لوکا 10

په هپتادێن مریدان ایسّائے سر و سۆج

(مَتّا 10‏:1‏–15؛ مَرکاس 6‏:7‏–13)

1چه اِشیا رَند، هُداوندێن ایسّایا دگه هپتاد#10‏:1 لهتێن دَزنبشتا ”هپتاد و دو“ آتکگ. اَنچُش در 17ئے تها. مرید گچێن کرت و هما شهر و مێتگان که رئوگی اَت، چه وت پێسر، دو دوا راهی داتنت و 2گۆن آیان گوَشتی: ”کِشار باز اِنت، بله رُنۆک#10‏:2 رُنۆک، بزان هما که کشارا بُرّیت و مُچَّ کنت. کمّ. پمێشکا گۆن کِشارئے واهندا دَزبندی بکنێت و بلۆٹێت که په وتی کِشاران رُنۆک دێم بدنت. 3برئوێت، که من شمارا گوَرگانی ڈئولا، گُرکانی نیاما رئوانَ کنان. 4وتی سات و سپرا گۆن وت، نه زَرتورَگ و لۆت و پێلک#10‏:4 پێلک، بزان تورگ، لۆت، پێلگ. بزورێت و نه چئوَٹ و سواس. راها، گۆن کَسێا گێشێن تئیارجۆڑی مکنێت.

5هر لۆگێا که رئوێت ائولا بگوَشێت: ’اے لۆگئے مردم دْراه و اێمِن باتنت‘. 6چه آ لۆگئے مردمان، اگن کَسے سُهل و اێمنیئے لۆٹۆک اِنت، شمئے اے اێمنیئے واهگ په آییا رسیت و اگن آ نکرزیت، شمئے اے واهگ پدا په شما پِرَ ترّیت. 7هما یکّێن لۆگا بدارێت و لۆگ په لۆگ مرئوێت. هرچے که شمارا په ورگا داتِش، بوَرێت و بنۆشێت، چێا که کار کنۆک وتی رۆزیگئے هکدار اِنت.

8هر شهرێا که رئوێت و آ شهرئے مردم شمارا وشّاتکَ کننت، گڑا هرچے که په ورگا کارنت، بوَرێت. 9هما شهرئے نادْراهان دْراه کنێت و مردمان بگوَشێت که هُدائے بادشاهی نزّیکّ اِنت. 10بله اگن شهرێا شتێت که آ شهرئے مردمان شمارا وشّاتک نکرت، گڑا چه اۆدا در بیاێت و هما شهرئے رَهسران هرکَسا که گندێت، آیان بگوَشێت: 11’شمئے شهرئے هما دَنز که مئے پادان لگّتگ، ما آ دَنزان همِدا چَنڈێن و تکێنێن، تانکه اے دَنز شاهدی بدئینت که ما هُدائے وشّێن کُلئو په شما آورت. بله بزانێت که هُدائے بادشاهی نزّیکّ اِنت.‘ 12باور کنێت، جُست و پُرسئے رۆچا سُدومئے مردمانی سِزا چه آ شهرئے مردمانی سِزا و اَزابا آسانتر و کمترَ بیت.

ایسّائے بَژن

(مَتّا 11‏:20‏–24)

13بَژن و اَپسۆز په شما، او کُرازینئے مردمان! بَژن و اَپسۆز په شما، او بئیت‌سئیدائے مردمان! هما مۆجزه و اَجِکّایی#10‏:13 اَجِکّایی، بزان مۆجزه، هئیران کنۆکێن کار. که من شمئے نیاما پێش داشتگ‌اَنت، اگن سور و سئیدونئے شهران پێش بداشتێننت، گڑا اۆدئے مردمان هما وهدا وتی گناهانی پشۆمانیئے پۆشاک گوَرا کرتگ‌اَت و پُرانی سرا نِشتگ‌اَتنت. 14جُست و پُرسئے رۆچا، سور و سئیدونئے مردمانی سِزا چه شمئے سِزا و اَزابا آسانتر و کمترَ بیت. 15او کَپَرناهومئے مردمان! شما چست کنگ و آسمانا برگَ بێت؟ هچبر! مُردگانی جهانا سَرْشَکونَ بێت.

16اگن کَسے شمئے هبران گۆش بداریت، آ منی هبران هم گۆشَ داریت. هرکَس شمارا ممَنّیت، آ منا هم نمَنّیت و منی نمَنّۆک آییا هم نمَنّیت که منا راهی داتگ.“

17ایسّائے هپتادێن مرید گۆن شادهی پِر ترّتنت و گوَشتِش: ”او هُداوند! چه تئیی نامئے زۆرمندیا، جِنّ هم مئے هُکما مَنّنت.“ 18ایسّایا درّاێنت: ”من شئیتان دیست که گِرۆکێئے ڈئولا چه آسمانا کپت. 19من شمارا هما واک و اِهتیار داتگ که مار و زومّ و دژمنئے سجّهێن واک و کدرتا لگتمال بکنێت. هچّ چیزّ شمارا تاوان داتَ نکنت و نُکسانَ نرسێنیت. 20بله په اِشیا دِلوشّ مبێت که جِنّ شمئے هُکما مَنّنت، شمئے دِلوشّی اے ببیت که نامۆ آسمانا نبیسگ بوتگ.“

ایسّائے شادمانی

(مَتّا 11‏:25‏–27؛ 13‏:16‏–17)

21هما دمانا، گۆن پاکێن روها گَل و شادان، ایسّایا گوَشت: ”او پت، زمین و آسمانئے هُدابُند!#10‏:21 هُدابند، بزان واجه، واهُند، مالک، ساهِب. ترا سَتا کنان و ساڑایان که تئو اے راز و هبر چه زانتکار و هۆشمندان چێر داتنت و کۆدکانی سرا پَدّر کرتنت. او پت! تئو چه وتی رزا و واهگا اے ڈئولا کرت. 22سجّهێن چیزّ، پتا منی دستا داتگ‌اَنت. اَبێد چه پتا، هچکَس چُکّا نزانت، همے ڈئولا، اَبێد چه چُکّا و هما مردمان که چُکّ بلۆٹیت پتا په آیان پَدّر بکنت، دگه هچکَس پتا نزانت.“

23پدا ایسّایا په اِهوت و هَلوتا دێم گۆن مریدان کرت و گوَشتی: ”بَهتاور اَنت هما چمّ که هرچے شما دیستگ آ هم بگندنت. 24من شمارا گوَشان، بازێن پئیگمبر و بادشاهانی واهگ و مُراد همے بوتگ که هرچے شما گِندگا اێت آیان هم بدیستێن، بله ندیستِش و هرچے شما اِشکنگا اێت آیان هم بِشکُتێن بله نه‌اِشکتِش.“

نێکێن سامِریئے مِسال

(مَتّا 22‏:34‏–40؛ مَرکاس 12‏:28‏–31)

25چه شَریَتئے کازیان یکّے، ایسّائے کِرّا آتک و په آییئے چَکّاسا جُستی کرت: ”او استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“ 26ایسّایا پَسّئو دات: ”شَریَتا چے نبشته اِنت، چه آییئے وانگا تئو چے سرپدَ بئے؟“ 27آییا پَسّئو دات: ”وتی هُداوندێن هُدایا، په دل، گۆن سجّهێن جان و ساه، گۆن سجّهێن وس و واک و گۆن سجّهێن پَهم و پِگرا، دۆست بدار#10‏:27 لاویان 19‏:18. و همساهگا هم وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“#10‏:27 موسّائے واز 6‏:4 و رَند. 28ایسّایا گوَشت: ”تئو شَرّ گوَشتگ، همے ڈئولا بکن، ترا اَبدمانێن زِندَ رَسیت.“

29نون شَریَتئے زانۆگرا په اے سئوَبا که پێش بداریت آییا شَرّێن جُستے کرتگ، چه ایسّایا پدا جُست کرت: ”گڑا، منی همساهگ کئے اِنت؟“

30آییئے پَسّئوا، ایسّایا چُش گوَشت: ”یَهودی مردے چه اورشَلیما دێم په اَریهائے شهرا رئوگا اَت. راها، دُزّان گپت و آییئے مال و مَڈّی#10‏:30 مَڈّی، بزان گنج و هستی. پُلِت و آییئے گوَرئے پُچّ و پۆشاک کَشِّتنت، آییئے جند جت، لَٹّ و کُٹّ و نێمزَدگ کرت و راهئے سرا دئور دات و شتنت. 31بے گَت و گُمانا، چه همے راها یکّ دینی پێشواے گوَزگا اَت، وهدے اے مردی دیست، وتی راهی تاب دات و گوَست. 32همے ڈئولا، مزنێن پرستشگاهئے هِزمتکارے هم چه همے راها گوَزگا اَت، وهدے آ مردی دیست گوَست و شت. 33بله رَندترا، سامِری کئومئے#10‏:33 یَهودیان سامِری گُمراه زانتگ‌اَنت و گۆن آیان دئیگر و بدل و باندات نکرتگ. یکّ مردے چه اۆدا گوَزان، همے جاگها رَست. وهدے آ مردی دیست، آییئے سرا بَزّگی بوت، 34آییئے کِرّا آتک و ٹَپّی گۆن شراب و ٹێل درمان کرت و بستنت، وتی اۆلاکا سوار کرت، یکّ کاروانسراێا آورت و آییئے هئیالداری‌ای کرت. 35دومی رۆچا، کاروانسرائے هُدابُندی دو دینار دات و گوَشتی: ’اے مردئے هئیالداریا بکن، اگن چه اے زَرّان گێشتر پَکار بوت پِر ترّگئے وهدا ترا دئیان.‘“

36گڑا ایسّایا چه هما شَریَتئے زانۆگرا جُست کرت: ”تئو چے گوَشئے، چه آ سئیێنان کجامیا گۆن اے زَدَگ و ٹَپّیگێن مردا وتی همساهگی زِمّهواری سَرجم کرت؟“ 37آییا پَسّئو دات: ”هما که آییئے سرا بَزّگی بوت.“ ایسّایا گوَشت: ”برئو تئو هم اَنچُش بکن.“

ایسّا، مَریم و مَرتائے لۆگا

38ایسّا و آییئے مرید، گوَزان و پَند جنان، آتک و مێتگێا رَستنت. اۆدا، مَرتا نامێن جنێنێا ایسّا وتی لۆگا مهمان کرت. 39مَرتایا مَریم نامێن گهارے هست‌اَت که په هُداوندێن ایسّائے هبرانی گۆش دارگا آییئے پادانی دێما نِشت.

40بله مَرتا که مهمانیئے کارانی چِن و لانچا دَزگٹّ اَت، ایسّائے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او هُداوند! ترا اے هبرئے پرواه نێست که منی گهارا منا کار کنگا تهنا یله داتگ؟ بگوَشی منا کُمکّ بکنت.“ 41بله هُداوندێن ایسّایا پَسّئو دات: ”مَرتا، او مَرتا! تئو بازێن کار و بارانی سرا وتا نگران و دِلتَپَرکهَ#10‏:41 دِلتَپَرکه، بزان پرێشان، دِلتْرَکّ. کنئے، 42بله تهنا یکّ چیزّ زلورت اِنت. مَریما هما گهترێن په وت گچێن کرتگ که چه آییا پَچ گِرگَ نبیت.“

Currently Selected:

لوکا 10: HPKB

Highlight

Copy