anakku lan botyah lanang-lanang kuwi putuku, uga kumpulané wedus kuwi ya duwèkku, malah sembarang sing kok deleng iki kabèh ya duwèkku; saiki aku bisa nindakké apa marang anak-anakku lan botyah-botyah sing dilairké kuwi? 44Saiki hayuk pada nggawé perjanjian, aku lan kowé, supaya kuwi dadia pepakon ing antarané aku lan kowé.” 45Yakub terus njupuk watu didekké dadi tugu.

46Sakwisé mengkono Yakub terus ngomong marang para seduluré: “Hayuk pada nglumpukké watu!” Terus pada njupuki watu digawé tumpukan, terus pada mangan ing sak tyedaké tumpukan mau. 47Laban ngarani tumpukan watu mau: Yegar-Sahaduta nanging Yakub ngarani: Galèd. 48Semauré Laban: “Tumpukan watu kuwi dadia seksi ing antarané aku lan kowé ing dina iki.” Mulané tumpukan kuwi dijenengké Galèd. 49Lan uga disebut: Mispah, awit semauré: “GUSTI muga njaga aku lan kowé, yèn kita wis pada pisahan. 50Yèn kowé nganti nglalèkké anak-anakku pada kewayuh, awas, senajan ora ana wong sing tyedak karo kita, Gusti sing dadi seksi ing antarané aku lan kowé.”

51Sak terusé semauré Laban marang Yakub mengkéné: “Wis iki tumpukan watu lan tugu sing kita deké ing aku lan kowé; 52tumpukan watu lan tugu iki dadia seksi, yèn aku ora bakal ngliwati tumpukan iki nemoni kowé, lan kowé ya ora bakal ngliwati tumpukan watu lan tugu iki marani aku, karo karep sing ala. 53Gusti Allahé Abraham lan Gusti Allahé Nahor lan Gusti Allahé dèkné, supaya gelem ngadek dadi rèkter ing antarané kita.” Yakub terus sumpah marang sing diajèni Isak bapaké. 54Uga Yakub masrahaké kurban sing dibelèh ing pegunungan kono, lan ngundang para sanak seduluré mangan bebarengan. Sakwisé pada mangan terus pada nginep ing pegunungan kono. 55Esuké ijik mruput Laban ngambungi putu-putuné anak-anaké wadon lan pada diberkahi; sakwisé mengkono terus budal mulih menyang panggonané.

Currently Selected:

Wiwitan 31: KJS17

Highlight

Copy