YouVersion Logo
Search Icon

ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 13

13
အာမႏုႏ္ုက တာမာကို အဓမၼျပဳက်င့္ျခင္း
1ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​၏​သား​အဗရွလုံ​တြင္ တာမာ​အမည္​ရွိ​ေသာ​၊ အဆင္းလွ​ေသာ​ႏွမ​တစ္​ဦး​ရွိ​၏​။ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​၏​သား​အာမႏုန္​သည္ တာမာ​ကို​ခ်စ္​၏​။ 2ထိုသို႔ အာမႏုန္​သည္ ႏွမ​တာမာ​ကို ခ်စ္​ေသာ​စိတ္​ျဖင့္ စိတ္ဖိစီး​ကာ​ဖ်ား​ေလ​၏​။ ႏွမ​ေတာ္​သည္ အပ်ိဳစင္​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ သူ႔​အား မည္သို႔​ရယူ​ရ​မည္​ကို အာမႏုန္​ေတြး​မ​ရ​ဘဲ အခက္ေတြ႕​ေန​၏​။ 3အာမႏုန္​တြင္ ေယာနဒပ္​အမည္​ရွိ​ေသာ မိတ္ေဆြ​တစ္​ဦး ရွိ​၏​။ ေယာနဒပ္​သည္ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​၏​အစ္ကို ရွိမာ​၏​သား ျဖစ္ၿပီး အလြန္​ဉာဏ္မ်ား​သူ​ျဖစ္​၏​။ 4သူ​က အာမႏုန္​အား “​အို ဘုရင့္​သား​ေတာ္​၊ အဘယ္ေၾကာင့္ တစ္ေန႔​ထက္​တစ္ေန႔ ပိန္​လာ​သနည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​အား ေျပာျပ​၍​မ​ရ​သေလာ​”​ဟု ဆို​လွ်င္ အာမႏုန္​က “​ငါ့​ညီ အဗရွလုံ​၏​ႏွမ တာမာ​ကို ငါ​ခ်စ္​မိ​ေန​ပါ​ၿပီ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။
5ထိုအခါ ေယာနဒပ္​က သူ႔​အား “​သင္​ေနမေကာင္း​ေယာင္ေဆာင္​ၿပီး အိပ္ရာ​ထဲ​လွဲ​ေန​လိုက္​ပါ​။ သင့္​ခမည္းေတာ္ သင့္​ကို​လာၾကည့္​လွ်င္ ‘​အကြၽႏ္ုပ္​ကို ျပဳစုေကြၽးေမြး​ဖို႔ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ႏွမ​တာမာ​ကို လႊတ္ေပး​ပါ​။ အကြၽႏ္ုပ္​ေရွ႕​တြင္ အစားအစာ​ျပင္ဆင္​ေပး​သည္​ကို ၾကည့္​ၿပီး သူ႔​လက္​ႏွင့္ ခြံ႕ေကြၽး​သည္​ကို စား​လို​ပါ​၏’​ဟူ၍ ေလွ်ာက္​ေလာ့”​ဟု အႀကံေပး​ေလ​၏​။
6ထို႔ေၾကာင့္ အာမႏုန္​သည္ ေနမေကာင္း​ေယာင္ေဆာင္​ၿပီး လွဲ​ေန​ေလ​၏​။ ရွင္ဘုရင္​လာၾကည့္​ေသာအခါ အာမႏုန္​က ရွင္ဘုရင္​အား “​အကြၽႏ္ုပ္​၏​ႏွမ တာမာ​ကို လႊတ္ေပး​ၿပီး အကြၽႏ္ုပ္​ေရွ႕​တြင္ မုန႔္​ႏွစ္​ျပား​ကို​လုပ္ေပး​ေစ​ပါ​။ သူ႔​လက္​ႏွင့္ ခြံ႕ေကြၽး​သည္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​စား​လို​ပါ​၏​”​ဟု ေလွ်ာက္​လွ်င္
7ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​က​လည္း တာမာ​ရွိ​ရာ​နန္းေဆာင္​သို႔​လူ​လႊတ္​၍ “​ယခု သင့္​အစ္ကို​အာမႏုန္​ရွိ​ရာ​နန္းေဆာင္​သို႔​သြား​ၿပီး သူ႔​အတြက္ စားစရာ​ကို​ျပင္ဆင္​ေပး​ပါ​”​ဟု မွာလိုက္​၏​။
8ထို႔ေၾကာင့္ တာမာ​သည္ အစ္ကို​အာမႏုန္​ရွိ​ရာ​နန္းေဆာင္​သို႔​သြား​၍ လဲေလ်ာင္း​ေန​ေသာ အာမႏုန္​ေရွ႕​တြင္ မုန႔္ညက္​ကို​ယူ​၍ နယ္​ၿပီးလွ်င္ မုန႔္​ကို​ဖုတ္​ေလ​၏​။ 9ဒယ္အိုး​ထဲမွ​မုန႔္​ကို​ယူ​၍ အာမႏုန္​ေရွ႕​၌ ခ်ေပး​ေသာ္လည္း သူ​သည္​မစား​ဘဲ “​လူ​အားလုံး ငါ့​ထံမွ​ထြက္သြား​ၾက​”​ဟု ဆို​သျဖင့္ လူ​အားလုံး သူ႔​ထံမွ​ထြက္သြား​ၾက​၏​။ 10ထိုအခါ အာမႏုန္​က တာမာ​အား “​မုန႔္​ကို အိပ္ခန္း​ထဲ​ယူလာ​ၿပီး ငါ့​ကို သင္​လက္​ႏွင့္ ခြံ႕ေကြၽး​ပါ​”ဟု ဆို​သျဖင့္ တာမာ​သည္ မိမိ​ျပင္ဆင္​ထား​ေသာ​မုန႔္​တို႔​ကို​ယူ​၍ အစ္ကို​အာမႏုန္​အိပ္ခန္း​ထဲသို႔ ေဆာင္သြား​၏​။ 11အာမႏုန္​စား​ဖို႔ မုန႔္​ကို​ကမ္းေပး​လိုက္​ေသာအခါ အာမႏုန္​က သူ႔​ကို​ဖမ္းဆြဲ​ၿပီး “​ငါ့​ႏွမ လာ​ပါ​။ ငါ​ႏွင့္အတူ အိပ္​ပါ​”​ဟု ဆို​၏​။
12တာမာ​က​လည္း သူ႔​အား “​မ​လုပ္​ပါ​ႏွင့္ အစ္ကို​။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို အဓမၼ​မ​ျပဳ​ပါ​ႏွင့္​။ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တြင္ ဤသို႔​ျပဳ​ေလ့​မ​ရွိ​။ ဤသို႔ ယုတ္ညံ့​ေသာ​အမႈ​ကို မ​ျပဳ​ပါ​ႏွင့္​။ 13ဤသို႔​ျပဳ​လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္​ဘယ္သြားသြား ကဲ့ရဲ႕​ခံရ​ပါ​လိမ့္မည္​။ သင္​သည္​လည္း အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တြင္ မိုက္မဲ​ေသာ​သူ​တစ္​ဦး ျဖစ္​ရ​ပါ​လိမ့္မည္​။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္​ကို ေလွ်ာက္တင္​ပါ​ေလာ့​။ သင္​ႏွင့္​အကြၽႏ္ုပ္​ကို သေဘာ​မ​တူ​ဘဲ​မ​ေန​ပါ​”​ဟု ဆို​ေသာ္လည္း 14ႏွမ​စကား​ကို နား​မ​ေထာင္​ဘဲ ႏွမ​ထက္​အားႀကီး​ေသာေၾကာင့္ သူ႔​ကို အဓမၼျပဳက်င့္​ကာ အတူ​အိပ္​ေလ​၏​။
15ထို႔ေနာက္ အာမႏုန္​သည္ သူ႔​ကို အမုန္း​ႀကီး​မုန္း​သြား​ျပန္​၏​။ ယခင္​ခ်စ္​ေသာ​စိတ္​ထက္ မုန္း​ေသာ​စိတ္​ပို၍​ႀကီး​သျဖင့္ အာမႏုန္​က သူ႔​အား “​ထ​ေလာ့​၊ ထြက္သြား​ေလာ့​”​ဟု ဆို​၏​။
16တာမာ​က​လည္း “​မ​ႏွင္ထုတ္​ပါ​ႏွင့္​။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ႏွင္ထုတ္​ျခင္း​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို အဓမၼျပဳက်င့္​သည္​ထက္ သာ၍​ဆိုး​ပါ​၏​”​ဟု ဆို​ေသာ္လည္း သူ​သည္ နား​မ​ေထာင္​။ 17သူ႔​ထံ၌​ခစား​ေသာ​ငယ္သား​တစ္​ေယာက္​ကို​ေခၚ​၍ “​ဤ​မိန္းမ​ကို ငါ့​ထံမွ အျပင္​သို႔​ႏွင္ထုတ္​ၿပီး တံခါး​ကို​ပိတ္​ထား​ေလာ့​”​ဟု ဆို​၏​။ 18ထို​ငယ္သား​သည္​လည္း ဘုရင့္​သမီး​ေတာ္​အပ်ိဳစင္​တို႔ ဝတ္ဆင္​ရ​ေလ့​ရွိ​ေသာ​ေရာင္စုံသင္တိုင္း​ကို ဝတ္ဆင္​ထား​ေသာ​တာမာ​အား ႏွင္ထုတ္​ၿပီးလွ်င္ တံခါး​ကို​ပိတ္​ထား​လိုက္​ေလ​၏​။ 19တာမာ​သည္ ေခါင္း​ေပၚမွာ​ျပာ​ကို​တင္​လ်က္ မိမိ​ဝတ္​ထား​ေသာ​ေရာင္စုံသင္တိုင္း​ကို ဆြဲဆုတ္​ပစ္​ေလ​၏​။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္း​ေပၚမွာ​လက္​ကို​တင္​ကာ ေအာ္ဟစ္​ငိုေႂကြး​လ်က္ ျပန္သြား​ေလ​၏​။
20သူ႔​အစ္ကို အဗရွလုံ​က သူ႔​အား “​သင့္​အစ္ကို အာမႏုန္​က သင့္​ကို​အဓမၼျပဳ​လိုက္​ၿပီ​ေလာ​။ ငါ့​ႏွမ​၊ ယခု ဆိတ္ဆိတ္​ေန​ေလာ့​။ သူ​သည္ သင့္​အစ္ကို ျဖစ္​သည့္​အတြက္ ဤ​ကိစၥ​ကို သင့္​စိတ္​ထဲ​မ​ထား​ပါ​ႏွင့္​”​ဟု ႏွစ္သိမ့္​၏​။ တာမာ​က​လည္း သူ႔​အစ္ကို အဗရွလုံ​၏​နန္းေဆာင္​တြင္ ဆိတ္ဆိတ္​ေန​ေလ​၏​။
အဗရွလုံက အာမႏုန္ကို ကြပ္မ်က္လိုက္ျခင္း
21ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​သည္ ဤ​သတင္း​အလုံးစုံ​ကို ၾကားသိ​လွ်င္ အလြန္​အမ်က္ထြက္​ေလ​၏​။ 22အဗရွလုံ​သည္ မိမိ​ႏွမ​တာမာ​အား အာမႏုန္​အဓမၼျပဳ​လိုက္​သျဖင့္ အာမႏုန္​ကို​မုန္းတီး​၏​။ သို႔ေသာ္ သူ႔​အား ေကာင္း​သည္​၊ ဆိုး​သည္ မည္သည့္​စကား​တစ္ခြန္း​ကို​မွ်​မ​ေျပာ​ဘဲ​ေန​၏​။
23အခ်ိန္​ႏွစ္​ႏွစ္​ခန႔္​ၾကာ​ေသာ္ အဗရွလုံ​သည္ ဧဖရိမ္​ျပည္​အနီး ဗာလဟာေဇာ္​အရပ္​၌ သိုးေမြးညႇပ္သမား​တို႔​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ေနစဥ္ ဘုရင့္​သား​ေတာ္​အေပါင္း​တို႔​ကို ဖိတ္ေခၚ​၏​။ 24ထို႔ျပင္ အဗရွလုံ​သည္ ရွင္ဘုရင္​ထံသို႔​ဝင္​၍ “​အရွင့္​သား​ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး သိုးေမြးညႇပ္ပြဲ​က်င္းပ​ေန​ပါ​သည္​။ သို႔ျဖစ္၍ အရွင္မင္းႀကီး​ႏွင့္ မင္းမႈထမ္း​တို႔ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး​ႏွင့္အတူ ႂကြ​ေတာ္မူ​ပါ​”​ဟု ေလွ်ာက္​၏​။
25ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္​က အဗရွလုံ​အား “​ငါ့​သား​၊ ငါ​တို႔​အကုန္ မ​သြား​သင့္​ပါ​။ သင့္​အတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး​ျဖစ္​လိမ့္မည္​”​ဟု မိန႔္ဆို​၏​။ အဗရွလုံ မရမက​ေခၚ​ေသာ္လည္း ရွင္ဘုရင္​သည္ မ​သြား​လို​၊ ေကာင္းခ်ီး​သာ​ေပး​လိုက္​၏​။
26အဗရွလုံ​က​လည္း “​ထိုသို႔​ျဖစ္​လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အစ္ကို အာမႏုန္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ႏွင့္အတူ သြားခြင့္​ေပး​ပါ​”​ဟု ဆို​လွ်င္ ရွင္ဘုရင္​က “​အဘယ္ေၾကာင့္ သူ႔​ကို သြား​ေစ​လို​သနည္း​”​ဟု ေမး​၏​။ 27သို႔ေသာ္ အဗရွလုံ​က မရမက​ေတာင္းဆို​သျဖင့္ ရွင္ဘုရင္​သည္ အာမႏုန္​ႏွင့္တကြ ရွင္ဘုရင္​၏​သား​ေတာ္​အားလုံး​ကို​သြား​ေစ​ေလ​၏​။
28ထိုအခါ အဗရွလုံ​က သူ႔​ငယ္သား​တို႔​အား “​သင္​တို႔ ေစာင့္ၾကည့္​ပါ​။ စပ်စ္ဝိုင္​ေၾကာင့္ အာမႏုန္ စိတ္ျမဴး​လာ​ေသာအခါ ငါ​က ‘​အာမႏုန္​ကို သတ္​လိုက္​ပါ​’​ဟု ဆို​လွ်င္ သူ႔​ကို​သတ္​လိုက္​ပါ​။ ငါ​အမိန႔္ေပး​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ သင္​တို႔​မ​ေၾကာက္​ၾက​ႏွင့္​။ အားယူ​ၿပီး သတၱိ​ရွိ​ၾက​ပါ​”​ဟု မွာထား​၏​။ 29ဤသို႔ျဖင့္ အဗရွလုံ​၏​ငယ္သား​တို႔​သည္ အဗရွလုံ​မွာထား​သည့္​အတိုင္း အာမႏုန္​ကို ျပဳ​ေလ​၏​။ ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္​၏​သား​ေတာ္​အေပါင္း​တို႔​သည္ ထ​၍ ကိုယ့္​လား​ကိုယ္​စီး​ၿပီး ထြက္ေျပး​ၾက​ေလ​၏​။
30သူ​တို႔​လမ္း​၌​ရွိ​ေန​ေသး​စဥ္ “​အဗရွလုံ​သည္ ရွင္ဘုရင္​၏​သား​ေတာ္​အားလုံး​ကို သုတ္သင္​ပစ္​ေလ​ၿပီ​။ တစ္​ေယာက္​မွ် မ​က်န္​ပါ​”​ဟု ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​ထံ သတင္း​ေရာက္လာ​၏​။ 31ရွင္ဘုရင္​သည္ ထ​၍ မိမိ​အဝတ္​ကို​ဆုတ္​လ်က္ ေျမ​ေပၚမွာ​လွဲ​ေလ​၏​။ သူ႔​ထံ​ခစား​ေသာ မင္းမႈထမ္း​အေပါင္း​တို႔​သည္​လည္း ကိုယ့္​အဝတ္​ကိုယ္​ဆုတ္ပစ္​ၾက​ေလ​၏​။
32ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​၏​အစ္ကို ရွိမာ​၏​သား ေယာနဒပ္​က “​အကြၽႏ္ုပ္​၏​သခင္​၊ ရွင္ဘုရင္​၏​သား​ေတာ္ မင္းညီမင္းသား​အားလုံး အသတ္​ခံရ​ၿပီ​ဟု မ​ထင္​လိုက္​ပါ​ႏွင့္​။ အာမႏုန္​တစ္ဦးတည္း​သာ အသတ္​ခံရ​ပါ​ၿပီ​။ အဗရွလုံ​သည္ မိမိ​ႏွမ​တာမာ​အဓမၼျပဳ​ခံရ​သည့္​ေန႔​မွစ၍ ဤ​အမႈ​ကို ႀကံစည္​ထား​ႏွင့္​ပါ​ၿပီ​။ 33သို႔ျဖစ္၍ အကြၽႏ္ုပ္​၏​သခင္ အရွင္မင္းႀကီး​၏​စိတ္​ထဲတြင္ ရွင္ဘုရင္​၏​သား​ေတာ္​အားလုံး​ေသ​ၿပီ​ဟူေသာ​သတင္း​ကို မ​ယုံ​ပါ​ႏွင့္​။ အာမႏုန္​တစ္ဦးတည္း​သာ ေသ​ပါ​ၿပီ​”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏​။
34အဗရွလုံ​မွာ ထြက္ေျပး​သြား​ႏွင့္​ၿပီ​ျဖစ္​၏​။ ကင္းေစာင့္​လုလင္​တစ္​ဦး​သည္ အေနာက္ဘက္​သို႔​ေမွ်ာ္ၾကည့္​ရာ ေတာင္ေစာင္း​လမ္း​တစ္ေလွ်ာက္​တြင္ လူအုပ္ႀကီး​လာ​ေန​သည္​ကို​ျမင္​လွ်င္ 35ေယာနဒပ္​က ရွင္ဘုရင္​အား “​ၾကည့္​ပါ​။ ရွင္ဘုရင္​၏​သား​ေတာ္​တို႔ ျပန္လာ​ၾက​ပါ​ၿပီ​။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး​၏​စကား မွန္​သည္ မ​ဟုတ္​ေလာ​”​ဟု ဆို​၏​။ 36ေယာနဒပ္​၏​စကား​ဆုံး​သည္​ႏွင့္ ရွင္ဘုရင္​၏​သား​ေတာ္​တို႔​သည္ ေရာက္လာ​၍ ေအာ္ဟစ္​ငိုေႂကြး​ၾက​ေလ​၏​။ ရွင္ဘုရင္​ႏွင့္တကြ မင္းမႈထမ္း​အေပါင္း​တို႔​သည္​လည္း ျပင္းစြာ​ငိုေႂကြး​ၾက​ေလ​၏​။
37အဗရွလုံ​သည္ ထြက္ေျပး​၍ ေဂရႈရ​ဘုရင္​အမိဟုဒ္​မင္းႀကီး​၏​သား​ေတာ္ တာလမဲ​ထံသို႔ ေရာက္သြား​၏​။ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​မူကား သား​ေတာ္​ေၾကာင့္ ေန႔စဥ္​ႏွင့္အမွ် ငိုေႂကြးျမည္တမ္း​ရ​ေလ​၏​။ 38အဗရွလုံ​သည္ ေဂရႈရ​ျပည္​သို႔​ထြက္ေျပး​သြား​၍ ထို​ျပည္​တြင္ သုံး​ႏွစ္​ေန​ေလ​၏​။ 39ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​သည္ ေသဆုံး​သြား​ေသာ​အာမႏုန္​အတြက္ စိတ္ေျဖသာမႈ​ရ​ျပန္​ေသာ္ အဗရွလုံ​ထံ စိတ္​ေရာက္သြား​ျပန္​၏​။

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in