ມັດທາຍ 11

ລູກສິດຂອງໂຢຮັນມາຂາບໄຫວ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າ

(ລກ 7:18-35)

1ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງສອນພວກສາວົກສິບສອງຄົນຂອງພຣະອົງແລ້ວ, ພຣະອົງກໍໄດ້ສະເດັດຈາກທີ່ນັ້ນໄປສັ່ງສອນ ແລະເທດສະໜາປ່າວປະກາດຕາມເມືອງຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ.

2ໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕຜູ້ທີ່ຖືກຄຸກຢູ່ ໄດ້ຍິນຄົນເວົ້າເຖິງກິດຈະການທີ່ພຣະຄຣິດໄດ້ເຮັດ ເພິ່ນຈຶ່ງໃຊ້ລູກສິດບາງຄົນຂອງຕົນໄປ. 3ຖາມພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ຈົ່ງບອກພວກຂ້ານ້ອຍແດ່ວ່າ, ທ່ານແມ່ນຜູ້ທີ່ຈະມານັ້ນບໍ? ຫລືພວກຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງລໍຄອຍຖ້າຜູ້ອື່ນອີກບໍ?”

4ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບວ່າ, “ຈົ່ງກັບໄປບອກໂຢຮັນຕາມທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຍິນແລະໄດ້ເຫັນ 5ຄື: ຄົນຕາບອດເຫັນຮຸ່ງໄດ້, ຄົນຂາຫ້ານຍ່າງໄດ້, ຜູ້ທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດກໍດີສະອາດ, ຄົນຫູໜວກກໍໄດ້ຍິນ, ຄົນຕາຍແລ້ວກໍເປັນຄືນມາ ແລະຂ່າວປະເສີດກໍມີການປະກາດແກ່ຄົນຍາກຈົນ. 6ຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ສົງໄສເຮົາກໍເປັນສຸກ.”

7ເມື່ອລູກສິດຂອງໂຢຮັນພວກນັ້ນກຳລັງຈາກໄປ ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍເລີ່ມກ່າວເຖິງເລື່ອງໂຢຮັນແກ່ປະຊາຊົນວ່າ, “ເຈົ້າທັງຫລາຍໄດ້ອອກໄປຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນັ້ນເພື່ອເບິ່ງຫຍັງ? ເພື່ອເບິ່ງຕົ້ນອໍ້ໄຫວໄປມາຕາມກະແສລົມພັດບໍ? 8ພວກເຈົ້າໄດ້ອອກໄປເບິ່ງຫຍັງ? ເບິ່ງຄົນທີ່ນຸ່ງເຄື່ອງຢ່າງລະອຽດອ່ອນຈົບງາມບໍ? ຜູ້ທີ່ນຸ່ງເຄື່ອງຢ່າງລະອຽດອ່ອນຈົບງາມເຊັ່ນນັ້ນ ກໍຢູ່ໃນວັງຂອງກະສັດ 9ແຕ່ພວກເຈົ້າອອກໄປເບິ່ງຫຍັງ? ເບິ່ງຜູ້ທຳນວາຍບໍ? ແມ່ນແລ້ວເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າ ທ່ານຜູ້ນັ້ນກໍຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າຜູ້ທຳນວາຍອີກ. 10ດ້ວຍວ່າ, ໂຢຮັນຜູ້ນີ້ແຫຼະ ທີ່ພຣະຄຳພີກ່າວເຖິງວ່າ, ‘ເບິ່ງແມ! ເຮົາໃຊ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາໄປກ່ອນໜ້າເຈົ້າ ເພື່ອຈັດແຈງທາງໄວ້ສຳລັບເຈົ້າ.’ 11ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ໃນບັນດາຜູ້ທີ່ເກີດຈາກແມ່ຍິງ ບໍ່ມີຜູ້ໃດໃຫຍ່ກວ່າໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ, ແຕ່ຜູ້ນ້ອຍທີ່ສຸດໃນຣາຊອານາຈັກສະຫວັນກໍໃຫຍ່ກວ່າໂຢຮັນ. 12ຕັ້ງແຕ່ຄາວໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕຈົນເຖິງປະຈຸບັນນີ້ ອານາຈັກສະຫວັນກໍຖືກຍາດຊິງເອົາຢ່າງຮຸນແຮງ ແລະພວກທີ່ມີໃຈຮຸນແຮງກໍເປັນຜູ້ຍາດຊິງເອົາໄດ້. 13ພວກຜູ້ທຳນວາຍທຸກຄົນ ແລະກົດບັນຍັດໄດ້ທຳນວາຍມາຈົນເຖິງຄາວຂອງໂຢຮັນນີ້, 14ແລະ ຖ້າພວກເຈົ້າຍອມຮັບເອົາຖ້ອຍຄຳນີ້ ກໍແມ່ນໂຢຮັນຜູ້ນີ້ແຫຼະ ທີ່ເປັນເອລີຢາຜູ້ທີ່ທຳນວາຍໄວ້ລ່ວງໜ້າວ່າຈະມາ. 15ຜູ້ໃດມີຫູຟັງ ຈົ່ງຟັງເອົາ.”

16“ເຮົາຈະປຽບຄົນສະໄໝນີ້ໃສ່ກັບຜູ້ໃດ? ກໍຄ້າຍຄືກັບເດັກນ້ອຍທີ່ກຳລັງນັ່ງຢູ່ໃນຕະຫລາດຮ້ອງໃສ່ກັນແລະກັນວ່າ,

17 ‘ພວກຂ້ອຍເປົ່າປີ່ໃຫ້ຟ້ອນ ພວກເຈົ້າພັດບໍ່ຟ້ອນລຳ

ພວກຂ້ອຍຮ້ອງໄຫ້ໄວ້ອາໄລ ແຕ່ພວກເຈົ້າບໍ່ຮ້ອງໄຫ້’

18ເມື່ອເວລາໂຢຮັນໄດ້ມາ ເພິ່ນບໍ່ກິນແລະບໍ່ດື່ມ ເຂົາເວົ້າວ່າ, ‘ຜີມານຮ້າຍສິງລາວຢູ່’ 19ຝ່າຍບຸດມະນຸດໄດ້ມາ ທັງກິນແລະດື່ມ ແລະເຂົາກໍເວົ້າວ່າ, ‘ເບິ່ງຄົນນີ້ແມ ລາວເປັນຄົນກິນເກີນສ່ວນ ແລະມັກເມົາ ທັງເປັນເພື່ອນກັບຄົນເກັບພາສີແລະຄົນບາບທັງຫລາຍ,’ ແຕ່ສະຕິປັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າກໍຖືກເປີດເຜີຍເປັນຈິງໂດຍຜົນຂອງພຣະປັນຍານັ້ນ.”

ຊົງຕິຕຽນເມືອງຕ່າງໆ

(ລກ 10:13-15)

20ດັ່ງນັ້ນ ພຣະອົງຈຶ່ງເລີ່ມປະນາມເມືອງຕ່າງໆ ທີ່ພຣະອົງເຮັດການອັດສະຈັນເປັນສ່ວນຫລາຍນັ້ນ ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃໝ່. 21ວ່າ, “ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ເມືອງໂຂຣາຊິນເອີຍ ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ເມືອງເບັດສາອີດາກໍເໝືອນກັນ ການອັດສະຈັນທີ່ໄດ້ຖືກກະທຳໃນທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ຖ້າໄດ້ຖືກກະທຳທີ່ເມືອງຕີເຣແລະເມືອງຊີໂດນແລ້ວ ປະຊາຊົນໃນເມືອງທັງສອງນີ້ກໍຄົງຈະຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃໝ່ ນຸ່ງເຄື່ອງທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າກະສອບເຂົ້າ ແລະເອົາຂີ້ເຖົ່າໂຮຍໃສ່ຫົວແຕ່ດົນນານແລ້ວ 22ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ໃນວັນພິພາກສາຂອງພຣະເຈົ້າ ໂທດຂອງຊາວເມືອງຕີເຣແລະຊີໂດນ ຈະໄດ້ຮັບກໍເບົາກວ່າໂທດທີ່ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບ. 23ສ່ວນເຈົ້າ ເມືອງກາເປນາອູມເອີຍ ເຈົ້າຈະຖືກຍົກຂຶ້ນໃຫ້ພຽງຟ້າສະຫວັນພຸ້ນບໍ? ເຈົ້າຈະຖືກຖິ້ມລົງສູ່ບຶງໄຟນະຣົກ ຖ້າການອັດສະຈັນທີ່ໄດ້ຖືກກະທຳໃນທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ໄດ້ຖືກກະທຳໃນເມືອງໂຊໂດມແລ້ວ ເມືອງນັ້ນກໍຄົງຍັງຕັ້ງຢູ່ຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້. 24ສະນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງບອກພວກເຈົ້າວ່າ ໃນວັນພິພາກສາຂອງພຣະເຈົ້າ ໂທດຂອງເມືອງໂຊໂດມກໍຈະເບົາກວ່າໂທດຂອງເຈົ້າ.”

ຈົ່ງມາຫາເຮົາ ແລະ ຮັບການພັກຜ່ອນ

(ລກ 10:21-22)

25ໃນເວລານັ້ນ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກາບທູນວ່າ, “ຂ້າແດ່ພຣະບິດາເຈົ້າ ຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງສະຫວັນແລະແຜ່ນດິນໂລກ ຂ້ານ້ອຍຂໍສັນລະເສີນພຣະອົງ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ປິດບັງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໄວ້ຈາກຜູ້ສະຫລາດ ແລະຜູ້ມີສະຕິປັນຍາ, ແຕ່ຊົງເປີດເຜີຍແກ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້. 26ແມ່ນແລ້ວພຣະບິດາເຈົ້າເອີຍ ພຣະອົງໄດ້ກະລຸນາຕາມຄວາມພໍໃຈຢ່າງນັ້ນຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ.”

27“ພຣະບິດາຂອງເຮົາໄດ້ມອບສິ່ງສາລະພັດໃຫ້ແກ່ເຮົາ ແລະບໍ່ມີຜູ້ໃດຮູ້ພຣະບິດາເຈົ້ານອກຈາກພຣະບຸດ ແລະຜູ້ທີ່ພຣະບຸດຢາກຈະເປີດເຜີຍໃຫ້ຮູ້.”

28“ບັນດາຜູ້ທີ່ເຮັດການໜັກໜ່ວງແລະແບກພາລະໜັກ ຈົ່ງມາຫາເຮົາ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ. 29ຈົ່ງເອົາແອກຂອງເຮົາແບກໄວ້ແລ້ວຮຽນຮູ້ຈາກເຮົາ ເພາະວ່າເຮົາເປັນຜູ້ໃຈອ່ອນສຸພາບແລະຖ່ອມລົງ ແລ້ວຈິດໃຈຂອງພວກເຈົ້າຈະໄດ້ພົບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ. 30ດ້ວຍວ່າ ແອກຂອງເຮົາກໍພໍເໝາະ ແລະພາລະຂອງເຮົາກໍເບົາ.”

Currently Selected:

ມັດທາຍ 11: ພຄພ

Highlight

Copy