ေဒသနာက်မ္း 2

ေပ်ာ္႐ႊင္မႈသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏

1ငါသည္ ငါ့စိတ္ႏွလုံးအား “ယခုလာေလာ့။ အေပ်ာ္အပါးအားျဖင့္ သင့္ကို ငါစမ္းသပ္မည္။ ေကာင္းေသာအရာကိုလည္း ခံစားသိရွိေလာ့”ဟု ႁမြက္ဆို၏။ သို႔ရာတြင္ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ထိုအမႈအရာသည္လည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏။ 2ရယ္ေမာျခင္းသည္ “႐ူးသြပ္ျခင္းျဖစ္၏” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အေပ်ာ္အပါးသည္ “မည္သည့္အက်ိဳးရွိသနည္း” ဟူ၍လည္းေကာင္း ငါဆို၏။ 3လူသားတို႔သည္ မိမိတို႔၏အနည္းငယ္ေသာ အသက္တာေန႔ရက္မ်ား၌ မိုးေကာင္းကင္ေအာက္တြင္ မည္သည့္အရာျပဳေကာင္းသည္ကို ငါျမင္ရသည္အထိ ငါ့စိတ္ႏွလုံးကို ဉာဏ္ပညာျဖင့္ဦးေဆာင္ရင္း မိုက္မဲေသာအမႈ၌က်င္လည္၍ ငါ့ကိုယ္ခႏၶာကိုစပ်စ္ဝိုင္ျဖင့္အားတက္ေစမည္ဟု ငါ့စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ငါႀကံစည္၏။ 4ငါသည္ ငါျပဳေသာအမႈမ်ားကို တိုးပြားေစ၏။ ငါ့အတြက္ အိမ္မ်ားကို ငါတည္ေဆာက္၍ စပ်စ္ၿခံမ်ားကို ငါစိုက္ပ်ိဳး၏။ 5ဥယ်ာဥ္မ်ားႏွင့္ သစ္သီးၿခံမ်ားကိုလည္း ငါလုပ္၍ ထိုေနရာမ်ားတြင္ သီးစားပင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ငါစိုက္ပ်ိဳး၏။ 6သစ္ပင္မ်ားေပါက္ေနေသာေတာထဲသို႔ေရသြင္းရန္ ေရေလွာင္ကန္မ်ားကိုလည္း ငါတည္ေဆာက္၏။ 7ငါသည္ ကြၽန္ေယာက္်ားႏွင့္ ကြၽန္မိန္းမတို႔ကို ဝယ္ယူ၏။ ငါ့ထံ၌ ကြၽန္သေပါက္မ်ားလည္းရွိ၏။ ငါ့အလ်င္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ရွိႏွင့္သူအားလုံးတို႔ထက္ မ်ားစြာေသာတိရစာၦန္တို႔လည္း ငါ၌ရွိ၏။ 8ေ႐ႊႏွင့္ေငြတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ရွင္ဘုရင္မ်ားႏွင့္တိုင္းျပည္တို႔၏ဘ႑ာကိုလည္းေကာင္း ငါစုေဆာင္း၏။ အမ်ိဳးသားသီခ်င္းသည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးသီခ်င္းသည္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ လူသားတို႔ေပ်ာ္ေမြ႕ရာျဖစ္ေသာေမာင္းမမိႆံမ်ားကိုလည္းေကာင္း ငါေခၚယူ၏။ 9ဤသို႔ျဖင့္ ငါသည္ ႀကီးျမတ္လာ၍ ငါ့အလ်င္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ရွိႏွင့္သူအားလုံးတို႔ထက္သာလြန္၏။ ငါ၏ဉာဏ္ပညာသည္လည္း ငါ၌တည္ၿမဲတည္ေန၏။ 10ငါသည္ ငါ့မ်က္စိလိုခ်င္တပ္မက္ေသာအရာတစ္စုံတစ္ခုကိုမွ်မျငင္း။ ငါ့စိတ္ႏွလုံးကိုလည္း အေပ်ာ္အပါးရွိသမွ်ကိုခံစားခြင့္ေပးထား၏။ အမွန္စင္စစ္ ငါ၏စိတ္ႏွလုံးသည္ ငါ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈအားလုံး၌ ဝမ္းေျမာက္၏။ ဤသည္ကား ငါ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈအားလုံးအတြက္ ငါရရွိေသာေဝစုျဖစ္၏။ 11သို႔ေသာ္ ငါ့လက္ျဖင့္ျပဳခဲ့ေသာအမႈအားလုံးတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုအမႈတို႔ကိုျပဳလုပ္ရန္ ငါႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့သည့္ ငါ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈကိုလည္းေကာင္း ငါျပန္၍ဆန္းစစ္ေသာအခါ ၾကည့္ရႈေလာ့။ အားလုံးသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ၿပီး ေလကိုလိုက္ဖမ္းျခင္းျဖစ္၏။ ေနေအာက္တြင္ အက်ိဳးျဖစ္ေစေသာအရာတစ္စုံတစ္ခုမွ်မရွိ။

ပညာ၏တန္ဖိုးကို ႏႈိင္းဆျခင္း

12ရွင္ဘုရင္ေနာက္မွေပၚထြန္းလာေသာသူသည္ မည္သည့္အရာကိုျပဳႏိုင္သနည္း။ ထိုရွင္ဘုရင္ျပဳၿပီးေသာအရာကိုသာျပဳႏိုင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ဉာဏ္ပညာကိုလည္းေကာင္း၊ ႐ူးသြပ္ျခင္းႏွင့္ မိုက္မဲျခင္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း ျပန္၍ဆန္းစစ္ၾကည့္၏။ 13ထိုအခါ အလင္းသည္ အေမွာင္ထက္ ပို၍အက်ိဳးရွိသကဲ့သို႔ ဉာဏ္ပညာသည္ မိုက္မဲျခင္းထက္ ပို၍အက်ိဳးရွိသည္ကို ငါေတြ႕ျမင္၏။ 14ပညာရွိေသာသူ၏မ်က္စိသည္ သူ၏ဦးေခါင္းထဲ၌ရွိ၏။ မိုက္မဲေသာသူမူကား အေမွာင္ထဲ၌ေလွ်ာက္လွမ္းတတ္၏။ သို႔ရာတြင္ တစ္ခုတည္းေသာအျဖစ္သည္ သူတို႔အားလုံး၌ျဖစ္ပ်က္သည္ကို ငါသိ၏။ 15ထိုအခါ ငါက “မိုက္မဲေသာသူ၌ျဖစ္ပ်က္ေသာအျဖစ္မ်ိဳးသည္ ငါ၌လည္းျဖစ္ပ်က္လိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ငါဉာဏ္ပညာရွိျခင္းသည္ ငါ့အတြက္ မည္သို႔အက်ိဳးထူးသနည္း”ဟု ငါ့စိတ္ထဲ၌ႁမြက္ဆို၏။ တစ္ဖန္ “ဤအရာသည္လည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏”ဟု ငါ့စိတ္ထဲ၌ ေျပာဆို၏။ 16အမွန္စင္စစ္ မိုက္မဲေသာသူကဲ့သို႔ပင္ ပညာရွိေသာသူသည္လည္း အစဥ္အၿမဲေအာက္ေမ့ျခင္းခံရမည္မဟုတ္။ ေနာင္လာမည့္ေန႔ရက္မ်ားတြင္ အားလုံးသည္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ ပညာရွိေသာသူသည္ မိုက္မဲေသာသူနည္းတူ ေသတတ္ပါသည္တကား။ 17ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ အသက္ရွင္ရျခင္းကိုမုန္း၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေနေအာက္တြင္ျပဳေသာအမႈသည္ ငါ့အတြက္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္း၏။ အေၾကာင္းမူကား ခပ္သိမ္းေသာအရာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ၿပီး ေလကိုလိုက္ဖမ္းျခင္းျဖစ္၏။

လုပ္ေဆာင္သမွ် အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏

18ေနေအာက္တြင္ ငါႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေသာ ငါ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈအားလုံးကိုလည္း ငါမုန္း၏။ အေၾကာင္းမူကား ငါ့ေနာက္လာမည့္သူအား ၎တို႔ကိုခ်န္ထားခဲ့ရမည္ျဖစ္၏။ 19ထိုသူသည္ ပညာရွိေသာသူျဖစ္မည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မိုက္မဲေသာသူျဖစ္မည္ေလာ မည္သူသိႏိုင္သနည္း။ သို႔ေသာ္ ေနေအာက္တြင္ ဉာဏ္ပညာရွိစြာငါႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သည့္ ငါ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈအားလုံးကို ထိုသူသည္ စိုးမိုးရလိမ့္မည္။ ဤအရာသည္လည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏။ 20ထို႔ေၾကာင့္ ေနေအာက္တြင္ငါႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သည့္ ငါ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈအားလုံးအေပၚ ငါသည္ ေမွ်ာ္လင့္စရာကင္းမဲ့လာေလ၏။ 21အေၾကာင္းမူကား ဉာဏ္ပညာ၊ အသိပညာႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္မႈတို႔ျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေသာသူရွိေသာ္လည္း ထိုသူသည္ မိမိ၏ေဝစုကို ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမရွိေသာသူအား ေပးအပ္ရမည္ျဖစ္၏။ ဤအရာသည္လည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ၿပီး အလြန္ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာအမႈျဖစ္၏။ 22လူသည္ ေနေအာက္တြင္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သည့္ သူ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈအားလုံးအတြက္လည္းေကာင္း၊ သူ၏စိတ္ႏွလုံးစြဲလမ္းေသာအရာမ်ားအတြက္လည္းေကာင္း မည္သည့္အရာကိုရရွိသနည္း။ 23သူ၏ေန႔ရက္ရွိသမွ်တို႔သည္ ဒုကၡေဝဒနာႏွင့္ျပည့္လ်က္ သူ၏အလုပ္သည္ပူေဆြးစရာျဖစ္၏။ သူ၏စိတ္ႏွလုံးသည္ ညအခါ၌ပင္ မနားရေပ။ ဤအရာသည္လည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏။ 24လူသည္ စားလ်က္၊ ေသာက္လ်က္၊ မိမိ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈအေပၚ စိတ္ေက်နပ္အားရလ်က္ေနျခင္းမွတစ္ပါး သူ႔အတြက္အျခားေကာင္းေသာအရာမရွိ။ ထိုအရာသည္လည္း ဘုရားသခင္၏လက္ေတာ္မွလာသည္ကို ငါေတြ႕ျမင္၏။ 25အေၾကာင္းမူကား ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ကင္း၍ မည္သူသည္ စားႏိုင္မည္နည္း။ မည္သူသည္ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္မည္နည္း။ 26အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ မိမိစိတ္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႕ေသာသူအား ဉာဏ္ပညာ၊ အသိပညာႏွင့္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတို႔ကို ေပးေတာ္မူ၏။ အျပစ္ျပဳေသာသူကိုကား ဘုရားသခင္၏စိတ္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႕ေသာသူအားေပးအပ္ရန္အတြက္ စုသိမ္း၍သိုမွီးထားရသည့္အလုပ္ကို ေပးေတာ္မူ၏။ ဤအရာသည္လည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ၿပီး ေလကိုလိုက္ဖမ္းျခင္းျဖစ္၏။

Currently Selected:

ေဒသနာက်မ္း 2: MSBZ

Highlight

Copy