20
انگوراں دا باغ تے مزدُور
1کیوں جو اسمان دی بادشاہی اِک گھر دے مالک وانگر اے۔ جیہڑا سویلے باہر نِکل گیا پئی اپنے انگور دے باغ وِچ مزدُوری اُتّے کامے لائے۔ 2تے جد اوس کامیاں نال اِک اِک دینار دِہاڑی چُکا لیا تَد اوہناں نُوں اپنے باغ وِچ گھل دِتّا۔ 3تے پہر دِن چڑھے باہر جا کے اوس ہورناں نُوں بازار وِچ ویہلیاں کھلوتے ویکھیا۔ 4تے اوہناں نُوں آکھیا تُسی وی انگور دے باغ وِچ جاؤ تاں جو کُجھ حق ہوئے گا مَیں تُہانوں دیاں گا تے اوہ ٹُر پئے۔ 5فیر اوس دُوجے تے تِیجے پَہر باہر جا کے ایسے طرح کِیتا۔ 6تے اِک گھنیٹا دِن رہندیاں اوس ہورناں نُوں کھلوتیاں ویکھیا تے اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی کیوں سارا دِن ایتھے ویہلے کھلوتے رہے اوہ؟ 7اوہ اوہنوں آکھن لگّے۔ ایس لئی پئی سانُوں کِسے دِہاڑی نئیں لایا۔ اوہ اوہناں نُوں آکھن لگّا تُسی وی انگور دے باغ وِچ جاؤ۔ 8تے جد شام پئی تَد انگور دے باغ دے مالک اپنے مُختِیار نُوں آکھیا۔ کامیاں نُوں سَدّ تے پِچّھلیاں توں لے کے پہلیاں تِیکر اوہناں نُوں مزدُوری دے۔ 9تے جد اوہ آئے جیہڑے گھنیٹا دِن رہندیاں کمّ لگّے سن۔ اوہناں نُوں اِک اِک دینار مِلیا۔ 10تے جد پہلے آئے اوہناں ایہہ سمجھیا پئی سانُوں وَدّھ مِلے گا۔ پر اوہناں نُوں وی اِک اِک دینار مِلیا۔ 11تے اوہنوں لے کے اوہ گھر دے مالک اُتّے کُڑ کُڑائے تے آکھیا۔ 12پئی ایہناں پِچّھلیاں تے اِکّو ای گھڑی کمّ کِیتا تے تُوں اوہناں نُوں ساڈے برابر کر دِتّا جِنہاں سارے دِن دا بھار تے دُھپ سہی۔ 13پر اوس اوہناں وِچوں اِک نُوں جواب دے کے آکھیا بھرا مَیں تیرے نال کوئی بے انصافی نئیں کر دا۔ تیرا میرے نال اِک دینار نئیں سی چُکیا؟ 14جو تیرا اے سو لے۔ تے ٹُرجا۔ پر میری مرضی اے پئی جِنّاں تینُوں دیناں اوناں ای ایس پِچّھلے نُوں وی دیاں۔ 15میرا اختیار نئیں اے پئی مَیں اپنے مال نال جو چاہاں سو کراں؟ یا تیری اَکھ ایس کر کے بُری اے پئی مَیں چَنگا آں؟ 16ایسے طرح پِچّھلے پہلے ہون گے تے پہلے پِچّھلے ہون گے۔
یِسُوع ترِیجی وار اپنی مَوت دی گلّ کر دا اے
17تے یِسُوع یرُوشلِیم نُوں جاندِیاں ہویاں باراں شاگِرداں نُوں وَکھریاں لے گیا تے راہ وِچ اوہناں نُوں آکھیا۔ 18ویکھو اسی یرُوشلِیم نُوں جانے آں تے اِبنِ آدم سردار کاہِناں تے فقِیہاں دے حوالے کِیتا جائے گا تے اوہ اوہدے اُتّے مَوت دا فتویٰ دین گے۔ 19تے اوہنوں غیر قوماں دے حوالے ایس کر کے کرن گے۔ پئی اوہنوں ٹھٹّھے کروان تے کولڑے مروان تے صلِیب اُتّے چڑھوان۔ تے ترِیجے دِہاڑے اوہ اُٹھا لیا جائے گا۔
اِک ماں دی بِنتی
20اوس ویلے زبدی دے پُتراں دی ماں اپنے پُتراں سَنے اوہدے کول آئی تے اوہدے اگّے اِک عرض کِیتی۔ 21اوس اوہنوں آکھیا تُوں کِیہ چاہنی ایں۔ اوہ اوہنوں آکھن لگّی۔ تُوں حُکم دے پئی میرے ایہہ دوویں پُتر اِک تیرے سَجّے تے اِک تیرے کھبّے تیری بادشاہی وِچ بَہین۔ 22یِسُوع جواب دے کے آکھیا۔ تُسی نئیں سمجھدے پئی کِیہ منگدے اوہ۔ اوہ پیالہ جِہنُوں مَیں پِینا اے تُسی پی سکدے اوہ؟ اوہ اوہنوں آکھن لگّے ہاں پی سکنے آں۔ 23اوہ اوہناں نُوں آکھن لگّا۔ میرا پیالہ تے تُسی ضرُور پِیو گے پر سَجّے تے کبھّے بہانا میرے ہتّھ وِچ نئیں اے پئی کِسے نُوں دے دیاں۔ پر اوہناں نُوں بخشیا جائے گا جِنہاں واسطے میرے باپ کولوں مُقرّر کِیتا گیا اے۔ 24تے دَساں نیں سُن کے اوہناں دوہاں بھراواں دی بابت بُہت غُصّہ کِیتا۔ 25پر یِسُوع اوہناں نُوں اپنے کول سَدّ کے آکھیا تُسی جان دے اوہ پئی غیر قوماں دے حاکم اوہناں اُتّے دابا پاندے نیں تے اوہناں دے وڈّے لوک اوہناں اُتّے دَھونس جماندے نیں۔ 26اجیہا تُہاڈے وِچ نا ہوئے گا۔ سگوں جیہڑا کوئی تُہاڈے وِچ وَڈا بننا چاہے سو تُہاڈا ٹہلیا ہوئے گا۔ 27تے جیہڑا کوئی تُہاڈے وِچ سردار ہونا چاہے سو تُہاڈا کاماں ہوئے گا۔ 28جیویں اِبنِ آدم سیوا کران نئیں سگوں سیوا کرن تے بتھیریاں دے تھاں ڈنڈ بھرن نُوں اپنی جان دین آیا اے۔
یِسُوع دو اَنھیاں نُوں چَنگا کر دا اے
29تے یرِیحُو توں نِکل دیاں اوہدے پِچّھے بڑی بِھیڑ ہو ٹُری۔ 30تے ویکھو دواَنّھے بندے راہ دے کنڈھے بَیٹھے ہوئے سن۔ جد اوہناں ایہہ سُنیا پئی یِسُوع لنگھدا جاندا اے تے چلّا کے بولے اَے خُداوند داؤد دے پُتر ساڈے اُتّے رَحم کر۔ 31تے لوکاں نیں اوہناں نُوں جِھڑکیا پئی چُپ کر جان۔ پر اوہناں ہور وی چلّا کے آکھیا۔ اَے خُداوند داؤد دے پُتر ساڈے اُتّے رَحم کر۔ 32تَد یِسُوع کھلو گیا تے اوہناں نُوں سَدّ کے آکھیا تُسی کِیہ چاہندے ہو پئی مَیں تُہاڈے لئی کراں؟ 33اوہ اوہنوں آکھن لگّے خُداوندا ساڈیاں اَکھّیاں کُھل جان۔ 34تے یِسُوع ترس کھا کے اوہناں دِیاں اَکھّیاں نُوں چُھوئیا تے اوسے ویلے اوہ سُجاکھے ہوگئے۔ تے اوہدے مگر ٹُر پئے۔
