22
1میرے بھراؤ تے بزُرگو! میرا عُذر سُنو۔ جیہڑا ایس ویلے مَیں تُہاڈے اگّے کرنا آں۔
2تے اوہناں جد سُنیا۔ پئی اوہ عِبرانی بولی وِچ ساڈے نال گلّاں کر دا اے۔ تے ہور وی چُپ کر گئے۔ تَد اوس آکھیا۔
3مَیں یہُودی بندے آں۔ مَیں کِلِکیہ دے تَرسُس وِچ جمّیا۔ پر ایس شہر وِچ گملی ایل دے پیراں وِچ پلیا تے پئیو دادیاں دی شریعت پُورے چج نال سِکھی۔ تے خُدا دے لئی اجیہا سرگرم ساں جیہے تُسی سارے اَج دے دِن ہو۔ 4مَیں بندیاں تے زنانِیاں نُوں بَنّھ بَنّھ کے قیدخانے وِچ پا پا کے ایس راہ والیاں نُوں مَوت تِیکر ستایا۔ 5تے ایس گلّ دا سردار کاہِن میرا گواہ اے۔ تے بزُرگاں دی ساری جماعت وی۔ جِنہاں توں مَیں بھراواں دے لئی چِٹّھیاں وی لے کے دمِشق نُوں ایس واسطے گیا۔ پئی جیہڑے اوتھے سن۔ اوہناں نُوں وی بَنّھ کے یرُوشلِیم وِچ سزا پان نُوں لیاواں۔
پَولُس اپنے اِیمان لیان دے بارے دسدا اے
6تے جد مَیں جاندِیاں جاندِیاں دمِشق دے نیڑے اَپڑیا۔ تاں دوپہر دے ویلے اینج ہویا۔ پئی میرے چَوفیرے اِک دم بڑا نُور اسمانوں چمکیا۔ 7تے مَیں زمین اُتّے ڈِگّ پیا۔ تے اواز سُنی جیہڑی مَینُوں آکھدی سی۔ اَے ساؤُل اَے ساؤُل تُوں مَینُوں کیوں ستانا ایں؟ 8تے مَیں جواب دِتّا۔ اَے خُداوند تُوں کون ایں؟ تے اوس مَینُوں آکھیا۔ مَیں یِسُوع ناصری آں جِہنُوں تُوں ستانا ایں۔ 9تے میرے نالدیاں نُور تے ویکھیا پر اوہدی اواز جیہڑا میرے نال بولدا سی اوہناں نا سُنی۔ 10مَیں آکھیا اَے خُداوند۔ مَیں کِیہ کراں؟ خُداوند مَینُوں آکھیا۔ اُٹھ دمِشق نُوں جا۔ تے سبھو کُجھ جو تیرے کرن لئی مُقرّر ہویا اے۔ اوتھے ای تینُوں دسیا جائے گا۔ 11تے جد مَیں اوس نُور دے تیز ہون دے صدقہ ویکھ نا سکیا۔ تَد میرے ساتھی میرا ہتّھ پھڑ کے دمِشق وِچ لے آئے۔
12تے حننیاہ کر کے اِک بندہ سی۔ شریعت دے سببّوں دِیندار تے اوتھے وَسّن والے سارے یہُودِیاں وِچ نیک نام۔ 13اوہ میرے کول آیا۔ تے کول کھلو کے مَینُوں آکھن لگّا۔ بھرا ساؤُل سُجاکھا ہو اوسے گھڑی مَیں اوہدے اُتّے نظر کِیتی۔ 14تے اوس آکھیا۔ ساڈے پئیو دادیاں دے خُدا تینُوں مُقرّر کِیتا اے پئی تُوں اوہدی مرضی نُوں جانیں۔ تے اوس نیک نُوں ویکھیں تے اوہدے مُنھ دی اواز سُنیں۔ 15کیوں جو تُوں سارے بندیاں دے اگّے اوہدے ولّوں اوہناں گلّاں دا گواہ ہوویں گا۔ جیہڑیاں تُوں ویکھیاں تے سُنیاں نیں۔ 16تے ہُن تُوں کیوں چِر لانا ایں؟ اُٹھ کھلو تے بپتِسمہ لے۔ تے اوہدا ناں لے کے اپنے گُناہاں نُوں دھو دے۔
پَولُس نُوں غیر قوماں وِچ منادی کرن دی بُلاہٹ
17تے جد مَیں یرُوشلِیم نُوں مُڑ آیا۔ تے ہیکل وِچ دُعا پیا منگدا ساں۔ ایویں ہویا پئی مَینُوں ہول پَے گیا۔ 18تے اوہ مَینُوں آکھدا سی۔ پئی چھیتی کر۔ یرُوشلِیم توں فٹافٹ نِکل جا۔ کیوں جو تیری گواہی نُوں میری بابت اوہ قبول نا کرن گے۔ 19تے مَیں آکھیا اَے خُداوند اوہ آپ جان دے نیں پئی مَیں اوہناں لوکاں نُوں جِنہاں تیرے ناں اُتّے اِیمان لیاندا اے قید وِچ پاندا ساں تے ہر اِک عبادت خانے وِچ کولڑے مرواؤندا ساں۔ 20تے جِس ویلے تیرے شہید ستِفنُس دا لہو وگایا گیا۔ مَیں وی آپ کول کھلوتا ہویا تے حامی بھردا ساں۔ تے اوہدے خُونِیاں دے کپڑیاں دی راکھی کر دا ساں۔ 21تَد اوس مَینُوں آکھیا۔ ٹُرپَو۔ کیوں جو مَیں تینُوں دُراڈے سارے غیر قوماں ولّ گھلاں گا۔
22ایس گلّ توڑی اوہ اوہدی سُندے رہے تَد اُچّی اواز نال آکھن لگّے پئی اجیہے بندے نُوں زمین اُتّوں دُور کر۔ کیوں جو اوہدا جِیوندیاں رہناں چَنگا نئیں اے۔ 23تے جد اوہ رَولا پان تے کپڑے لاہن تے مِٹّی اُڈان لگّے۔ 24تاں پلٹن دے سردار حُکم دِتّا۔ پئی اوہنوں قِلعے دے اندر لے آؤن تے آکھیا پئی اوہنوں کولڑے مار کے اوہدا بیان لوؤ۔ تاں جو مَینُوں معلُوم ہوئے پئی کِیہ سبّب اے جو اوہ اوہدی ضِد وِچ اِنج ڈنڈ پاندے نیں۔ 25تے جد اوہناں اوہنوں وَدّھراں نال بَدّھا۔ تَد پَولُس اِک صُوبیدار نُوں جیہڑا کول کھلوتا سی آکھیا۔ تُہانوں حُکم اے۔ پئی رُومی بندے نُوں کولڑے مارو۔ تے اوہ وی ڈنڈ لائے بِناں؟ 26صُوبیدار ایہہ سُن کے سردار کول جا کے خبر دِتّی۔ تے آکھیا۔ تُوں کِیہ کرن لگّا ایں؟ ایہہ بندہ تے رُومی اے۔ 27تے سردار اوہدے کول آ کے اوہنوں آکھیا۔ مَینُوں دس۔ تُوں رُومی ایں؟ اوس آکھیا آہو۔ 28سردار جواب دِتّا۔ مَیں بُہت خرچ کر کے رُومی ہون دا حق مُل لیا۔ پَولُس آکھیا۔ مَیں جمّیا ای ایسے طرح ساں۔ 29اوہدا بیان لین والے اونویں اوہدے توں ہَٹ گئے۔ تے سردار وی ڈر گیا۔ جدوں جانیا پئی ایہہ بندے رُومی اے تے مَیں اوہنوں بَدّھا اے۔
پَولُس دی پنچایت وِچ پیشی
30سویر نُوں ایس اِرادے نال پئی پَکّا پَتا لگ جائے پئی یہُودی اوہدے اُتّے کِیہ دعویٰ کر دے نیں اوس اوہنوں چھڈ دِتّا۔ تے حُکم کِیتا پئی سردار کاہِن تے سارے صدرِ مجلس اکٹّھے ہون۔ تے اوس پَولُس نُوں لیا کے اوہناں دے سامھنے کھلا کِیتا۔
