วิวรณ์ 6

มีม้าสี่ตัวออกไป

1ครั้นพระเมษโปดกนั้นทรงแกะตราดวงหนึ่งแล้ว, ข้าพเจ้าแลเห็น, และได้ยินเสียงสัตว์ตัวหนึ่งในสัตว์สี่ตัวนั้นร้องดุจฟ้าร้องว่า, “เชิญมา.” 2ข้าพเจ้าจึงแลเห็นม้าขาวตัวหนึ่ง, และผู้ที่นั่งบนหลังม้านั้นถือธนูและมีเทริดที่มีผู้ให้ท่านไว้ และท่านก็ออกไปมีชัย, และก็ได้ชัยชะนะ

3ครั้นท่านทรงแกะตราที่สองออกไปแล้ว, ข้าพเจ้าได้ยินเสียงสัตว์ที่สองร้องว่า, “เชิญมา.” 4และมีม้าอีกตัวหนึ่งออกไปเป็นม้าสีแดง และทรงโปรดให้ท่านที่ประทับบนหลังม้านั้นมีอำนาจจะพรากความสุขสำราญไปจากแผ่นดินโลก, เพื่อให้คนทั้งปวงรบราฆ่าฟันกัน และทรงประทานพระแสงใหญ่เล่มหนึ่งแก่ท่านนั้น

5ครั้นทรงแกะตราที่สามออกแล้ว, ข้าพเจ้าได้ยินเสียงสัตว์ที่สามร้องว่า, “เชิญมา.” และข้าพเจ้าจึงแลดู เห็นม้าดำตัวหนึ่ง และผู้ที่นั่งบนหลังม้านั้นมือถือตราชู. 6และข้าพเจ้าได้ยินเสียงท่ามกลางสัตว์ทั้งสี่นั้นร้องว่า, “ข้าวสาลีทะนานละบาท, และข้าวบาระลีสามทะนานบาท, ทั้งเจ้าอย่าทำให้เป็นอันตรายแก่น้ำมันและน้ำองุ่น.” 7ครั้นทรงแกะตราที่สี่นั้นแล้ว, ข้าพเจ้าได้ยินเสียงสัตว์ที่สี่ร้องว่า, “เชิญมา.” 8ข้าพเจ้าจึงแลดู เห็นม้าสีกะเลียวตัวหนึ่ง และผู้นั่งบนหลังม้านั้นมีชื่อว่าความตาย และเมืองผีก็ติตตามไปด้วย, และแผ่นดินโลกแบ่งเป็นสี่ส่วน, ก็ให้ความตายนั้นมีอำนาจจะล้างผลาญ, เสียส่วนหนึ่ง, ด้วยคมดาพ, ด้วยอดอยาก, ด้วยความตาย, และด้วยสัตว์ร้ายต่างๆ ที่แผ่นดินโลก

9ครั้นทรงแกะตราที่ห้าแล้ว, ข้าพเจ้าจึงแลดูใต้แท่นบูชานั้น, เห็นวิญญาณของคนทั้งหลายที่ถูกฆ่าเสียแล้วเพราะพระวาทะของพระเจ้า, และเพราะคำพะยานที่เขาเชื่อถือนั้น. 10และเขาทั้งหลายร้องเสียงดังว่า, “พระองค์ผู้บริสุทธิ์และสัตย์ซื่อเจ้าข้า, อีกนานเท่าใดพระองค์จึงจะทรงพิพากษา และแก้แค้นเลือดของเราต่อคนทั้งหลายที่อยู่แผ่นดินโลก?” 11และคนเหล่านั้นได้รับเสื้อขาวสิ้นทุกคน และมีคำประกาศให้เขาหยุดรอไว้ก่อน จนกว่าเพื่อนทาสและพวกพี่น้องที่ถูกฆ่าเสียเหมือนกับเขานั้นจะครบจำนวนแล้ว

ทรงแกะตราที่ห้าและที่หก

12ครั้นทรงแกะตราที่หกแล้ว, ข้าพเจ้าได้เห็นเกิดแผ่นดินไหวเป็นอันมาก ดวงอาทิตย์ก็กลับเป็นมืดดำดุจผ้าขนสัตว์, และดวงจันทร์ก็กลายเป็นเหมือนเลือด, 13และดวงดาวทั้งหลายในท้องฟ้าก็ตกลงถึงแผ่นดิน, เหมือนต้นมะเดื่อเทศอันหวั่นไหวด้วยลมกล้าจนทำให้ผลหล่นลงไม่ทันสุก. 14และท้องฟ้าก็ม้วนเข้าเหมือนหนังสือที่เขาม้วนนั้น และภูเขาทุกเขาและเกาะทุกเกาะก็เลื่อนไปจากที่. 15และกษัตริย์ทั้งหลายที่แผ่นดินโลก, และพวกเจ้า, และนายทหารใหญ่, และเศรษฐี, และผู้มีอำนาจ, และทาส, และไทย, ทุกคนก็ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำและช่องศิลาแห่งภูเขา 16และขอร้องภูเขาและศิลาว่า, “ขอให้ตกลงทับบังซ่อนเราไว้พ้นพระพักตรของพระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่ง และพ้นจากพระนิเคราะห์ของพระเมษโปดกนั้น 17เพราะว่าวันสำคัญแห่งพระนิเคราะห์ของพระองค์มาถึงแล้ว และใครผู้ใดจะทนอยู่ได้เล่า?”

Currently Selected:

วิวรณ์ 6: TH1940

Highlight

Copy