เยเรมีย์ 51
51
1พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“นี่แน่ะ เราจะปลุกวิญญาณของผู้ทำลาย#แปลได้อีกว่า ลมที่ทำลาย
มาต่อสู้กับบาบิโลน
ต่อสู้กับชาวเคลเดีย#เคลเดีย ภาษาฮีบรูคือ เลบ-คามาย
2“เราจะส่งคนต่างด้าวไปยังบาบิโลน
และพวกเขาจะฝัดร่อนมัน
และเขาจะทำให้แผ่นดินของมันว่างเปล่า
เมื่อพวกเขามาล้อมมันไว้ทุกด้าน
ในวันแห่งความยากลำบาก
3อย่าให้นักธนูโก่งคันธนูได้
อย่าให้เขาสวมเสื้อเกราะลุกขึ้นได้
อย่าไว้ชีวิตคนหนุ่มๆ ของมันเลย
จงทำลายกองทัพของมันทั้งหมด
4เขาทั้งหลายจะถูกฆ่าล้มลงในแผ่นดินเคลเดีย
และบาดเจ็บอยู่ที่ถนนในเมืองนั้น
5เพราะว่าอิสราเอลและยูดาห์ไม่ได้ถูกทอดทิ้ง
โดยพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าของเขา
แต่แผ่นดินเคลเดียนั้นเต็มด้วยความผิด
ต่อองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
6“จงหนีจากบาบิโลน
ให้ทุกคนเอาชีวิตของตนรอดเถิด
เจ้าอย่าถูกทำลายไปด้วยเพราะความผิดบาปของมัน
เพราะนี่เป็นเวลาแก้แค้นของพระยาห์เวห์
เป็นการซึ่งพระองค์ทรงตอบสนอง
7บาบิโลนเคยเป็นถ้วยทองคำในพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์
ทำให้แผ่นดินโลกทั้งสิ้นมึนเมาไป
บรรดาประชาชาติได้ดื่มเหล้าองุ่นของมัน# วว.17:2-4; 18:3
เพราะฉะนั้น ประชาชาติต่างๆ จึงบ้าไป
8บาบิโลนได้ล้มลงและแตกไปอย่างฉับพลัน
จงคร่ำครวญเพื่อมันเถิด
จงเอายามาให้มันบรรเทาปวด
บางทีอาจจะรักษามันให้หายได้”
9“พวกเราได้รักษาบาบิโลน แต่มันไม่หาย
ทิ้งมันไปเสียเถิดและให้เราไป
ต่างคนต่างไปยังประเทศของตน
เพราะว่าการพิพากษามันได้ขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์# วว.18:5
และได้ถูกยกขึ้นเทียมเมฆ
10พระยาห์เวห์ทรงนำความยุติธรรมออกมาให้เรา
มาเถิด ให้เราประกาศพระราชกิจ
ของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราในศิโยน
11จงฝนลูกธนู
จงหยิบโล่ขึ้นมา
พระยาห์เวห์ทรงเร้าใจบรรดากษัตริย์ของมีเดีย เพราะว่าพระประสงค์ของพระองค์เกี่ยวกับบาบิโลน ก็คือการทำลายมันเสีย เพราะนั่นแหละเป็นการแก้แค้นของพระยาห์เวห์ คือการแก้แค้นแทนพระวิหารของพระองค์”
12จงชูธงขึ้นประชิดกำแพงของบาบิโลน
จงหนุนคนเฝ้าให้เข้มแข็ง
จงตั้งคนยามขึ้น จงเตรียมกองซุ่มไว้
เพราะพระยาห์เวห์ทรงวางแผนงานและทรงกระทำ
ตามที่พระองค์ตรัสเกี่ยวกับชาวเมืองบาบิโลน
13เจ้าผู้อาศัยตามน้ำมากหลาย# วว.17:1
ผู้มีสมบัติมากมายเอ๋ย
อวสานของเจ้ามาถึงแล้ว
เส้นชีวิตของเจ้าถูกตัดขาดเสียแล้ว
14พระยาห์เวห์จอมทัพทรงปฏิญาณโดยพระองค์เองว่า
“แน่นอนเราจะให้เจ้ามีคนเต็มเมือง เหมือนฝูงตั๊กแตน
และเขาทั้งหลายจะเปล่งเสียงโห่ร้องมีชัยเหนือเจ้า”
15ผู้ทรงสร้างโลกด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์
ผู้ทรงสถาปนาพิภพไว้ด้วยพระปัญญา
และทรงคลี่ท้องฟ้าออกด้วยความเข้าใจของพระองค์
16เมื่อพระองค์เปล่งพระสุรเสียงก็มีเสียงน้ำคะนองในท้องฟ้า
และทรงทำให้หมอกลอยขึ้นจากปลายพิภพ
ทรงทำฟ้าแลบเพื่อฝน
และทรงนำลมมาจากพระคลังของพระองค์
17มนุษย์ทุกคนโง่เขลาและไม่มีความรู้
ช่างทองทุกคนจะต้องอับอายเพราะรูปเคารพของตน
เพราะรูปหล่อของเขาเป็นของเท็จ
และมันไม่มีลมหายใจ
18สิ่งเหล่านั้นเป็นของไร้ค่า และเป็นผลงานที่น่าเยาะเย้ย
มันจะต้องพินาศเมื่อถึงเวลาการลงโทษ
19พระองค์ผู้ทรงเป็นส่วนมรดกของยาโคบไม่เหมือนสิ่งเหล่านี้
เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ที่ก่อร่างทุกสิ่งขึ้น
และอิสราเอลเป็นเผ่าที่เป็นมรดกของพระองค์
พระยาห์เวห์จอมทัพคือพระนามของพระองค์
อิสราเอลเป็นเครื่องมือของพระผู้สร้าง
20“เจ้าเป็นค้อนและยุทโธปกรณ์ของเรา
เราใช้เจ้าทุบบรรดาประชาชาติเป็นชิ้นๆ
เราใช้เจ้าทำลายราชอาณาจักรทั้งหลาย
21เราใช้เจ้าทุบม้าและคนขี่เป็นชิ้นๆ
เราใช้เจ้าทุบบรรดารถรบและคนขับให้เป็นชิ้นๆ
22เราใช้เจ้าทุบผู้ชายและผู้หญิงเป็นชิ้นๆ
เราใช้เจ้าทุบคนแก่และคนหนุ่มเป็นชิ้นๆ
เราใช้เจ้าทุบคนหนุ่มและหญิงสาวเป็นชิ้นๆ
23เราใช้เจ้าทุบผู้เลี้ยงแกะและฝูงแกะเป็นชิ้นๆ
เราใช้เจ้าทุบชาวนาและโคคู่แอกของเขาเป็นชิ้นๆ
เราใช้เจ้าทุบพวกข้าหลวงและเจ้าหน้าที่เป็นชิ้นๆ”
การพิพากษาบาบิโลน
24พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราจะตอบสนองบาบิโลนและบรรดาคนเคลเดียต่อหน้าต่อตาของเจ้า เพราะบรรดาความชั่วร้ายซึ่งเขาได้ทำในศิโยน”
25พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ภูเขาผู้ทำลายเอ๋ย
นี่แน่ะ เราต่อสู้เจ้า
เจ้าผู้ทำลายแผ่นดินโลกทั้งสิ้น
เราจะเหยียดมือของเราออกต่อสู้เจ้า
และกลิ้งเจ้าลงมาจากหน้าผา
และทำให้เจ้าเป็นภูเขาที่ลุกไหม้
26เขาจะไม่เอาหินจากเจ้าไปทำศิลาหัวมุม
และไม่เอาไปทำรากฐาน
แต่เจ้าจะเป็นของทิ้งร้างเป็นนิตย์” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้
27“จงตั้งธงไว้บนแผ่นดินโลก
จงเป่าเขาสัตว์ท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย
จงเตรียมประชาชาติทั้งหลายไว้ทำสงครามกับมัน
จงเรียกราชอาณาจักรต่อไปนี้มาสู้กับมัน
อารารัต มินนี และอัชเคนัส
จงตั้งแม่ทัพไว้ต่อสู้มัน
จงนำม้าขึ้นมาเหมือนฝูงตั๊กแตนเกลื่อนกลาด
28จงเตรียมบรรดาประชาชาติมาทำสงครามกับมัน
คือเตรียมบรรดากษัตริย์แห่งมีเดียพร้อมทั้งพวกข้าหลวงและเจ้าหน้าที่ทั้งหมด
และทุกแผ่นดินที่ขึ้นแก่มีเดีย
29แผ่นดินสะเทือนสะท้านและบิดตัวอย่างเจ็บปวด
เพราะบรรดาพระประสงค์ของพระยาห์เวห์ต่อบาบิโลนก็ตั้งมั่นอยู่
ที่จะทำให้แผ่นดินบาบิโลนเป็นที่ร้างเปล่า
ปราศจากคนอาศัย
30นักรบแห่งบาบิโลนหยุดรบแล้ว
พวกเขาค้างอยู่ในที่กำบังเข้มแข็งของเขา
กำลังของเขาถอยเสียแล้ว
เขาทั้งหลายกลายเป็นเหมือนผู้หญิง
ที่อาศัยของมันก็กำลังลุกไหม้
และดาลประตูของมันก็หัก
31นักวิ่งคนหนึ่งวิ่งไปพบนักวิ่งอีกคนหนึ่ง
ทูตคนหนึ่งวิ่งไปพบทูตอีกคนหนึ่ง
เพื่อทูลกษัตริย์แห่งบาบิโลนว่า
เมืองของพระองค์ถูกยึดไว้ทุกด้านแล้ว
32ท่าลุยข้ามก็ถูกยึดแล้ว
เครื่องป้องกันก็ถูกไฟไหม้
และบรรดาทหารก็ระส่ำระสาย
33เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า
ประชากรแห่งบาบิโลนก็เหมือนลานนวดข้าว
ณ เวลาที่มันถูกเหยียบย่ำ
อีกสักประเดี๋ยว
เวลาเกี่ยวก็จะมาถึงมันแล้ว”
34ให้ชาวเมืองศิโยนพูดว่า
“เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ทรงกลืนกินข้าเสียแล้ว
พระองค์ทรงขย้ำข้า
พระองค์ทรงทำให้ข้าเป็นภาชนะว่างเปล่า
พระองค์ทรงกลืนข้าดั่งมังกร#แปลได้อีกว่า จระเข้ยักษ์
พระองค์เสวยของอร่อยของข้าจนเต็มท้อง
และพระองค์ทรงไล่ข้าออกไป”
35ให้ชาวศิโยนกล่าวว่า
“ความทารุณที่ได้ทำแก่ข้าและแก่ญาติของข้า จงตกเหนือบาบิโลน”
ให้เยรูซาเล็มกล่าวว่า
“ให้คนเคลเดียรับผิดชอบที่ทำให้โลหิตของข้าตก”
36เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“นี่แน่ะ เราจะแก้คดีของเจ้า
และทำการแก้แค้นเพื่อเจ้า
เราจะทำให้ทะเลของมันแห้ง
และทำน้ำพุของมันให้เหือด
37และบาบิโลนจะกลายเป็นสิ่งปรักหักพัง
เป็นที่ที่หมาป่าอยู่
เป็นความหวาดหวั่นและเป็นที่เยาะเย้ย
ปราศจากผู้คนอาศัย”
38พระยาห์เวห์ตรัสว่า
“พวกเขาจะคำรามใส่กันอย่างสิงห์หนุ่ม
เขาจะร้องอย่างลูกสิงห์
39ขณะที่เขาเร่าร้อน เราจะเตรียมการเลี้ยงให้
และทำให้พวกเขามึนเมา เขาจะร่าเริงยินดี
และนอนหลับไปเป็นนิตย์
ไม่ตื่นอีกเลย
40เราจะนำเขาทั้งหลายลงมาดุจลูกแกะไปยังการฆ่า
เหมือนแกะผู้และแพะผู้
41“เชชักถูกยึด
ความภูมิใจของแผ่นดินโลกถูกจับไปได้อย่างไรเล่า
บาบิโลนกลายเป็น
ความหวาดหวั่นท่ามกลางบรรดาประชาชาติได้อย่างไรกัน
42ทะเลขึ้นมาเหนือบาบิโลน
คลื่นสนั่นท่วมมันมิด
43เมืองต่างๆ ของมันกลายเป็นที่ร้างเปล่า
เป็นแผ่นดินที่แห้งแล้งและเป็นทะเลทราย
เป็นแผ่นดินที่ไม่มีใครอาศัยอยู่
และไม่มีมนุษย์คนใดข้ามไป
44และเราจะลงโทษพระเบลในบาบิโลน
เขากลืนอะไรเข้าไปแล้ว เราจะเอาออกจากปากเขาเสีย
บรรดาประชาชาติจะไม่หลั่งไหลไปหาเขาอีก
กำแพงแห่งบาบิโลนก็จะล้มลง
45“ประชากรของเราเอ๋ย จงออกไปเสียจากท่ามกลางมัน
ให้ทุกคนเอาชีวิตของตนรอด
จากความพิโรธอันร้อนแรงของพระยาห์เวห์เถิด
46อย่าให้ใจของเจ้าวิตกและอย่ากลัว
ข่าวลือซึ่งได้ยินในแผ่นดินนั้น
เมื่อมีข่าวมาในปีหนึ่ง
ต่อมาอีกปีหนึ่งก็มีข่าวมา
คือข่าวลือเรื่องความทารุณในแผ่นดิน
และเรื่องที่ผู้ครอบครองต่อสู้กับผู้ครอบครอง
47“เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ วันเวลาจะมาถึง
เมื่อเราจะลงโทษรูปเคารพแห่งบาบิโลน
แผ่นดินทั้งสิ้นของมันจะอับอาย
และบรรดาชาวบาบิโลนซึ่งถูกฆ่าจะล้มลงท่ามกลางมัน
48แล้วฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
และสรรพสิ่งที่มีอยู่ในนั้น
จะร้องเพลงด้วยความชื่นบานเหนือบาบิโลน# วว.18:20
เพราะว่าผู้ทำลายจะมาจากทิศเหนือต่อสู้กับมัน
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้
49บาบิโลนจะต้องล้มลง เนื่องด้วยคนอิสราเอลที่ถูกฆ่า
ดังคนแห่งแผ่นดินโลกทั้งสิ้นที่ถูกฆ่า# วว.18:24 ได้ล้มลงเพราะบาบิโลน
50“เจ้าทั้งหลายผู้ที่รอดจากดาบ
รีบไปเถิด อย่ายืนนิ่งอยู่
จงระลึกถึงพระยาห์เวห์จากที่ไกล
และให้กรุงเยรูซาเล็มเข้ามาในจิตใจของเจ้า
51‘เราอับอาย เพราะเราได้ยินคำเยาะเย้ย
ความอัปยศคลุมหน้าเราไว้
เพราะคนต่างชาติได้เข้าในสถานนมัสการ
แห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์’ ”
52พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เพราะฉะนั้น ดูสิ วันเวลาจะมาถึง
เมื่อเราจะลงโทษรูปเคารพของมัน
และคนที่บาดเจ็บจะคร่ำครวญ
อยู่ทั่วแผ่นดินทั้งสิ้นของมัน
53พระยาห์เวห์ตรัสว่า
ถึงแม้บาบิโลนจะขึ้นไปบนสวรรค์
และถึงแม้มันจะสร้างป้อมกันที่สูงอันเข้มแข็งของมันไว้
บรรดาผู้ทำลายจากเราก็จะมาสู้มัน
54“มีเสียงร้องมาจากบาบิโลน
การทำลายอย่างใหญ่หลวงจากแผ่นดินของคนเคลเดีย
55เพราะพระยาห์เวห์กำลังทรงทำให้บาบิโลนเป็นที่ทิ้งร้าง
และทำให้เสียงอันดังของมันเงียบลง
คลื่นของเขาทั้งหลาย#เขาทั้งหลาย หมายถึง ผู้ทำลาย ในข้อ 56คะนองเหมือนน้ำมาก
เสียงอึกทึกของเขาก็เปล่งออกมา
56เพราะว่าผู้ทำลายได้มาสู้กับมัน
คือสู้กับบาบิโลน
บรรดานักรบของมันถูกยึดแล้ว
คันธนูของพวกเขาถูกหักเป็นชิ้นๆ
เพราะพระยาห์เวห์ทรงเป็นพระเจ้าแห่งการตอบแทน
พระองค์จะทรงตอบสนองเป็นแน่
57เราจะทำให้เจ้านายของมันและนักปราชญ์ของมันมึนเมา
พวกข้าหลวงของมัน เจ้าหน้าที่ของมัน และนักรบของมัน
พวกเขาจะนอนหลับอยู่เป็นนิตย์ไม่ตื่นอีกเลย
พระมหากษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้
58“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า
กำแพงอันกว้างขวางของบาบิโลน
จะถูกปราบลงให้ราบเสมอพื้นดิน
และประตูเมืองสูงของมัน
จะถูกเผาด้วยไฟ
บรรดาประชาชนจะทำงานอย่างไร้ผล
และชนชาติทั้งหลายจะเหน็ดเหนื่อยก็เพื่อเผาไฟเสียเท่านั้น”
คำบัญชาของเยเรมีย์ต่อเสไรยาห์
59ถ้อยคำซึ่งเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ได้บัญชาแก่เสไรยาห์บุตรเนริยาห์ ผู้เป็นบุตรมัคเสยาห์ เมื่อเขาไปยังบาบิโลนกับเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ในปีที่ 4 แห่งรัชกาลของพระองค์นั้น เสไรยาห์เป็นหัวหน้าจัดที่พัก 60เยเรมีย์ได้เขียนโทษทั้งสิ้นซึ่งจะมาถึงบาบิโลนนั้นไว้ในหนังสือม้วน ถ้อยคำเหล่านี้เป็นคำที่เขียนไว้เกี่ยวกับบาบิโลน 61และเยเรมีย์พูดกับเสไรยาห์ว่า “เมื่อท่านมาถึงบาบิโลนแล้ว ท่านจงอ่านถ้อยคำเหล่านี้ทั้งหมด 62และกล่าวว่า ‘ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ได้ตรัสกับสถานที่นี้ว่า “พระองค์จะทรงตัดออกเสีย เพื่อจะไม่มีอะไรอาศัยอยู่ในนั้น ไม่ว่ามนุษย์หรือสัตว์ และจะเป็นที่ร้างเปล่าอยู่เป็นนิตย์” 63เมื่อท่านอ่านหนังสือนี้จบแล้ว จงเอาหินก้อนหนึ่งมัดติดมันไว้และโยนมันทิ้งไปกลางแม่น้ำยูเฟรติส 64และจงกล่าวว่า “บาบิโลนจะจมลงอย่างนี้แหละ ไม่ลอยขึ้นอีกเลย# วว.18:21เพราะโทษซึ่งเราจะนำมาเหนือมัน” ’ ” ถ้อยคำของเยเรมีย์มีเพียงเท่านี้
Currently Selected:
เยเรมีย์ 51: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
