Psalmet 78
78
1Himn i Asafit.
Vër re, o populli im, ligjin tim,
mba vesh fjalët e gojës sime.
2Gojën do të hap e do të flas me shëmbëlltyra,
do të tregoj të fshehta nga e shkuara.
3I kemi dëgjuar e i kemi ditur,
etërit tanë na i kanë treguar.
4Nuk do t'ua mbajmë të fshehta bijve të tyre,
brezit të ardhshëm do t'ua tregojmë,
veprat e lavdishme dhe fuqinë e Zotit,
mrekullitë që ai bëri.
5Ai vendosi një dëshmi për Jakobin,
caktoi një ligj në Izrael.
Etërve tanë u urdhëroi,
që bijve të tyre t'ua shpallin,
6që t'i njohë edhe breznia e ardhshme,
bashkë me fëmijët që do të lindin.
E kur të rriten edhe ata,
bijve të vet do t'ua tregojnë,
7që shpresën ta vënë te Perëndia,
që veprat e Perëndisë mos t'i harrojnë
e urdhërimet e tij t'i mbajnë,
8që të mos bëhen si etërit e tyre,
një brez kokëfortë e kryengritës,
një brez me zemër të luhatur
e me shpirt të pabesë ndaj Perëndisë.
9Bijtë e Efraimit, harkëtarë të zotë,
ditën e betejës shpinën kthyen.
10Nuk e mbajtën besëlidhjen e Perëndisë,
nuk deshën të ecnin sipas ligjit të tij.
11I harruan veprat e tij
dhe mrekullitë që u kishte dëftyer.
12Në sy të etërve të tyre bëri mrekulli,
në tokën e Egjiptit, në fushën e Coanit.
13E ndau detin e i kaloi përmes,
ujërat i ndali e i bëri pirg.
14Ditën u printe me një re,
gjithë natën me dritë flakëruese.
15Në shkretëtirë çau shkëmbinj,
u dha të pinë si nga burimet e thella.
16Përrenj nxori prej shkëmbit,
ujërat i bëri të rrjedhin si lumenj.
17Por ata vazhduan të mëkatojnë kundër tij,
në vend të shkretë ngritën krye
kundër të Tejlartit.
18Në zemrat e tyre e tunduan Perëndinë,
kërkuan ushqim siç ua kishte ënda.
19Kundër Perëndisë folën e thanë:
«A mundet Perëndia të shtrojë tryezë
në mes të shkretëtirës?
20Ja, ai goditi shkëmbin e ujërat gëluan
dhe si përrenj vërshuan.
Por, a mundet t'i japë edhe bukë
e mish t'i gatitë popullit të vet?».
21I dëgjoi Zoti e fort u zemërua,
zjarri u ndez kundër Jakobit,
zemërimi vloi kundër Izraelit,
22se nuk besuan në Perëndinë
e as shpresuan në shpëtimin e tij.
23Por ai urdhëroi retë prej së larti,
dyert e qiellit i hapi.
24Si shi ua dërgoi manën për ushqim
e grurë prej qiellit u dha.
25Çdonjëri hëngri bukë engjëjsh,
u dha ushqim sa u ngopën.
26Në qiell ngriti erën e lindjes,
me pushtetin e tij bëri të fryjë shiroku.
27Bëri të bjerë mish mbi ta si pluhuri,
shpendët fluturues si rëra e detit.
28I bëri të bien mes fushimit të tyre,
rreth e rrotull tendave të tyre.
29Hëngrën e mirë u ngopën,
çka donin ua dha.
30Ende nuk ishin ngopur mirë
e ushqimin e kishin në gojë,
31kur zemërimi i Perëndisë u ndez kundër tyre.
Më të fortët prej tyre i vrau,
të rinjtë e Izraelit i plandosi.
32E megjithatë mëkatuan sërish
dhe në mrekullitë e tij nuk besuan.
33Ditët e tyre u përfunduan në kotësi,
vitet e tyre patën fund të tmerrshëm.
34Kur i vriste, atëherë e kërkonin,
ktheheshin dhe Perëndinë dëshironin.
35Kujtoheshin se Perëndia ishte shkëmbi i tyre,
Perëndia, i Tejlarti, shpenguesi i tyre.
36Por, me gojë e mashtronin,
me gjuhën e tyre i thoshin rrena.
37Zemra e tyre nuk ishte përherë me të,
besëlidhjes së tij nuk i qëndruan besnikë.
38Por ai është i dhembshur e paudhësinë ua falte.
Nuk i shkatërronte, zemërimin shpesh e ndalte
dhe furinë e tij nuk e linte të flakëronte.
39Kujtohej se ishin prej mishi,
si era që shkon e më nuk kthehet.
40Sa herë iu ngritën kundër në shkretëtirë!
Sa herë e hidhëruan në vend të shkretë!
41Ktheheshin dhe prapë e tundonin Perëndinë,
e trishtonin të shenjtin e Izraelit.
42Nuk u kujtohej më dora e tij e fuqishme,
dita kur i çliroi prej armikut:
43shenjat, që kishte bërë në Egjipt,
veprat e mrekullueshme në fushën e Coanit.
44Lumenjtë e armikut i kishte kthyer në gjak,
edhe rrjedhat e ujit, që të mos pinin më.
45U dërgoi mori grethash, që t'i thumbonin,
bretkosa, që t'i shkatërronin.
46Të korrat e tyre ua dha krimbave,
karkalecave mundin e tyre.
47Vreshtat ua rrënoi me breshër,
pemët e fikut me brymë.
48Me breshër ua goditi edhe bagëtinë,
me rrufe, gjënë e gjallë.
49Dërgoi mbi ta flakën e zemërimit të tij,
furinë, mërinë e fatkeqësinë;
u dërgoi engjëj të këqij.
50I hapi udhë zemërimit të tij,
jetën prej vdekjes nuk ua kurseu,
por i la në dorë të murtajës.
51Shfarosi çdo të parëlindur në Egjipt,
frytin e parë të fuqisë së tyre në tendat e Kamit.
52Si dhentë e ngriti prej andej popullin e tij,
u priu në shkretëtirë porsi grigjës.
53I udhëhoqi me kujdes e frikë nuk patën,
armiqtë e tyre i mbuloi deti.
54I çoi në vendin e tij të shenjtë,
në malin, që kishte fituar e djathta e tij.
55Dëboi kombe para tyre
e tokën ua ndau me short për trashëgim.
Fiset e Izraelit i vuri të banojnë
nëpër tendat e tyre.
56Por ata e tunduan përsëri,
ngritën krye kundër Perëndisë, të Tejlartit,
e dëshmitë e tij nuk i mbajtën.
57U shmangën e, si etërit e tyre, të pabesë u treguan,
si harku i shtrembër, ata dredhuan.
58Me faltoret në vende të larta e bënë të zemërohet,
me idhujt e gdhendur ia ndezën furinë.
59E dëgjoi Perëndia e flakë u ndez,
rëndë e përçmoi Izraelin.
60E braktisi tendën e Shilohut,
banesën, që kishte ngritur mes njerëzve.
61Forcën e tij e la të bjerë në robëri,
lavdinë e tij në duart e armikut.
62Popullin e tij ia dorëzoi shpatës,
kundër trashëgimisë së vet flakë u ndez.
63Djelmoshat e tyre i përpiu zjarri,
vashave nuk u kënduan.
64Priftërinjtë e tyre ranë prej shpatës,
vejushat nuk i vajtuan.
65E u ngrit Zoti, si prej gjumit,
si luftëtari trim, kur e kap vera.
66Pas shpine u ra armiqve,
me turp të përjetshëm i mbuloi.
67Poshtë e hodhi tendën e Jozefit,
fisin e Efraimit nuk e zgjodhi.
68Zgjodhi fisin e Judës,
malin e Sionit, që fort e deshi.
69Të lartë shumë e ndërtoi shenjtëroren,
ashtu si tokën, e themeloi në amshim.
70E zgjodhi Davidin, shërbëtorin e tij,
prej tufave të dhenve e mori.
71E mori prej deleve që mëndnin,
për të kullotur Jakobin, popullin e tij,
dhe Izraelin, trashëgiminë e tij.
72Me zemër të pastër i udhëhoqi,
me duar të afta u priu.
Currently Selected:
Psalmet 78: AL1
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020
