ဓမ္မရာဇဝင်ဒုတိယစောင် 12

နာသန်၏ပုံဥပမာနှင့် ဒါဝိဒ်မင်းကြီး၏နောင်တ

1ထို့ကြောင့် ထာဝရဘုရားသည် နာသန်ကို ဒါဝိဒ်မင်းကြီးထံစေလွှတ်၏။ နာသန်သည် ဒါဝိဒ်မင်းကြီးထံသို့ရောက်လျှင် “မြို့တစ်မြို့တွင် လူနှစ်ဦးရှိ၏။ တစ်ဦးမှာ ချမ်းသာ၍ တစ်ဦးမှာ ဆင်းရဲ၏။ 2ချမ်းသာသောသူ၌ သိုးအုပ်၊ နွားအုပ် အများအပြားရှိ၏။ 3ဆင်းရဲသောသူ၌မူကား သူဝယ်ယူထားသော သိုးသငယ်မလေးတစ်ကောင်မှလွဲ၍ မည်သည့်အရာမျှမရှိ။ သူသည် ထိုသိုးသငယ်မလေးကို ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့၏။ သူနှင့်အတူနေ၍ သူ့သားသမီးနှင့်အတူကြီးပြင်းလာ၏။ သူနှင့်အတူ စား၏။ သူ့ခွက်တွင်ပင် သောက်၏။ သူ့သမီးကဲ့သို့ သူ့ရင်ခွင်တွင် အိပ်၏။ 4တစ်နေ့တွင် ချမ်းသာသောသူထံသို့ ခရီးသွားဧည့်သည်တစ်ဦးရောက်လာ၏။ သူ့ထံရောက်လာသောဧည့်သည်ကို သူ၏သိုးအုပ်၊ နွားအုပ်ထဲမှ သိုးနွားကိုယူ၍ ချက်ကျွေးရမည်ကို နှမြောသဖြင့် ဆင်းရဲသောသူ၏သိုးသငယ်မလေးကို ယူပြီးလျှင် သူ့ထံရောက်လာသောဧည့်သည်ကို ချက်ကျွေး၏”ဟု ပြောပြလေ၏။

5ထိုအခါ ဒါဝိဒ်မင်းကြီးသည် ချမ်းသာသောသူကို အလွန်အမျက်ထွက်ပြီး နာသန်အား “ထာဝရဘုရား အသက်ရှင်သည်နှင့်အညီ ထိုသို့ပြုသောသူသည် အမှန်ပင် သေရမည်။ 6ဤသို့သနားညှာတာစိတ်ကင်းမဲ့စွာပြုသောသူသည် သိုးသငယ်မလေးအတွက် လေးဆပြန်လျှော်ရမည်”ဟု မိန့်ဆို၏။

7ထိုအခါ နာသန်က ဒါဝိဒ်မင်းကြီးအား “ထိုသူသည် အရှင်မင်းကြီးပင်ဖြစ်၏။ အစ္စရေးလူမျိုး၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားက ‘ငါသည် သင့်ကို ရှောလုမင်းကြီးလက်မှ ကယ်နုတ်ပြီး အစ္စရေးလူမျိုး၏ဘုရင်အဖြစ် ဘိသိက်ပေးခဲ့၏။ 8သင့်သခင်၏နန်းတော်၊ သင့်သခင်၏မိဖုရားတို့ကို သင့်ရင်ခွင်၌ ပေးအပ်ခဲ့ပြီ။ အစ္စရေးအမျိုးအနွယ်နှင့် ယုဒအမျိုးအနွယ်တို့ကိုလည်း သင့်ကို ပေးအပ်ထားပြီ။ ထိုသို့ပေးအပ်သည်ကိုပင် နည်းသေးသည်ဟု သင်ထင်လျှင် ဤမျှ၊ ထိုမျှမက သင့်ကို ထပ်၍ပေးနိုင်သေး၏။ 9ယခုမှာ သင်သည် အဘယ်ကြောင့် ထာဝရဘုရား၏စကားတော်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုပြီး မျက်မှောက်တော်၌ မကောင်းမှုကို ပြုရသနည်း။ သင်သည် ဟိတ္တိလူမျိုး ဥရိယကို ဓားနှင့်သတ်ပြီး သူ့မယားကို သင့်မိဖုရားအဖြစ် သိမ်းယူပြီ။ သင်သည် သူ့ကို အမ္မုန်အမျိုးသားတို့၏ဓားဖြင့် သတ်လေပြီတကား။ 10သင်သည် ငါ့ကို မထီမဲ့မြင်ပြုပြီး ဟိတ္တိလူမျိုး ဥရိယ၏မယားကို သင့်မိဖုရားအဖြစ် သိမ်းယူသောကြောင့် သင့်အမျိုးအနွယ်သည် ဓားဘေးနှင့် အမြဲတစေကြုံရလိမ့်မည်’ဟု မိန့်တော်မူ၏။

11ထာဝရဘုရားက ‘ငါသည် သင့်ကို ဘေးအန္တရာယ်ပေးမည့်သူအား သင့်မိသားစုထဲက ပေါ်ထွက်စေမည်။ သင့်မျက်စိရှေ့တွင်ပင် သင့်မိဖုရားတို့ကို ယူပြီး သင့်အိမ်နီးချင်းအား ပေးမည်။ သူသည် နေ့အချိန်တွင်ပင် သင့်မိဖုရားတို့နှင့်အတူ အိပ်လိမ့်မည်။ 12စင်စစ် သင်သည် ဆိတ်ကွယ်ရာ၌ ဤအမှုကို ပြုခဲ့၏။ ဤအမှုကို အစ္စရေးတစ်မျိုးလုံးရှေ့၊ နေ့အချိန်တွင်ပင် ငါဖော်ပြမည်’ဟူ၍ မိန့်တော်မူပြီ”ဟု ဆင့်ဆိုလေ၏။

13ထိုအခါ ဒါဝိဒ်မင်းကြီးက နာသန်အား “ထာဝရဘုရားကို ငါပြစ်မှားမိပါပြီ”ဟု ဆိုလျှင် နာသန်က ဒါဝိဒ်မင်းကြီးအား “ထာဝရဘုရားသည် မင်းကြီးအပြစ်ကို ဖြေလွှတ်တော်မူပြီဖြစ်၍ မင်းကြီး မသေရပါ။ 14သို့သော် အရှင်မင်းကြီးသည် ဤအမှုအားဖြင့် စင်စစ် ထာဝရဘုရား၏ရန်သူတို့ မထီလေးစားပြုစရာ ဖြစ်စေလေပြီ။ ထို့ကြောင့် ယခုမွေးဖွားမည့် မင်းကြီး၏သားတော်သည် မုချသေရလိမ့်မည်”ဟု ဆိုပြီးလျှင် 15နာသန်သည် မိမိအိမ်သို့ ပြန်သွား၏။

ဗာသရှေဘ၏သား သေဆုံးခြင်း

ထာဝရဘုရားသည် ဒါဝိဒ်မင်းကြီးအဖို့ ဥရိယမယားမွေးသောသားကို ဒဏ်ခတ်တော်မူသဖြင့် ထိုသားသည် နာမကျန်းဖြစ်လေ၏။ 16ထို့ကြောင့် ဒါဝိဒ်မင်းကြီးသည် သူငယ်အတွက် ဘုရားသခင်ထံ တောင်းပန်၏။ ဒါဝိဒ်မင်းကြီးသည် အစာရှောင်လျက် တစ်ညလုံးမြေပြင်ပေါ်တွင် သွား၍လှဲနေ၏။ 17နန်းတွင်းသက်ကြီးဝါကြီးတို့သည် သူ့အနားတွင်လာရပ်၍ သူ့ကို မြေပြင်မှထူမပေးလိုသော်လည်း ဒါဝိဒ်မင်းကြီးကား အလိုမရှိ။ သူတို့နှင့်လည်း အစာမစားဘဲ နေ၏။

18ခုနစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် သူငယ်သေဆုံးသွား၏။ ဒါဝိဒ်မင်းကြီး၏အမှုထမ်းတို့ကလည်း “သူငယ်အသက်ရှင်စဉ်ကပင် ငါတို့ပြောသောစကားကို သူနားမထောင်လို။ ယခု သူငယ်သေပါပြီဟု သူ့အားမည်သို့ပြောထွက်မည်နည်း။ သူသိလျှင် ဆိုးဝါးသောအမှုပြုမည်ကို စိုးရပါသည်”ဟု ဆိုလျက် သူငယ်သေဆုံးသွားကြောင်းကို ဒါဝိဒ်မင်းကြီးအား ပြောပြရန် စိုးရွံ့နေကြ၏။

19မိမိအမှုထမ်းတို့ တီးတိုးပြောဆိုနေကြသည်ကို ဒါဝိဒ်မင်းကြီးမြင်လျှင် သူငယ်သေဆုံးကြောင်းကို ရိပ်မိသဖြင့် ဒါဝိဒ်မင်းကြီးက အမှုထမ်းတို့အား “သူငယ်ဆုံးသွားပြီလော”ဟု မေးလိုက်ရာ သူတို့က “သူငယ်ဆုံးသွားပါပြီ”ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။

20ထိုအခါ ဒါဝိဒ်မင်းကြီးသည် မြေမှထ၍ ရေချိုးဆီလိမ်း အဝတ်အစားလဲပြီးလျှင် ထာဝရဘုရား၏အိမ်တော်သို့သွား၍ ဝတ်ပြုကိုးကွယ်လေ၏။ ထို့နောက် နန်းတော်သို့ပြန်လာ၍ အစားအစာပြင်ဆင်ခိုင်းပြီး စားတော်ခေါ်လေ၏။

21ထိုအခါ သူ၏အမှုထမ်းတို့က သူ့အား “မင်းကြီးသည် သူငယ်အသက်ရှင်သေးစဉ်က အစာရှောင်လျက်၊ ငိုကြွေးလျက်နေ၏။ သူငယ်ဆုံးသွားသောအခါမူကား ထ၍စားသောက်၏။ မင်းကြီး ဤသို့ ပြုသည်မှာ အဘယ်အကြောင်းကြောင့်နည်း”ဟု မေးလျှောက်ကြ၏။

22ဒါဝိဒ်မင်းကြီးက “သူငယ်အသက်ရှင်သေးစဉ်က အစာရှောင်ငိုကြွေးသည်မှာ ‘ထာဝရဘုရားသည် ငါ့ကို သနားသောအားဖြင့် သူငယ်ကို အသက်ရှင်ခွင့်ပေးမည် မပေးမည်ကို မည်သူသိနိုင်မည်နည်း’ဟု ငါတွေးမိသဖြင့် ဤသို့ပြုခြင်း ဖြစ်၏။ 23သို့သော် ယခုမှာ သူငယ် သေပြီဖြစ်၍ ငါ အဘယ်ကြောင့် အစာရှောင်ရတော့မည်နည်း။ သူ့ကို ငါပြန်ခေါ်လာနိုင်သလော။ သူရှိရာသို့ ငါသွားရမည်။ ငါ့ဆီ သူပြန်လာနိုင်တော့မည်မဟုတ်”ဟု မိန့်ဆို၏။

ရှောလမုန်မွေးဖွားခြင်း

24ထို့နောက် ဒါဝိဒ်မင်းကြီးသည် မိဖုရားဗာသရှေဘအား နှစ်သိမ့်ပေး၍ သူ့ထံသို့ဝင်ပြီး သူနှင့်အိပ်လေ၏။ သူသည်လည်း သားကို မွေးဖွားပြီး ရှောလမုန် ဟုအမည်မှည့်ခေါ်၏။ ထာဝရဘုရားသည် ရှောလမုန်ကို ချစ်တော်မူ၏။ 25ထို့ကြောင့် ပရောဖက်နာသန်ကို စေလွှတ်တော်မူ၍ ထာဝရဘုရားကို အစွဲပြုပြီး သူ့ကို ယေဒိဒိ ဟုအမည်မှည့်ခေါ်စေ၏။

ရဗ္ဗာမြို့ကို သိမ်းပိုက်ခြင်း

26ထိုကာလတွင် ယွာဘသည် အမ္မုန်အမျိုးသားတို့၏ရဗ္ဗာမြို့ကို တိုက်ခိုက်၍ နန်းမြို့တော်ကိုသိမ်းယူပြီးလျှင် 27ဒါဝိဒ်မင်းကြီးထံသို့ တမန်ကို စေလွှတ်၍ “အကျွန်ုပ်သည် ရဗ္ဗာမြို့ကို တိုက်ခိုက်၍ ရေသိုလှောင်ရာမြို့ကိုလည်း သိမ်းယူထားပါပြီ။ 28ယခု ကျန်ရှိသောစစ်သည်များကိုစု၍ မြို့အနီး၌တပ်ချပြီး မြို့ကိုသိမ်းပိုက်ပါ။ ထိုသို့မပြုလျှင် အကျွန်ုပ်သည် မြို့ကိုသိမ်းပိုက်ပြီး ထိုမြို့ကို အကျွန်ုပ်နာမည်ဖြင့် ခေါ်ဝေါ်ကြပါလိမ့်မည်”ဟု လျှောက်စေ၏။ 29ထို့ကြောင့် ဒါဝိဒ်မင်းကြီးသည် စစ်သည်အားလုံးကို စုပြီး ရဗ္ဗာမြို့သို့ ချီတက်၍ တိုက်ခိုက်သိမ်းပိုက်လေ၏။ 30ထို့နောက် ဒါဝိဒ်မင်းကြီးသည် သူတို့ဘုရင်၏ဦးခေါင်းမှ အဖိုးတန်ကျောက်များနှင့်တကွ ရွှေတစ်တာလန်#12:30 “22 ပိဿာ သို့မဟုတ် 34 ကီလိုဂရမ်”။အလေးချိန်ရှိသောသရဖူကို ယူလေ၏။ ထိုသရဖူကို ဒါဝိဒ်မင်းကြီး၏ဦးခေါင်းတွင် ဆောင်းပေးကြ၏။ ထိုမြို့မှတိုက်ရာပါပစ္စည်းအမြောက်အမြားကိုလည်း သိမ်းယူရရှိလေ၏။ 31မြို့သားတို့ကိုလည်းခေါ်ဆောင်သွားပြီး လွှတိုက်၊ သံထွန်၊ သံပုဆိန်ပေါက်အလုပ်၊ အုတ်ဖုတ်ရသောအလုပ်တို့ကို လုပ်စေ၏။ အမ္မုန်အမျိုးသားတို့၏မြို့ရွာတိုင်း၌ ထိုသို့ပြု၏။ ထို့နောက် ဒါဝိဒ်မင်းကြီးနှင့်စစ်သည်အပေါင်းတို့သည် ဂျေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်လာကြ၏။

Currently Selected:

ဓမ္မရာဇဝင်ဒုတိယစောင် 12: MSBU

Highlight

Copy