YouVersion Logo
Search Icon

Marcos 6

6
Jasus ye çfamado na sue tierra
(Mateus 13,53–58; Lucas 4,16–30)
1Apuis, saliu deilhi i fui-se pa la sue tierra i ls deciplos fúrun cun el. 2Quando chegou l sábado, ampeçou a ansinar na sinagoga. Muitos que stában a oubir quedában mui admirados, dezindo: «De adonde le benírun estas cousas todas i que sabedorie ye esta que le dórun? Cumo tan grandes marabilhas son feitas pulas manos del? 3Anton, este nun ye l carpinteiro, l filho de la Marie i armano de Tiago, de Jesé, de Judas i de Simon? I las armanas del nun móran eiqui cun nós?» I quedában sacandelizados cun el. 4Jasus, anton, dezie-le: «Nun hai porfeita que seia çfamado a nun ser na tierra del, na parentena del i na casa del.» 5I nun quijo fazer eilhi mais milagres. Solo curou uns pouquitos de malos, apuis de le poner las manos porriba. 6Quedaba mui admirado cula falta de fé deilhes.
Mission i ansino de ls apóstelos
(Mateus 10,5–15; Lucas 9,1–6)
Andaba, anton, a ansinar pulas terricas alredror. 7Adepuis, chamou ls doze i ampeçou a mandá-los als dous de cada beç i dou-le poder contra ls spritos malos. 8Dixo-le que nun lhebáran pul camino mais do que ũa choupa: Nien pan, nien alforjas, nien denheiro ne l cinto; 9que calçaran las albarcas, mas que nun lhebássen dues capas. 10I dixo-le, tamien: «Quando antrardes nũa casa, quedai alhá até que bos báiades desse sítio. 11I se ũa tierra nun bos recebir nien las pessonas bos oubíren, al salir dalhá sacudi l puolo de ls buossos pies an teçtemunho contra eilhes.» 12Eilhes fúrun-se a pregar para que fazíran penitença, 13botában muito demonho pa la rue i ountában cun azeite a quien stubisse malo i lhougo sanaba.
L que Harodes i outros oubírun subre Jasus
14Cumo l nome del habie ganho muita nomeada, l rei Harodes oubiu falar del. Uns dezien: «Juan Batista rucecitou de ls muortos i ye por bias desso que nel óbran aqueilhes milagres todos.» 15Mas outros dezien: «Ye Eilias.» I outros: «Ye un porfeta, acumparado a un de ls porfetas.» 16Oubindo estas cousas, Harodes dezie: «Aquel Juan a quien le cortei l cachaço, el rucecitou.»
Córtan-le la cabeça a Juan Batista
(Mateus 14,1–12; Lucas 9,7–9)
17Ye berdade que esse Harodes mandara prender a Juan i habie-lo botado nũa cadena por bias de Harodíade, la mulhier de Felipe, armano del, porque se habie casado cun eilha. 18Dezie-le, anton, Juan a Harodes: «Nun tenes l dreito de bibir cula mulhier de tou armano.» 19Harodíade puso-se contra el i querie-lo matar, mas nun podie 20porque Harodes tenie-le miedo a Juan, puis sabie que era un home justo i santo, i defendie-lo; apuis de lo oubir quedaba cheno de miedo, mas assi i todo gustaba muito de l oubir.
21Mas chegou un die al modo, an que Harodes fizo anhos i dou ũa boda pa ls sous prencipales, pa ls oufeciales i pa ls maiorales de la Galileia. 22Ende apersentou-se a beilar la filha daqueilha Harodíade i agradou a Harodes i als sous cumbidados. L rei dixo-le a la rapaza: «Pide-me l que quejires i you darei-te-lo.» 23I jurou-le muita beç: «Dou-te qualquiera cousa que me pidas, nien que seia la metade de l miu reino.»
24Eilha saliu i preguntou-le a la mai: «L que le bou a pedir?» I eilha respundiu-le: «La cabeça de Juan Batista.» 25Lhougo eilha tornou a antrar para adonde staba l rei i fizo-le l pedido dezindo: «Quiero que agora mesmo me deias, nun prato, la cabeça de Juan Batista.» 26Mui triste, l rei, cumo habie feito la jura i por bias de ls cumbidados, nun le quijo faltar cula palabra 27i lhougo mandou un guarda cun orde para traier la cabeça de Juan. L guarda fui-se a la cadena i eilhi le cortou l cachaço 28i trouxo la cabeça del nun prato i dou-se-la a la rapazica i la rapazica dou-se-la a la mai deilha. 29Quando soubírun de l que se passara, ls deciplos de Juan fúrun-se a buscar l cuorpo del i ponírun-lo nũa sepultura.
Ls apóstelos buolben i cinco mil pessonas son fartadas por Jasus
(Mateus 14,13–21; Lucas 9,10–17; Juan 6,1–14)
30Nesse antretiempo, bolbírun ls apóstelos i cuntórun-le a Jasus todas las cousas que habien feito i ansinado. 31El dixo-le: «Beni bós solicos para un sítio sien naide i çcansai un cachico.» Porque era muita la giente que andaba para alhá i para acá, que eilhes nien tiempo para quemer tenien. 32Scapórun-se, anton, eilhes solicos nun barco para un sítio sien naide. 33Quando ls bírun salir, muitos dórun-se de cuonta para adonde íban. Antoce, fui-se par’alhá a pie la giente de muita cidade i inda chegórun purmeiro do que eilhes.
34Al abaixá-se de l barco, biu un grande juntouro de giente i tubo pena deilha, porque éran cumo canhonas que nun tenien pastor, i ampeçou-le a ansinar muita cousa. 35Quando la hora yá staba a quedar mui adelantrada, fúrun-se a tener cun el ls deciplos i dezírun-le: «Este sítio ye un ermo i la hora yá bai mui adelantrada; 36manda-los ambora, para que se báian pulas tierras i quintas alredror a cumprar algo que quemer.» 37Mas el respundiu-le, dezindo: «Dai-le bos a quemer.» I eilhes dezírun-le: «Bamos, anton, alhá a cumprar duzientos denheiros de pan i damos-se-lo a quemer.» 38El preguntou-le: «Quantas fogaças teneis ende? Ide alhá a ber.» Quando eilhes soubírun, dezírun-le: «Cinco fogaças i dous peixes.»
39Dou-le, anton, orde pa que fazíran sentar a todo mundo, an grupos, anriba ls fenascos inda berdes. 40Eilhes sentórun-se, apartados an grupos de cien i de cinquenta. 41Agarrou apuis nas cinco fogaças i ne ls dous peixes, mirou pa l cielo, beneziu i partiu las fogaças i iba-se-las dando als sous deciplos para que se las díran a las pessonas; partiu tamien ls dous peixes. 42I quemírun todos até fartar. 43Inda arrecolhírun doze cestas chenas de carolos i puostas de peixe. 44Ls que quemírun l pan éran cinco mil homes.
Jasus anda porriba l mar
(Mateus 14,22–33; Juan 6,16–21)
45Lhougo a seguir, oubrigou ls sous deciplos a chubir pa l barco para passáren pa l outro lhado, para Betsaida, anquanto el mandaba l pobo ambora. 46Apuis de ls haber mandado ambora, fui-se para un cabeço a rezar. 47Yá cun de nuite, l barco andaba ne l meio de l mar i el staba el solo an tierra. 48Al bé-los mui afergolhados a remar, puis tenien l aire contra eilhes, ende pula quarta dúnia de la nuite fui-se a tener cun eilhes, andando porriba l mar i querie-los arrepassar. 49Mas eilhes, quando l bírun a caminar porriba l mar, cuidórun que era ũa pantasma i gritórun, 50porque todos l habien bido i quedórun assustados. Mas lhougo falou cun eilhes i dixo-le: «Tenei cunfiança, sou you, nun téngades miedo.» 51Apuis chubiu-se ne l barco para an pie deilhes i l aire aplaquiou. Eilhes inda quedában muito mais admirados, 52puis nada habien antendido de l que se habie passado cul pan, porque l coraçon deilhes staba tapado.
Sana bárias pessonas cun males an Genesaré
(Mateus 14,34–36)
53Quando chegórun a tierra, benírun para Genesaré i ancostórun a la borda. 54Mal apenas habien salido de l barco, lhougo ls coincírun 55i correndo toda aqueilha region, ampeçórun a traier an padiuolas todos ls que tenien algun mal para adonde oubien dezir que el andaba. 56Adondequiera que antrasse, fura cidade, aldé ou lhugarico, ponien ls que stában malos nas praças i pedien-le que al menos le deixasse topar na franja de la sue bestimienta; i todos ls que le topában, quedában sanos.

Currently Selected:

Marcos 6: EM14

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in