ထွက်မြောက်ရာကျမ်း 10

အဋ္ဌမဘေးဒဏ်-ကျိုင်းကောင်ဘေး

1တစ်ဖန် ထာဝရဘုရားက မောရှေအား “ဖာရောမင်းကြီးထံသို့ဝင်လော့။ ငါသည် ဖာရောမင်းကြီးနှင့် သူ၏အမှုထမ်းတို့ရှေ့၌ ဤနိမိတ်လက္ခဏာများကိုပြရန်နှင့် 2အီဂျစ်လူမျိုးတို့ကို ငါအပြင်းအထန်ဒဏ်ခတ်ခဲ့သောအမှုများ၊ သူတို့အား ငါပြခဲ့သော နိမိတ်လက္ခဏာများကို သင်တို့သည် သင်တို့၏သားမြေးများအား ပြောကြား၍ ငါသည် ထာဝရဘုရားဖြစ်ကြောင်းကို သင်တို့သိရှိစေရန် သူတို့၏စိတ်နှလုံးကို ငါခိုင်မာစေပြီ”ဟု မိန့်တော်မူ၏။

3မောရှေနှင့်အာရုန်တို့သည်လည်း ဖာရောမင်းကြီးထံသို့ဝင်၍ “ဟေဗြဲလူမျိုးတို့၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားက ‘သင်သည် ငါ့ရှေ့၌ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မနှိမ့်ချဘဲ မည်မျှကြာအောင်တင်းခံနေမည်နည်း။ ငါ၏လူမျိုးတော်သည် ငါ့ကိုဝတ်ပြုရန် သူတို့ကိုလွှတ်လော့။ 4အကယ်၍ သင်သည် ငါ၏လူမျိုးတော်ကို မလွှတ်ဘဲ ငြင်းဆန်နေမည်ဆိုလျှင် မနက်ဖြန် သင့်နယ်မြေထဲသို့ ကျိုင်းကောင်များကို ငါရောက်လာစေမည်။ 5ကျိုင်းကောင်များသည် မြေမျက်နှာပြင်ကိုဖုံးလွှမ်းသဖြင့် မြေကြီးကိုမြင်ရတော့မည်မဟုတ်။ ထိုကျိုင်းကောင်တို့သည် မိုးသီးဘေးဖြစ်ပြီးနောက် သင်တို့၌ကြွင်းကျန်သောအကြွင်းအကျန်တို့ကို စားကြလိမ့်မည်။ သင်တို့၏လယ်၌ပေါက်သောအပင်ရှိသမျှတို့ကို စားကြလိမ့်မည်။ 6သင်၏နန်းဆောင်များ၊ သင့်အမှုထမ်းအပေါင်းတို့၏အိမ်များနှင့် အီဂျစ်လူမျိုးအပေါင်းတို့၏အိမ်များ၌ ပြည့်နှက်ကြလိမ့်မည်။ မြေပေါ်မှာ သင်၏ဘိုးဘေးဘီဘင်များနေထိုင်ခဲ့သောအချိန်မှစ၍ ယနေ့အချိန်အထိ ဤသို့သောအမှုကို သူတို့မြင်တွေ့ဖူးကြမည်မဟုတ်’ဟူ၍ မိန့်တော်မူ၏”ဟု ဆိုပြီးလျှင် ဖာရောမင်းကြီးထံမှ လှည့်ထွက်သွားလေ၏။

7ဖာရောမင်းကြီး၏အမှုထမ်းတို့ကလည်း “ဤသူသည် အကျွန်ုပ်တို့ကို မည်မျှကြာအောင် စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးနေဦးမည်နည်း။ သူတို့၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားအား ဝတ်ပြုရန် ယောက်ျားသားများကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပါ။ အီဂျစ်ပြည်ပျက်စီးနေသည်ကို အရှင်မသိသလော”ဟု ဖာရောမင်းကြီးအား လျှောက်ကြ၏။ 8ထို့ကြောင့် မောရှေနှင့်အာရုန်ကို ဖာရောမင်းကြီးထံသို့ ပြန်ခေါ်သွင်း၍ ဖာရောမင်းကြီးက “သင်တို့၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားအား သွား၍ဝတ်ပြုကြလော့။ မည်သူတို့ သွားကြမည်နည်း”ဟု မေးလျှင် 9မောရှေက “အကျွန်ုပ်တို့သည် လူကြီးရော လူငယ်ပါ သွားကြပါမည်။ အကျွန်ုပ်တို့၏သားသမီးများနှင့်တကွ အကျွန်ုပ်တို့၏သိုးဆိတ်များ၊ နွားများကိုလည်း ခေါ်ဆောင်သွားပါမည်။ အကြောင်းမူကား ထာဝရဘုရား၏ပွဲတော်ကို ကျင်းပရမည်ဖြစ်၏”ဟု ဆိုလေ၏။

10ထိုအခါ ဖာရောမင်းကြီးက “ငါသည် သင်တို့နှင့်တကွ သင်တို့၏ကလေးများကိုလွှတ်ပေးမည်ဆိုလျှင် သင်တို့နှင့်အတူ ထာဝရဘုရားရှိနေ၍သာဖြစ်မည်။ ကြည့်လော့။ သင်တို့၏မကောင်းမှုသည် သင်တို့မျက်နှာတွင် ပေါ်လွင်#10:10 သို့မဟုတ် “သင်တို့၏စိတ်ထဲတွင် မကောင်းမှုကြံစည်”။လျက်နေ၏။ 11ထိုသို့မဖြစ်ရ။ သင်တို့တောင်းဆိုခဲ့ကြသည့်အတိုင်း ယောက်ျားသားများသာ ထာဝရဘုရားအား သွား၍ဝတ်ပြုကြစေ”ဟု ဆိုပြီးလျှင် ဖာရောမင်းကြီးသည် သူတို့ကို မိမိရှေ့မှောက်မှ နှင်ထုတ်လေ၏။

12ထို့နောက် ထာဝရဘုရားက မောရှေအား “ကျိုင်းကောင်များ အီဂျစ်ပြည်ပေါ်သို့ တက်လာ၍ မိုးသီးဘေးဖြစ်ပြီးနောက်ကြွင်းကျန်သမျှသော ထိုပြည်ရှိအပင်အားလုံးတို့ကို စားမည့်အကြောင်း သင်၏လက်ကို အီဂျစ်ပြည်ပေါ်သို့ ဆန့်လော့”ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 13သို့ဖြစ်၍ မောရှေသည် မိမိတောင်ဝှေးကို အီဂျစ်ပြည်ပေါ်သို့ဆန့်လိုက်သော် ထာဝရဘုရားသည် ထိုပြည်ပေါ်သို့ ထိုနေ့တစ်နေ့လုံး ထိုညတစ်ညလုံး အရှေ့လေကို တိုက်ခတ်စေတော်မူ၏။ နံနက်အချိန်ရောက်သောအခါ ထိုအရှေ့လေသည် ကျိုင်းကောင်များကို သယ်ဆောင်လာ၏။ 14အလွန်များပြားသောကျိုင်းကောင်များသည် အီဂျစ်ပြည်တစ်ပြည်လုံးပေါ်သို့ တက်လာ၍ အီဂျစ်ပြည်တစ်လျှောက်လုံးတွင် နားနေကြ၏။ ထိုကဲ့သို့သောကျိုင်းကောင်များသည် ယခင်ကလည်းမရှိစဖူး၊ နောင်တွင်လည်း ရှိလိမ့်မည်မဟုတ်။ 15ကျိုင်းကောင်တို့သည် မြေမျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကိုဖုံးလွှမ်းသဖြင့် မြေပြင်သည်မည်းနက်လေ၏။ မိုးသီးဘေးပြီးနောက် ကျန်ရစ်သောကောက်ပင်အားလုံးနှင့် ထိုပြည်ရှိသစ်သီးဝလံအားလုံးတို့ကိုစားကြသဖြင့် အီဂျစ်ပြည်တစ်ပြည်လုံးတွင် အပင်မှအရွက်စိမ်းတစ်ရွက်မျှ၊ လယ်ထဲရှိကောက်ပင်တစ်ပင်မျှ မကြွင်းကျန်ပေ။

16ထိုအခါ ဖာရောမင်းကြီးသည် မောရှေနှင့်အာရုန်ကို အလျင်အမြန်ဆင့်ခေါ်၍ “ငါသည် သင်တို့၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားနှင့် သင်တို့ကို ပြစ်မှားပါပြီ။ 17ယခုတစ်ကြိမ်သာလျှင် ငါ့အပြစ်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလော့။ ဤသေဘေးကိုလည်း ငါ့ထံမှဖယ်ရှားပေးမည့်အကြောင်း သင်တို့၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားထံ ဆုတောင်းပေးပါလော့”ဟု မိန့်ဆိုလျှင် 18မောရှေသည် ဖာရောမင်းကြီးထံမှထွက်သွား၍ ထာဝရဘုရားထံဆုတောင်းလေ၏။ 19ထာဝရဘုရားသည် အနောက်လေကို အပြင်းအထန်တိုက်ခတ်စေ၍ ထိုလေသည် ကျိုင်းကောင်များကိုဆောင်ယူသွားပြီး ပင်လယ်နီထဲသို့ချလိုက်သဖြင့် အီဂျစ်ပြည်တစ်ပြည်လုံးတွင် ကျိုင်းကောင်တစ်ကောင်မျှမကြွင်းကျန်တော့ပေ။ 20သို့သော် ထာဝရဘုရားသည် ဖာရောမင်းကြီး၏စိတ်နှလုံးကို မာကျောစေသဖြင့် သူသည် အစ္စရေးအမျိုးသားတို့ကိုမလွှတ်ဘဲနေလေ၏။

နဝမဘေးဒဏ်-အမှောင်ထုကျရောက်ခြင်းဘေး

21တစ်ဖန် ထာဝရဘုရားက မောရှေအား “စမ်းတဝါးဝါးသွားလာရသည့် အမှောင်ထုကြီးသည် အီဂျစ်ပြည်တစ်ပြည်လုံးပေါ်သို့ ကျရောက်စေရန် သင်၏လက်ကို ကောင်းကင်သို့ဆန့်လော့”ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 22သို့ဖြစ်၍ မောရှေသည် မိမိလက်ကို ကောင်းကင်သို့ဆန့်လိုက်ရာ အီဂျစ်ပြည်တစ်ပြည်လုံး၌ သုံးရက်ပတ်လုံးအမှောင်ထုကြီးကျရောက်၏။ 23လူတို့သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်မမြင်နိုင်ကြသဖြင့် သုံးရက်ပတ်လုံး မည်သူမျှ မိမိနေရာမှမထကြချေ။ သို့သော် အစ္စရေးအမျိုးသားအပေါင်းတို့နေထိုင်ရာအရပ်၌ အလင်းရောင်ရှိ၏။

24ထိုအခါ ဖာရောမင်းကြီးသည် မောရှေကိုဆင့်ခေါ်၍ “ထာဝရဘုရားအား ဝတ်ပြုရန်သွားကြလော့။ သို့သော် သင်တို့၏သိုးဆိတ်များ၊ နွားများကို ထားခဲ့ရမည်။ သင်တို့၏ကလေးများမူကား သင်တို့နှင့်အတူသွားနိုင်သည်”ဟု ဆိုလေ၏။

25မောရှေကလည်း “အကျွန်ုပ်တို့၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားအား ပူဇော်ရန် ယဇ်ကောင်များနှင့် မီးရှို့ရာယဇ်များကို အရှင်သည် အကျွန်ုပ်တို့အား ယူသွားခွင့်ပြုရမည်။ 26အကျွန်ုပ်တို့သည် ထာဝရဘုရားအား မည်သည့်အကောင်ဖြင့်ပူဇော်ရမည်ကို ထိုအရပ်သို့မရောက်မီ မသိနိုင်ပါ။ အကျွန်ုပ်တို့၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားအား ပူဇော်ရန် ထိုအကောင်တို့ထဲမှ ရွေးယူရမည်ဖြစ်သောကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့၏တိရစ္ဆာန်များ တစ်ကောင်မျှမကျန် အကျွန်ုပ်တို့နှင့်အတူပါသွားရမည်”ဟု လျှောက်လေ၏။

27ထာဝရဘုရားသည် ဖာရောမင်းကြီး၏စိတ်နှလုံးကို မာကျောစေသဖြင့် သူသည် အစ္စရေးလူမျိုးတို့ကို လွှတ်ပေးလိုသောဆန္ဒမရှိ။ 28သို့ဖြစ်၍ ဖာရောမင်းကြီးက မောရှေအား “ငါ့ထံမှထွက်သွားလော့။ ငါ့ရှေ့သို့ နောက်ထပ်မဝင်မိစေရန် သတိပြုလော့။ အကယ်စင်စစ် ငါ့မျက်နှာကိုသင်မြင်သောနေ့၌ သင်သေရလိမ့်မည်”ဟု ဆိုလေ၏။ 29မောရှေကလည်း “အရှင်မိန့်ဆိုသည့်အတိုင်းပေတည်း။ အကျွန်ုပ်သည် အရှင့်ရှေ့သို့ နောက်ထပ်မဝင်တော့ပါ”ဟု ဆိုလေ၏။

Currently Selected:

ထွက်မြောက်ရာကျမ်း 10: MSBU

Highlight

Copy