วิวรณ์ 5

พระเมษโปดกทรงสามารถแกะตราทั้งเจ็ดดวง

1และในพระหัตถ์เบื้องขวาของพระองค์ผู้ทรงประทับบนพระที่นั่งนั้น ข้าพเจ้าได้เห็นหนังสือม้วนหนึ่งเขียนไว้ทั้งข้างในและข้างนอก, และมีตราประทับอยู่เจ็ดดวง. 2และข้าพเจ้าได้เห็นทูตสวรรค์องค์หนึ่งที่มีฤทธิ์ ประกาศเสียงดังว่า, “ใครผู้ใดเป็นผู้สมควรจะแกะตราและคลี่หนังสือนั้นออก?” 3และไม่มีคนใดในสวรรค์ก็ดี. ที่แผ่นดินโลกก็ดี, หรือใต้แผ่นดินก็ดีอาจคลี่หนังสือนั้นออก, หรือดูหนังสือนั้นได้. 4และข้าพเจ้าก็ร้องไห้เป็นอันมาก, เพราะไม่มีคนหนึ่งคนใดที่สมควรจะคลี่หนังสือนั้นออกหรือดูหนังสือนั้นได้. 5และในพวกผู้ปกครองนั้นมีผู้หนึ่งบอกแก่ข้าพเจ้าว่า, “อย่าร้องไห้เลย นี่แน่ะ สิงห์โตแห่งตระกูลยะฮูดาที่เป็นแต่มูลรากของดาวิด, ท่านได้ชัยชะนะ, จึงแกะตราทั้งเจ็ดดวงและคลี่หนังสือนั้นออกได้”

ชาวสวรรค์สรรเสริญพระเมษโปดก

6และท่ามกลางสัตว์ทั้งสี่นั้น และท่ามกลางพวกผู้ปกครอง ข้าพเจ้าแลเห็นพระเมษโปดกยืนอยู่ ดูเหมือนถูกฆ่าเสียแล้ว, ซึ่งมีเขาเจ็ดเขามีตาเจ็ดดวง, คือวิญญาณทั้งเจ็ดของพระเจ้าที่ถูกรับใช้ออกไปทั่วแผ่นดินโลก. 7และพระเมษโปดกนั้นเข้ามารับหนังสือจากพระหัตถ์เบื้องขวาของพระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้น. 8ครั้นทรงรับหนังสือนั้นแล้ว, สัตว์ทั้งสี่สิบ ผู้ปกครองยี่สิบสี่คนนั้น ก็กราบลงฉะเพาะพระเมษโปดก, และผู้ปกครองทุกคนถือพิณและถือขันทองคำมีเครื่องหอมเต็ม, คือคำอธิษฐานของสิทธิชนทั้งปวง. 9และเขาทั้งหลายร้องเพลงเป็นคำเพลงใหม่ว่า, “พระองค์เป็นผู้สมควรจะทรงรับหนังสือและแกะตราหนังสือนั้นออก, เพราะว่าพระองค์ถูกฆ่าเสียแล้ว, และโดยพระโลหิตของพระองค์ได้ทรงไถ่เราทั้งหลายออกจากทุกตระกูลและทุกภาษาและทุกชาติและทุกประเทศถวายแต่พระเจ้า. 10และพระองค์ได้ทรงโปรดให้เขาเป็นอาณาจักร และเป็นปุโรหิตของพระเจ้า และเขาจะครอบครองแผ่นดินโลก.” 11และข้าพเจ้าได้แลดู, และได้ยินเสียงทูตสวรรค์เป็นอันมากล้อมรอบพระที่นั่งกับสัตว์และผู้ปกครองทั้งหลายนั้น, ถ้าจะนับประมาณทูตเหล่านั้นได้จะเป็นหมื่นคูณหมื่น, และพันหลายกันคูณกัน. 12และทูตเหล่านั้นร้องเสียงดังว่า, “พระเมษโปดกที่ถูกฆ่าเสียแล้วนั้นเป็นผู้สมควรจะทรงรับอำนาจ, ทรัพย์สมบัติ, ปัญญา, ฤทธิ์เดช, ยศศักดิ์, รัศมีภาพ, และคำสดุดี.” 13และสรรพสัตว์และสรรพสิ่งที่พระองค์ทรงสร้างแล้ว, อันอยู่ในสวรรค์ก็ดี, อยู่ในแผ่นดินโลกก็ดี, ที่ได้แผ่นดินก็ดี, ในมหาสมุทรก็ดี, และสารพัตรซึ่งอยู่ในที่เหล่านั้น, ข้าพเจ้าได้ยินร้องว่า, “จงถวายคำสดุดีและยศคักดิ์ และรัศมีภาพและฤทธิ์เดช แด่พระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้น, และแด่พระเมษโปดกนั้นสืบๆ ไปเป็นนิตย์ 14และสัตว์ทั้งสี่นั้นจึงร้องว่า, “อาเมน.” และผู้ปกครองเหล่านั้นก็หมอบลงนมัสการ

Currently Selected:

วิวรณ์ 5: TH1940

Highlight

Copy