16
تِیمُتِھیُس، پَولُس تے سِیلاس دے نال جاندا اے
1تے اوہ دِربے تے لُسترہ وی اَپڑیا۔ تے ویکھو اوتھے تِیمُتِھیُس کر کے اِک شاگِرد سی۔ اوہ اِک اِیمان دار یہُودن دا پُتر سی۔ پر اوہدا پئیو یُونانی سی۔ 2تے اوہ لُسترہ تے اِکُنِیُم دے بھراواں وِچ نیک نام سی۔ 3پَولُس دی مرضی سی پئی ایہہ میرے نال چلّے۔ تے اوس علاقہ دے یہُودِیاں دے سبّب اوہنوں لے کے اوہنوں سُنتی بہایا۔ کیوں جو اوہ سبھ جان دے سن پئی اوہدا پئیو یُونانی سی۔ 4تے شہر شہر لنگھدے ہوئے اوہ اوہناں حُکماں نُوں جیہڑے یرُوشلِیم وِچ رسُولاں تے بزُرگاں نیں ٹھہرائے سن۔ اوہناں نُوں مَنّن واسطے سونپے جاندے سن۔ 5سو کلِیسیاواں اِیمان وِچ تگڑیاں۔ تے گنتری وِچ دِن بدن وَدّھ ہُندیاں گِئیاں۔
تروآس وِچ پَولُس دی رویا
6تے اوہ فرُوگیہ تے گلِتیہ دے دیس وِچوں لنگھے۔ کیوں جو پاک رُوح اوہناں نُوں منع کِیتا۔ پئی آسِیہ وِچ کلام نا سُنان۔ 7تے جد اوہ مُوسیہ دے نیڑے آئے۔ تَد بِتُونیہ وِچ جان دا حیلہ کِیتا پر یِسُوع دے رُوح اوہناں نُوں جان نا دِتّا۔ 8سو مُوسیہ دے کولوں لنگھ کے اوہ تروآس وِچ آئے۔ 9تے پَولُس رات دے ویلے رویا ویکھیا۔ پئی اِک مَکِدُنی بندے کھلو کے اوہدی مِنّت پیا کر دا اے پئی ایس پار مَکِدُنیہ وِچ آ کے ساڈی مدد کر۔ 10جد اوس ایہہ رویا ویکھی اوسے وقت اساں مَکِدُنیہ نُوں جان دا اِرادہ کِیتا۔ ایہہ یقِین کر کے پئی خُدا اوہناں نُوں خُوشخبری سُنان لئی سانُوں سدّیا اے۔
فِلپّی وِچ لُدِیہ دا اِیمان لیونا
11سو تروآس توں جہاز وِچ بَہہ کے سِدّھے سمُتراکے نُوں آئے۔ تے دُوجے دِن نیاپُلِس وِچ۔ 12تے اوتھوں فِلپّی نُوں جیہڑا مَکِدُنیہ دا شہر اے۔ تے اوس ضِلعے دا پہلا شہر تے رُومِیاں دی بَستی اے۔ آ پہنچے۔ تے کئی دِن اوس شہر وِچ اسی رہے۔ 13تے سبت دے دِن پھاٹکوں باہر ندی دے کنڈھے اُتّے گئے۔ جِتّھے ساڈی سمجھ وِچ دُعا منگن دا تھاں سی۔ تے بَہہ کے اوہناں زنانِیاں نال جیہڑیاں اکٹّھیاں ہویاں سن گلّاں کرن لگّے۔ 14تے تھواتِیرہ شہر دی اِک زنانی۔ خُدا دی عبادت کرن والی لُدِیہ کر کے جامنو رنگ ویچن والی وی سُندی سی۔ اوہدا دِل خُداوند کھو لیا پئی پَولُس دِیاں گلّاں اُتّے دِل لاوے۔ 15تے جد اوس اپنے ٹبّر سَنے بپتِسمہ لیا۔ تَد مِنّتاں کرن لگّی۔ پئی جے تُسی مَینُوں خُداوند دی اِیمان دار سمجھدے ہو۔ تاں میرے گھر وِچ آ کے رہو تے سانُوں مجبُور کر کے لے گئی۔
فِلپّی دے قیدخانہ وِچ
16تے ایویں ہویا پئی جد اسی دُعا منگن دے تھاں نُوں پَے جاندے ساں۔ تاں ٹہلن سانُوں مِلی جِہدے وِچ غَیب دِیاں گلّاں دی رُوح سی۔ تے غَیب دِیاں گلّاں دے دسن نال اوہ اپنے مالکاں لئی بُہت کُجھ کماندِی سی۔ 17اوس پَولُس دے تے ساڈے مگر لگ کے اُچّی اواز نال آکھیا۔ پئی ایہہ بندے خُدا تعالیٰ دے بندے نیں۔ جیہڑے نجات دا راہ تُہانوں دسدے نیں۔ 18تے اوہ بُہت دِناں تِیکر ایس طرح کر دی رہی تے پَولُس بڑا کلپیا۔ تے پِچّھے مُڑ کے اوس رُوح نُوں آکھیا۔ مَیں یِسُوع مسِیح دا ناں لے کے تینُوں حُکم کرنا آں پئی ایہدے وِچوں نِکل جا۔ تے اوہ اوسے گھڑی نِکل گئی۔
19پر اوہدے مالکاں نیں جدوں ویکھیا پئی ساڈی کمائی دی آس جاندی رہی۔ تاں پَولُس تے سِیلاس نُوں پھڑ کے چَوک وِچ سرداراں دے کول کھِچّ لے گئے۔ 20تے اوہناں نُوں حاکماں دے اگّے کھڑ کے آکھیا۔ پئی ایہہ بندے یہُودی ہو کے ساڈے شہر نُوں بڑا اَوکھیاں کر دے نیں۔ 21تے اجیہاں رسماں نُوں دسدے نیں جِنہاں دا مَنّنا تے وَرتنا ساڈے رُومِیاں تے جائز نئیں اے۔ 22تے بِھیڑ مِل کے اوہناں دے خلاف کھلو گئی۔ تے حاکماں نیں اوہناں دے کپڑے دھُروہ کے پاڑے تے ڈنڈے مارن دا حُکم دِتّا۔ 23تے اوہناں نُوں بتھیرے ڈنڈے مار کے قید وِچ پا دِتّا۔ تے قیدخانے دے داروغے نُوں پَکّی کِیتی۔ پئی بڑی ہُشیاری نال ایہناں دی راکھی کر۔ 24اوس ایہہ حُکم پا کے اوہناں نُوں اندرلی جیل وِچ پا دِتّا۔ تے اوہناں دے پیراں نُوں شکنجا ماریا۔
25اَدھی رات نُوں پَولُس تے سِیلاس دُعا پئے منگدے سن۔ تے خُدا دے گِیت پئے گاؤندے سن تے قیدی اوہناں دی پئے سُندے سن۔ 26تے یکدم ایڈا وَڈا بھونچال آیا۔ پئی قیدخانے دِیاں نِیہیاں ہِل گِئیاں تے اوسے ویلے سارے بُوہے کُھل گئے۔ تے سبھناں دِیاں بیڑیاں کُھل گِئیاں۔ 27تے قیدخانے دا داروغہ جاگ پیا تے جدوں قیدخانے دے بُوہے کُھلے ویکھے۔ تے تلوار کھِچّ کے اپنے آپ نُوں مارنا چاہندا سی۔ کیوں جو اوس سمجھیا پئی قیدی بھج گئے ہون گے۔ 28تَد پَولُس اُچّی اواز نال آکھیا۔ تُوں اپنا کُجھ نُقصان نا کر۔ اسی سارے ایتھے ای آں۔ 29تَد اوہ لو منگا کے چھال مار کے اندر آیا۔ تے کنمبدا کنمبدا پَولُس تے سِیلاس دی پَیرِیں ڈِگّا۔ 30تے اوہناں نُوں باہر لیا کے آکھیا۔ اے صاحَبو! مَینُوں کِیہ کرنا چاہیدا اے۔ پئی میری نجات ہوئے؟ 31اوہناں آکھیا۔ خُداوند یِسُوع اُتّے اِیمان لیا۔ تاں تُوں تے تیرا ٹبّر بچ جائے گا۔ 32تَد اوہناں اوہنوں تے نالے سبھناں نُوں جیہڑے اوہدے گھر وِچ سن خُداوند دا کلام سُنایا۔ 33تے اوہنے رات دی اوسے گھڑی اوہناں نُوں لے کے اوہناں دے پھَٹ دھوتے۔ تے اوہنے تے اوہدے سبھ لوکاں اوسے ویلے بپتِسمہ لیا۔ 34تے اوہناں نُوں گھر لیا کے اوہناں دے اگّے روٹی رکھی۔ تے اوس خُدا اُتّے اِیمان لیا کے سارے ٹبّر نال بڑی خُوشی کِیتی۔
35جد دِن چڑھیا حاکماں نیں پیادیاں دے ہتّھ اکھوا گھلّیا۔ پئی اوہناں بندیاں نُوں چھڈ دیو۔ 36تَد داروغے نے ایہناں گلّاں دی خبر پَولُس نُوں دِتّی۔ پئی حاکماں تُہاڈے چھڈ دین دا حُکم دِتّا اے۔ سو ہُن نِکلو تے سلامت ٹُر جاؤ۔ 37پر پَولُس اوہناں نُوں آکھیا۔ ایہناں سانُوں جیہڑے رُومی آں قصور ثابت کِیتیاں بِناں سارے لوکاں دے سامھنے ماریا۔ تے قید وِچ سُٹّیا۔ تے ہُن سانُوں چُپ کِیتیاں کڈھ دیندے نیں؟ ایہہ نئیں ہو سکدا۔ سگوں اوہ آپ آ کے سانُوں باہر لے چَلّن۔ 38تَد پیادیاں حاکماں نُوں ایہناں گلّاں دی خبر دِتّی تے اوہ ڈر گئے جد سُنیا پئی اوہ رُومی نیں۔ 39تے آ کے اوہناں تَرلے مِنّت کِیتی تے باہر لیا کے عرض کرن لگّے پئی شہر توں ٹُر جاؤ۔ 40تے قیدخانے توں نِکل کے اوہ لُدِیہ دے گھر گئے۔ تے بھراواں نُوں ویکھ کے اوہناں نُوں تسلّی دِتّی تے ٹُر پئے۔