Agus ṫárla, nuair a ḃí sé i gcionn de na caṫraċa, féaċ, fear lán de loḃra, ar ḟeiceáil Íosa dó, ċaiṫ sé é féin síos ar a aġaiḋ agus ġuiḋ sé é, ag ráḋ: A Ṫiġearna, má’s toil leat, tig leat mé a ḋéanaṁ glan.
Agus ag síneaḋ amaċ a láiṁe dó, leig sé air í, ag ráḋ: Is toil; déantar glan ṫú. Agus d’imṫiġ an loḃra de ar an ḃomaite.