Wiwitan 30

1Rahèl bareng rumangsa yèn ora nduwé anak karo Yakub, terus mèri marang yuné lan ngomong marang Yakub: “Mbok kula dikèki anak! Yèn ora, kula luwung mati.” 2Ing kono Yakub muntap nesuné marang Rahèl, semauré: “Apa aku iki Gusti Allah, sing maraké ora nggawé kowé meteng?” 3Tembungé Rahèl: “Wis iki Bilha réwang kula wadon, sampéyan turoni, supaya nglairké anak ing pangkonku, supaya olèh turunan kanggo kula.” 4Bilha baturé mau terus dikèkké Yakub supaya dadi bojoné, ya kelakon dituroni. 5Bilha terus meteng lan nduwé anak lanang patutan sangka Yakub. 6Rahèl terus ngomong: “Gusti Allah wis ngekèki adil marang aku, lan wis nuruti penjalukku, dikèki anak lanang.” Mulané botyahé dijenengaké Dan. 7Bilha baturé wadon Rahèl mau meteng menèh, lan nglairké anak lanang sing kaping pindo patutan sangka Yakub. 8Rahèl terus ngomong: “Tak tenani banget enggonku gelut karo yuku lan aku kelakon menang.” Mulané botyahé mau dijenengaké Naftali. 9Bareng Léa weruh yèn mandek nglairké anak, terus ya masrahaké baturé wadon Silpa marang Yakub supaya dadi bojoné. 10Lan Silpa baturé wadon Léa mau ya nglairké anak lanang patutan karo Yakub. 11Léa terus ngomong: “Beja!” Mulané botyahé dijenengaké Gad. 12Sakwisé mengkono Silpa baturé wadon Léa nglairké anak lanang sing kaping pindo patutan sangka Yakub. 13Semauré Léa: “Aku iki rahayu, saben wong wadon mesti ngarani aku rahayu.” Anaké terus dijenengaké: Asyèra.

14Sakwijiné dina waktu mangsa panèn gandum, Rubèn dolan-dolan, terus nemu woh dudaim ing kebon, dikèkké marang Léa ibuné; Rahèl terus ngomong marang Léa: “Aku mbok wènèhana woh dudaim duwèké anakmu kuwi!” 15Semauré Léa marang Rahèl: “Apa durung tyukup enggonmu njukuk bojoku? Saiki arep ngepèk woh dudaim duwèké anakku?” Semauré Rahèl: “Yèn mengkono mbengi iki bapaké bèn turu karo kowé kanggo ijolé woh dudaim duwèké anakmu!” 16Bareng wantyi soré mulihé Yakub sangka kebon, terus dipapak Léa karo ngomong: “Sampéyan wengi iki kudu turu ing panggonan kula, awit sampéyan wis kula séwa nganggo woh dudaim duwèkké anak kula.” Dadi mbengi kuwi Yakub turu karo Léa. 17Gusti nuruti penjaluké Léa, nganti meteng lan nglairké anak lanang kaping lima patutan karo Yakub. 18Léa terus ngomong: “Aku wis dikèki berkah karo Gusti, awit aku wis masrahaké baturku wadon marang bojoku.” Anaké kuwi dijenengaké Isakar. 19Léa terus meteng menèh lan nglairké anak lanang kaping enem patutan sangka Yakub. 20Léa terus ngomong: “Gusti wis ngekèki berkah sing apik marang aku, saiki bojoku bakal tetep manggon selawasé karo aku, awit wis ngolèhké anak lanang nganti enem.” Anaké mau dijenengaké Sébulon. 21Sakwisé kuwi Léa nglairké anak wadon lan dijenengaké Dina.

22Gusti ya terus éling Rahèl; penjaluké dituruti lan karo Gusti dibukak wetengé, 23terus meteng lan nglairké anak lanang, omongé: “Gusti wis ngilangké isinku.” 24Anaké terus dijenengaké Yosèf, semauré: “Muga-muga GUSTI gelem nambahi anak lanang siji engkas marang aku.”

Yakub sugih banda

30:25-43

25Sakwisé Rahèl nglairké Yosèf, Yakub terus ngomong marang Laban: “Kula sampéyan lilani mulih menyang negara kelairan kula. 26Bojo lan anak kula sampéyan kèkké, kanggo upahé enggèn kula kerja marang sampéyan, kula terus bakal mulih, awit sampéyan ngerti déwé kula temen kerja marang sampéyan.” 27Nanging Laban nyauri Yakub: “Mbok kowé nggawé legané atiku; aku wis nitèni yèn GUSTI mberkahi aku awit sangka kowé.” 28Semauré Laban menèh: “Njaluka déwé upahmu pira sing kudu tak bayar, mesti bakal tak wènèhi.” 29Tembungé Yakub marang Laban: “Sampéyan ngerti déwé, kepriyé kula kerja marang sampéyan, lan kepriyé kahanan kéwan-kéwan sampéyan sak suwéné kula jaga. 30Awit duwèké sampéyan mung setitik sak durungé kula teka, nanging saiki wis okèh banget, lan GUSTI wis mberkahi sampéyan sak suwéné kula ning kéné. Dadiné saiki apa kula bisa nyambut nggawé kanggo brayat kula déwé?” 31Semauré Laban: “Apa sing dadi penjalukmu marang aku?” Tembungé Yakub: “Sampéyan ora usah ngekèki apa-apa marang kula, kula saguh ngengon lan njaga wedus sampéyan kabèh menèh, yèn sampéyan nglilani tembungé kula iki: 32Dina iki kula bakal ngubengi wedus-wedus sampéyan kabèh, misahaké sangka wedus sing tutul-tutul lan blentong-blentong; wedus gèmbèl sing ireng, lan sing bléntong utawa tutul, iki dadia duwèké kula. 33Lan mbésuk kejujuranku bakal kétok, yèn sampéyan nitipriksa upah kula: Kabèh wedus sing ora tutul-tutul utawa blentong-blentong, lan wedus gèmbèl sing ora ireng, kuwi anggepen kula nyolong.” 34Semauré Laban: “Apik, tandangana omonganmu kuwi!” 35Dina kuwi uga Yakub terus misahaké wedus-wedusé lanang sing bléntong lan sing tutulen, lan sakkèhé wedus sing tutul-tutul lan blentong-blentong, sing ana putihé, lan tunggalé wedus gèmbèl sing ireng; terus pada dipasrahké marang anak-anaké supaya dijaga. 36Kejaba kuwi Laban netepaké panggonané Yakub leté mlaku telung dina. Yakub terus ngengon wedus-wedusé Laban sing kèri.

37Yakub terus njupuk pangé wit ringin, wit mandrah lan wit platan sing ijik teles, pada diklontoki kulité nganti kétok putihé dadi blentong-blentong. 38Kabèh pang sing wis diklontoki mau terus didèkèkké ing kalèné lan panggonan ngombé, sing mesti diparani karo wedus-wedusé yèn arep ngombé, dipernahaké ing ngarepé wedus. Wedus mau lumrahé seneng kawinan yèn arep ngombé. 39Yèn wedus-wedusé kuwi kawinan tyedak karo kabèh pang mau, anaké terus pada blentong-blentong, tutul-tutul lan lorèk-lorèk. 40Tyempé sing kaya mengkono mau terus didèwèkké, lan kumpulané wedus diadepaké marang sing blentong-blentong lan sing ireng ing antarané wedusé Laban. Mengkono enggoné ngréka nglumpukké kéwan-kéwan kanggo dèkné déwé, ora dityampur karo kumpulané wedusé Laban. 41Lan saben wedus sing rosa pada arep kawinan, Yakub terus ndèkèk pangé mau ing wadah ngombé ing ngarepé wedus mau, supaya pada kawinan ing ngarepé kabèh pang mau. 42Nanging yèn sing kawinan kuwi wedus sing ora rosa, ora didèkèki pangé, sak nalika wedus-wedusé sing ora rosa dadi pandumané Laban lan sing rosa dadi pandumané Yakub. 43Jalaran sangka kuwi bandané Yakub mundak tambah. Dèkné sugih banda, batur wadon lan lanang, unta lan kimar.

Currently Selected:

Wiwitan 30: KJS17

Highlight

Copy