ມັດທາຍ 17

ຊົງປ່ຽນລັກສະນະພຣະກາຍ

(ມຣກ 9:2-13; ລກ 9:28-36)

1ຫົກວັນຕໍ່ມາ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ພາເປໂຕ, ຢາໂກໂບ ແລະ ໂຢຮັນ ຜູ້ທີ່ເປັນນ້ອງຊາຍຂອງຢາໂກໂບຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາຢູ່ທີ່ນັ້ນຕ່າງຫາກ. 2ພວກສາວົກເຫັນພຣະກາຍຂອງພຣະອົງປ່ຽນແປງໄປຕໍ່ໜ້າພວກເພິ່ນຄື ໜ້າຂອງພຣະອົງສ່ອງແສງດັ່ງຕາເວັນ ແລະເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະອົງກໍຂາວຜ່ອງເຫຼື້ອມເໝືອນແສງສະຫວ່າງກ້າ. 3ແລ້ວສາວົກທັງສາມກໍເຫັນໂມເຊ ແລະ ເອລີຢາກຳລັງສົນທະນາຢູ່ກັບພຣະອົງ. 4ດັ່ງນັ້ນ ເປໂຕຈຶ່ງເວົ້າກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ພຣະອົງເຈົ້າເອີຍ ຊ່າງເປັນການດີແທ້ໆ ທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍຢູ່ບ່ອນນີ້ ຖ້າພຣະອົງຕ້ອງການໂຜດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍປຸກຕູບສາມຫລັງຂຶ້ນຄື ຫລັງໜຶ່ງສຳລັບທ່ານ ຫລັງໜຶ່ງສຳລັບໂມເຊ ແລະຫລັງໜຶ່ງສຳລັບເອລີຢາ.”

5ຂະນະທີ່ເປໂຕເວົ້າຍັງບໍ່ສຸດຄຳກໍມີກ້ອນເມກອັນແຈ່ມໃສລອຍມາປົກຄຸມພວກເພິ່ນໄວ້ ແລະມີສຽງໜຶ່ງດັງອອກມາຈາກກ້ອນເມກນັ້ນວ່າ, “ທ່ານຜູ້ນີ້ແຫຼະ ເປັນບຸດທີ່ຮັກຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເຮົາພໍໃຈຫລາຍ. ຈົ່ງຟັງເພິ່ນ.”

6ເມື່ອພວກສາວົກໄດ້ຍິນສຽງນັ້ນ ກໍສະທ້ານຢ້ານກົວຫລາຍ ຈຶ່ງໝູບໜ້າຢູ່ກັບພື້ນດິນ. 7ພຣະເຢຊູເຈົ້າມາຫາແລະຈັບບາຍພວກເພິ່ນ ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ຢ່າສູ່ຢ້ານ.” 8ເມື່ອພວກເພິ່ນມືນຕາຂຶ້ນ ແລະບໍ່ເຫັນມີຜູ້ໃດໃນທີ່ນັ້ນ ນອກຈາກພຣະເຢຊູເຈົ້າ.

9ໃນເວລາທີ່ກຳລັງລົງມາແຕ່ພູເຂົາ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ສັ່ງຫ້າມພວກເພິ່ນວ່າ, “ຢ່າສູ່ບອກນິມິດທີ່ພວກເຈົ້າເຫັນນີ້ໃຫ້ຜູ້ໃດຮູ້ ຈົນກວ່າບຸດມະນຸດຈະເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.”

10ພວກສາວົກຖາມພຣະອົງວ່າ, “ເຫດໃດພວກທຳມະຈານຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ເອລີຢາຈະຕ້ອງມາກ່ອນ?”

11ພຣະອົງຕອບວ່າ, “ຈິງແທ້ ເອລີຢາຕ້ອງມາກ່ອນ ເພື່ອຈັດແຈງທຸກສິ່ງໃຫ້ພ້ອມ. 12ແຕ່ຝ່າຍເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າ ເອລີຢາໄດ້ມາແລ້ວ ແລະປະຊາຊົນບໍ່ຮູ້ຈັກເພິ່ນ, ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດກັບເພິ່ນຕາມໃຈມັກ, ສ່ວນບຸດມະນຸດກໍຈະຕ້ອງທົນທຸກທໍລະມານດ້ວຍມືຂອງພວກເຂົາເໝືອນກັນ.”

13ແລ້ວພວກສາວົກກໍເຂົ້າໃຈວ່າ ພຣະອົງກຳລັງກ່າວແກ່ພວກເພິ່ນເຖິງໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ.

ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງໂຜດເດັກຊາຍຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຜີມານຮ້າຍສິງ

(ມຣກ 9:14-29; ລກ 9:37-43(ກ))

14ເມື່ອພວກເພິ່ນກັບຄືນມາບ່ອນທີ່ມີປະຊາຊົນແລ້ວ, ຊາຍຄົນໜຶ່ງກໍມາຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າ ຄຸເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ, 15ແລະເວົ້າວ່າ, “ພຣະອົງເຈົ້າເອີຍ ຂໍໂຜດເມດຕາລູກຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ, ລາວເປັນບ້າໝູ ແລະອາການປ່ວງບ້າເຊັ່ນນີ້ ເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມທຸກລຳບາກຫລາຍ ຈົນໂດດໃສ່ໄຟ ແລະໂຕນລົງນໍ້າເລື້ອຍໆ, 16ຂ້ານ້ອຍໄດ້ນຳລາວມາຫາພວກສາວົກຂອງທ່ານແລ້ວ, ແຕ່ພວກເພິ່ນບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຫາຍດີໄດ້.”

17ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ໂອ ຄົນສະໄໝທີ່ຂາດຄວາມເຊື່ອ ແລະຊົ່ວຊ້າເອີຍ ເຮົາຈະຕ້ອງຢູ່ກັບພວກເຈົ້າອີກດົນນານປານໃດ? ເຮົາຈະຕ້ອງອົດທົນກັບພວກເຈົ້າອີກດົນປານໃດ? ຈົ່ງພາເດັກມາຫາເຮົາເບິ່ງດູ.” 18ພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງຜີມານຮ້າຍໃຫ້ອອກ ແລະມັນກໍອອກໄປຈາກເດັກຊາຍ, ໃນທັນໃດນັ້ນ ເດັກຊາຍກໍດີເປັນປົກກະຕິ.

19ແລ້ວພວກສາວົກກໍມາຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າເປັນການສ່ວນຕົວ ແລະຖາມພຣະອົງວ່າ, “ດ້ວຍເຫດໃດ ພວກຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກບໍ່ໄດ້?”

20ພຣະອົງຕອບວ່າ, “ເພາະພວກເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອໜ້ອຍ, ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຖ້າພວກເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອທໍ່ເມັດຜັກກາດ ພວກເຈົ້າກໍຈະສັ່ງພູໜ່ວຍນີ້ວ່າ, ‘ຈົ່ງເຄື່ອນຈາກບ່ອນນີ້ໄປຢູ່ບ່ອນນັ້ນ,’ ແລະມັນກໍຈະເຄື່ອນໄປ. ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດບໍ່ໄດ້.” [21“ແຕ່ຜີແນວນີ້ບໍ່ເຄີຍຖືກຂັບອອກ ເວັ້ນແຕ່ດ້ວຍການພາວັນນາອະທິຖານ ແລະການຖືສິນອົດອາຫານ.”]

ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວເຖິງຄວາມຕາຍຂອງພຣະອົງ

(ມຣກ 9:30-32; ລກ 9:43(ຂ)-45)

22ເມື່ອພວກສາວົກຂອງພຣະອົງມາໂຮມກັນຢູ່ແຂວງຄາລີເລ, ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍກ່າວແກ່ພວກເພິ່ນວ່າ, 23“ບຸດມະນຸດກຳລັງຈະຖືກມອບໄວ້ໃນກຳມືຂອງຄົນທັງຫລາຍ ພວກເຂົາຈະຂ້າເພິ່ນ, ແຕ່ໃນວັນຖ້ວນສາມ ເພິ່ນຈະເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍສູ່ຊີວິດ.”

ພວກສາວົກກໍມີຄວາມໂສກເສົ້າຢ່າງໜັກ.

ການເສຍຄ່າບຳລຸງພຣະວິຫານ

24ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າກັບພວກສາວົກມາຮອດເມືອງກາເປນາອູມແລ້ວ ກໍມີຄົນເກັບຄ່າບຳລຸງພຣະວິຫານມາຫາເປໂຕ ແລ້ວຖາມວ່າ, “ອາຈານຂອງພວກເຈົ້າບໍ່ເສຍຄ່າບຳລຸງພຣະວິຫານບໍ?”

25ເປໂຕຕອບວ່າ, “ເສຍ.”

ເມື່ອເປໂຕເຂົ້າມາໃນເຮືອນ ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງກ່າວຂຶ້ນກ່ອນໂດຍຖາມລາວວ່າ, “ຊີໂມນເອີຍ ເຈົ້າຄິດຢ່າງໃດໃນການເສຍສ່ວຍ ຫລືເສຍພາສີໃຫ້ກະສັດໃນໂລກນີ້? ເພິ່ນເກັບຈາກລູກຂອງຕົນ ຫລືເກັບຈາກຄົນອື່ນ.”

26ເປໂຕຕອບວ່າ, “ເກັບຈາກຄົນອື່ນ.”

ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບຄືນວ່າ, “ຖ້າເປັນຢ່າງນັ້ນ ຝ່າຍລູກກໍບໍ່ຕ້ອງເສຍ. 27ແຕ່ເພື່ອບໍ່ຢາກເຮັດໃຫ້ຄົນເຫຼົ່ານີ້ເສຍໃຈ, ເຈົ້າຈົ່ງໄປຕຶກເບັດທີ່ທະເລສາບເມື່ອໄດ້ປາໂຕທຳອິດແລ້ວ ໃຫ້ເຈົ້າງະປາກມັນອອກ ແລະເຈົ້າຈະພົບເງິນຫລຽນໜຶ່ງຢູ່ໃນປາກຂອງມັນ ຈົ່ງເອົາເງິນນັ້ນໄປຈ່າຍເປັນຄ່າບຳລຸງພຣະວິຫານສຳລັບເຮົາແລະເຈົ້າ.”

Currently Selected:

ມັດທາຍ 17: ພຄພ

Highlight

Copy