1. Mose 9
9
Gott moakt eenen Bunt met Noah
1Un Gott säajend Noah un siene Säns un säd to an: Siet fruchtboa un vemieet junt un felt de Ieed; 2un de Forcht un de Schrakj fa junt es opp aule Tieren de Ieed un opp aule Väajel unjrem Himmel! Aules, waut oppem Ieedboddem kjript, un aule Fesch em Mäa, en june Henj sent see jejäft: 3Aules, waut kjript, waut doa läft, saul junt toom Äten sennen; aus daut jreene Krut, ha ekj junt aules jejäft. 4Blooss daut Fleesch met siene Seel, sienem Bloot, sell jie nich äten; 5un woarhauft, jun Bloot, no june Seelen, woa ekj fodren; von jiedrem Tia woa ekj daut fodren, un vonne Haunt de Menschen, von eenem jiedren siene Haunt, sienem Brooda, woa ekj de Seel de Menschen fodren. 6Wäa Menschenbloot vejit, derch däm Mensch saul sien Bloot vegoten woaren; dan em Bilt Gottes haft hee däm Mensch jemoakt. 7Jie oba, siet fruchtboa un vemieet junt, wimelt oppe Ieed un vemieet junt opp ar!
8Un Gott räd too Noah un to siene Säns met am un säd: 9Un ekj, kjikj, ekj recht mien Bunt met junt opp un met junem Somen no junt; 10un met jiedrem läwendjen Wäsent, daut bie junt es, aun Väajel, aun Vee un aun aule Tieren de Ieed – bie junt, waut von aule Tieren de Ieed ut de Arche jegonen es. 11Un ekj recht mienen Bunt met junt opp; un aulet Fleesch saul nich mea derch Wotastreem utjerot woaren. Un kjeene Sindflut saul mea sennen, de Ieed too vedoawen. 12Un Gott säd: Dit es daut Bundestieekjen, daut ekj moak tweschen mie un junt un jiedre läwendje Seel, dee bie junt es, opp eewje Jeschlajchta han: 13Mienem Boagen sat ekj enne Wolkjen, un hee saul daut Bundestieekjen sennen tweschen mie un de Ieed. 14Un daut woat passieren, wan ekj äwa de Ieed Wolkjen brinj, soo saul de Boagen enne Wolkjen toseenen sennen, 15un ekj woa mienen Bunt jedenkjen, dee tweschen mie un junt es un jiedrem läwendjen Wäsent, von aulem Fleesch; un daut Wota saul nich mea too eenen Stroom woaren, aulet Fleesch too vedoawen. 16Un de Boagen woat enne Wolkjen sennen; un ekj woa am aunkjikjen, om to jedenkjen däm eewjen Bunt tweschen Gott un jiedrem läwendjen Wäsent von aulem Fleesch, daut oppe Ieed es. 17Un Gott säd to Noah: Daut es daut Bundestieekjen, daut ekj oppjerecht ha tweschen mie un aulem Fleesch, daut oppe Ieed es.
Noah un siene Säns
18Un de Säns Noah, dee ut de Arche jinjen, wieren Sem un Ham un Jafet; un Ham es de Voda Kanaan. 19Dise dree sent de Säns Noah un von dise ut es de gaunze Ieed bevelkjat worden.
20Un Noah funk aun een Akamaun to woaren un plaunt eenen Wienboajch. 21Un hee drunk von däm Wien un wort bedrunken, un hee trock sikj en sienem Zelt ut. 22Un Ham, de Voda Kanaan, sach de Noaktheit von sienem Voda un berecht daut siene beid Breeda buten. 23Doa neem Sem un Jafet de Bowakjleeda un läden de opp äare Schulren un jinjen hinjarigjs un bedakjten de Noaktheit von äarem Voda; un äare Jesechta wieren aufjedreit, un see sagen de Noaktheit von äarem Voda nich. 24Un Noah wuak von sienem Wien opp un erfua, daut sien jinjsta Sän am jedonen haud. 25Un hee säd: Veflucht es Kanaan! Een Kjnajcht de Kjnajchts es hee siene Breeda!
26Un hee säd: Jeloft es Jahwe, de Gott Sems; un Kanaan es sien Kjnajcht! 27Wiet moakt daut Gott däm Jafet, un hee saul en de Zelten Sem wonen; un Kanaan es sien Kjnajcht! 28Un Noah läwd no de Sindflut 350 Joa; 29un aule Doag Noah wieren 950 Joa, un hee storf.
Currently Selected:
1. Mose 9: PBJHF
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© SW-Radio e.V.
