21
یرُوشلِیم وِچ شاہانہ داخلہ
1تے جد اوہ یرُوشلِیم دے نیڑے اَپڑے تے بَیت فگے وِچ زَیتُوناں دے پہاڑ کول آئے تَد یِسُوع دو شاگِرداں نُوں گھلّیا۔ تے اوہناں نُوں آکھیا۔ 2تُسی سامھنے والے پِنڈ وِچ جاؤ۔ تے وڑدیاں سار تُہانوں اِک کھوتی بَدّھی ہوئی مِلے گی تے بچّہ اوہدے نال۔ اوہنوں کھول کے میرے کول لے آؤ۔ 3تے جے کوئی تُہانوں کُجھ آکھے تے آکھنا پئی خُداوند نُوں اوہناں دی لوڑ اے تے جھٹ اوہ اوہناں نُوں گھل دے گا۔ 4ایہہ ایس لئی ہویا پئی اوہ گلّ جیہڑی نبی دی راہِیں آکھی گئی سی پُوری ہوئے۔ پئی
5صِیُّون دی دِھی نُوں آکھو۔
ویکھ تیرا بادشاہ تیرے کول آؤندا اے
اوہ حلِیم اے تے کھوتے اُتّے چڑھیا
سگوں کھوتی دے بچّے اُتّے۔
6سو شاگِرداں جا کے جیویں یِسُوع نے اوہناں نُوں حُکم دِتّا سی اوسے طرح کِیتا۔ 7تے کھوتی تے بچّے نُوں لے آؤندا تے اوہناں اپنے کپڑے اوہناں دے اُتّے پا دِتّے۔ تے اوہ اوہناں دے اُتّے چڑھ بَیٹھا۔ 8تے بِھیڑ وِچوں بتھیریاں اپنے کپڑے راہ وِچ وچھائے تے ہوراں رُکھّاں دِیاں ٹہنِیاں دَڈھ کے راہ وِچ وچھا دِتّیاں۔ 9تے بِھیڑ جیہڑی اوہدے اگّے پِچّھے چلّی جاندی سی اُچّی اواز نال آکھدی سی ”ہوشعنا داؤد دے پُتر نُوں۔ دھنّ اے اوہ جیہڑا خُداوند دے ناں اُتّے آؤندا اے اسماناں وِچ ہوشعنا۔“ 10تے جد اوہ یرُوشلِیم وِچ وڑیا تاں سارا شہر ایہہ آکھ کے ہِل گیا پئی ایہہ کون اے؟ 11تے بِھیڑ آکھن لگّی۔ ایہہ اوہ نبی اے یِسُوع گلِیل دے ناصرۃ دا۔
یِسُوع ہیکل وِچ جاندا اے
12تے یِسُوع خُدا دی ہیکل وِچ گیا تے ساریاں نُوں باہر کڈھ دِتّا جیہڑے ہیکل وِچ وَنج بِپار کر دے سن تے صرّافاں دے تختے تے کبُوتر ویچن والیاں دِیاں چَونکِیاں اُلٹا سُٹِّیاں۔ 13تے اوہناں نُوں آکھن لگّا پئی لِکھیا ہویا اے ”میرا گھر دُعا بندگی دا گھر اکھوائے گا“ پر تُسی اوہنوں ڈاکُوؤاں دی کھوہ بناندے اوہ۔
14تے ہیکل دے اندر اَنھے تے گُونگے اوہدے کول آئے تے اوس اوہناں نُوں چَنگا کِیتا۔ 15پر جد سردار کاہِناں تے فقِیہاں نیں اوہناں اچرج کمّاں نُوں ویکھیا جیہڑے اوس کِیتے تے نالے ہیکل وِچ اوہناں مُنڈیاں نُوں جیہڑے اُچّی اُچّی آکھدے سن ”داؤد دے پُتر نُوں ہوشعنا۔“ تَد اوہناں نُوں غُصّہ چڑھیا۔ 16تے اوہنوں آکھیا تُوں سُننا ایں پئی ایہہ کِیہ آکھدے نیں؟ یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا ہاں۔ تُساں کدی ایہہ نئیں پڑھیا پئی
نیانیاں تے دُدّھ پِین والیاں دے مُنھوں
تُوں وڈیائی پُوری کرائی۔
17تے اوہناں نُوں چھڈ کے اوہ شہروں باہر بَیت عَنِیاہ نُوں گیا تے اوتھے رات رہیا۔
یِسُوع نے ہنجیر دے بُوٹے تے لعنت کِیتی
18تے سویرے شہر نُوں پرتدیاں ہویاں اوہنوں بُھکھ لگّی۔ 19تے راہ دے کنڈھے اِک ہنجیر دا بُوٹا دیکھ کے اوہدے کول گیا تے اوہدے وِچ بِناں پَتّراں دے ہور کُجھ نا مِلیا تے اوہنوں آکھیا ہُن توں لے کے تیرے اُتّے کدی وی پَھل نا ہوئے تے اوسے ویلے ہنجیر دا بُوٹا سُک گیا۔
20تے شاگِرداں نیں ویکھ کے تے تعجُّب کر کے آکھیا۔ کیڈی چھیتی ایہہ ہنجیر دا بُوٹا سُک گیا؟ تے یِسُوع اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ 21مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جے کر یقِین کرو تے شک نا کرو تے تُسی نِرا ایہو ای نا کرو گے جیویں ہنجیر دے بُوٹے نال ہویا۔ پر جے ایس پہاڑ نُوں وی آکھو گے پئی اُٹھ تے سمُندر وِچ جا پَو تے ہو جائے گا۔ 22تے سبھ کُجھ جو تُسی یقِین کر کے دُعا وِچ منگو گے۔ سو تُہانوں مِلے گا۔
یِسُوع دے اختیار تے اعتراض
23تے جد اوہ ہیکل وِچ آیا تے تعلِیم پیا دیندا سی تَد سردار کاہِن تے قوم دے بزُرگ اوہدے کول آئے تے آکھن لگّے۔ تُوں کیہڑے اختیار نال ایہہ کمّ کرنا ایں؟ تے کِس ایہہ اختیار تینُوں دِتّا اے؟ 24یِسُوع اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ مَیں وی تُہاڈے توں اِک گلّ پُچھناں آں جے تُسی اوہ مَینُوں دسو گے تے مَیں وی تُہانوں دساں گا پئی کیہڑے اختیار نال ایہہ کمّ کرنا آں۔ 25یُوحنّا دا بپتِسمہ کِتّھوں سی اسمانوں یا بندیاں ولّوں؟ تے اوہناں ایہہ اوہ آپو وِچ وچار کِیتی پئی جے اسی آکھئے اسمانوں تَد اوہ سانُوں آکھے گا۔ فیر تُسی اوہنوں کیوں نئیں مَنّیا؟ 26پر جے آکھئے۔ بندیاں ولّوں تے لوکاں کولوں ڈرنے آں کیوں جو سبھے یُوحنّا نُوں نبی مَن دے نیں۔ 27تَد اوہناں یِسُوع نُوں جواب دِتّا اسی نئیں جان دے۔ اوس وی اوہناں نُوں آکھیا مَیں وی تُہانوں نئیں دِسدا پئی کیہڑے اختیار نال مَیں ایہہ کمّ کرنا آں۔
دو پُتراں دی تمثِیل
28پر تُسی کِیہ سمجھدے اوہ؟ کِسے بندے دے دو پُتر سن تے اوس وڈّے کول آ کے آکھیا پُتر جا کے اَج انگور دے باغ وِچ کمّ کر۔ 29اوس جواب دِتّا میرا جی نئیں کر دا پر مگروں پچھتا کے اوہ ٹُر گیا۔ 30فیر دُوجے کول آ کے ایسے طرح آکھیا۔ اوس جواب دِتّا خُداوند مَیں جاناں آں۔ پر گیا نئیں۔ 31اوہناں دوہاں وِچوں کِس پئیو دی مرضی پُوری کِیتی؟ اوہ آکھن لگّے پہلے نے۔ یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا۔ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی محصُولئے تے کسبیاں تُہاڈے توں اگّے خُدا دی بادشاہی وِچ جاندے نیں۔ 32کیوں جو یُوحنّا نیکی دے راہ اُتّے تُہاڈے کول آیا تے تُساں اوہنوں نا مَنّیا پر محصُولِیاں تے کسبیاں نیں اوہنوں مَن لیا۔ پر تُسی ایہہ ویکھ کے مگروں وی نئیں پچھتائے پئی اوہنوں مَن لَیندے۔
انگور دے باغ دے ٹھیکیداراں دی تمثِیل
33اِک ہور تمثِیل سُنو۔ اِک بندہ گھر دا مالک سی جِس انگور دا باغ لایا۔ تے اوہدے چَوفیرے واڑ کِیتی۔ تے اوہدے وِچ رَس لئی حوض بنایا۔ تے بُرج اُساریا۔ تے مالِیاں نُوں ٹھیکے دے کے پردیس ٹُرگیا۔ 34تے جد پَھل دی بہار نیڑے آئی اوس اپنے نَوکراں نُوں مالِیاں کول اوہدا پَھل لین واسطے گھلّیا۔ 35تے مالِیاں اوہدے نَوکراں نُوں پھڑ کے کِسے نُوں کُٹّیا۔ کِسے نُوں وَڈّھیا تے کِسے نُوں پتّھر مارے۔ 36فیر اوس ہور نَوکراں نُوں گھلّیا جیہڑے اگلیاں نالوں وَدھیرے سن تے اوہناں نیں اوہناں نال وی اوسے طرح کِیتا۔ 37پر اوڑک نُوں اوس نے اپنا پُتر اوہناں کول ایہہ آکھ کے گھلّیا پئی اوہ میرے پُتر دی تے عِزّت کرن گے۔ 38جد مالِیاں نیں پُتر نُوں ویکھیا تَد آپو وِچ آکھن لگّے۔ وارث تے ایہو اے۔ آؤ ایہنوں مار سُٹّیئے تے اوہدی وِرثہ سانبھ لَئے۔ 39تے اوہنوں پَھڑکے انگور دے باغوں بَنّے کڈھیا تے مار سُٹّیا۔ 40سو جد باغ دا مالک آوے گا اوہناں مالِیاں نال اوہ کِیہ کرے گا؟ 41اوہ اوہنوں آکھن لگّے اوہناں بُریاں دا بُری طرح ناس کرے گا۔ تے انگور دا باغ ہورناں مالِیاں نُوں سونپے گا۔ جیہڑے ویلے سر اوہنوں پَھل پُچاؤن گے۔
42یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا تُساں کِتاباں وِچ کدی نئیں پڑھیا
پئی جیہڑے پتّھر نُوں راجاں نیں ناپسند کِیتا
اوہی نُکّر دا سِرا بنایا گیا؟
ایہہ گلّ خُداوند ولّوں ہوئی
تے ساڈی نظر وِچ اچرج اے۔
43ایس لئی مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی خُدا دی بادشاہی تُہاڈے توں کُھوئی جائے گی۔ تے اوس قوم نُوں بخشی جائے گی جیہڑی اوہدا پَھل لِیائیا کرے۔ 44تے جیہڑا کوئی ایس پتّھر اُتّے ڈِگّ پَوے سو چُور چُور ہو جائے گا پر جِہدے اُتّے اوہ ڈِگّے اوہنوں گھٹے وانگُوں اُڈائے گا۔
45تے جد سردار کاہِناں تے فرِیسیاں نیں اوہدیاں ایہہ تمثِیلاں سُنیاں تَد اوہناں نُوں معلُوم ہویا پئی اوہ تے ساڈی بابت پیا آکھدا اے۔ 46تے جد اوہ اوہنوں پَھڑنا چاہندے سن لوکاں توں ڈر دے سن کیوں جو اوہ اوہنوں نبی مَن دے سن۔