ဓမၼရာဇဝင္စတုတၳေစာင္ 5

ေနမန္၏အနာႀကီးေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြားျခင္း

1ဆီးရီးယားဘုရင္၏ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနမန္သည္ မိမိအရွင္၏ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း၊ မ်က္ႏွာသာေပးျခင္းကို ခံရေသာသူျဖစ္၏။ အေၾကာင္းမူကား ထာဝရဘုရားသည္ သူ႔အားျဖင့္ ဆီးရီးယားျပည္ကို ေအာင္ပြဲရေစေတာ္မူ၏။ သူသည္ ရဲစြမ္းသတၱိရွိေသာစစ္သူရဲျဖစ္ေသာ္လည္း အနာႀကီးေရာဂါစြဲေန၏။

2အစၥေရးျပည္ကို ဆီးရီးယားလူမ်ိဳးတို႔ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္စဥ္က ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာခဲ့ေသာမိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္သည္ ေနမန္၏ဇနီးထံ၌ အေစခံရ၏။ 3သူက မိမိသခင္မအား “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္သည္ ရွမာရိၿမိဳ႕ရွိပေရာဖက္ထံသို႔သြားလွ်င္ မည္မွ်ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မည္နည္း။ သူသည္ သခင္၌စြဲေသာအနာႀကီးေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစလိမ့္မည္”ဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။

4ထို႔ေၾကာင့္ ေနမန္သည္ မိမိအရွင္ထံသို႔သြား၍ “အစၥေရးျပည္မွေခၚလာေသာမိန္းမငယ္ေလးက ဤသို႔ဤႏွယ္ဆိုပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္တင္လွ်င္ 5ဆီးရီးယားဘုရင္ကလည္း “ယခုပင္ သြားပါ။ အစၥေရးဘုရင္ထံ စာပါးလိုက္မည္”ဟု ဆိုသျဖင့္ သူသည္ ေငြတာလန္တစ္ဆယ္#5:5 “221 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 340 ကီလိုဂရမ္”။၊ ေ႐ႊရွယ္ကယ္ေျခာက္ေထာင္#5:5 “45 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 69 ကီလိုဂရမ္”။ႏွင့္ အဝတ္ဆယ္စုံကိုယူ၍ ခရီးထြက္သြားေလ၏။ 6ေနမန္သည္ အစၥေရးဘုရင္ထံ စာကိုယူသြားေပး၏။ စာထဲတြင္ “ယခု ဤစာႏွင့္အတူ အကြၽႏ္ုပ္၏အမႈထမ္းေနမန္ကို သင့္ထံေစလႊတ္ပါ၏။ သူ၏အနာႀကီးေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးပါ”ဟု ပါရွိ၏။

7အစၥေရးဘုရင္သည္ ထိုစာကိုဖတ္ၿပီးလွ်င္ မိမိအဝတ္ကိုဆုတ္ၿဖဲလ်က္ “ငါသည္ အသက္ကို ေသေစႏိုင္ ရွင္ေစႏိုင္ေသာဘုရားေလာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤဘုရင္သည္ အနာႀကီးေရာဂါစြဲေနေသာသူကို ငါ့ထံပို႔ၿပီးေပ်ာက္ေအာင္ကုသေစသနည္း။ ယခု ၾကည့္ပါ။ သူသည္ ငါ့ကိုရန္ရွာျခင္းသာျဖစ္သည္မွာသိသာ၏”ဟု မိန႔္ဆို၏။

8ထိုသို႔ အစၥေရးဘုရင္သည္ မိမိအဝတ္ကိုဆုတ္ၿဖဲေၾကာင္း ဘုရားသခင္၏လူဧလိရွဲၾကားလွ်င္ ရွင္ဘုရင္ထံလူလႊတ္၍ “အဘယ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္အဝတ္ကိုဆုတ္ၿဖဲရသနည္း။ ထိုသူကို အကြၽႏ္ုပ္ထံသို႔ လႊတ္လိုက္ပါ။ အစၥေရးျပည္တြင္ ပေရာဖက္ရွိေၾကာင္းကို သူသိရလိမ့္မည္”ဟု မွာလိုက္၏။ 9ထို႔ေၾကာင့္ ေနမန္သည္ မိမိျမင္းရထားကိုစီးသြား၍ ဧလိရွဲ၏အိမ္တံခါးဝတြင္ ရပ္ေန၏။

10ဧလိရွဲက သူ႔ထံလူလႊတ္၍ “ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္သို႔သြားၿပီး ခုနစ္ႀကိမ္ေရခ်ိဳးပါ။ သို႔ျပဳလွ်င္ သင့္အသားအေရသည္ ျပန္ေကာင္းလာၿပီး စင္ၾကယ္သြားလိမ့္မည္”ဟု မွာလိုက္၏။

11ေနမန္သည္ အမ်က္ထြက္လ်က္ “သူကိုယ္တိုင္ထြက္လာၿပီး မတ္တပ္ရပ္လ်က္ သူ၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား၏နာမေတာ္ျဖင့္ဆုေတာင္းေပးလိမ့္မည္၊ အနာကိုလက္ႏွင့္သပ္ေပးမည္၊ ငါ့အနာႀကီးေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစမည္ဟု ငါထင္ခဲ့၏။ 12ဒမတ္စကပ္ၿမိဳ႕ရွိအာဗနျမစ္ေရ၊ ဖာဖာျမစ္ေရသည္ အစၥေရးျပည္ရွိေရအားလုံးတို႔ထက္ ပိုေကာင္းသည္မဟုတ္ေလာ။ ငါသည္ ထိုျမစ္ေရတို႔ကို ခ်ိဳးၿပီးမစင္ၾကယ္ႏိုင္သေလာ”ဟု ဆိုကာ ေဒါသတႀကီးႏွင့္ လွည့္ျပန္သြားေလ၏။

13ထိုအခါ သူ႔ငယ္သားတို႔က သူ႔ထံသို႔လာၿပီး “အကြၽႏ္ုပ္၏အဖ၊ ပေရာဖက္က ခက္ခဲေသာအရာကို လုပ္ေစလွ်င္ လုပ္မည္မဟုတ္ေလာ။ ယခု ‘ေရခ်ိဳးလွ်င္ သန႔္ရွင္းသြားမည္’ဟု ဆိုသည္မွာ ပို၍ပင္လုပ္သင့္သည္မဟုတ္ပါေလာ”ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ 14ထို႔ေၾကာင့္ ေနမန္သည္ ထာဝရဘုရား၏လူေျပာေသာစကားအတိုင္း ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္သို႔ဆင္းသြားၿပီး ခုနစ္ႀကိမ္ေရႏွစ္လိုက္ေသာအခါ သူ႔အသားအေရသည္ သူငယ္အသားအေရကဲ့သို႔ျဖစ္ၿပီး စင္ၾကယ္သြားေလ၏။

15သူသည္ ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ပါအေပါင္းတို႔ႏွင့္တကြ ဘုရားသခင္၏လူထံျပန္လာၿပီး သူ႔ေရွ႕တြင္ သြားရပ္လ်က္ “အစၥေရးျပည္မွလြဲ၍ ေျမတစ္ျပင္လုံးတြင္ ဘုရားသခင္ မရွိေၾကာင္းကို အကြၽႏ္ုပ္သိပါၿပီ။ ယခု အရွင့္အေစအပါး၏လက္ေဆာင္ကို လက္ခံပါေလာ့”ဟု ဆို၏။

16ဧလိရွဲက “ငါကိုးကြယ္ေသာထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ သင့္လက္ေဆာင္ကို ငါလက္မခံ”ဟု ဆို၏။ လက္ေဆာင္ကိုလက္ခံရန္ ေနမန္တိုက္တြန္းေသာ္လည္း သူျငင္းဆို၏။

17ထိုအခါ ေနမန္က “သို႔ျပဳလွ်င္ အရွင့္အေစအပါးအား လားႏွစ္စီးတင္ႏိုင္ေသာေျမကို ေပးပါ။ အရွင့္အေစအပါးသည္ ထာဝရဘုရားမွတစ္ပါး အျခားေသာဘုရားမ်ားထံ မီးရႈိ႕ရာယဇ္ႏွင့္ပူေဇာ္သကၠာကို ပူေဇာ္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ 18ထာဝရဘုရား၏အေစအပါးျပဳေသာ ဤအမႈအတြက္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ။ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္သည္ ရိမၼဳန္ဝတ္ေက်ာင္းသို႔သြား၍ ပ်ပ္ဝပ္ကိုးကြယ္ေသာအခါ သူသည္ အကြၽႏ္ုပ္၏လက္ကိုမွီသျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္သည္လည္း ရိမၼဳန္ဝတ္ေက်ာင္း၌ ပ်ပ္ဝပ္ရပါ၏။ ရိမၼဳန္ဝတ္ေက်ာင္း၌ အကြၽႏ္ုပ္ပ်ပ္ဝပ္ေသာအမႈအတြက္ ထာဝရဘုရားသည္ အရွင့္အေစအပါးကို ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ဆို၏။

ေဂဟာဇိ၏ေလာဘေၾကာင့္အျပစ္ေပးခံရျခင္း

19ဧလိရွဲကလည္း “ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျပန္ပါေလာ့”ဟုဆိုသျဖင့္ သူသည္ျပန္သြား၍ ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ေရာက္သြားေသာအခါ 20ဘုရားသခင္၏လူဧလိရွဲ၏ငယ္သား ေဂဟာဇိက “ငါ့သခင္သည္ ဤဆီးရီးယားလူမ်ိဳးေနမန္ ယူေဆာင္လာေသာလက္ေဆာင္တို႔ကို မယူဘဲ လက္လႊတ္လိုက္ၿပီ။ ထာဝရဘုရားအသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ ငါသည္ သူ႔ေနာက္သို႔ေျပးလိုက္ၿပီး သူ႔ထံမွတစ္စုံတစ္ခုကိုေတာင္းယူမည္”ဟု ေတြး၏။

21ထို႔ေၾကာင့္ ေဂဟာဇိသည္ ေနမန္ေနာက္သို႔ လိုက္ေလ၏။ ေနမန္ကလည္း သူ႔ေနာက္သို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေျပးလာေနသည္ကို ျမင္လွ်င္ ရထားေပၚမွဆင္းလာၿပီး သူႏွင့္ေတြ႕၍ “အဆင္ေျပပါ၏ေလာ”ဟု ေမး၏။

22သူကလည္း “အဆင္ေျပပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္သခင္က ‘ယခုေလးပင္ ဧဖရိမ္ေတာင္ေပၚေဒသမွ ပေရာဖက္အဖြဲ႕သားလူငယ္ႏွစ္ဦး ငါ့ထံသို႔ေရာက္လာသျဖင့္ သူ႔တို႔အဖို႔ ေငြတစ္တာလန္#5:22 “22 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 34 ကီလိုဂရမ္”။ႏွင့္ အဝတ္ႏွစ္စုံ ေပးပါေလာ့’ဟု မွာလိုက္ပါ၏”ဟု ဆို၏။

23ေနမန္ကလည္း “ေငြကိုမူ ႏွစ္တာလန္#5:23 “44 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 68 ကီလိုဂရမ္”။ယူပါ။ မျငင္းပါႏွင့္”ဟု တိုက္တြန္း၍ ေငြႏွစ္တာလန္ႏွင့္ အဝတ္ႏွစ္စုံကို အိတ္ႏွစ္လုံးထဲထည့္ခ်ည္ၿပီး ငယ္သားႏွစ္ဦးထံသို႔အပ္၍ ေဂဟာဇိေရွ႕မွ ထမ္းသြားေစ၏။ 24ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေဂဟာဇိက ငယ္သားတို႔ထံမွပစၥည္းတို႔ကိုယူၿပီး အိမ္ထဲတြင္သိမ္းထားကာ သူတို႔ကို ျပန္လႊတ္လိုက္သျဖင့္ သူတို႔လည္း ျပန္သြားၾက၏။

25ထို႔ေနာက္ သူသည္ မိမိသခင္ထံဝင္၍ေရွ႕တြင္ ရပ္ေန၏။ ဧလိရွဲက သူ႔အား “ေဂဟာဇိ၊ အဘယ္အရပ္က ျပန္လာသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ သူက “အရွင့္အေစအပါးသည္ မည္သည့္ေနရာမွ မသြားပါ”ဟု ျပန္ေျဖ၏။

26ဧလိရွဲက သူ႔အား “ထိုလူသည္ ရထားေပၚမွဆင္းလာၿပီး သင္ႏွင့္ေတြ႕သည့္ေနရာသို႔ ငါ့ဝိညာဥ္သည္ ေရာက္ေနသည္ကို သင္မသိသေလာ။ ယခုအခ်ိန္သည္ ေငြကိုလက္ခံရမည့္အခ်ိန္ေလာ။ အဝတ္အစား၊ သံလြင္ၿခံ၊ စပ်စ္ၿခံ၊ သိုးႏြား၊ ကြၽန္ေယာက္်ားကြၽန္မိန္းမတို႔ကို လက္ခံရမည့္အခ်ိန္ေလာ။ 27သို႔ျဖစ္၍ ေနမန္၌စြဲေသာအနာႀကီးေရာဂါသည္ သင္ႏွင့္ သင့္သားစဥ္ေျမးဆက္တို႔၌ အၿမဲစြဲကပ္ေနလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ ေဂဟာဇိလည္း အနာႀကီးေရာဂါစြဲကပ္ၿပီး ႏွင္းပြင့္ကဲ့သို႔ျဖစ္၍ ဧလိရွဲထံမွ ထြက္သြားေလ၏။

Currently Selected:

ဓမၼရာဇဝင္စတုတၳေစာင္ 5: MSBZ

Highlight

Copy