1. Mose 24

Woawunk om Rebekka aus Frau fa Isaak

1Un Abraham wäa oolt, huach aun Doag, un de Har haud Abraham en aulem jesäajent. 2Un Abraham säd to sienem Kjnajcht, däm elsten en sienem Hus, dee aules vewaulte deed, waut hee haud: Laj doch diene Haunt unja miene Hoft, 3un ekj woa die schwieren loten biem Harn, däm Gott vom Himmel un däm Gott de Ieed, daut du mienem Sän nich eene Fru nämen woascht von de Dajchta de Kanaanita, en dee Medd ekj won; 4sonda en mienem Launt un no miene Frintschoft saust du gonen un eene Fru mienem Sän nämen, däm Isaak. 5Un de Kjnajcht säd to am: Veleicht woat de Fru nich met mie en dit Launt gonen; saul ekj dan dienen Sän en daut Launt trigjbrinjen, ut däm du rutjegonen best? 6Doa säd Abraham to am: Heed die, daut du mienem Sän nich doahan trigjbrinjst! 7De Har, dee Gott vom Himmel, dee mie ut däm Hus von mienem Voda un ut däm Launt von miene Frintschoft jenomen un dee to mie jerät un dee mie aulsoo jeschwuaren haft: Dienem Somen well ekj dit Launt jäwen! Dee woat sienen Enjel ver die häa schekjen, daut du mienem Sän von doa eene Fru nemst. 8Oba wan de Fru die nich foljen well, soo best du disem mienen Eit entloten; blooss du saust mienem Sän nich doahan trigjbrinjen. 9Un de Kjnajcht läd siene Haunt unja Abraham siene Hoft, sienem Harn, un schwua am äwa dise Sach.

10Un de Kjnajcht neem 10 Kameelen von sienem Harn siene Kameelen, un jinkj han; un aulalei Goots von sienem Harn haud hee bie sikj. Un hee muak sikj opp un jinkj no Mesopotamia, no de Staut Nahor. 11Un hee leet de Kameelen ver de Staut biem Wotaborm dolkjnee, om de Owendtiet, too Tiet, doa de Junkfrues rutkaumen om Wota too schapen. 12Un hee säd: Har, Gott von mienem Harn Abraham, lot daut mie doch vondoag bejäajnen, un bewies Goodet aun mienem Harn Abraham! 13Kjikj, ekj sto bie de Wotakjwal, un de Lied äare Dajchta ut de Staut komen rut, om Wota too schapen; 14mucht daut blooss passieren, daut dee Mejal, too däa ekj sajen woa: Neij doch diene Kruck, daut ekj drinkj un dee sajen woat: Drinkj, un uk diene Kameelen well ekj drenkjen, deejanje es et, dee du fa dienem Kjnajcht, fa Isaak, bestemt hast; un doaraun woa ekj erkjanen, daut du Goodet aun mienem Harn erwäsen hast.

15Un daut passieed, hee haud noch nich utjeräd, kjikj, doa kaum Rebekka rut, dee däm Betuel jebuaren wort, däm Sän de Milka, de Fru Nahor, däm Brooda von Abraham, met äare Kruck oppe Schulla. 16Un de Mejal wia sea scheen vom utseenen, eene Junkfru, un kjeen Maun haud ar erkjant; un see jinkj no de Kjwal rauf un feld äare Kruck un jinkj wada nohecht. 17Un de Kjnajcht rand ar entjäajen un säd: Lot mie doch een bat Wota ut diene Kruck drinkjen. 18Un see säd: Drinkj, mien Har. Un see leet schwind de Kruck opp äare Henj rauf un jeef am to drinkjen. 19Un aus see am jenuach to drinkjen jejäft haud, säd see: Ekj well uk fa diene Kameelen schapen, bat see jenuach jedrunken ha. 20Un see spood sikj un goot äare Kruck ut enne Drenkj un rand nochmol nom Borm, om to schapen; un schapt fa aul siene Kameelen. 21Un de Maun kjikjt ar staunent too un wia stell, om to erkjanen, auf de Har to siene Reis Jlekj jejäft haft ooda nich.

22Un daut passieed, aus de Kameelen jenuach jedrunken hauden, doa neem de Maun eenen Goldnen Rinkj, een haulwa Schekel sien Jewicht, un 2 Oarmrinj fa äare Oarms, 10 Schekel Golt äa Jewicht; 23un hee säd: Wäms Dochta best du? Saj mie daut doch. Es en dienem Voda sienem Hus Rum fa ons toom Äwanachten? 24Un see säd to am: Ekj sie de Dochta von Betuel, däm Sän von Milka, däm see däm Nahor jebuaren haft. 25Un see säd to am: Soo aus Stroo aus uk Fooda es bie ons en Menj, uk Rum toom Äwanachten.

26Doa venäjd sikj de Maun un schmeet sikj han ver däm Harn 27un säd: Jeloft es de Har, de Gott von mienem Harn Abraham, dee von siene Jnod un siene Woarheit nich aufjeloten haft jäajen mienem Harn! Mie haft de Har jeleit opp däm Wajch nom Hus de Breeda von mienem Harn.

28Un de Mejal rand un berecht dise Dinj em Hus äare Mutta. 29Un Rebekka haud eenen Brooda, sien Nomen wia Laban; un Laban rand rut nodäm Maun no de Kjwal. 30Un daut passieed, aus hee däm Rinkj sach un de Oarmrinj aune Oarms siene Sesta, un aus hee de Wieed von siene Sesta Rebekka hieed, dee doa säd: Aulsoo haft de Maun to mie jerät, doa kjeem hee nodäm Maun; un kjikj, hee stunt bie de Kameelen, aune Kjwal. 31Un hee säd: Komm nenn, Jesäajenda vom Harn! Wuarom steist du buten? Dan ekj ha daut Hus oppjeriemt, un fa de Kameelen es Rum.

32Un de Maun kaum en daut Hus; un maun sodeld de Kameelen auf un jeef de Kameelen Stroo un Fooda, un Wota, om siene Feet too wauschen un de Feet de Mana, dee bie am wieren. 33Un daut wort am too äten väajesat; oba hee säd: Ekj well nich äten, bat ekj miene Wieed jerät ha. Un hee säd: Räd! 34Doa säd hee: Ekj sie Abraham sien Kjnajcht; 35un Gott haft mienem Harn sea jesäajent, soo daut hee groot jeworden es; un hee haft am Kjlienvee jejäft un Rinda, un Selwa un Golt, un Kjnajchts un Deenstmejales, un Kameelen un Äsel. 36Un Sara, de Fru von mienem Harn, haft mienem Harn eenen Sän jebuaren, nodäm see oolt jeworden wia; un hee haft am aules jejäft, waut hee haft. 37Un mien Har haft mie schwieren loten un jesajcht: Du saust mienem Sän nich eene Fru nämen vonne Dajchta de Kanaanita, en dee äa Launt ekj won; 38sonda nom Hus von mienem Voda un no mienem Jeschlajcht saust du gonen un mienem Sän eene Fru nämen! 39Un ekj säd to mienem Harn: Veleicht woat de Fru nich met mie gonen. 40Doa säd hee to mie: De Har, ver däm sien Aunjesecht ekj jewaundelt ha, woat sienen Enjel met die schekjen un Jlekj too diene Reis jäwen, daut du mienem Sän eene Fru nemst ut mienem Jeschlajcht un ut däm Voda sienem Hus. 41Wan du no mienem Jeschlajcht kjemst, dan saust du von mienem Eit frie sennen; un wan see die ar nich jäwen, soo saust du von mienem Eit frie sennen. 42Soo kjeem ekj vondoag no de Kjwal un säd: Har, Gott von mienem Harn Abraham, wan du doch Jlekj jäwen west to mienem Wajch, opp däm ekj go! 43Kjikj, ekj sto bie de Wotakjwal; mucht daut passieren, daut dee Junkfru, dee rutkjemt, om Wota too schapen, un to dee ekj sajen woa: Jeff mie doch een bät Wota ut diene Kruck to drinkjen! 44Un dee to mie sajen woat: Drinkj du, un uk fa diene Kameelen well ekj schapen, daut see dee Fru es, dee de Har fa däm Sän von mienem Harn bestemt haft. 45Ekj haud en mienem Hoaten noch nich utjeräd, kjikj, doa kaum Rebekka rut met äare Kruck opp äare Schulla; un see jinkj rauf no de Kjwal un schapt Wota. Doa säd ekj to ar: Jeff mie doch to drinkjen! 46Un see leet schwind äare Kruck vonne Schulla rauf un säd: Drinkj, un uk diene Kameelen well ekj drenkjen. Un ekj drunk, un see drenkjt uk de Kameelen. 47Un ekj fruach ar un säd: Wäms Dochta best du? Un see säd: De Dochta Betuel, däm Sän Nahor, däm Milka am jebuaren haft. Un ekj läd däm Rinkj aun äare Näs un de Oarmrinj aun äare Oarms; 48un ekj venäjd mie un schmeet mie ver däm Harn han, däm Gott von mienem Harn Abraham, dee mie däm rajchten Wajch jeleit haft, om de Dochta von mienem Harn sienen Brooda fa sienem Sän too nämen. 49Un nu, wan jie Goodet un True aun mienem Harn erwiesen wellen, soo doot mie daut weeten loten; un wan nich, soo doot mie daut uk weeten loten, un ekj woa mie too Rajchten ooda too Linkjen dreien.

50Doa auntwuad Laban un Betuel un säden: Von däm Harn es dise Sach utjegonen; wie kjennen die nuscht sajen, noch Beeset noch Goodet. 51Kjikj, Rebekka es ver die: Nemm ar un go han; un see es de Fru von dienem Har sienen Sän, aus de Har jerät haft. 52Un daut passieed, aus Abraham sien Kjnajcht äare Wieed hieed, doa bekjt hee sikj bat de Ieed ver däm Harn. 53Un de Kjnajcht hold selwane un goldne Sachen un Kjleeda un jeef dee de Rebekka; un hee jeef äarem Brooda un äare Mutta kostboare Sachen.

54Un see auten un drunken, hee un de Mana, dee bie am wieren, un bleewen äwa Nacht. Un Zemorjes stunden see opp, un hee säd: Lot mie no mienem Harn gonen! 55Doa säd äa Brooda un äare Mutta: Lot de Mejal eenje Doag ooda 10 bie ons bliewen, dan muchst du gonen. 56Oba hee säd to an: Hoolt mie nich opp, doa de Har Jlekj jejäft haft to miene Reis; lot mie, daut ekj no mienem Harn go! 57Un see säden: Lot ons de Mejal roopen un äa Mul befroagen. 58Un see roopten Rebekka un säden to ar: West du met disem Maun gonen? Un see auntwuad: Ekj well gonen. 59Un see leeten äare Sesta Rebekka met äare Aume un däm Kjnajcht von Abraham un siene Mana gonen. 60Un see säajende Rebekka un säden to ar: Du, onse Sesta, woa too 1000 Mol 10 000, un dien Somen besett daut Dooa von siene Fiend!

61Un Rebekka muak sikj opp met äare Deenstmejales, un see saden sikj oppe Kameelen un jinjen met däm Maun; un de Kjnajcht neem Rebekka un jinkj han. 62Oba Isaak kaum vom „Läwendjen Borm, dee mie sitt [Lachai-Roi]“; hee wont em siedlichen Launt. 63Un Isaak jinkj rut, om oppem Flekj jäajen Owent notodenkjen; un hee hoof siene Uagen opp un sach, un kjikj, Kameelen kjeemen. 64Un Rebekka hoof äare Uagen opp un sach Isaak; un see sprunk vom Kameel rauf un säd toom Kjnajcht: 65Wäa es dee Maun, dee ons doa oppem Flekj entjäajen kjemt? Un de Kjnajcht säd: Daut es mien Har. Doa naum see däm Schleia un vedakjt sikj. 66Un de Kjnajcht vetald Isaak aule Dinj, dee hee utjerecht haud. 67Un Isaak fieed ar en daut Zelt von siene Mutta Sara, un hee neem Rebekka, un see wort siene Fru, un hee leewd ar. Un Isaak treest sikj nodäm Doot siene Mutta.

Currently Selected:

1. Mose 24: PBJHF

Highlight

Copy