ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 12
12
နာသန္၏ပုံဥပမာႏွင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏ေနာင္တ
1ထို႔ေၾကာင့္ ထာဝရဘုရားသည္ နာသန္ကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံေစလႊတ္၏။ နာသန္သည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံသို႔ေရာက္လွ်င္ “ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕တြင္ လူႏွစ္ဦးရွိ၏။ တစ္ဦးမွာ ခ်မ္းသာ၍ တစ္ဦးမွာ ဆင္းရဲ၏။ 2ခ်မ္းသာေသာသူ၌ သိုးအုပ္၊ ႏြားအုပ္ အမ်ားအျပားရွိ၏။ 3ဆင္းရဲေသာသူ၌မူကား သူဝယ္ယူထားေသာ သိုးသငယ္မေလးတစ္ေကာင္မွလြဲ၍ မည္သည့္အရာမွ်မရွိ။ သူသည္ ထိုသိုးသငယ္မေလးကို ေကြၽးေမြးျပဳစုခဲ့၏။ သူႏွင့္အတူေန၍ သူ႔သားသမီးႏွင့္အတူႀကီးျပင္းလာ၏။ သူႏွင့္အတူ စား၏။ သူ႔ခြက္တြင္ပင္ ေသာက္၏။ သူ႔သမီးကဲ့သို႔ သူ႔ရင္ခြင္တြင္ အိပ္၏။ 4တစ္ေန႔တြင္ ခ်မ္းသာေသာသူထံသို႔ ခရီးသြားဧည့္သည္တစ္ဦးေရာက္လာ၏။ သူ႔ထံေရာက္လာေသာဧည့္သည္ကို သူ၏သိုးအုပ္၊ ႏြားအုပ္ထဲမွ သိုးႏြားကိုယူ၍ ခ်က္ေကြၽးရမည္ကို ႏွေျမာသျဖင့္ ဆင္းရဲေသာသူ၏သိုးသငယ္မေလးကို ယူၿပီးလွ်င္ သူ႔ထံေရာက္လာေသာဧည့္သည္ကို ခ်က္ေကြၽး၏”ဟု ေျပာျပေလ၏။
5ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ခ်မ္းသာေသာသူကို အလြန္အမ်က္ထြက္ၿပီး နာသန္အား “ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္သည္ႏွင့္အညီ ထိုသို႔ျပဳေသာသူသည္ အမွန္ပင္ ေသရမည္။ 6ဤသို႔သနားညႇာတာစိတ္ကင္းမဲ့စြာျပဳေသာသူသည္ သိုးသငယ္မေလးအတြက္ ေလးဆျပန္ေလွ်ာ္ရမည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။
7ထိုအခါ နာသန္က ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား “ထိုသူသည္ အရွင္မင္းႀကီးပင္ျဖစ္၏။ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားက ‘ငါသည္ သင့္ကို ေရွာလုမင္းႀကီးလက္မွ ကယ္ႏုတ္ၿပီး အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရင္အျဖစ္ ဘိသိက္ေပးခဲ့၏။ 8သင့္သခင္၏နန္းေတာ္၊ သင့္သခင္၏မိဖုရားတို႔ကို သင့္ရင္ခြင္၌ ေပးအပ္ခဲ့ၿပီ။ အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္၊ ယုဒလူမ်ိဳးတို႔ကိုလည္း သင့္ကို ေပးအပ္ထားၿပီ။ ထိုသို႔ေပးအပ္သည္ကိုပင္ နည္းေသးသည္ဟု သင္ထင္လွ်င္ ဤမွ်၊ ထိုမွ်မက သင့္ကို ထပ္၍ေပးႏိုင္ေသး၏။ 9ယခုမွာ သင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထာဝရဘုရား၏စကားေတာ္ကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳၿပီး မ်က္ေမွာက္ေတာ္၌ မေကာင္းမႈကို ျပဳရသနည္း။ သင္သည္ ဟိတၱိလူမ်ိဳး ဥရိယကို ဓားႏွင့္သတ္ၿပီး သူ႔မယားကို သင့္မိဖုရားအျဖစ္ သိမ္းယူၿပီ။ သင္သည္ သူ႔ကို အမၼဳန္အမ်ိဳးသားတို႔၏ဓားျဖင့္ သတ္ေလၿပီတကား။ 10သင္သည္ ငါ့ကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳၿပီး ဟိတၱိလူမ်ိဳး ဥရိယ၏မယားကို သင့္မိဖုရားအျဖစ္ သိမ္းယူေသာေၾကာင့္ သင့္အမ်ိဳးအႏြယ္သည္ ဓားေဘးႏွင့္ အၿမဲတေစႀကဳံရလိမ့္မည္’ဟု ဆို၏။
11ထာဝရဘုရားက ‘ငါသည္ သင့္ကို ေဘးအႏၲရာယ္ေပးမည့္သူအား သင့္မိသားစုထဲက ေပၚထြက္ေစမည္။ သင့္မ်က္စိေရွ႕တြင္ပင္ သင့္မိဖုရားတို႔ကို ယူၿပီး သင့္အိမ္နီးခ်င္းအား ေပးမည္။ သူသည္ ေန႔အခ်ိန္တြင္ပင္ သင့္မိဖုရားတို႔ႏွင့္အတူ အိပ္လိမ့္မည္။ 12စင္စစ္ သင္သည္ ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ ဤအမႈကို ျပဳခဲ့၏။ ဤအမႈကို အစၥေရးတစ္မ်ိဳးလုံးေရွ႕၊ ေန႔အခ်ိန္တြင္ပင္ ငါေဖာ္ျပမည္’ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူၿပီ”ဟု ဆင့္ဆိုေလ၏။
13ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက နာသန္အား “ထာဝရဘုရားကို ငါျပစ္မွားမိပါၿပီ”ဟု ဆိုလွ်င္ နာသန္က ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား “ထာဝရဘုရားသည္ မင္းႀကီးအျပစ္ကို ေျဖလႊတ္ေတာ္မူၿပီျဖစ္၍ မင္းႀကီး မေသရပါ။ 14သို႔ေသာ္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ ဤအမႈအားျဖင့္ စင္စစ္ ထာဝရဘုရား၏ရန္သူတို႔ မထီေလးစားျပဳစရာ ျဖစ္ေစေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုေမြးဖြားမည့္ မင္းႀကီး၏သားေတာ္သည္ မုခ်ေသရလိမ့္မည္”ဟု ဆိုၿပီးလွ်င္ 15နာသန္သည္ မိမိအိမ္သို႔ ျပန္သြား၏။
ဗာသေရွဘ၏သား ေသဆုံးျခင္း
ထာဝရဘုရားသည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအဖို႔ ဥရိယမယားေမြးေသာသားကို ဒဏ္ခတ္ေတာ္မူသျဖင့္ ထိုသားသည္ နာမက်န္းျဖစ္ေလ၏။ 16ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ သူငယ္အတြက္ ဘုရားသခင္ထံ ေတာင္းပန္၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ အစာေရွာင္လ်က္ တစ္ညလုံးေျမျပင္ေပၚတြင္ သြား၍လွဲေန၏။ 17နန္းတြင္းသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔သည္ သူ႔အနားတြင္လာရပ္၍ သူ႔ကို ေျမျပင္မွထူမေပးလိုေသာ္လည္း ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးကား အလိုမရွိ။ သူတို႔ႏွင့္လည္း အစာမစားဘဲ ေန၏။
18ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ သူငယ္ေသဆုံးသြား၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္းတို႔ကလည္း “သူငယ္အသက္ရွင္စဥ္ကပင္ ငါတို႔ေျပာေသာစကားကို သူနားမေထာင္လို။ ယခု သူငယ္ေသပါၿပီဟု သူ႔အားမည္သို႔ေျပာထြက္မည္နည္း။ သူသိလွ်င္ ဆိုးဝါးေသာအမႈျပဳမည္ကို စိုးရပါသည္”ဟု ဆိုလ်က္ သူငယ္ေသဆုံးသြားေၾကာင္းကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား ေျပာျပရန္ စိုး႐ြံ႕ေနၾက၏။
19မိမိအမႈထမ္းတို႔ တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးျမင္လွ်င္ သူငယ္ေသဆုံးေၾကာင္းကို ရိပ္မိသျဖင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက အမႈထမ္းတို႔အား “သူငယ္ဆုံးသြားၿပီေလာ”ဟု ေမးလိုက္ရာ သူတို႔က “သူငယ္ဆုံးသြားပါၿပီ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။
20ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ေျမမွထ၍ ေရခ်ိဳးဆီလိမ္း အဝတ္အစားလဲၿပီးလွ်င္ ထာဝရဘုရား၏အိမ္ေတာ္သို႔သြား၍ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ နန္းေတာ္သို႔ျပန္လာ၍ အစားအစာျပင္ဆင္ခိုင္းၿပီး စားေတာ္ေခၚေလ၏။
21ထိုအခါ သူ၏အမႈထမ္းတို႔က သူ႔အား “မင္းႀကီးသည္ သူငယ္အသက္ရွင္ေသးစဥ္က အစာေရွာင္လ်က္၊ ငိုေႂကြးလ်က္ေန၏။ သူငယ္ဆုံးသြားေသာအခါမူကား ထ၍စားေသာက္၏။ မင္းႀကီး ဤသို႔ ျပဳသည္မွာ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။
22ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက “သူငယ္အသက္ရွင္ေသးစဥ္က အစာေရွာင္ငိုေႂကြးသည္မွာ ‘ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့ကို သနားေသာအားျဖင့္ သူငယ္ကို အသက္ရွင္ခြင့္ေပးမည္ မေပးမည္ကို မည္သူသိႏိုင္မည္နည္း’ဟု ငါေတြးမိသျဖင့္ ဤသို႔ျပဳျခင္း ျဖစ္၏။ 23သို႔ေသာ္ ယခုမွာ သူငယ္ ေသၿပီျဖစ္၍ ငါ အဘယ္ေၾကာင့္ အစာေရွာင္ရေတာ့မည္နည္း။ သူ႔ကို ငါျပန္ေခၚလာႏိုင္သေလာ။ သူရွိရာသို႔ ငါသြားရမည္။ ငါ့ဆီ သူျပန္လာႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္”ဟု မိန႔္ဆို၏။
ေရွာလမုန္ေမြးဖြားျခင္း
24ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ မိဖုရားဗာသေရွဘအား ႏွစ္သိမ့္ေပး၍ သူ႔ထံသို႔ဝင္ၿပီး သူႏွင့္အိပ္ေလ၏။ သူသည္လည္း သားကို ေမြးဖြားၿပီး ေရွာလမုန္ ဟုအမည္မွည့္ေခၚ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ ေရွာလမုန္ကို ခ်စ္ေတာ္မူ၏။ 25ထို႔ေၾကာင့္ ပေရာဖက္နာသန္ကို ေစလႊတ္ေတာ္မူ၍ ထာဝရဘုရားကို အစြဲျပဳၿပီး သူ႔ကို ေယဒိဒိ ဟုအမည္မွည့္ေခၚေစ၏။
ရဗၺာၿမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ျခင္း
26ထိုကာလတြင္ ယြာဘသည္ အမၼဳန္အမ်ိဳးသားတို႔၏ရဗၺာၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္၍ နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ကိုသိမ္းယူၿပီးလွ်င္ 27ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံသို႔ တမန္ကို ေစလႊတ္၍ “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ရဗၺာၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္၍ ေရသိုေလွာင္ရာၿမိဳ႕ကိုလည္း သိမ္းယူထားပါၿပီ။ 28ယခု က်န္ရွိေသာစစ္သည္မ်ားကိုစု၍ ၿမိဳ႕အနီး၌တပ္ခ်ၿပီး ၿမိဳ႕ကိုသိမ္းပိုက္ပါ။ ထိုသို႔မျပဳလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ၿမိဳ႕ကိုသိမ္းပိုက္ၿပီး ထိုၿမိဳ႕ကို အကြၽႏ္ုပ္နာမည္ျဖင့္ ေခၚေဝၚၾကပါလိမ့္မည္”ဟု ေလွ်ာက္ေစ၏။ 29ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ စစ္သည္အားလုံးကို စုၿပီး ရဗၺာၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္၍ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ေလ၏။ 30ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ သူတို႔ဘုရင္၏ဦးေခါင္းမွ အဖိုးတန္ေက်ာက္မ်ားႏွင့္တကြ ေ႐ႊတစ္တာလန္#12:30 “22 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 34 ကီလိုဂရမ္”။အေလးခ်ိန္ရွိေသာသရဖူကို ယူေလ၏။ ထိုသရဖူကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏ဦးေခါင္းတြင္ ေဆာင္းေပးၾက၏။ ထိုၿမိဳ႕မွတိုက္ရာပါပစၥည္းအေျမာက္အျမားကိုလည္း သိမ္းယူရရွိေလ၏။ 31ၿမိဳ႕သားတို႔ကိုလည္းေခၚေဆာင္သြားၿပီး လႊတိုက္၊ သံထြန္၊ သံပုဆိန္ေပါက္အလုပ္၊ အုတ္ဖုတ္ရေသာအလုပ္တို႔ကို လုပ္ေစ၏။ အမၼဳန္အမ်ိဳးသားတို႔၏ၿမိဳ႕႐ြာတိုင္း၌ ထိုသို႔ျပဳ၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးႏွင့္စစ္သည္အေပါင္းတို႔သည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လာၾက၏။
Currently Selected:
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 12: MSBZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative