پێدایش 27

اِساک آکوبا برکتَ دنت

1وهدے اِساک پیر بوت، چمّی نِزۆر بوتنت و مئیمیَ نکرت. یکّ رۆچے وتی مسترێن چُکّ، ایسّویی لۆٹت و گوَشتی: ”او منی چُکّ!“ آییا گوَشت: ”جی.“ 2اِساکا گوَشت: ”بچار، من پیر آن و نزانان کجام رۆچا مِران. 3پمێشکا وتی سِلاهان، وتی تیردان و کمانا بزور و گیابانا برئو و په من شکارے بکن. 4وشتامێن ورگے په من تئیار کن و بیار که بوَران و چه مرکا پێسر ترا برکت بدئیان، اَنچێن ورگے که منا دۆستَ بیت.“

5وهدے اِساک گۆن وتی چُکّ ایسّوا هبرا اَت، رِبِکّا آیانی هبران گۆش دارگا اَت. ایسّو که په شکارئے جنَگ و آرگا گیابانا شت، 6رِبِکّایا گۆن وتی چُکّ آکوبا گوَشت: ”بچار، من اِشکت که تئیی پتا گۆن تئیی برات ایسّوا گوَشت: 7’په من شکارے بکن و بیار و وشتامێن ورگے اَڈّ کن که بوَران و چه مَرکا پێسر هُداوندئے بارگاها ترا برکت بدئیان.‘ 8منی چُکّ! نون منی هبرا شَرّ دلگۆش کن و همے پئیم که من ترا گوَشان، اَنچۆ بکن: 9برئو و چه رمگا په من دو شَرّێن شِنکّ بیار که من په تئیی پتا وشتامێن ورگے اَڈّ کرت بکنان، هما پئیما که آییا دۆستَ بیت. 10پدا بَر و وتی پتا بدئے که بوارتِش و چه مَرکا پێسر ترا برکت بدنت.“

11آکوبا گۆن وتی مات رِبِکّایا گوَشت: ”بله منی برات ایسّوئے بدنا باز پُٹ پِر اِنت و منی جان ساپ اِنت. 12اگن منی پت منا دست پِر بکنت، گڑا؟ من آییئے چمّان پرێبکارے بان و برکتئے بدلا نالَتے وتی سرا کاران.“ 13ماتا گوَشت: ”منی چُکّ! تئیی بدَلا نالَت منی چَکّا کپات. بَسّ منی هبرا گۆش دار، برئو و شِنکّان بیار.“

14گڑا آکوب شت، شِنکّی گپت و وتی ماتئے کِرّا آورتنت و ماتا وشتامێن ورگے هما پئیما اَڈّ کرت که آکوبئے پتا وشَّ بوت. 15رِبِکّایا وتی مسترێن چُکّ ایسّوئے هما شَرّێن گُد که لۆگا آییئے کِرّا اێر اَتنت، زرت و وتی کَسترێن چُکّ آکوبئے گوَرا داتنت. 16آکوبئے گردنئے بێپُٹێن جاگه و دستی گۆن شِنکّانی پۆستا پۆشِتنت. 17نون اَڈّ کرتگێن وشتامێن ورگ و نگنی وتی چُکّ آکوبئے دستا داتنت. 18آکوب وتی پتئے کِرّا شت و گوَشتی: ”منی پت!“ اِساکا گوَشت: ”جی منی چُکّ! تئو کئے ائے؟“ 19آکوبا گوَشت: ”من ایسّو آن، تئیی ائولی چُکّ. من هما پئیما کرت که تئو گوَشتگ‌اَت. پاد آ، بِنند و چه منی شکارا چیزّے بوَر که منا برکت دات بکنئے.“ 20اِساکا وتی چُکّ جُست کرت: ”منی چُکّ! چۆ زوتّ تئو چۆن شکار در گێتک؟“ پَسّئوی دات: ”هُداوندا، تئیی هُدایا منا سۆبێن کرت.“ 21گڑا اِساکا گۆن آکوبا گوَشت: ”منی چُکّ! نزّیکتر بیا که من ترا دست پِر کرت بکنان و بزانان که په راستی تئو منی چُکّ ایسّو ائے یا نه.“

22آکوب وتی پت اِساکئے نزّیکّا شت، پتا دست پِر کرت و گوَشت: ”تئوار آکوبئیگ اِنت، بله دست ایسّوئیگ اَنت.“ 23اِساکا آکوب پَجّاه نئیاورت، چێا که نون آکوبئے دستان ایسّوئے دستانی پئیما باز پُٹ پِر اَت. گڑا اِساک آکوبئے برکت دئیگا لگّت. 24اِساکا جُست کرت: ”په راستی تئو منی چُکّ ایسّو ائے؟“ آییا پَسّئو دات: ”هئو.“ 25گڑا گوَشتی: ”منی چُکّ! چه وتی شکارا کَمُّک بیار که بوَران و رندا ترا برکت بدئیان.“ آکوبا ورگ آورتنت و آییا وارت. شرابی هم آورت و اِساکا وارت. 26نون پتا گوَشت: ”منی چُکّ! اِدا بیا و منا بچُکّ.“ 27آکوب آییئے نزّیکّا شت و چُکِّتی. اِساکا که آییئے گُدانی بۆ لگّت، آکوبی برکت دات و گوَشتی:

”بچار، منی چُکّئے بۆ

چۆ هما گیابانئے وشبۆا اِنت

که هُداوندا برکت داتگ.

28هُدا ترا چه آسمانئے نۆد#27‏:28 نۆد، بزان نَمبی. و

زمینئے سێری و هَزگاریا

بێهساب دان و تازگێن شراب بدئیات.

29کئوم تئیی هِزمتا بکناتنت و

راج تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت.

وتی براتانی واجه باتئے و

تئیی ماتئے چُکّ

تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت.

هرکَس ترا نالتَ کنت،

وت نالتی بات و

هرکَس که ترا برکتَ دنت،

آییا برکت برسات.“

ایسّو برکتَ لۆٹیت

30اِساکا آکوبئے برکت دئیگ هلاس کرتگ‌اَت و آکوب نۆکی چه وتی پت اِساکئے کِرّا شتگ‌اَت که آییئے برات ایسّو چه شکارا آتک. 31آییا هم وشتامێن ورگے اَڈّ کرت و په وتی پتا آورت. گوَشتی: ”منی پت! پاد آ، بنند و چه منی شکارا چیزّے بوَر که منا برکت دات بکنئے.“ 32آییئے پت اِساکا گوَشت: ”تئو کئے ائے؟“ آییا پَسّئو دات: ”من تئیی چُکّ آن، ایسّو آن، تئیی ائولی چُکّ.“ 33نون اِساکا بَلاهێن لَرزَگے جانا کپت و گوَشتی: ”گڑا آ کئے اَت که شکارے جت و په من آورتی و من تئیی آیگا دمانے پێسر وارت و آییارا برکت دات؟ و اَلّم آییا برکتَ رسیت.“

34وهدے ایسّوا وتی پتئے هبر اِشکتنت، بلاهێن پِریاتے جتی. گۆن وتی پتا گوَشتی: ”منا برکت دئے، منی پت! منا هم برکت بدئے.“ 35بله اِساکا گوَشت: ”تئیی برات په مَکر و پرێب آتک و تئیی برکتی بُرت.“ 36ایسّوا گوَشت: ”پمێشکا نامی آکوب اِنت.#27‏:36 آکوبئے لبز گۆن اِبرانی زبانئے دو لبزا نزّیکّ اِنت که یکّێئے مانا ”پادئے پونزا گیپت“ اِنت و دومیئے مانا ”پادئے کَشّۆک“ یا ”ران کنۆک“ اِنت. اے دومی رند اِنت که منا رێپێنیت. پێسرا منی پێدائِشی هَکّی#27‏:36 پێدائِشی هَکّ، بزان ائوَل‌چُکّیئے هَکّ که ائولی چُکّئے بهر گێشتر بوتگ. وارت و نون منی برکتی بُرت.“ پدا جُستی کرت: ”تئو په من هچّ برکت پَشت نگێتکگ؟“

37اِساکا گوَشت: ”من آییارا تئیی واجه کرتگ و آییئے سجّهێن سیاد آییئے هِزمتکار کرتگ‌اَنت. من آییارا گۆن دان و تازگێن شرابا رِزک و رۆزیگ بَکشاتگ. نون په تئو چے کرتَ کنان، منی چُکّ؟“ 38ایسّوا گۆن وتی پتا گوَشت: ”منی پت! تئیی کِرّا برکت همے یکّێن اَت؟ منا هم برکت بدئے، منی پت!“ و ایسّوا زار زارا گرێت.

39آییئے پت اِساکا گوَشت:

”تئیی هَنکێن چه زمینئے سێری و هَزگاریا بێبَهرَ بیت و

چه بُرزێن آسمانئے نۆدان هم.

40تئو په زهم وتی رۆزیگا درَ گێجئے و

وتی براتئے هِزمتا کنئے،

بله وهدے بێزارَ بئے،

وتی براتئے جُگا#27‏:40 جُگ دارے که په زمینئے ننگار کنگا دو گۆکئے گردنا بندنتی.

چه وتی گردنا کَشّئے و چَگلَ دئیئے.“

41چه هما وهدا ایسّوا په آکوبا کێنگ دلا داشت، هما برکتئے سئوَبا که پتا آییارا داتگ‌اَت. دلا گوَشتی: ”منی پتئے پُرسئے رۆچ نزّیکّ اَنت. رندا وتی برات آکوبا کُشان.“

آکوبَ تچیت و هارانا رئوت

42وهدے رِبِکّایا هال رَست که آییئے مسترێن چُکّ ایسّوا چے گوَشتگ، وتی کَسترێن چُکّ آکوبی لۆٹت و گوَشتی: ”تئیی برات ایسّوا دل وشّ کرتگ که آکوبا کُشان و وتی بێرا گران. 43منی چُکّ! نون منی هبرا بگر. زوتّ چه اِدا بتَچ و هارانا، منی برات لابانئے کِرّا برئو. 44چیزّے وهدا هماییئے کِرّا بدار تانکه تئیی برات وتی زهران اێر ببارت. 45تئیی براتئے زهر که اێرَ کایَنت و آ کارا بێهئیالَ کنت که تئو گۆن آییا کرتگ، من په تئو کلئوے راهَ دئیان. گڑا چه اۆدا واتَرّ کن و بیا. چێا یکّێن رۆچا من شما دوێنان بباهێنان؟“

46نون رِبِکّایا گۆن اِساکا گوَشت: ”من اے هیتّی جنێنانی سئوَبا چه زندگیا بێزار آن. اگن آکوبا چه اے مُلکئے جنکّان، چه اے وڑێن هیتّی جنکّان یکّے سانگ کرت، گڑا من بمراتان.“

Currently Selected:

پێدایش 27: HPKB

Highlight

Copy