پێدایش 31

آکوب چه لابانئے کرّا تچیت

1آکوبا اِشکت که لابانئے چُکّ گوَشگا اَنت: ”آکوبا مئے پتئے سجّهێن مال و هستی پُشتا کَشِّتگ. چه مئے پتئے مالان وتا چۆ سێر و هَزگاری کرتگ.“ 2آکوب سرپد بوت که لابان منا پێسری پئیما نچاریت.

3گڑا هُداوندا گۆن آکوبا گوَشت: ”وتی پت و پیرُک و سیادانی مُلکا واتَرّ کن. من گۆن تئو گۆن آن.“ 4آکوبا په راهیل و لیاها کلئوے دێم دات که گیابانا، منی رمگئے کَهچرا بیاێت. 5گۆن آیان گوَشتی: ”منَ گِندان که شمئے پت منا پێسری پئیما نچاریت، بله منی پتئے هُدا گۆن من گۆن بوتگ. 6شما زانێت که من گۆن وتی سجّهێن واک و توانا په شمئے پتا کار کرتگ، 7بله اَنگت شمئے پتا منا رَد داتگ و منی مُزّی دَه رندا بدل کرتگ، بله هُدایا شمئے پت نه‌اِشت که منا تاوان بدنت. 8وهدے لابانا گوَشت: ’ٹِکّ ٹِکّێن پَس تئیی مُزَّ بنت،‘ سجّهێن رمگانی زَنک و بر ٹِکّ ٹِکّێنَ بوتنت. وهدے آییا گوَشت: ’ٹَگار ٹَگارێن پَس تئیی مُزَّ بنت،‘ سجّهێن رمگانی زَنک و بر ٹَگار ٹَگارێنَ بوتنت. 9اے پئیما هُدایا شمئے پتئے رمگ پَچ گپت و منا داتنت.

10یکّ رندے، رمگئے وَهْرئے مۆسما من وابے دیست که من وتی سر چست کرت و دیست که هما پاچِن که رمگئے بُزانَ راێننت،#31‏:10 راێنگ، بزان په آپُس کنگا سوار بئیگ. ٹِکّ و ٹَگارێن اَنت. 11گڑا هُدائے پرێشتگا وابئے تها منا گوَشت: ’آکوب!‘ من گوَشت: ’جی.‘ 12گوَشتی: ’سرا چست کن و بچار، رمگئے بُزانی راێنۆکێن سجّهێن پاچِن ٹِکّ و ٹَگارێن اَنت. من دیستگ که لابانا گۆن تئو چے کرتگ. 13من بئیت‌اێلئے هُدا آن، هما جاگهئے هُدا آن که تئو اۆدا چێدَگێارا رۆگن پِر مُشت و گۆن من کئولے کرت. نون پاد آ، چه اے سرڈگارا در آ و وتی پێدائِشی مُلکا واتَرّ کن.‘ 14راهیل و لیاها گوَشت: ’مارا وَه نون پتئے لۆگا میراسے نێست. 15آ مارا هم دَرامدێئے هسابا چاریت. آییا مارا بها وَه کرتگ، مئے بهائے زَرّی هم وارتگ‌اَنت. 16آ سجّهێن مال که هُدایا چه مئے پتا پَچ گپت، اَلّما مئیگ و مئے چُکّانیگ اِنت. گڑا هما پئیما بکن که هُدایا ترا گوَشتگ.‘“

17گڑا آکوب پاد آتک، وتی جَن و چُکّی اُشتران جَمّاز کرتنت و 18پَدّان‌اَراما وتی کَٹّتگێن سجّهێن مال و هستی‌ای زُرت و وتی سجّهێن رمگی سَر دئیان کرت و دێم په کَنهانئے مُلکا وتی پت اِساکئے نێمگا راه گِپت.

19لابان پَسانی چێنا#31‏:19 پَسانی چێن، پَسانی مودانی چِنَگ و دور کنگ. شتگ‌اَت. راهیلا وتی پتئے لۆگئے بُتێن هُدا دُزِّتنت. 20آکوبا لابان اَرَمایی رَد دات، هالی ندات و چه لابانئے کِرّا تَتک. 21آکوب گۆن وتی سجّهێن مال و هستیا تَتک، چه پَراتئے کئورا گوَست و وتی دێمی گۆن گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا کرت.

لابان آکوبئے رندا کپیت

22سئیمی رۆچا لابانا هال رَست که آکوب تَتکگ. 23لابانا وتی سیاد زرتنت و تان هپت رۆچا آکوبئے رندا کپت و گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا رَسێنتی. 24هُدا شپا لابان اَرَماییئے وابا آتک و گوَشتی: ”هَبردار! آکوبا هچّ مگوَش، نه شَرّ، نه هَراب.“

25اے وهدا که لابان گۆن آکوبا دُچار کپت، آکوبا وتی گِدان گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا مِکّ کرتگ‌اَت و لابان و سیادان هم همۆدا وتی گِدان مِکّ کرتنت. 26لابانا گۆن آکوبا گوَشت: ”تئو چێا چۆ کرت؟ تئو منا رَد دات و منی جنکّ چۆ جنگی بندیگان بُرتنت. 27تئو چێا منا رَد دات و چێرکایی تتکئے؟ چێا منا هالِت ندات؟ من شمارا په شادهی گۆن سئوت و کَنجَری#31‏:27 کَنجَری تَبلَهئے ڈئولێن سازے. و چَنگئے سازان رهادگ کرتگ‌اَت. 28تئو اینچُکا هم سَبر نکرت که من وتی نُماسگ و جنکّان بچُکّان و رُکست بکنان. تئو هۆڑ و اَهمکێن کارے کرت. 29من ترا آزار داتَ کنان، بله دۆشی تئیی پتئے هُدایا گۆن من گوَشت: ’هبردار! آکوبا هچّ مگوَش، نه شَرّ، نه هراب.‘ 30تئو پمێشکا شتئے که ترا په وتی پتئے لۆگا سکّ زهیر کنگا اَت، بله تئو منی هُدا چێا دُزِّتنت؟“ 31آکوبا پَسّئو دات: ”منا تُرست که تئو وتی جنکّان پَچَ گرئے، 32بله اگن تئو وتی هُدا کَسێئے کِرّا در گێتکنت، آ کُشگَ بیت. منی سجّهێن مال و هستیا بچار، اگن اِشان تئیی چیزّے مان، مردمانی دێما منا پێشی دار و بَری.“ آکوبا نزانت که اے بُتێن هُدا راهیلا دُزِّتگ‌اَنت.

33گڑا لابانا آکوبئے گِدان و لیاهئے گِدان و دوێن مۆلدانی گِدان پَٹِّتنت، بله هچّی ندیست. وهدے چه لیاهئے گِدانا در آتک، راهیلئے گِدانا پُترت، 34بله راهیلا بُتێن هُدا زُرتگ و وتی اُشترئے لَچا#31‏:34 لَچ، بزان مزنێن سَپْتے که باری مانَ کننت و هر یا اُشتِرا لَڈّنتی. کرتگ‌اَتنت و وت لَچئے سرا نِشتگ‌اَت. لابانا سجّهێن گِدان پَٹِّت، بله هچّی ندیست. 35راهیلا گۆن وتی پتا گوَشت: ”واجه! زهر مگر، من تئیی دێما پاد آتکَ نکنان که منی جنێنی ماهانَگانی وهد اِنت.“ لابانا پَٹِّت، بله بُتێن هُدایی دَست نکپتنت. 36آکوب زهر گِپت و لابانی مَلامت کرت. گۆن لابانا گوَشتی: ”منی مئیار چے اِنت؟ من چِه گناه کرتگ که تئو زَهرا زَهر منی رندا کپتگئے؟ 37نون که تئو منی سجّهێن چیزّ پَٹِّتگ‌اَنت، ترا چُشێن چیزّے دست کپت که تئییگ اِنت؟ اگن دست کپتگ، منی و وتی سیاد و مردمانی دێما اێری کن. بِلّی هما منی و تئیی پئیسَلها کننت. 38من بیست سالا تئیی کِرّا بوتگان. تئیی یکّ مێش و بُزێا نگێتکَگ.#31‏:38 گێجَگ، بزان چه وهدا پێسر جانوَرئے زایَگ و نێمتمانێن چُکّئے آرَگ. من تئیی رمگئے یکّ گوَرانڈے نئوارتگ. 39من هچبر دَلوَتے تئیی کِرّا نئیاورتگ که رستران جتگ و کُشتگ. هر تاوانے که بوتگ، بدل من چه وت پُرّ کرتگ. اگن یکّ چیزّے رۆچا دُزّگ بوتگ یا شپا، آییئے کیمّت تئو چه من لۆٹتگ. 40اے منی هال بوتگ. رۆچا منا گرما کُشتگ و شپا گْوَهرا. منی چمّانی واب شتگ. 41تئیی لۆگا بیست سالا منی هال همے بوتگ. من چارده سال تئیی دوێن جنکّانی هاترا په تئو کار کرتگ و شش سال تئیی رمگانی هاترا. اَنگت تئو ده رندا منی مُزّ بدل کرتگ. 42اگن منی پتئے هُدا، اِبراهێمئے هُدا و اِساکئے هُدا#31‏:42 اَسلیگێن اِبرانی نبشتانکَ گوَشیت اِساکئے هئیبت، بزان هما هُدا که اِساکا چه آییا تُرستگ. گۆن من گۆن مبوتێن، اَلّما تئو منا هۆرک و هالیگێن دستان راه داتگ‌اَت، بله هُدایا منی بزّگی و زَهمت دیستگ و دۆشی ترا نِهرّ و هکّلی داتگ.“

43لابانا گوَشت: ”اے جنکّ منی جنکّ اَنت، چُکّ منی چُکّ و رمگ هم منی رمگ اَنت. هرچے که گِندَگا ائے، منیگ اِنت. بله مرۆچی منی دست گۆن وتی اے جنکّ و اِشانی پێدا کرتگێن چُکّانَ نَرسیت. 44بیا، من و تئو گۆن یکدگرا اَهد و پئیمانے بندێن. بِلّی اے اَهد منی و تئیی نیاما گواه و شاهدَ بیت.“ 45گڑا آکوبا سِنگے زُرت و چێدَگے اَڈّ کرت و 46گۆن وتی سیادان گوَشتی: ”سِنگ مُچّ کنێت.“ آیان سِنگ زُرت و کۆت#31‏:46 کۆت، بزان سر په سر کرتگێن چیزّ. کرتنت و همِشیئے کِرّا ورگِش وارت. 47لابانا اِشیئے نام جێگَرسَهَدوتَه#31‏:47 جێگَرسَهَدوتَه اَرَمایی زُبانئے لَبزے و مانا اِنتی: ”شاهِدیئے کۆت“. کرت و آکوبا گَلید#31‏:47 گَلید اِبرانی زُبانئے لَبزے و اِشیئے مانا هم ”شاهِدیئے کۆت“ اِنت.. 48لابانا گوَشت: ”مرۆچی اے سِنگ‌کۆت منیگ و تئیی نیاما شاهدے.“ پمێشکا اے گَلید نامێنگ بوت و 49لابانا اِشیئے نام مِسپه#31‏:49 مِسپهئے مانا اِنت: ”نگهپانیئے بُرج“. هم کرت که گوَشتی: ”وهدے من وتی راها رئوان و تئو وتیگا، هُداوند منا و ترا گِندیت. 50اگن گۆن منی جنکّان شَرّ مبئے و منی جنکّانی سرا دگه جَن بگرئے، بِلّ تُرے کسّ مگندیت، بله بێهئیال مبئے که هُدا منا و ترا گِندیت.“

51لابانا گۆن آکوبا چۆ هم گوَشت: ”اِش اِنت سِنگ‌کۆت و اِش اِنت هما چێدَگ که من وتیگ و تئیی نیاما مِکّ کرتگ. 52اے سِنگ‌کۆت شاهِدے و اے چێدَگ هم شاهِدے که من په تئیی آزار دئیگا چه اے سِنگ‌کۆتا نگوَزان و دێم په تئو نئیایان و تئو هم په منی آزار دئیگا چه اے سِنگ‌کۆت و چێدَگا نگوَزئے و دێم په منَ نئیائے. 53اِبراهێمئے هُدا، ناهۆرئے هُدا، آیانی پتئے هُدا منی و تئیی نیاما دادرَس بات.“ گڑا آکوبا وتی پت اِساکئے هُدائے#31‏:53 اَسلیگێن اِبرانی نبشتانکَ گوَشیت اِساکئے هئیبت، بزان هما هُدا که اِساکا چه آییا تُرستگ ناما سئوگند وارت. 54همۆدا، کۆهستگێن دَمگا کُربانیگے کرتی و سیاد و وارِسی ورگێا داوَت داتنت. ورگا رند شپا همۆدا داشتِش.

55دومی سباها، ماهلّه لابانا وتی جنکّ و نُماسگ چُکِّت و برکت داتنت. پدا در آتک و وتی لۆگا پِر تَرِّت.

Currently Selected:

پێدایش 31: HPKB

Highlight

Copy