لوکا 11

دْوائے بارئوا

(مَتّا 6‏:9‏–13؛ 7‏:7‏–11)

1یکّ بَرے ایسّا جاگهے دْوا کنگا اَت، وهدے دْوایی هلّێنت، چه آییئے مریدان یکّێا گوَشت: ”او هُداوند! اَنچُش که یَهیایا وتی مرید دْوا کنگ سۆج داتگ‌اَنت همے پئیما تئو هم مارا دْوا کنگ سۆج بدئے.“ 2ایسّایا گوَشت: ”هروهد دْوا کنێت، اے ڈئولا بگوَشێت:

’او پت!#11‏:2 لهتێن دَزنبشتا آتکگ: او آسمانی پت. تئیی نام شرپدار بات. تئیی بادشاهی بیایات.#11‏:2 لهتێن دَزنبشتا آتکگ: تئیی واهگ و اِراده زمینئے سرا هم هما ڈئولا سَرجم بات که آسمانا سَرجمَ بیت.

3مئے هر رۆچیگێن رِزک و رۆزیگا هر رۆچ مارا بدئے.

4مئے گناه و رَدیان ببَکش، اَنچُش که ما وتی سجّهێن دئینکارانَ بَکشێن. مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے.‘“#11‏:4 لهتێن دَزنبشتا گێش کنگ بوتگ: و مارا چه شِرّ و شئیتانا برَکّێن.

5گڑا ایسّایا گوَشت: ”چه شما یکّے، اگن شپنێما وتی سَنگتئے لۆگا برئوت و بگوَشیت: ’او برات! منا سئے نان په بدل بدئے، 6که دۆستے چه سپرا آتکگ و منی لۆگا په ورگا هچّ نێست،‘ 7بوتَ کنت آ چه وتی لۆگا جواب بدنت و بگوَشیت: ’او دۆست! منا دلسیاه مکن، لۆگئے دپ بند اِنت و من گۆن چُکّان وپتگان. انّون پاد آتکَ نکنان ترا چیزّے بدئیان.‘ 8شمارا گوَشان، اے مرد اگن په دۆستیا پاد مئیئیت و آییا چیزّے مدنت، بله چه آییئے بازێن لێزگی و لێس و پِلّێسا#11‏:8 یا: په لَج و مئیارئے هاترا. لێس و پلّێس، بزان بازێن تکرار. پادَ کئیت و هرچے آ لۆٹیت دنتی.

9نون شمارا گوَشان: بلۆٹێت، شمارا دئیگَ بیت. شۆهاز بکنێت، درَ گێجێت. دروازگا بٹُکّێت، پَچَ بیت. 10چێا که هرکَس بلۆٹیت، آییا رسیت. هرکَس شۆهاز بکنت، درَ گێجیت. هرکَس دروازگا بٹُکّیت، په آییا پَچَ بیت.

11شمئے نیاما چُشێن پتے هست که اگن آییئے چُکّ ماهیگ بلۆٹیت مارے بدنتی؟ 12یا اگن هئیکے بلۆٹیت، زومّے بدنتی؟ 13نون اگن شما که رَدکار اێت، اَنگت هم وتی چُکّان شَرّێن چیزّانی دئیگا زانێت، گڑا مئے آسمانی پت چینکدر شرترَ زانت که وتی لۆٹۆکێن چُکّان پاکێن روها بدنت.“

ایسّا و بِلزَبول

(مَتّا 12‏:22‏–30، 43‏–45؛ مَرکاس 3‏:22‏–27)

14یکّ بَرے، ایسّا چه یکّێا جِنّے در کنگا اَت که آییا اے مرد گُنگ کرتگ‌اَت. وهدے جِنّ در آتک، گُنگێن مرد هبر کنگا لَگت و سجّهێن مردم هئیران بوتنت. 15بله لهتێنا گوَشت: ”ایسّا چه جِنّانی سردار بِلزَبولئے سرۆکیا، جِنّانَ کَشّیت.“ 16دگه لهتێنا په ایسّائے چَکّاسگا چه آییا آسمانی نشانیے لۆٹت. 17بله ایسّایا آیانی دلئے هال و هبر زانتنت و گوَشتی: ”اگن یکّ مُلکێا ناتِپاکی بکپیت، آ مُلک گار و زئوالَ بیت، اگن یکّ لۆگێئے مردم گۆن وت جنْگ و جێڑه بکننت، آ لۆگ هراب و بربادَ بیت. 18اگن شئیتان گۆن وت جنْگ بکنت، گڑا آییئے بادشاهی چۆن برجاهَ مانیت؟ شما گوَشێت که من چه جِنّانی سردار، بِلزَبولئے کُمکّا جِنّان درَ کنان. 19نون اگن من گۆن بِلزَبولئے سرۆکیا جِنّان درَ کنان، گڑا شمئے جندئے چُکّ و مرید گۆن کئیی زۆر و واکا جِنّان درَ کننت؟ اے پئیما، شمئے مرید وت شمارا مئیاریگَ کننت. 20بله اگن من گۆن هُدائے زۆر و واکا جِنّان درَ کنان، بزانێت که هُدائے بادشاهی شمئے نیاما رَستگ.

21اگن یکّ زۆراورێن مردمے سِلَهبند ببیت و وتی لۆگئے نِگهپانیا بکنت، گڑا آییئے مال و مِلکت برجاهَ ماننت. 22بله اگن زۆرمندترێن مردمے آییئے لۆگئے سرا هَمله و اُرُش#11‏:22 اُرُش، بزان هَمله. ببارت و چه آییا سردست ببیت، هما سِلاهان که آ مرد چه آیان دلجم اَت، چه آییا پَچَ گیپت و آییئے مال و مِلکتا بهر و بانگَ کنت. 23کَسے که منی همراه و دۆزواه نه‌اِنت آ منی بدواه اِنت، کَسے که مُچّ و یکجاه کنگا گۆن من هۆر نه‌اِنت، آ تَک و پَرک و شِنگ و شانگَ کنت.

24وهدے جِنّے چه کَسێا درَ کئیت، گڑا گیابانانَ رئوت تان په وتی آرامی و آسودگیا جاهے شۆهاز بکنت، بله چُشێن جاگهے نرسیتی. گڑا گوَشیت: ’چه اۆدا که در آتکگان، پدا همۆدا رئوان.‘ 25وهدے پِرَ ترّیت و گندیت که آ جاگه رُپتگ و ساپ و سَلّه اِنت، 26گڑا رئوت و چه وت دگه هپت سِلترێن جِنَّ کاریت. آ سجّهێن، هۆریگا اۆدا رئونت و اُرد و بُنگَ کننت. اے ڈئولا، آ مردمئے آسر و آکبت چه پێسریگێنا اَنگت بدترَ بیت.“

27همے وهدا که ایسّا اے هبران کنگا اَت چه مردمانی نیاما یکّ جنێنێا گْوانک جت: ”بَهتاور هما مات اِنت که چه آییئے لاپا تئو پێدا بوتگئے و ترا شیری مێچێنتگ.“ 28ایسّایا آییئے پَسّئوا درّاێنت: ”بَهتاور هما اَنت که هُدائے هبران گۆشَ دارنت و آیانی سرا کارَ کننت.“

نشانیئے لۆٹگ

(مَتّا 12‏:39‏–42؛ مَرکاس 8‏:12)

29وهدے مردمانی مُچّی گێشتر بئیان اَت، ایسّایا گوَشت: ”اے زمانگئے مردم شِرّ و زِنهکارێن مردم اَنت. اَجَبَّتێن نشانیَ لۆٹنت، بله آیان یونُس نبیئے نشانیا اَبێد، دگه هچّ نشانیے دئیگَ نبیت. 30اَنچُش که په نئینئوائے مردمان یونُس یکّ نشانیے اَت، همے پئیما انسانئے چُکّ هم وت په اے زمانگئے مردمان یکّ نشانیے بیت. 31جُست و پُرسئے رۆچا، سَبائے مَلکه#11‏:31 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: ”جنوبئے مَلکه“. گۆن اے زمانگئے مردمان هۆریگا پادَ کئیت و آیان مئیاریگَ کنت، چێا که سَبائے مَلکه چه دنیائے آ دستا آتک تان سُلئیمانئے هِکمتا بِشکنت. بله نون چه سُلئیمانا مسترێنے اِدا اِنت. 32جُست و پُرسئے رۆچا، نئینئوائے مردم گۆن اے زمانگئے مردمان هۆریگا پادَ کاینت و آیان مئیاریگَ کننت، چێا که آیان یونُسئے ڈاه و هُژّارباشئے سرا تئوبه کرت. بله نون چه یونُسا مسترێنے اِدا اِنت.

جسم و جانئے رُژنایی

(مَتّا 5‏:15؛ 6‏:22‏–23)

33هچکَس چِراگا په چێر دئیگا رۆکَ نکنت و نه آییا تَگارئے چێرا اێرَ کنت. آییا چِراگدانئے سرا اێرَ کنت، تان هرکَس که لۆگا کئیت آییئے رُژناییا بگندیت. 34تئیی چمّ، جسم و جانئے چِراگ اِنت. وهدے تئیی چمّ وشّ و دْراه اِنت، تئیی سجّهێن جسم و جان رُژناگَ بیت، بله اگن تئیی چمّ نادْراه ببیت، گڑا تئیی جسم و جان هم تهارَ بیت. 35هُژّار بئے، اے نور و رُژن که ترا هست‌اِنت، تهار مبیت. 36اگن تئیی سجّهێن جسم و جان رُژناگ ببیت و آییئے هچّ بهرے تهار مبیت، گڑا سَرجمیا دْرپشناکَ بیت، اَنچُش که چِراگئے شَهم ترا رُژناگَ کنت.“

پَریسی و شَریَتئے زانۆگرانی مئیاریگ کنگ

(مَتّا 23‏:1‏–36؛ مَرکاس 12‏:38‏–40؛ لوکا 20‏:45‏–47)

37وهدے ایسّایا هبر هلاس کرت، یکّ پَریسیێا آ وتی لۆگا مهمان کرت، ایسّا آییئے لۆگا شت و په وراکئے ورگا پَرزۆنَگئے سرا نِشت. 38بله وهدے پَریسیا دیست که ایسّایا چه ورگا پێسر دست نشُشتنت هئیران مَنت. 39گڑا هُداوندێن ایسّایا دێم گۆن آییا کرت و گوَشتی: ”شما پَریسی، پیاله و دَرپانی ڈنّی نێمگا ساپ و سَلّهَ کنێت، بله شمئے درون#11‏:39 درون، بزان باتِن، اَندرون. چه لالچ و تَماه و رَدێن کاران پُرّ اِنت. 40او ناسرپدان! آییا که شمئے ڈنّی نێمگ، بزان جسم و جان اَڈّ کرتگ، شمئے دل و درون هم هماییا نجۆڑێنتگ؟ 41گڑا چه درونئے چیزّان هئیرات بدئیێت تان سجّهێن چیزّ په شما پاک و سَلّه ببنت.

42او پَریسیان! بَژن و اَپسۆز په شما که پورچێنک و سَداپ و اے دگه کاهُکانی سرا دَه‌یَکَّ دئیێت بله چه دادرسی#11‏:42 دادرَسی، بزان هَکّێن پئیسله، هما شئور که چه دادگاهانَ کئیت، داوَری، اِنساپ. و اِنساپ و هُدائے مِهرا بێهئیال و بێتْرانگ اێت. دْرێگتا،#11‏:42 دْرێگتا، بزان دْرێگتێن، دْرێچا. پارسی و اردو ”کاش“. شما اے کار بکرتێننت و آ هم یله مداتێننت. 43او پَریسیان! بَژن و اَپسۆز په شما که کَنیسَهانی ائولی رِد و سْرَپئے نندگ و بازاران مردمانی وشّاتک و دْرَهباتان دۆستَ دارێت. 44بَژن اِنت، شما هما کبرانی پئیما اێت که آیانی سرا سِنگ و شَکّ#11‏:44 شَکّ، بزان کبرئے سِنگ که آییئے سرا مُردگئے ناما نبیسنت. نێست و گِندگَ نبنت و مردم په نازانتی آیانَ لپاشنت و گوَزنت.“

45اے هبرانی سرا شَریَتئے کازیێا گوَشت: ”او استاد! تئو گۆن وتی اے هبران، مارا هم بےاِزّت کنگا ائے.“ 46ایسّایا گوَشت: ”او شَریَتئے کازیان! په شما هم بَژن و اَپسۆز اِنت. شما مردمانی چَکّا گرانێن بارَ لَڈّێت که چه آیانی زۆرا گێش اِنت، بله وت په کُمکّ کنگا، لَنکُک و مۆردانگے#11‏:46 مۆردانگ، بزان لَنکُک، بند و بۆگ. هم نسُرێنێت.

47بَژن و اَپسۆز په شما! هما نبیانی کبرانی سرا گُمبُد و اَدّیرهَ بندێت که شمئے پت و پیرُکان کُشتگ‌اَنت. 48اے پئیما، شما وت آیانی اے کارئے شاهد و مَنّۆگر اێت. شمئے پت و پیرُکان پئیگمبر کُشتگ‌اَنت و شما آیانی کبرانی سرا اَدّیرهَ بندێت. 49پمێشکا، هُدایا چه وتی هِکمتا گوَشتگ: من پئیگمبر و کاسِد په آیان راهَ دئیان، بله آ لهتێنا کُشنت و لهتێنا آزارَ دئینت. 50پمێشکا چه دنیائے بُنگێجا هما سجّهێن پئیگمبر که مردمان کُشتگ‌اَنت، آیانی هۆن اے زمانگئے مردمانی گردنا اِنت، 51بزان هابیلئے هۆنا بگر تان زَکَریائے هۆنا، که کُربانجاه و مزنێن پرستشگاهئے نیاما رێچگ بوت. هئو! شمارا گوَشان که اے زمانگئے مردم، آ سجّهێن هۆنانی دئینکار اَنت.

52او شَریَتئے کازیان! بَژن اِنت که شما زانتکاریئے هَزانگئے کلیت زرت و برت، نه وت تها آتکگێت و نه آ که راها اَنت، تها رئوگا اِشتگ‌اَنت.“

53‏-54وهدے ایسّا چه اۆدا در آتک، پَریسی و شَریَتئے زانۆگر گۆن زهرناکی آییئے دێما اۆشتاتنت و بازێن جُست کنگا لگّتنت، تان ایسّایا چه آییئے جندئے هبران مان بگیشّێننت و داما دئور بدئینت.

Currently Selected:

لوکا 11: HPKB

Highlight

Copy