เยเรมีย์ 50

การพิพากษาบาบิโลน

1พระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับบาบิโลน# อสย.13:1-14:23; 47:1-15 เกี่ยวกับแผ่นดินของชาวเคลเดีย โดยเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ว่า

2“จงประกาศและป่าวร้องท่ามกลางบรรดาประชาชาติ

จงตั้งธงขึ้นและป่าวร้อง

อย่าปิดบังไว้เลย จงกล่าวว่า

‘บาบิโลนถูกยึดแล้ว

พระเบลต้องอับอาย

พระเมโรดัคก็ครั่นคร้าม

รูปเคารพทั้งหลายของเมืองนั้นก็ถูกทำให้อับอาย

และรูปปั้นทั้งหลายก็ครั่นคร้าม’

3“เพราะประชาชาติหนึ่งจากทิศเหนือได้มาต่อสู้เมืองนั้น ทำให้แผ่นดินของเธอเป็นที่ร้างเปล่า และไม่มีใครอาศัยในนั้น ทั้งมนุษย์และสัตว์จะหนีไปหมด

4“พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น ประชาชนอิสราเอลและประชาชนยูดาห์จะมารวมกัน และเขาทั้งหลายจะเดินร้องไห้มาแสวงหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา 5พวกเขาจะถามหาทางไปศิโยนโดยหันหน้าตรงไปเมืองนั้น กล่าวว่า ‘มาเถิด ให้เรามาผูกพันกับพระยาห์เวห์โดยทำพันธสัญญานิรันดร์ซึ่งจะไม่ลืมเลย’

6“ประชากรของเราเป็นแกะหลง บรรดาผู้เลี้ยงของพวกเขาได้พาเขาหลงไป หันเขาทั้งหลายไปเสียบนภูเขา เขาได้เดินจากภูเขาไปหาเนินเขา เขาลืมคอกของเขาเสียแล้ว 7บรรดาผู้ที่พบเขาก็กินเขา และศัตรูของเขาได้กล่าวว่า ‘เราไม่มีความผิด เพราะพวกเขาได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นที่อยู่อันแท้จริงของเขา คือพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของเขา’

8“จงหนีจากบาบิโลน# วว.18:4 จงออกไปจากแผ่นดินเคลเดีย และเป็นเหมือนแพะผู้นำหน้าฝูง 9เพราะ นี่แน่ะ เราจะเร้าและนำบรรดาประชาชาติใหญ่หมู่หนึ่งจากประเทศเหนือมาต่อสู้บาบิโลน และเขาทั้งหลายจะเรียงรายกันมาต่อสู้กับเธอ จากที่นั่นเธอจะถูกยึด ลูกธนูของพวกเขาเหมือนของนักรบที่มีฝีมือผู้ไม่เคยกลับมือเปล่า 10พระยาห์เวห์ตรัสว่า เคลเดียจะถูกปล้น บรรดาผู้ที่ปล้นเขาจะอิ่มหนำ

11“บรรดาผู้ปล้นมรดกของเราเอ๋ย แม้ว่าเจ้าจะเปรมปรีดิ์ แม้ว่าเจ้าจะลิงโลด

แม้เจ้าจะระเริงอย่างโคสาวที่กำลังนวดข้าว

และร้องอย่างม้าตัวผู้

12มารดาของเจ้าจะอับอายอย่างยิ่ง

และนางที่คลอดเจ้าจะถูกหลู่เกียรติ

นี่แน่ะ นางจะอยู่ท้ายสุดของบรรดาประชาชาติ

เป็นถิ่นทุรกันดาร ที่แห้งแล้ง และทะเลทราย

13เมืองนั้นจะไม่มีคนเข้าอาศัย เพราะพระพิโรธของพระยาห์เวห์

แต่จะเป็นที่ร้างเปล่าอย่างที่สุด

ซึ่งคนที่ผ่านเมืองบาบิโลนไปจะตกตะลึง

และเยาะเย้ยเพราะรอยแผลทั้งสิ้นของเมืองนั้น

14จงจัดแนวรบเข้ามาโอบล้อมบาบิโลน

พวกเจ้าที่โก่งคันธนู

จงยิงเธอ อย่าเสียดายลูกธนู

เพราะเธอได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์

15จงเปล่งเสียงโห่ร้องสู้เธอจากรอบข้าง เธอยอมแพ้แล้ว

เครื่องป้องกันของเธอล้มลงแล้ว

กำแพงของเธอถูกพังลงแล้ว

เพราะนี่เป็นการแก้แค้นของพระยาห์เวห์

จงแก้แค้นเธอ

ทำกับเธออย่างที่เธอได้ทำลงไป

16จงตัดผู้หว่านเสียจากบาบิโลน

และตัดผู้ที่ถือเคียวในฤดูเกี่ยว

เพราะดาบของผู้บีบบังคับ

ทุกคนจึงหันเข้าหาชนชาติของตน

และทุกคนจะหนีไปยังแผ่นดินของตน

17“อิสราเอลเป็นเหมือนแกะที่ถูกสิงโตไล่ล่าไป ครั้งแรกกษัตริย์อัสซีเรียกินเขา ในที่สุดนี้เนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้แทะกระดูกของเขา 18เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะนำการลงโทษมาเหนือกษัตริย์แห่งบาบิโลนและแผ่นดินของท่าน ดังที่เราได้ลงโทษกษัตริย์แห่งอัสซีเรีย 19เราจะให้อิสราเอลกลับสู่ลานหญ้าของเขา และเขาจะกินอยู่บนภูเขาคารเมลและในบาชาน และเขาจะอิ่มใจบนเนินเขาเอฟราอิมและในกิเลอาด 20พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น จะหาความผิดบาปในอิสราเอลไม่พบเลย จะหาบาปในยูดาห์ก็จะไม่พบเลย เพราะเราจะให้อภัยแก่คนเหล่านั้นผู้ที่เราให้เหลืออยู่”

21พระยาห์เวห์ตรัสว่า “จงขึ้นไปสู้แผ่นดินเมราธาอิม#แปลว่า ความดื้อรั้นสองเท่า

และต่อสู้ชาวเมืองเปโขด#แปลว่า การลงโทษ

จงฆ่าเขาและทำลายเสียให้หมดสิ้น

และจงทำทุกอย่างตามที่เราได้บัญชาเจ้าไว้

22เสียงสงครามอยู่ในแผ่นดิน

และการทำลายอย่างใหญ่หลวงก็อยู่ในนั้น

23ค้อนแห่งแผ่นดินโลกทั้งสิ้น

ถูกตัดลงและถูกหักไปได้อย่างไร

บาบิโลนกลายเป็นความหวาดหวั่น

ท่ามกลางบรรดาประชาชาติได้อย่างไรกัน

24บาบิโลนเอ๋ย เราวางบ่วงดักเจ้าและเจ้าก็ติดบ่วงนั้น

และเจ้าไม่รู้เรื่อง

เขามาพบเจ้าและจับเจ้า

เพราะเจ้าได้ขืนสู้กับพระยาห์เวห์

25พระยาห์เวห์ได้ทรงเปิดคลังอาวุธของพระองค์

และทรงนำอาวุธแห่งพระพิโรธของพระองค์ออกมา

เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพมีพระราชกิจที่จะทำในแผ่นดินเคลเดีย

26จงมาต่อสู้กับเธอจากสุดปลายแผ่นดินโลก

จงเปิดบรรดายุ้งฉางของเธอ

จงกองเธอไว้เหมือนอย่างกองข้าวและทำลายเสียให้หมดสิ้น

อย่าให้เธอเหลืออยู่เลย

27จงฆ่าวัวผู้ของเธอให้หมด

ให้พวกมันลงไปถูกฆ่า

วิบัติแก่พวกมันเพราะวันเวลาของมันมาถึงแล้ว

คือเวลาแห่งการลงโทษมัน

28“ฟังซิ พวกเขาได้หนีและรอดพ้นจากแผ่นดินบาบิโลน ไปประกาศการแก้แค้นของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราในศิโยน คือการแก้แค้นแทนพระวิหารของพระองค์

29“จงเรียกบรรดานักธนูมาต่อสู้กับบาบิโลน คือบรรดาคนที่โก่งธนู จงตั้งค่ายไว้รอบเธอ อย่าให้ใครหนีรอดพ้นไปได้ จงตอบแทนเธอตามการกระทำของเธอ# วว.18:6 จงทำต่อเธออย่างที่เธอได้ทำลงไป เพราะเธอยโสต่อพระยาห์เวห์ องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล 30เพราะฉะนั้น คนหนุ่มๆ ของเธอจะล้มลงที่ลานของเธอ และทหารของเธอทั้งหมดจะถูกทำลายในวันนั้น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

31“พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้ว่า

คนยโสเอ๋ย นี่แน่ะ เราต่อสู้กับเจ้า

เพราะว่าวันเวลาของเจ้ามาถึงแล้ว

คือเวลาที่เราจะลงโทษเจ้า

32คนยโสจะสะดุดและล้มลง

จะไม่มีใครพยุงเขาขึ้นได้

และเราจะก่อไฟในบรรดาเมืองของมัน

และไฟจะกินบรรดาที่อยู่รอบมันเสียสิ้น

33“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ประชาชนอิสราเอลถูกบีบบังคับ และประชาชนยูดาห์ก็เช่นกัน ผู้ที่จับเขาทั้งหลายไปเป็นเชลยได้ยึดเขาไว้มั่น พวกเขาปฏิเสธไม่ยอมปล่อยเขาไป 34พระผู้ไถ่ของเขาทั้งหลายนั้นเข้มแข็ง พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพ พระองค์จะทรงแก้คดีของเขาแน่นอน เพื่อพระองค์จะประทานความสงบแก่แผ่นดินโลก แต่ประทานความไม่สงบแก่ชาวเมืองบาบิโลน”

35พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ให้ดาบต่อสู้คนเคลเดีย

และต่อสู้ชาวเมืองบาบิโลน

และต่อสู้เจ้านายและนักปราชญ์ของเขา

36ให้ดาบต่อสู้ผู้ทำนาย

เพื่อเขาจะกลายเป็นคนโง่ไป

ให้ดาบต่อสู้บรรดานักรบของเขาเพื่อพวกเขาจะครั่นคร้าม

37ให้ดาบต่อสู้ม้าทั้งหลายของเขาและรถรบของเขา

และต่อสู้กองทหารคนต่างด้าวท่ามกลางเขา

เพื่อพวกเขาจะกลายเป็นผู้หญิงไป

ให้ดาบต่อสู้ทรัพย์สมบัติทั้งสิ้นของเขา

เพื่อว่าทรัพย์สมบัตินั้นจะถูกปล้นเสีย

38ให้ความแห้งแล้งอยู่เหนือน้ำทั้งหลายของเขา

เพื่อน้ำนั้นจะได้แห้งไป

เพราะเป็นแผ่นดินแห่งรูปเคารพ

และพวกเขาก็บ้ารูปนั้น

39“เพราะฉะนั้น สัตว์ป่าทั้งหลายและบรรดาหมาจิ้งจอกจะอาศัยในบาบิโลน# วว.18:2 และนกกระจอกเทศจะอาศัยอยู่ที่นั่น เมืองนั้นจะไม่มีประชาชนอยู่อีกต่อไปเป็นนิตย์ คือไม่มีชาวเมืองอาศัยอยู่ตลอดชั่วชาติพันธุ์ 40พระยาห์เวห์ตรัสว่า ดังที่พระเจ้าได้ทรงคว่ำเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์และบรรดาเมืองใกล้เคียง# ปฐก.19:24-25 ก็จะไม่มีคนพำนักอยู่ที่นั่นและไม่มีมนุษย์คนใดอาศัยอยู่ในเมืองนั้น

41“ดูสิ ชนชาติหนึ่งมาจากทิศเหนือ

ประชาชาติเข้มแข็งชาติหนึ่งและกษัตริย์หลายองค์

จะถูกเร้าให้มาจากที่ไกลที่สุดของแผ่นดินโลก

42พวกเขาจับคันธนูและหอก

เขาดุร้ายและไม่มีความเมตตา

เสียงของเขาก็เหมือนเสียงทะเลคะนอง

พวกเขาขี่ม้า

จัดแถวดั่งคนเข้าสงครามต่อสู้เจ้านะ ประชากรแห่งบาบิโลนเอ๋ย

43“กษัตริย์แห่งบาบิโลนทรงได้ยินข่าวเรื่องนั้น

และพระหัตถ์ของพระองค์ก็อ่อนลง

ความแสนระทมจับพระทัยพระองค์

ทรงเจ็บปวดอย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร

44“นี่แน่ะ เราจะทำให้พวกเขาหนีไปจากเธออย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงห์ขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนกระโจนใส่ทุ่งหญ้าที่เขียวสด และเราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือเธอ ใครเป็นอย่างเราเล่า? ใครจะฟ้องเราเล่า? ผู้เลี้ยงแกะคนไหนจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้? 45เพราะฉะนั้น จงฟังแผนการซึ่งพระยาห์เวห์ทรงกระทำไว้ต่อสู้บาบิโลน และบรรดาพระประสงค์ซึ่งพระองค์ทรงดำริขึ้นต่อสู้กับแผ่นดินเคลเดีย แน่ละ แม้ตัวเล็กๆ ที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูกลากเอาไป แน่ละ คอกของเขาจะหวาดหวั่นเพราะเคราะห์กรรมของตน 46แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือนเพราะเสียงของการที่บาบิโลนถูกจับเป็นเชลย และจะได้ยินเสียงคร่ำครวญท่ามกลางบรรดาประชาชาติ”

Currently Selected:

เยเรมีย์ 50: THSV11

Highlight

Copy