Estera (Gr) 4
4
Estera mbron popullin e vet
1Mordakai, pasi mori vesh çfarë kishte ndodhur, shqeu rrobat, u mbështoll me grathore e me hi, doli në mes të qytetit dhe lëshoi një britmë hidhërimi. 2Por, te porta e mbretit u ndal, sepse kush ishte i veshur me grathore nuk mund ta kapërcente portën e mbretit. 3Në të gjitha krahinat, kudo që u shpall urdhri dhe ligji i mbretit, judenjtë bënë gjëmë të madhe, agjëruan, qanë, vajtuan u veshën me grathore dhe shumë fjetën mbi hi. 4Kur shërbëtoret e Esterës dhe eunukët erdhën e i treguan, mbretëresha u trishtua shumë. Ajo i dërgoi Mordakait rroba, që të vishej e të hiqte grathoren, por ai nuk pranoi. 5Pastaj Estera thirri Hatakun, njërin nga eunukët, që mbreti ia kishte vënë në gatishmëri, dhe e urdhëroi të shkonte te Mordakai për të marrë vesh çfarë kishte ndodhur dhe pse po sillej ashtu. 6Hataku shkoi te Mordakai, te sheshi i qytetit, përballë portës së mbretit. 7Mordakai i tregoi çfarë i kishte ndodhur, si dhe për sasinë e argjendit që Hamani kishte thënë se do të derdhte në thesarin e mbretit për rrënimin e hebrenjve. 8I dha edhe kopjen e ligjit të shkruar, që kishte dalë në Shushan për shfarosjen e tyre, që t'ia dëftonte Esterës, ta njoftonte e ta urdhëronte të shkonte te mbreti, për t'i kërkuar hir e për t'iu lutur për popullin e vet. I tha: «Kujto ditët kur s'ishe askushi e u rrite nën kujdesin tim, se Hamani, që është i dyti pas mbretit, ka folur kundër nesh e ka kërkuar vdekjen tonë. Thirri Zotit, foli mbretit për ne e na shpëto nga vdekja». 9Hataku shkoi e i tregoi Esterës fjalët e Mordakait. 10Atëherë Estera e urdhëroi Hatakun t'i thoshte Mordakait: 11«Të gjithë shërbëtorët e mbretit dhe populli i krahinave të tij e di se për çdo burrë a grua që shkon te mbreti përmes oborrit të brendshëm pa u thirrur, ka vetëm një ligj, dënim me vdekje, përveç atij mbi të cilin mbreti vendos skeptrin e artë që të mbetet gjallë. Edhe unë vetë kam tridhjetë ditë që nuk jam thirrur të shkoj te mbreti». 12Fjalët e Esterës ia treguan Mordakait 13dhe ai ktheu këtë përgjigje: «Mos të të shkojë ndër mend se do të shpëtosh vetëm ti nga të gjithë judenjtë në pallatin mbretëror. 14Sepse, nëse do të heshtësh tani, judenjve do t'u vijë shpëtimi e liria prej tjetërkund, ndërsa ti e shtëpia e atit tënd do të rrënoheni. Kush e di, ndoshta, u bëre mbretëreshë pikërisht për një kohë si kjo?». 15Estera i ktheu këtë përgjigje Mordakait: 16«Shko, mblidh të gjithë judenjtë që gjenden në Shushan e agjëroni për mua. Mos hani as mos pini për tri ditë, natë e ditë. Edhe unë e shërbëtoret e mia do të agjërojmë njësoj. Kështu, do të hyj te mbreti kundër ligjit edhe në marrsha fund». 17Atëherë Mordakai shkoi e bëri gjithçka i urdhëroi Estera.
17a Pastaj iu lut Zotit, kujtoi të gjitha veprat e Zotit e tha: 17b «O Zot, Zot mbret, sundues i tërësisë, që ke nën pushtet gjithësinë e s'ka kush të kundërshton po të doje ta shpëtoje Izraelin! 17c Ti krijove tokën e qiellin dhe të gjitha mrekullitë që gjenden nën qiell. Ti je Zoti i gjithësisë e askush nuk të bën dot ballë, o Zot. 17ç Ti njeh gjithçka. Ti e di, o Zot, se jo për krenari, as për mburrje, as për lavdi, veprova ashtu e nuk iu përkula Hamanit krenar, se do t'i kisha puthur edhe shputën e këmbëve për shpëtimin e Izraelit. 17d Por veprova ashtu për të mos e vënë lavdinë e një njeriu përmbi lavdinë e Perëndisë, se nuk do t'i përkulem askujt përveç teje që je Zoti im. E nuk do të veproj kështu për krenari. 17dh E tani, o Zot, Perëndi e mbret, Perëndia i Abrahamit, kurseje popullin tënd, se na i kanë ngulur sytë për të na zhbirë dhe duan ta rrënojnë trashëgiminë tënde të kryehershme. 17e Mos e lër pas dore hisen tënde që e çlirove për vete prej dheut të Egjiptit 17ë Dëgjoje lutjen time dhe përdëlleje trashëgiminë tënde. Ktheje vajtimin tonë në gëzim, që të jetojmë e t'i këndojmë emrit tënd, o Zot. Mos e zhduk gojën e atyre që të këndojnë ty». 17f Atëherë tërë Izraeli thirri me forcë, se e kishin vdekjen para syve. 17g Edhe mbretëresha Ester u strehua te Zoti, me ankthin e vdekjes. Hoqi petkat e lavdishme, u vesh me petka pikëllimi e zie dhe në vend të erërave të mira e mbuloi kokën me hi e pleh. E poshtëroi trupin e vet dhe mbuloi me flokët e vet të shpupurishur çdo vend që ia kishte ënda ta zbukuronte. Atëherë iu lut Perëndisë së Izraelit e tha: 17gj «O Zoti im, mbreti ynë, ti je i vetmi. Më ndihmo mua, që jam e vetme e nuk kam tjetër ndihmë veç teje, se e jam në rrezik. 17h Unë kam dëgjuar që kur kam lindur, në fisin e atit tim, se ti, o Zot, more Izraelin për trashëgiminë tënde të përhershme ndër të gjitha kombet dhe etërit tanë, ndër të gjithë paraardhësit e tyre dhe veprove me ta siç pate premtuar. 17i Tani ne kemi mëkatuar kundër teje dhe na ke lënë në dorë të armiqve tanë, sepse nderuam perënditë e tyre. Ti je i drejtë o Zot. 17j Tani nuk u mjafton që ne jemi në skllavëri të hidhur, por kanë lidhur besën me idhujt e tyre dhe janë betuar se do ta zhbëjnë kumtin e gojës sate, se do ta shfarosin trashëgiminë tënde, do t'ua mbyllin gojën atyre që të lëvdojnë, do ta shuajnë lavdinë e tempullit tënd e altarin tënd, 17k se do t'ua hapin gojën kombeve për të lëvduar idhujt e kotë dhe për t'u mahnitur përgjithmonë me një mbret prej mishi. 17l Mos ua dorëzo, o Zot, skeptrin tënd atyre që nuk ekzistojnë. Mos i lejo të qeshen me rrëzimin tonë, por kthejua kundër shestimet dhe bëje shembull atë që e nisi këtë gjë kundër nesh. 17ll Kujtohu, o Zot. Dëftohu në ditën e pikëllimit tonë e më jep guxim mua, o mbreti i perëndive e sunduesi i çdo kryesie. 17m Më vër në gojë një fjalim të matur mirë para luanit dhe ktheje zemrën e tij, që të urrejë atë që po na lufton, që të marrë fund ai dhe ata që mendojnë si ai. 17n Na shpëto ne me dorën tënde e më ndihmo mua, që jam e vetme e nuk kam tjetër veç teje, o Zot. 17nj Ti ke dijeni për gjithçka dhe e di se unë e urrej lavdinë e të paudhëve dhe e përbuz shtratin e të parrethprerëve e të çfarëdo të huaji. 17o Ti e di nevojën time dhe se unë e përçmoj shenjën e rangut tim të lartë, që e mbaj mbi kokë në ditët kur duhet të dukem. E përçmoj si një pece të ndyrë dhe nuk e mbaj kur jam në qetësinë time. 17p Shërbëtorja jote nuk ka ngrënë në tryezën e Hamanit, nuk e ka nderuar gostinë e mbretit e nuk ka pirë verën e kushtimit. 17q Që kur më kanë sjellë këtu e deri tani shërbëtorja jote nuk ka pasur tjetër gëzim përveç teje, o Zot, Perëndia i Abrahamit. 17r O Perëndi, që je më i fuqishëm se të gjithë, dëgjoje zërin e të pashpresëve e na shpëto nga duart e keqbërësve. Liromë edhe mua nga frika».
Currently Selected:
Estera (Gr) 4: AL1
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020