12
ہور ظُلم
1تے اوہناں دِناں وِچ ہیرودیس بادشاہ کلِیسیا دے کئی لوکاں نُوں دُکھ دین اُتّے لکّ بَدّھا۔ 2تے یُوحنّا دے بھرا یعقُوب نُوں تلوار نال مار سُٹّیا۔ 3تے جد ویکھیا پئی یہُودِیاں نُوں ایہہ گلّ چنگی لگدی اے۔ تَد ہور وی وادھا کِیتا پئی پطرس نُوں وی پھڑ لیا ایہہ بے خمیری روٹی دے دِناں وِچ ہویا۔ 4سو اوہنوں قابُو کر کے قید وِچ پا دِتّا۔ تے چَوہاں چَوہاں سپاہیاں دے چَوہاں پَہریاں وِچ سونپیا۔ پئی اوہدی خبرداری کرن۔ تے ایہہ صلاح کِیتی پئی اوہنوں فسح دی عید دے پِچّھوں لوکاں دے سامھنے لیاوے۔ 5سو قید وِچ پطرس دی خبرداری ہوندی رہی۔ پر کلِیسیا دِل لا کے اوہدے لئی خُدا کولوں دُعا منگدی سی۔
پطرس قید خانے توں رہائی پاندا اے
6تے جدوں ہیرودیس اوہنوں باہر لیاؤن نُوں تیار سی۔ اوسے رات پطرس دو سنگلاں وِچ بَدّھا ہویا دو سپاہیاں دے وِچکار سُتّا ہویا سی۔ تے پہرے والے قیدخانے دے بُوہے اگّے پَہرا پئے دیندے سن۔ 7تے ویکھو خُدا دا اِک فرِشتہ آ کھلوتا۔ تے اوس کوٹھڑی وِچ نُور چمکیا تے اوس پطرس دی وَکھّی اُتّے مار کے جگایا۔ تے اوہنوں آکھیا چھیتی نال اُٹھ کھلو۔ تے اوہدیاں ہتھکڑیاں اوہدیاں ہتّھاں توں جھڑ پئیاں۔ 8تے فرِشتے اوہنوں آکھیا لکّ بَنّھ تے اپنی جُتّی پا۔ اوس اوسے طرح کِیتا۔ فیر اوس اوہنوں آکھیا۔ اپنا کپڑا دوالے پا۔ تے میرے مگر آ۔ 9تے نِکل کے اوہ پِچّھے پِچّھے ٹُر پیا تے نئیں سی جان دا پئی جو کُجھ فرِشتے ولّوں پیا ہوندا اے سو سَچ اے۔ پر سمجھیا پئی مَیں رویا پیا ویکھنا ہاں۔ 10تَد اوہ پہلے تے دُوجے پہرے وِچوں دی نِکل گئے۔ تے لوہے دے پھاٹک تِیکر اَپڑے۔ جیہڑا شہر ولّ اے اوہ آپی اوہناں لئی کُھل گیا۔ تے اوہ نِکل کے اِک گلی وِچوں دی ٹُر پئے فرِشتہ اوس ویلے اوہدے توں وکھرا ہوگیا۔ 11تے پطرس نے سُرت وِچ آ کے آکھیا۔ ہُن مَیں ٹھیک جانیا پئی خُداوند نے اپنا فرِشتہ گھلّیا۔ تے ہیرودیس دے ہتھّوں مَینُوں بچایا۔ تے یہُودِیاں دی قوم دی ساری آس توڑ دِتّی۔
12تَد وچار کر کے اوہ یُوحنّا دی ماں مریم دے گھر آیا۔ جیہڑا مرقس اکھواؤندا اے۔ اوتھے بتھیرے لوک اکٹّھے ہو کے دُعا پئے منگدے سن۔ 13تے جد اوہ بُوہے دی باری کھڑکاؤندا سی۔ تَد رُدی ناں دی ٹہلن سُنن آئی۔ 14تے پطرس دی بولی پچھان کے خُوشی نال بُوہا نا کھولیا پر اندر دَوڑ کے خبر دِتّی پئی بُوہے اگّے پطرس کھلوتا اے۔ 15اوہناں اوہنوں آکھیا۔ تُوں کملی ہوئی ایں۔ پر اوہ اپنی گلّ اُتّے پَکّی رہی۔ پئی ایسے طرح اے۔ تَد اوہناں آکھیا پئی اوہدا فرِشتہ ہوئے گا۔ 16پر پطرس بُوہا کھڑکاؤندا رہیا۔ تَد اوہناں کھول کے ویکھیا تے حَیران ہوگئے۔ 17پر اوس ہتّھ نال سینت کِیتی پئی چُپ کر رہن تے اوہناں نُوں دسیا پئی خُداوند مَینُوں کِس طرح قیدخانے توں باہر لیایا۔ تے اوس آکھیا یعقُوب نُوں تے بھراواں نُوں ایہناں گلّاں دی خبر کر دین تے اوہ باہر جا کے دُوجے تھاں ٹُر گیا۔
18تے جدوں نِکلیا سپاہیاں وِچ بڑا رَولا پَے گیا۔ پئی پطرس کِیہ ہویا 19تے جدوں ہیرودیس اوہنوں بھپا تے اوہ نا لَبھّا۔ تے پہرے والیاں توں پُچھ گچھ کر کے اوہناں نُوں قتل کرن دا حُکم دِتّا۔ تے آپ یہُودیہ ٹُرکے قَیصریہ وِچ جا رہیا۔
ہیرودیس دی مَوت
20تے صُور تے صَیدا دے لوکاں نال ہیرودیس بُہت ناراض سی۔ تے اِک دِل ہو کے اوہ اوہدے کول آئے تے بلَستُس نال مَیل کر کے صُلح صفائی کرنی چاہی۔ کیوں جو اوہناں دے مُلک نُوں بادشاہ دے مُلک توں رسد دِیاں شیواں آؤندیاں سن۔ 21تے ہیرودیس اِک تاریخ مِتھ کے بادشاہی کپڑے پا کے تخت اُتّے بَیٹھ گیا۔ تے اوہناں نال گلّ کرن لگّا۔ 22تے لوک بول اُٹھے پئی ایہہ تاں خُدا دی اواز اے نا بندے دی۔ 23تے اونویں خُداوند دے فرِشتے اوہنوں ماریا۔ ایس لئی پئی اوس خُدا دی وڈیائی نئیں کِیتی۔ تے اوہنوں کِیڑے پَے گئے تے مر گیا۔
24پر خُدا دا کلام وَدھدا تے پَھلدا رہیا۔
25تے برنباس تے ساؤُل اپنی خِدمت پُوری کر کے۔ تے یُوحنّا نُوں جیہڑا مرقس اکھواؤندا اے نال لے کے یرُوشلِیم توں ٹُر گئے۔
