Маркус баян қилған Хуш Хәвәр 7

Худаниң әмрини йоққа чиқармаслиқ

1Бир күни Йерусалимдин кәлгән бәзи пәрисийләр вә Тәврат устазлири һәзрити Әйсаниң чөрисигә жиғилди. 2Улар һәзрити Әйсаниң шагиртлири ичидә бәзилириниң тамақтин бурун қол жуюш диний қаидисини ада қилмайла тамақ йәватқанлиғини көрди. 3(Пәрисийләр, җүмлидин пүтүн йәһудийлар әҗдатлириниң әнъәниси бойичә қоллирини пакиз жуймай туруп тамақ йемәйду. 4Шуниңдәк, базардин алған нәрсиләрниму жуймай йемәйду. Униңдин башқа, қәдәһ, чөгүн вә мис қачиларни жуюш тоғрисидиму бир мунчә әнъәниләргә риайә қилиду.)

5Пәрисийләр вә Тәврат устазлири һәзрити Әйсадин:

— Шагиртлириң немишкә әҗдатлиримизниң әнъәнилиригә риайә қилмайду? Немишкә напак қоллири билән тамақ йәйду? — дәп сорашти.

6Һәзрити Әйса уларға мундақ җавап бәрди:

— Худа Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ алдин-ала ейтқан мону сөзләр силәр сахтипәзләргә немә дегән мас келиду һә?! Униң Язмисида мундақ йезилған:

«Бу хәлиқ Мени ағзидила һөрмәтләйду,

Лекин қәлби Мәндин жирақ.

7Маңа қилған ибадити бекардур.

Чүнки үгәткәнлири Худаниң әмирлири әмәс,

Бәлки өзлири чиқиривалған пәтивалардур».

8Силәр Худаниң әмрини бир яққа қайрип қоюп, инсанларниң әнъәнисигә есиливалидикәнсиләр.

9Һәзрити Әйса уларға йәнә мундақ деди:

— Өз әнъәнәңларни сақлап қелиш үчүн, Худаниң әмирлирини бир яққа қайрип қоюшта неманчә устилиқ қилисиләр! 10Муса пәйғәмбәр «Ата-анаңни һөрмәт қил» вә «Атиси яки анисини һақарәтлигәнләргә өлүм җазаси берилсун», дәп буйруған. 11Лекин силәр: «Ата-анисиға: ‹ Мәндин алидиған пүтүн маддий ярдимиңларни қурван қилдим, йәни Худаға атавәттим › десә, 12у адәм өз ата-анисиниң һалидин хәвәр алмисиму болиду», дәп үгитисиләр. 13Шундақ қилип, әвлаттин-әвлатқичә давамлаштуруп кәлгән әнъәнилириңларни дәп Худаниң әмрини йоққа чиқирисиләр. Силәр бундақ ишларни көп қилисиләр.

Инсанни немә напак қилиду?

14Һәзрити Әйса халайиқни йәнә йениға чақирип, уларға:

— Һәммиңлар сөзүмгә қулақ селиңлар вә шуни чүшиниңларки, 15инсанниң сиртидин ичигә киридиған нәрсиләрниң һеч қандиғи уни напак қилмайду, инсанни напак қилидиғини инсанниң ичидин чиқидиғинидур. { 16Бу сөзләрни қулиғиңларда чиң тутуңлар!} — деди.

17Һәзрити Әйса халайиқтин айрилип өйгә киргәндә, шагиртлири Униңдин бу тәмсилниң мәнасини сориди. 18Һәзрити Әйса уларға:

— Силәрму техичә чүшәнмәйватамсиләр? Сирттин инсанниң ичигә киридиған һәр қандақ нәрсиниң уни напак қилалмайдиғанлиғини чүшәнмәмсиләр? 19Сирттин киргән нәрсә инсанниң қәлбигә әмәс, ашқазиниға бариду. У йәрдин тәрәт болуп чиқип кетиду, — деди. Һәзрити Әйса бу сөзләр арқилиқ йемәкликләрниң һәммисиниң һалал екәнлигини билдүргән еди.

20Һәзрити Әйса сөзини давамлаштуруп мундақ деди:

— Инсанни напак қилидиғини инсанниң ичидин чиқидиғинидур. 21Чүнки яман нийәт, җинсий әхлақсизлиқ, оғрилиқ, қатиллиқ, 22нека садиқлиғини бузуш, ачкөзлүк, яманлиқ, һелигәрлик, шәһванийлиқ, көрәлмәслик, төһмәтхорлуқ, тәкәббурлуқ вә һамақәтликләр инсанниң ичидин, йәни қәлбидин чиқиду. 23Бу яманлиқларниң һәммиси инсанниң ичидин чиқип, инсанни напак қилиду.

Йәһудий әмәс бир аялниң ишәнчи

24Һәзрити Әйса у йәрдин чиқип Тир шәһириниң әтрапидики районларға барди. У йәрдә бир өйгә кирди. Әслидә У буни һеч кимниң билишини халимиған болсиму, лекин йошуралмиди. 25Җин тәккән кичиккинә бир қизниң аниси һәзрити Әйса тоғрисидики хәвәрни аңлиған һаман йетип келип, һәзрити Әйсаниң айиғиға жиқилди. 26Сурийә өлкисиниң Фәникийә дегән йеридә туғулған йәһудий әмәс бу аял һәзрити Әйсадин қизидики җинни һайдаветишни өтүнди. 27Һәзрити Әйса униңға:

— Алди билән балилар йәп тойсун, балиларниң ненини иштларға ташлап бериш тоғра әмәс, #7:27 Һәзрити Әйса бу йәрдә Өзиниң әвәтилишиниң алди билән йәһудийлар, андин йәһудий әмәсләр үчүн екәнлигини тәкитлигән. — деди.

28Һелиқи аял буниңға җававән:

— Шундақ, Тәхсир, бирақ иштларму үстәл астида балилардин чүшкән нан угаклирини йәйдиғу, — деди.

29Һәзрити Әйса униңға:

— Тоғра ейттиңиз. Мошу сөзүңиз үчүн җин қизиңиздин чиқип кәтти, әнди қайтиң, — деди.

30Аял өйигә қайтқинида, қизиниң каривәттә ятқанлиғини көрди. Җин униң тенидин чиқип кәткән еди.

Һәзрити Әйсаниң бир паң-кекәч адәмни сақайтиши

31Һәзрити Әйса Тир шәһириниң әтрапидики районлардин чиқип, Сидон шәһири вә Он шәһәр районидин өтүп, йәнә Җәлилийә көлигә кәлди. 32Кишиләр Униң алдиға паң һәм тили еғир бир адәмни елип келип, униң учисиға қолини тәккүзүп сақайтип қоюшни тәләп қилишти. 33Һәзрити Әйса бу адәмни халайиқ ичидин бир чәткә тартип, униң қулақлириға бармақлирини тиқти вә бармиғиға түкүрүп, униң тилиға тәккүзди.

34Андин асманға қарап чоңқур тинивалғандин кейин, у адәмгә: «Әффата» (мәнаси «ечил»), деди. 35У адәмниң қулақлири шу ан ечилип, тили зуванға келип бемалал гәп қилишқа башлиди.

36Һәзрити Әйса у йәрдикиләргә буни һеч кимгә ейтмаслиқни буйриди. Лекин һәр қанчә буйруған болсиму, кишиләр бу хәвәрни шунчә кәң йейивәтти. 37Халайиқ интайин һәйранлиқ ичидә қалған еди. Улар:

— У қилған ишларниң һәммиси яхши! Һәтта паңларниң қулақлирини ечип, кекәчләрни зуванға кәлтүрди, — дейишти.

Currently Selected:

Маркус баян қилған Хуш Хәвәр 7: HZUTCYR

Highlight

Copy