Марко 14

ГЛАВА 14

1По два дни беше Пасха и празникот Бесквасници; а првосвештениците и книжниците сакаа да Го фатат на измама и да Го убијат;

2но велеа: – Не на празникот, за да не стане буна меѓу луѓето.

Крај на четвртокот

(Зачало 63)

3Акога беше Он во#Петок од 34-та седмица по Педесетница: Во она време, кога беше Исус во Витанија, во куќата на Симона Лепрозниот, и седеше на трпезата, дојде една жена со шишенце скапоцено и чисто нардово миро и, кога го искрши шишенцето, го изли мирото врз главата Негова.

4А некои негодуваа во себе и говореа: – Зошто мирото да се растура така?

5Тоа можеше да се продаде за повеќе од триста пенези, и да се раздадат на сиромасите. И негодуваа против неа.

6Но, Исус рече: – Оставете ја неа; зошто ја буните? Таа направи добро дело за Мене.

7Сиромасите ги имате секо гаш со вас, и кога сакате можете да им направите добро; но Мене Ме немате секогаш.

8Тоа што можеше, таа го направи: претходно го помаза телото Мое за погребение.

9Вистина ви велам: каде и да се проповеда ова Евангелие, по целиот свет ќе се прикажува за нејзин спомен и за тоа што го направи таа.

Крај на петокот

(Зачало 64)

10Тогаш#Вторник од Месопусната седмица: Во она време, Јуда Искариот, еден од дванаесетте, отиде кај првосвештениците, за да им Го предаде.

11А тие, штом чуја, се зарадуваа и ветија да му дадат сребреници. И бараше погодно време, за да Го предаде.

12Во првиот ден на Бесквасници, кога го колеа пасхалното јагне, учениците Негови Му рекоа: – Каде сакаш да отидеме и да приготвиме, за да ја јадеш пасхата?

13И испрати двајца од учениците Свои, па им рече: – Отидете в град; и ќе ве сретне еден човек, којшто ќе носи вода во стомна; одете по него!

14И каде што ќе влезе тој, кажете му на домаќинот: Учителот вели: каде е собата, во која ќе ја јадам пасхата со учениците Свои?

15И тој ќе ви покаже голема соба, послана, готова; – таму згответе ни.

16И излегоа учениците Негови и дојдоа во градот, и најдоа како што им беше рекол, па ја приготвија пасхата.

17А кога се стемни, Он дојде со дванаесетте.

18И кога седеа и јадеа, Исус им рече: – Вистина ви велам: еден од вас, којшто јаде со Мене, ќе Ме предаде.

19Тие се разжалостија и почнаа еден по друг да велат: – Да не сум јас?

20А Он им одговори и рече: – Еден од дванаесетте е, којшто макна со Мене во чинијата.

21Но Синот Човечки иде, како што е напишано за Него; ама тешко му на тој човек, преку кого Синот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек, да не беше се родил.

22И кога јадеа, Исус зеде леб, го благослови, го прекрши, па им даде и рече: – Примете, јадете; ова е Моето тело!

23Кога ја зеде чашата, заблагодари и им ја даде; и се напија од неа сите.

24И им рече: – Оваа е Мојата крв на Новиот завет, која се пролева за мнозина!

25Вистина ви велам: Јас повеќе нема да пијам од лозовиот плод сѐ до оној ден, кога ќе пијам нов во царството Божјо.

26Па, откако испејаа благодарна песна, отидоа на Маслиновата Гора.

27И им рече Исус: – Сите ќе се соблазните заради Мене во оваа ноќ; зашто е напишано: „ќе го поразам пастирот и ќе се разбегаат овците“.

28Но потоа, кога ќе воскреснам, ќе отидам во Галилеја, порано од вас.

29А Петар Му рече: – Дури и сите да се соблазнат, јас нема.

30Му рече Исус: – Вистина ти велам: дека уште денеска, во оваа ноќ, пред да запее петел двапати, ти трипати ќе се откажеш од Мене.

31Но, тој уште повеќе тврдеше: – Ако треба, дури и да умрам со Тебе, нема да се одречам од Тебе. – И сите така рекоа.

32Пристигнаа во едно место, по име Гетсиманија; и им рече на учениците Свои: – Седете овде, додека отидам да се помолам!

33И ги зеде со Себе Петра, Јакова и Јована; се ужаси и почна да тагува.

34И им рече: – Душата Ми е смртно нажалена; останете тука и бидете будни!

35И штом се оддалечи малку, падна на земјата и се молеше, за да го одмине оној час, ако е можно;

36и велеше: – Ава, Оче! Сѐ е можно за Тебе; нека Ме одмине оваа чаша; но не како Јас што сакам, туку – како Ти.

37Па, дојде и ги затече да спијат, и му рече на Петра: – Симоне, спиеш ли? Не можеше ли еден час да бидеш буден?

38– Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение; духот е бодар, но телото е слабо.

39И повторно отиде и се помоли, изговарајќи ги истите зборови.

40А кога се врати, ги најде пак како спијат, оти очите им беа натежнале; и не знаеја што да Му одговорат.

41И по третпат дојде и им рече: – Спиете, значи, и почивате! Свршено е, дојде часот; еве, се предава Синот Човечки во рацете на грешниците.

42Станете да одиме! Еве, наближи оној што Ме предава.

Крај на вторникот

(Зачало 65)

43И веднаш, додека Он уште говореше,#Среда од Месопусната седмица: Во она време, додека уште им говореше Исус на учениците Свои, Јуда, еден од дванаесетте, дојде, и со него многу народ од првосвештениците, книжниците и старешините со оружје и стапови.

44А оној што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: – Кого што ќе Го целивам, Тој е; фатете Го и водете Го претпазливо!

45Па, кога дојде, веднаш се приближи до Него и рече: – Рави, Рави! И Го целива.

46А тие ги кладоа рацете свои на Него и Го фатија.

47Еден, пак, од оние што стоеја таму, извади нож, го удри слугата на првосвештеникот и му го отсече увото.

48Исус им одговори и рече: – Како на разбојник сте излегле со ножеви и колови, за да Ме фатите?

49Секој ден бев со вас во храмот и поучував, и не Ме фативте. Но нека се исполни Писмото.

50И кога Го оставија, сите се разбегаа.

51А по Него врвеше еден млад човек, наметнат со платниште на голо тело; и војниците го фатија.

52Но тој, кога го остави платништето, побегна од нив необлечен.

53И Го доведоа Исуса при првосвештеникот, и се собраа таму сите првосвештеници, старешини и книжници.

54А Петар врвеше по Него оддалеку и влезе внатре, во дворот на првосвештеникот; па седна со слугите и се грееше на огнот.

55Првосвештениците и целиот Синедрион бараа сведоштва против Исуса, за да Го убијат, и не наоѓаа.

56Зашто мнозина лажно сведочеа против Него, но сведоштвата не беа еднакви.

57И станаа некои, па сведочеа лажно против Него, велејќи:

58– Чувме дека Он говореше: ќе го урнам овој ракотворен храм и по три дни ќе соѕидам друг, неракотворен.

59Ама ни ова нивно сведочење не беше еднакво.

60И првосвештеникот, откако застана на средина, Го праша Исуса, говорејќи: – Ништо ли не одговараш, што сведочат овие против Тебе?

61Но Он молчеше и ништо не одговараше. Првосвештеникот повторно Го праша и Му рече: – Ти ли си Христос, Синот на Благословениот?

62Исус рече: – Јас сум; и ќе Го видите Синот Човечки како седи од десната страна на силата и како доаѓа на облаците небески.

63А првосвештеникот, пак, штом ги раскина алиштата свои, рече: – Што ќе ни се повеќе сведоци?

64Чувте како хули на Бога; како ви се чини? И сите тие признаа дека заслужува смрт.

65И некои почнаа да плукаат на Него, да Му го покриаат лицето, да Го бијат и да Му велат: – Проречи! И слугите Го удираа по образите.

66Кога Петар беше долу во дворот, дојде една од слугинките на првосвештеникот,

67па штом го виде Петра да се грее, погледна во него и рече: – И ти беше со Исуса Назареецот.

68Но тој одрече, велејќи: – Не знам, ниту разбирам што говориш. И излезе надвор, пред дворот; и запеа петел.

69Слугинката, кога го виде повторно, почна да им говори на оние што стоеја таму: – И овој е од нив.

70Тој пак одрече. Подоцна, оние што стоеја таму му рекоа на Петра: – Навистина и ти си од нив; бидејќи си Галилеец, а и говорот ти е таков.

71А тој почна да се колне и се заколна: – Не Го познавам Тој Човек, за Кого што говорите.

72И по вторпат петел запеа. Петар се сети на зборовите, што му ги кажа Исус: – уште пред двапати да запее петел, трипати ќе се одречеш од Мене. И почна да плаче.

Currently Selected:

Марко 14: MK2008

Highlight

Copy